Όπως και κάθε άλλη σημερινή διήγηση που σέβεται τον εαυτό της, έτσι κι αυτή ξεκινάει με ένα ‘previously on’.
Πάμε λοιπόν,
10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Πήγα πρώτη φορά στα μπουζούκια στα 14 μου χρόνια, στη Βίσση με το φροντιστήριο της αδερφής μιας φίλης μου (μια λεπτομέρεια που δεν χρειαζόταν–αλλά το λέω από ανθρωπολογική άποψη). Ήθελα πάρα πολύ να πάω γιατί χρόνια άκουγα για τα μπουζούκια και φανταζόμουν πόσο ωραία θα είναι. Σκεφτόμουν ότι θά’ναι όπως στις ελληνικές ταινίες, όπως αυτά που τραγουδούσε η Μαρινέλλα. Δεν ξέρω που ζούσα. Και να πεις ότι δεν έβλεπα το νεανικό δελτίο; Το έβλεπα. Τα όνειρά μου όμως γκρεμίστηκαν όταν μου λέει κάποια που είχε ξαναπάει “Δεν πιστεύω να νομίζεις ότι τα μπουζούκια είναι όπως τις ελληνικές ταινίες ε;” “Όχι ρε, τι λες; χαχα” λέω εγώ, γιατί όπως ξέρουμε η εφηβεία είναι η εποχή που δεν λες ποτέ την αλήθεια για τον εαυτό σου, ειδικά όταν είναι κάτι που δεν ξέρεις.
Παρόλα αυτά και πάλι ανυπομονούσα, γιατί μου άρεσε πολύ η Βίσση, η οποία τότε εμφανιζόταν με τις Hi-5 και εννοείται μου άρεσαν και οι Hi-5 (λογικά πιο πολύ κι από τη Βίσση εκείνη την εποχή). H Ειρήνη των Hi-5 είχε σπάσει το πόδι της και υπήρχαν διάφοροι αστικοί μύθοι ότι εμφανιζόταν στη σκηνή με αναπηρικό καροτσάκι και ήθελα να το δω και αυτό. Τελικά τη μέρα που πήγαμε η Ειρήνη δεν εμφανίστηκε καθόλου στη σκηνή και στεναχωρήθηκα γιατί ήταν η αγαπημένη μου Hi. Τα υπόλοιπα δεν τα θυμάμαι με λεπτομέρειες, και ας είχα πιει μόνο ένα χυμό ροδάκινο. Επιβεβαίωσα όμως σίγουρα ότι τα μπουζούκια δεν ήταν έτσι.
Μετά είχα πάει άλλες δύο φορές κάπου στα 16-17 ίσως πάλι με κάποιο φροντιστήριο και είχα δει σίγουρα τον Δάντη και δεν θυμάμαι ποιον άλλο (τον Μπάση ή τον Πάζη;). Ωραία είχα περάσει και τις τρεις φορές, αλλά όχι και τόσο ωραία ώστε να θέλω να ξαναπάω και αφού τελείωσαν οι σχέσεις μου με τα φροντιστήρια. Το καλύτερο που μου είχε μείνει από αυτές τις εμπειρίες ήταν τα άγνωστα ονόματα, που βγαίναν ξανά στο τέλος-τέλος, γιατί τότε μπορούσες να ανέβεις στην πίστα και να χορέψεις ακριβώς δίπλα τους. Ως τότε απλώς βλέπαμε την πίστα από τον πλαϊνό εξώστη, γιατί εκεί κλείνει τραπέζια το φροντιστήριο μη γελιέστε. Το χειρότερο που μου είχε μείνει ήταν η καπνίλα που μύριζα και μέσα στο κέντρο αλλά και μετά, και τα ρούχα που θέλαν τρία πλυντήρια για να ξεμυρίσουν (δεν έβαζα βέβαια εγώ τα πλυντήρια τότε). Τέτοια καπνίλα νομίζω έχω ξαναζήσει στη ζωή μου μόνο στο MG στη Μαβίλη το 2008-9. Έχω να πάω από τότε, δεν ξέρω τώρα μπορεί να το χουν φτιάξει.
Να πηγαίνει άραγε ακόμη κόσμος στο MG;
10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
Έτσι λοιπόν περνούσαν τα χρόνια χωρίς εμένα στα μπουζούκια μέχρι που πριν λίγο καιρό πετάξαμε στην πλάκα να πάμε στον Ρουβά girlnightout για τα γενέθλια μιας φίλης. Ενθουσιαστήκαμε, μάθαμε ότι ο Ρουβάς εμφανίζεται με την Τάμτα, που ήμουν πάντα μεγάλη φαν, και με την Πάολα και ενθουσιαστήκαμε κι άλλο περισσότερο γιατί τι μπουζούκια θα πηγαίναμε χωρίς λαϊκό πρόγραμμα; Μας είπαν στην κράτηση να είμαστε εκεί στις 11, εμείς δεν ξέραμε από αυτά και πήγαμε στις 11:20 με άγχος ότι αργήσαμε και φτάσαμε πρώτες τελικά. Το πρόγραμμα ξεκίνησε δύο ώρες μετά, αλλά επειδή ήταν άδεια, ζητήσαμε και κάτσαμε σε καλύτερο τραπέζι από αυτό που μας έβαλαν στην αρχή, οπότε οκέι η δίωρη αναμονή. Εδώ λοιπόν τα συμπεράσματά μου από τη βραδιά.
ΟΙ ΚΟΥΛ ΜΟΥΣΙΚΟΙ
Όσο περιμέναμε να βγουν οι άσημοι ακούγαμε αγαπημένα mainstream όπως Sia, Ariana, Rihanna και τέτοια. Κάποια στιγμή άρχιζαν να παίρνουν τη θέση τους οι μουσικοί και αυτό είναι ένδειξη ότι ετοιμάζεται να ξεκινήσει το σόου. Εντυπωσιαστήκαμε με το πόσο κουλ και ροκ (νομίζω η λέξη «ροκ» χρησιμοποιείται πια τελείως απενοχοποιημένα μόνο από όσους ακούν λαϊκά) ήταν οι μουσικοί. Ο κιθαρίστας κλασικά ήταν αυτός που έβλεπες περισσότερο, αλλά όλοι είχαν τη θέση τους στη σκηνή και έκαναν το feeling πιο συναυλιακό.
ΟΙ ΑΣΗΜΟΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΑΣΗΜΟΙ
Στο παρελθόν οι άσημοι που έβγαιναν πριν από τα ονόματα ήταν πολύ άγνωστοι ή ήταν γνωστοί μόνο στο χώρο της πίστας. Με την έκρηξη των talent shows οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) που εμφανίζονται σε ένα κέντρο έχουν εμφανιστεί είτε πριν είτε μετά και σε ένα talent show. Πρώτη βγήκε η Κασσιανή Λειψάκη, γνωστή από το φετινό The Voice, στο οποίο έφτασε μέχρι τον τελικό. Τραγούδησε ένα εικοσάλεπτο (;) συνεχίζοντας το ρεπερτόριο των μεγαφώνων του μαγαζιού που προηγουμένως μας έβαζαν στο κλίμα και το ρεπερτόριο το οποίο τραγουδούσε και στο παιχνίδι.
Επόμενη ήταν η γλυκούλα Τάνια Μπρεάζου, γνωστή από τη συμμετοχή της στο περσινό X-Factor στην ομάδα της Τάμτα. Τραγούδησε και εκείνη γνωστά ξένα τραγούδια, πιο girly βέβαια. Μας τραγούδησε και το δικό της τραγούδι και επειδή ήταν πολύ cute όταν μας το προλόγισε, ας της κάνουμε λίγο διαφήμιση. Η Τάνια πρέπει να δίνει την φωνή στα τραγούδια των ταινιών Μπάρμπι. Και το τραγούδι της θα μπορούσε άνετα να είναι τραγούδι σε ταινία Μπάρμπι.
Αφού γυρίσαμε, είδα ότι στο πρόγραμμα εμφανίζονταν κανονικά ο Αντώνης Ντόμινος και ο Κωνσταντίνος Κουφός (γνωστός για τα περισσότερα views για το 2015), αλλά τη μέρα που πήγαμε δεν ήταν.
ΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΑΠΟ X-FACTOR
Εκτός από διαγωνιζόμενους, κριτή και παρουσιαστή του X-Factor, υπάρχει γενικά ένα εσάνς Χ- Factor. Πριν βγουν τα μεγάλα ονόματα έπαιζε ένα ωραία μονταρισμένο εισαγωγικό βίντεο σε γιγαντοοθόνες. H Τάμτα βγήκε με κάτι που δεν είχα ξαναδεί και εγώ το λέω -αναλογικά πάντα- επιπέδου Lady Gaga. Δεν ξέρω αν τα κάναν και παλιά αυτά (θυμάμαι από ρεπορτάζ στην τηλεόραση τον Σάκη που κατέβαινε ως άγγελος και την Καλομοίρα που κατέβαινε πάνω σε μια καρδιά), αλλά τέτοια υπερπαραγωγή δεν την περίμενα.
Βγήκαν τέσσερις χορεύτριες με μάσκες και η καθεμία είχε το χτένισμα και φορούσε τα ρούχα από μια φάση του στυλ της Τάμτα. Πίσω από τις τέσσερις χορεύτριες ξεπρόβαλλε η Τάμτα με το στυλ που έχει τώρα, το οποίο μοιάζει λίγο με εκείνο της πρώτης περιόδου. Τελειώνοντας το πρόγραμμά της τραγούδησε το “Creep” και έβγαλε το φουντωτό μαλλί πάνω εκεί που δίνει πόνο το ρεφρέν, αποκαλύπτοντας ότι και αυτό είναι περούκα και ότι το πραγματικό της μαλλί είναι ένα πολύ λιγότερο φανταχτερό κοντό καρέ. Σαστίσαμε λοιπόν με το συναυλιακό υπερθέαμα των μπουζουκιών και περιμέναμε πώς θα συνεχίσει η Πάολα και ο Σάκης.
Και πάνω που λέγαμε μα που πήγαν τα γαρύφαλλα, άρχισαν να στήνονται οι λουλουδούδες γύρω γύρω στο μαγαζί και λέμε τώρα είναι ώρα για Πάολα. Βγήκε λοιπόν η Πάολα από μια αναδυόμενη σκηνή και ήταν όντως τόσο θεά όσο λένε όλοι. Φώναξε «Γουστάρετε;» και ξεσήκωσε όλο το κοινό, που ως τότε απλώς παρακολουθούσε, και νιώσαμε πραγματικά τι σημαίνει μπουζούκια.
Ο Σάκης βγήκε λέγοντας το κλασικό «Είστε έτοιμοι;;» και ούρλιαξε όλο το μαγαζί. Αναρωτιέμαι αν το «Είστε έτοιμοι;;» βγήκε στο X-Factor ή το έλεγε από πριν. Αναρωτιόμουν επίσης αν ο Σάκης θα πει όλα τα τραγούδια που μου αρέσουν. Και ναι. Τα είπε όλα.
Το μόνο που περίμενα και δεν άκουσα, ήταν το αγαπημένο μου και underrated ντουέτο με την Τάμτα “Θάρρος ή Αλήθεια” οπότε το βάζω εγώ εδώ.
ΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ DJ
Μόλις τελείωσαν όλα τα act, βγήκε στη μέση της σκηνής ένας Dj, με την κονσόλα του και τα όλα του και έπαιξε διάφορα χορευτικά κομμάτια με remixes. Η αλήθεια είναι ότι το djing, ειδικά νομίζω από τότε που εμφανίστηκαν στα ελληνικά πράγματα οι Playmen, χαίρει μεγάλου σεβασμού, ίσως τόσου όσου χαίρει και το «ροκ». Μετά βγήκαν τα ντουέτα. Ο Ρουβάς με την Τάμτα και ξανά ο Ρουβάς με την Πάολα (οι οποίοι τελείωσαν και το πρόγραμμα).
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΠΝΑ
Δεν ξέρω αν έφταιγε ο εξαερισμός του μαγαζιού ή αν η χώρα έχει ελαττώσει το κάπνισμα ή αν εγώ όντας δέκα χρόνια μεγαλύτερη είμαι πιο συνηθισμένη, πάντως ούτε μέσα στο μαγαζί με πόναγαν τα μάτια από τον καπνό ούτε αισθανόσουν ο ίδιος σαν ένα κινούμενο τσιγάρο βγαίνοντας από το μαγαζί.
ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙΣ ΠΙΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΑ
Όσο προχώραγε το πρόγραμμα, αναρωτιόμουν πότε θα έρθει η ώρα της πίστας. Σκεφτόμουν εντάξει με Ρουβά, Τάμτα αποκλείεται, με την Πάολα δύσκολο, τι θα βγει η Τάνια και θα αρχίσει τα τσιφτετέλια; Τελικά δεν ανεβαίνεις ποτέ. Μία κοπέλα προσπάθησε να ανέβει και την πήραν σηκωτή. Επίσης η πίστα είναι πιο συναυλιακά υπερυψωμένη από ότι τη θυμόμουν εγώ στο παρελθόν, οπότε είναι και λίγο δύσκολο να ανέβεις έτσι κι αλλιώς.
ΜΗΝ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΘΑ ΠΕΡΝΑΣ ΤΕΛΕΙΑ
Αν είσαι ο τύπος που δεν πηγαίνει στα μπουζούκια, συνέχισε να είσαι ο τύπος που δεν πηγαίνει στα μπουζούκια. Γιατί όταν πας στα μπουζούκια θα περάσεις τέλεια. Εγώ στη διάρκεια του προγράμματος περνούσα τόσο καλά, που ορκίστηκα ότι από δω και πέρα μόνο μπουζούκια. Την επόμενη μέρα το είδα πιο λογικά, οπότε παραλλάσσω τη συμβουλή του Louis CK εννοώντας τα μπουζούκια.
Στο επόμενο επεισόδιο: “Πάω στο MG μετά από 10 χρόνια”
Φωτογραφίες: Panos Smirniotis