Ποιος θέλει τον Νίκο Γκάλη στη Βουλή;

Η σκηνή σουρεαλιστική, βγαλμένη από virtual reality. Ο Νίκος Γκάλης αγορεύει από το βήμα της βουλής και μιλάει για την αναγκαιότητα συναίνεσης των Ελλήνων.

“Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά, αλλιώς είμαστε χαμένοι από χέρι“, λέει κοφτά, και μαζεύει τα χαρτιά του. Από κάτω ακούγεται φασαρία, φωνές, ακόμα και βρισιές. “Αυτά να τα λες στην πατρίδα σου την Αμερική, αλλού λοιπόν τα μαθήματα, δεν σε παίρνει εδώ, ακούς ρε;”, του φωνάζει ο Ηλίας Κασιδιάρης με έντονο ύφος.

Κάποιοι τον βρίζουν, τον λένε γκάγκστερ κι άλλα πολλά, κι όταν κατεβαίνει από το βήμα τον πλησιάζουν απειλητικά. Κι όπως νιώθει να τον σπρώχνουν, ξυπνάει μέσα του ο πυγμάχος, η εκπαίδευσή του στο Νιου Τζέρσεϊ, το μάτι του τίγρη. Με ένα κροσέ και ένα άπερκατ ξαπλώνει κάτω δύο κι έτσι όλοι οι υπόλοιποι κάνουν βήματα πίσω.

“Φρουρά, φρουρά“, φωνάζει κάποιος από τους προεδρεύοντες της Βουλής, με τον Γκάλη να ξεσκονίζει τα χέρια του, να φτιάχνει το λευκό του πουκάμισο και να αποχωρεί. “Θα σε διαλύσω! Πάμε έξω ρε“, του φωνάζει ένας γεροδεμένος βουλευτής με χοντρό λαιμό, με τον Γκάλη να του απαντάει κοφτά: “Όποτε θες, όπου θες, ό,τι ώρα θες“.  Γέλαγε η Μαρία η Μαρία, που έλεγε κι ο Γιάννης Πουλόπουλος.

Μπορεί όλο αυτό να ήταν virtual reality και δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ, γιατί ο παμμέγιστος Νίκος Γκάλης, αληθινό εθνικό κεφάλαιο, δεν θα καταδεχόταν ποτέ να γίνει ‘κομματικός’ και να μπει στη Βουλή. Για όλο το χρυσάφι του κόσμου. Όχι ότι δεν έχουν γίνει παρόμοια θέματα (που ναι, θα ξανασυμβούν).

Στις 4 Ιουνίου 2014, στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την διάρκεια της συζήτησης για την άρση ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, ο Νίκος Μίχος άρχισε να βρίζει χυδαία τον ανεξάρτητο βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο. Οι λέξεις από το στόμα του βουλευτή της Χρυσής Αυγής ήταν ‘ηλεκτρικό ρεύμα’.

“Αδερφάρες“, “πουστ….“, “βολεύεστε μόνο με καρότα“, “καραγκιόζηδες“, “αλήτες“, “ξεφτιλισμένοι“, φώναζαν οι κύριοι βουλευτές, με τον Μίχο να σηκώνεται από το έδρανό του και να κινείται απειλητικά προς τον Τατσόπουλο. Τότε ήταν που σήκωσε ανάστημα ο Πύρρος Δήμας με μια μόνο φράση: “Κάνε πίσω τώρα! Μην τολμήσεις άλλο βήμα“. Και δεν έκανε…

Μαγκιά του Πύρρου, αδιαμφισβήτητα. Αλλά το θέμα είναι άλλο. Τέτοιες τεράστιες προσωπικότητες που απηχούν όλους τους Έλληνες, όπως ο Γκάλης και ο Δήμας, είναι άραγε για τη Βουλή; Κάτω από κομματική σημαία βέβαια, να φθείρονται και να τσαλακώνονται; Ακόμα κι αν έχουν όλα τα προσόντα έτσι;

Το ‘κροσέ’ του Γκάλη

Τις τελευταίες ημέρες αιφνιδιάστηκαν όλοι διαβάζοντας ότι κλείδωσε η υποψηφιότητα του Νίκου Γκάλη με τη Νέα Δημοκρατία. Πολλοί αιφνιδιάστηκαν: “Ο Γκάλης στη Βουλή;” Ευτυχώς έβαλε αμέσως τα πράγματα στη θέση τους με μια μνημειώδη τοποθέτηση:

“Είμαι ο Νίκος Γκάλης και κάποιοι δεν είναι καλά. Είμαι αθλητής και κάποιοι δεν είναι δημοσιογράφοι. Δεν είμαι πολιτικός και κάποιοι δεν θα έπρεπε να είναι πολιτικοί. Δεν θα βρίσκομαι σε κανένα ψηφοδέλτιο κανενός κόμματος και κάποιοι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στη θέση που βρίσκονται. Τα μόνα παιχνίδια που έχω παίξει ήταν εντός γηπέδου. Αυτοί που παίζουν παιχνίδια στην πλάτη μου και όσοι παίζουν παιχνίδια στην πλάτη του ελληνικού λαού είναι άξιοι της μοίρας τους. Και στους Έλληνες αξίζει μια καλύτερη μοίρα“.

Για ποιους χτύπησε η βαριά καμπάνα του Γκάλη; Για πολλούς. Και για τον κόσμο βέβαια, που κατά καιρούς έχει στείλει απίθανους τύπους στη Βουλή, απολύτως αποτυχημένους στην επαγγελματική τους ζωή.

Η Βούλα Πατουλίδου

Μίλησα με τη (συγκλονιστική) Βούλα Πατουλίδου, σύμβολο κι αυτή του αθλητισμού, κι η άποψή της κρυστάλλινη και ξεκάθαρη, ίδια μ’ αυτήν που σκέφτονται αρκετοί. Ότι τα κόμματα προσεγγίζουν τους αθλητές για να κλέψουν τη λάμψη τους και να παρασύρουν τον κόσμο να ψηφίσει. Η σκέψη της ποταμός.

Τους θέλουν πρωταγωνιστές στα γήπεδα και δουλικά εκτός γηπέδων. Τους θέλουν ως διακοσμητικά στοιχεία. Κι αν δεν είναι, αρχίζουν και τους κλαδεύουν

Επί λέξει. Ξέρει καλά η Βούλα, που είναι αντιπεριφερειάρχης και πρόεδρος του Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκης. “Να φανταστείς ότι ολοκληρώνουμε ένα έργο με πολλές προσπάθειες και έρχεται ο κάθε τυχάρπαστος και σε πυροβολεί. Κοιτάει το εγώ, όχι το εμείς” Ξέρει επίσης -και το λέει δημόσια- ότι “οι πολιτικοί νομίζουν ότι μπορούν να αρπάξουν τους αθλητές και να παίξουν παιχνίδια στην πλάτη τους. Δεν κάνει, ντροπή“.

Έχει την άποψή της. “Ένας άνθρωπος που κατορθώνει να ανέβει στο βάθρο όπως ο Νίκος Γκάλης, ο Πύρρος, ο Κεντέρης, έχουν πολύ συγκεκριμένη δομημένη σκέψη. Θα με ενοχλούσε κάτι συγκεκριμένο. Να μπουν στη Βουλή και να κρύβονται, να μην ακούγεται η γνώμη τους. Ε, κάποιοι το ανέχονται“.

Ο ‘μπαξές’

Οι αθλητές -ακόμα και μικρότερου βεληνεκούς- πάντα ήταν μαγνήτης για τα κόμματα, που τους αγκάλιαζαν για να αρπάξουν ψηφοφόρους. Κι αν είναι οπαδοί ομάδων, δεν πειράζει. Έτσι πολλοί αθλητές αποδέχτηκαν κατά καιρούς τις προτάσεις.

Η σπουδαία ακοντίστρια (κάποτε πρώτη στον κόσμο) Σοφία Σακοράφα εξελέγη βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, μετέπειτα με τον ΣΥΡΙΖΑ κι ύστερα έγινε ανεξάρτητη. Πάντα είχε πολιτική σκέψη. Ο τέσσερις φορές Ολυμπιονίκης Πύρρος Δήμας, ως επικεφαλής του Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, ήταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2012-2015. Ο προπονητής Γιάννης Ιωαννίδης εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία και διετέλεσε δύο φορές υφυπουργός αθλητισμού. Υπουργός Δημόσιας Τάξης διετέλεσε και ο Βασίλης Κικίλιας, που εξελέγη με τη Νέα Δημοκρατία, με την οποία επίσης εξελέγη βουλευτής και ο (εξαιρετικός στους στίβους) Κώστας Κουκοδήμος.

Έκπληξη ήταν για πολλούς η εκλογή του Γιώργου Ανατολάκη το 2009 με τον ΛΑΟΣ. Τον ψήφισαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού, ωφελημένος και ο ίδιος και το κόμμα. Έκπληξη ήταν και η ανάμειξη του Θοδωρή Ζαγοράκη στα πολιτικά δρώμενα. Δεν έδειχνε ποτέ να το έχει με την πολιτική, αλλά αποδέχτηκε την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας κι έγινε ευρωβουλευτής το 2014, δέκα χρόνια αφότου είχε σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο του Euro στην Πορτογαλία. Πολιτικό ον από μικρός ο Παναγιώτης Φασούλας (παλιά από την εποχή της ΚΝΕ), ξεκίνησε από δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, έγινε βουλευτής Πειραιά με το ΠΑΣΟΚ το 2000 κι ύστερα δήμαρχος Πειραιά το 2006. Όπως και ο κάποτε γρηγορότερος άνθρωπος στην Ευρώπη, ο φτερωτός γιατρός Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, που εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία κι ύστερα έγινε τρις φορές δήμαρχος Θεσσαλονίκης (μέχρι να μπλέξει πολύ).

Περίπτωση η Ελένη Αυλωνίτου, που με τα 121 πανελλήνια ρεκόρ στην κολύμβηση, ερευνήτρια και εργοφυσιολόγος στη συνέχεια με εξαιρετικές σπουδές στην Αμερική, έφτασε στο σημείο να τσακώνεται σε όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Τον Μάρτιο 2014, μετά την παραίτηση της Ρένας Δούρου από το κοινοβούλιο για να διεκδικήσει τη θέση Περιφερειάρχη Αττικής στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου, η Ελένη Αυλωνίτου ανέλαβε την βουλευτική της έδρα.

Ο καθένας βέβαια κινείται κατά το δοκούν, αλλά κρατάω μια κουβέντα της Βούλας Πατουλίδου. Ότι θέλουν τους αθλητές για διακοσμητικά στοιχεία, κοινώς γλάστρες. Κι αυτό δεν θα το ήθελα για τον Γκάλη ΜΑΣ, τον Γιαννάκη ΜΑΣ και άλλες τεράστιες μορφές του αθλητισμού ΜΑΣ.

Δεν μπορεί και δεν γίνεται αυτές οι μυθικές μορφές να είναι δίπλα σε ατάλαντους κωμικούς και πουσαρισμένους δραματουργούς, σε επαγγελματίες πολιτικούς με ντοκτορά είτε στις κυβιστήσεις είτε στη μετατροπή του μαύρου σε άσπρο. Όπως και δεν μπορεί να σύρονται στην υπερψήφιση νομοσχεδίων που διαλύουν τον πολίτη. Τόσο απλά.

Φωτογραφίες: Eurokinissi