Πρέπει να μιλήσουμε για τα πλέι-οφ της Superleague

Τη σεζόν 2007-08 η πάντα ανήσυχη και πρωτοπόρα Superleague αποφάσισε να κάνει ακόμα πιο ελκυστικό το προϊόν καθιερώνοντας τον θεσμό των πλέι-οφ μετά το πέρας της κανονικής περιόδου. Επειδή όμως στην Ελλάδα υπάρχει ένα πλαφόν στο νεωτερισμό και ένα προκαθορισμένο ratio μοντερνιάς/παράδοσης, ξεκινήσαμε με χαρά τα πλέι-οφ, αλλά τα γεμίσαμε πινελιές ελληνικού γούστου, δηλαδή κακογουστιάς.

Αυτοί είμαστε, γκρινιάζουμε γι’ αυτό, αλλά στο τέλος μάλλον μας αρέσει κι έτσι συνεχίζουμε να δημιουργούμε με προσαρμογές-εκπτώσεις για να μην μας πουν -ενδεχομένως- και αμερικανάκια.

Έχουμε το χούι στην Ελλάδα να πριονίζουμε μόνοι μας τις καρέκλες που φτιάχνουμε. Το 2007 λοιπόν, το ποδόσφαιρο της χώρας απεφάνθη ότι το προϊόν θα πάει ένα σκαλοπάτι παραπάνω, θεσπίζοντας τα πλέι-οφ.

Ας δεχτούμε -αυθαίρετα, αλλά ας είναι- ότι στα πλέι-οφ συμβαίνουν (και) καλά πράγματα:

Βλέπουμε ντέρμπι, γκολ, την ομάδα μας (αν δεν είμαστε Ολυμπιακοί) έξι φορές περισσότερες απ’ ό,τι τις προηγούμενες σεζόν, ο κόσμος κουτσοπηγαίνει στο γήπεδο και οι ομάδες τσιμπάνε λίγη ακόμα από την πίτα με τα τηλεοπτικά δικαιώματα.

Ωραία, πες ότι δεχόμαστε αυτά τα ‘καλά’ που παίρνουμε απ’ τα πλέι-οφ. Το πρόβλημα είναι ότι δίνουμε πολύ περισσότερα.

Σε αντίθεση με άλλα διεθνή πρωταθλήματα που εφαρμόζουν πλέι-οφ στις ψηλές θέσεις (ναι, ΚΑΙ στην πρώτη) της βαθμολογίας μετά την κανονική περίοδο (βλ. βελγικό, κυπριακό ή Premiership Σκωτίας), στην Ελλάδα είπαμε να απαλλάξουμε αυτόν που θα τερματίσει πρώτο από την κούραση του Μαΐου.

Θα μου πεις κούρσα τίτλου είναι για όλους αρχικά. Σύμφωνοι. Ας δούμε μερικά στοιχεία. Στο πολύ αμφίρροπο πρωτάθλημα της σεζόν 2007-08, γνωστό σε κύκλους και ως πρωτάθλημα Βάλνερ, ο Ολυμπιακός τερμάτισε πρώτος με 70, η ΑΕΚ δεύτερη με 68 και ο ΠΑΟ τρίτος με 66.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι μιλάμε για κατάταξη που φωνάζει στους νεωτεριστές “Βάλτε και τον πρώτο της κανονικής περιόδου να καταβροχθίσουμε τα νύχια μας!”. Αλλά όχι, στην Ελλάδα θέλουμε πλέι-οφ για τις ευρωπαϊκές θέσεις, όχι για τον πρωταθλητή.

Κάπως έτσι λοιπόν, περάσαμε στη σεζόν 2008-09 που ο Ολυμπιακός τερμάτισε 8 βαθμούς μπροστά απ’ τον δεύτερο ΠΑΟΚ, τη σεζόν 2009-10 που ο ΠΑΟ τερμάτισε 6 βαθμούς πάνω απ’ τον δεύτερο Ολυμπιακό (που εν συνεχεία πάτωσε στα πλέι-οφ), τη σεζόν 2010-11 που ο Ολυμπιακός το πήρε με +13, τη σεζόν 2011-12 που ο Ολυμπιακός το πήρε με +7, τη 2012-13 που το πήρε με +15 και τη φετινή σεζόν που το πήρε με +17.

Αυτό που προκύπτει στο τέλος κάθε κανονικής περιόδου με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι ότι παρακολουθούμε(;) ένα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων. Μία ταχύτητα ο Ολυμπιακός, μία όλες οι υπο-ταχύτητες των άλλων 17.

Κανένας θεσμός και καμία εξωτερική παρέμβαση δεν μπορεί να αναβαθμίσει ένα επιεικώς μέτριο προϊόν. Τα πλέι-οφ της ελληνικής Superleague μοιάζουν με την έβδομη σεζόν του Californication. Δεν φτάνει που τη βαριέσαι αφόρητα, φαντάσου να ερχόταν ένας λαμπρός νους και να προσέθετε τέσσερα δεκάλεπτα επεισόδια στο τέλος της έτσι για να ‘αναβαθμίσει’ τη σειρά. Δεν θα τα ‘βλεπες. ΔΕΝ θα τα ‘βλεπες.

Από την άλλη, το έτερο βασικό επιχείρημα κατά του θεσμού είναι το αίσθημα του δικαίου που πάει περίπατο. Ας το κάνουμε σαν άντρες κύριοι. Είστε 18 ομάδες, θα παίξετε 34 παιχνίδια έκαστος, ο πρώτος θα πάρει την κούπα, ο δεύτερος θα πάει στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ -και αν δεν συμβεί κάτι σκανδαλώδες, θα αποκλειστεί- και οι άλλοι τρεις θα βγείτε Ευρώπη αν είστε τυχεροί (και πάρετε και τη σχετική άδεια).

Αυτό που διαφημίζεται ως σασπένς και ανατροπή, ήτοι ο δεύτερος της κανονικής περιόδου μπορεί να μη βγει καν Ευρώπη, είναι στην άλλη όψη του νομίσματος σκαλισμένος κοπανιστός αέρας.

2008. Ο δεύτερος μετά τα πλέι-οφ Παναθηναϊκός είχε τερματίσει τρίτος στην κανονική περίοδο.

2009. Ο δεύτερος μετά τα πλέι-οφ Παναθηναϊκός είχε τερματίσει τρίτος στην κανονική περίοδο.

2010. Ο δεύτερος μετά τα πλέι-οφ ΠΑΟΚ είχε τερματίσει τρίτος στην κανονική περίοδο.

2011. Ο δεύτερος μετά τα πλέι-οφ Παναθηναϊκός είχε τερματίσει δεύτερος και στην κανονική περίοδο. ΑΜΗΝ!

2012. Ο δεύτερος μετά τα πλέι-οφ Παναθηναϊκός είχε τερματίσει δεύτερος και στην κανονική περίοδο. ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ.

2013. Ο δεύτερος μετά τα πλέι-οφ ΠΑΟΚ είχε τερματίσει δεύτερος και στην κανονική περίοδο. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΤΟΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Το ποσοστό ταύτισης δεύτερου στην κανονική σεζόν με δεύτερο στα πλέι-οφ είναι στο 50% ως τώρα στην ελληνική Superleague, με πολύ καλές πιθανότητες να πέσει ακόμα πιο χαμηλά αν ο Παναθηναϊκός τερματίσει πάνω από τον ΠΑΟΚ το ερχόμενο Σάββατο (17/5).

*παίρνει απελπισμένο ύφος τύπου που τσακώνεται και νιώθει ότι λέει τα αυτονόητα και συνεχίζει*

Ας μην το μπλέκουμε περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται και ας δούμε στον πυρήνα αυτής της διαδικασίας. Ποιο είναι το μεγάλο έπαθλο των ελληνικών πλέι-οφ μεταξύ δεύτερου και πέμπτου; Η θέση που τρεις Δεύτερες Παρουσίες μετά οδηγεί στους χρυσούς ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Με το ένα, με το δύο, με το τρία, πάμε να γελάσουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε.

“ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ”

Δεν θα ενισχύσω την επιχειρηματολογία μου με πιο φιλοσοφικές προεκτάσεις τύπου “Η ύπαρξη των πλέι-οφ λειτουργεί σαν μαξιλαράκι κι έτσι οι ομάδες μοιρολατρούν και δεν δίνουν το κάτι παραπάνω στη regular season, συντάσσοντας δυνάμεις για τα έξι τελευταία ματς της χρονιάς”.

Θα μείνω στο ότι επτά χρόνια αδιάφορων -θεσμικά και όχι τόσο περιεχομενικά- πλέι-οφ, ξέρουμε τι μπορούμε και κυρίως τι δεν μπορούμε να περιμένουμε.

Στην πορεία του θεσμού στη χώρα, η Superleague κατάφερε μια σημαντική αλλαγή στις διαδικασίες. Οι βαθμοί με τους οποίους ξεκινάνε οι ομάδες προκύπτουν από τη διαίρεση της διαφοράς των υπολοίπων από την τέταρτη ομάδα που μπαίνει στο γκρουπάκι των πλέι-οφ.

Η αλλαγή έγκειται ότι αρχικά η ίδια διαίρεση γινόταν με το τρία ενώ πλέον γίνεται με το πέντε. Σήμερα, η μόνη διόρθωση που μας χρωστάει πια η διοργανώτρια αρχή είναι να τα καταργήσει.