Προτιμάς να γελάμε παρά να είσαι όμορφη

Τα μαλλάκια σου ήταν εκείνα που καμάρωνε η μαμά. Καστανόξανθα, σπαστά, τα πρωινά ατίθασα, όμορφα. Από μωρό στην κούνια, τα μαλλάκια σου ήταν ο χαρακτήρας σου. Έφευγε το κοκκαλάκι στον ύπνο, ξυπνούσες και σου κλείναν και τα δύο μάτια. Δεν έβλεπες, δεν έκλαιγες, γελούσες. Πέρασαν μήνες για να ανοίγεις το πρόσωπό σου με τα χέρια σου, μόνη σου. Όταν μέναμε μόνοι, στα άφηνα αχτένιστα, γιατί μου άρεσαν έτσι και γιατί ποτέ δεν έμαθα να σε χτενίζω. Νόμιζα πως πονούσες με την βούρτσα, δεν ήθελα να πονάς, δεν σε χτένιζα.

 Γύριζε η μαμά, φώναζε, πώς το αφήνεις έτσι το παιδί, την άλλη μέρα ξανά τα ίδια. Μόνο ένα κοκκαλάκι ήξερα να σου βάζω, τουλάχιστον να βλέπεις τι σου γίνεται.

Μετά ήρθε το σχολείο. Κάθε πρωί πρότζεκτ. Πέντε λεπτά για το ντύσιμο, ένα τέταρτο για βούρτσισμα, χτένισμα, και φτιάξιμο. Άλλοτε γαλλική κοτσίδα, άλλοτε δύο κοτσιδάκια που κάπου ενώνονταν – ποτέ δεν κατάλαβα πώς και πολύ ακριβώς – άλλοτε ίσιωμα και δύο κοκκαλάκια στα πλάγια (το αγαπημένο μου) άλλοτε κότσος μπαλλαρίνας, ένα σωρό σχήματα. Είχαν μακρύνει πολύ, είχαν ομορφύνει ακόμη περισσότερο, κοπέλα κανονική.

Δεν κατάφερα να πλησιάσω ποτέ ούτε το ένα εκατοστό από την δεξιότητα της μαμάς σου. Πού να το μάθω γαμώτο; Δύο φορές που χρειάστηκε να σε ετοιμάσω εγώ το πρωί, ένοιωσα τόσο άθλια ανίκανος βλέποντάς σε στο προαύλιο, ανάμεσα στις τόσο καλλοχτενισμένες συμμαθήτριές σου. Ήσουν σαν παιδί παρατημένο. Πόνεσα. Δεν σου αξίζω στο χτένισμα. Σου αξίζει το καλύτερο. Ο καλύτερος. Δεν είμαι.

Δεν παραπονέθηκες ποτέ. Ούτε μια φορά δεν είπες, ρε μπαμπά πώς με έχεις κάνει έτσι; Και όχι πως δεν ήσουν κοκέτα από μικρή, αλλά ήταν ο κοινός μας κώδικας γέλιου και δεν ήθελες να τον χαλάσεις. Ακόμα. Προτιμάς να γελάμε από να είσαι όμορφη.

Δεν είναι πως δεν μου λείπει η μαμά σου. Δεν είναι πως αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως δεν πήγε στον ουρανό, δεν είναι πως έχεις μάθει πια το όνομα της ‘κακιάς αρρώστειας’ και δεν την περιμένεις πια.

Είναι που κάθε πρωί θέλω να έρχεται πάλι στο σπίτι, έστω για πέντε λεπτά, να σε χτενίζει.

> Ο Οδυσσέας Ιωάννου και οι ‘Πρώτες Λέξεις’ του, ακούγονται καθημερινά 18:00 – 20:00 στο Ραδιόφωνο 24/7, στους 88.6 στα FM.