Πώς έζησα την περιβόητη παράσταση του Louis CK στην Αθήνα
- 17 ΙΟΥΛ 2019
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 6ης Ιουνίου εμφανίστηκε σε γνωστό σάιτ πώλησης εισιτηρίων, η παράσταση του Louis CK στην Αθήνα. Η σελίδα δεν έλεγε τίποτα εκτός από την ημερομηνία, Σάββατο 13 Ιουλίου, το μέρος, Piraeus Academy, την τιμή, 35 ευρώ, και το όνομα Louis CK. Εγώ είχα κοιμηθεί από νωρίς εκείνο το βράδυ, δεν είχα πάρει χαμπάρι τίποτα και ξύπνησα στις 6 το πρωί διαβάζοντας από έναν φίλο που ήξερε πόσο φαν του Louis CK ήμουν, ότι έχω εισιτήριο για Louis CK στην Αθήνα. Μέχρι τις 10 το πρωί, τα εισιτήρια είχαν βγει sold out. Μέχρι το μεσημέρι δύο ακόμα παραστάσεις ανακοινώθηκαν, για την Κυριακή 14 Ιουλίου στην Ιερά Οδό αυτή τη φορά, και έγιναν με τον ίδιο τρόπο κατευθείαν sold out.
H παράσταση του Σαββάτου, στην οποία βρέθηκα εγώ ξεκινούσε στις 19:30. Οι θέσεις δεν ήταν αριθμημένες έτσι πήγαμε από τις 19:00. Στην είσοδο μας ζήτησαν χωρίς προειδοποίηση το κινητό και το τοποθέτησαν σε θήκες που κλείδωναν. Μπήκαμε μέσα. Το ερκοντίσιον ή δεν υπήρχε καθόλου ή ήταν σαν να μην υπάρχει. Η ζέστη ήταν ασφυκτική, αλλά, ακόμα πιο ασφυκτικά, ήταν τοποθετημένες δίπλα δίπλα οι πλαστικές καρέκλες στις οποίες επρόκειτο να κάτσουμε. Κυριολεκτικά ένιωθες πάνω σου τον ιδρώτα του διπλανού.
Η παράσταση δεν άργησε να ξεκινήσει. Ακούσαμε ένα μικρό voice over να λέει κάποια πράγματα που δεν θα θυμόμουν, αν δεν τα διάβαζα στις επόμενες μέρες από άρθρα συναδέλφων. O Louis CK είχε αλλάξει τη φωνή του, όπως συνηθίζει να κάνει στα stand up του, και μετά το γύρισε στην κανονική του φωνή.
Πριν μπούμε ακούστηκε η φημολογία ότι κάποιος Έλληνας stand up κωμικός θα τον ανοίξει. Τελικά είδαμε τους Αμερικάνους Keith Robinson και Greg Hahn. Γελάσαμε σε κάποια σημεία, αλλά γενικά κανείς από τους δύο δεν μας εντυπωσίασε.
O ρυθμός της παράστασης ήταν γρήγορος όμως, έτσι δεν άργησε να βγει ο Louis CK με T-shirt και τζιν, όπως εμφανιζόταν παλιά και όχι με κοστούμι όπως προς το απόγειο της καριέρας του. Τα γέλια και τα χειροκροτήματα γέμιζαν το κάθε λεπτό της παράστασης. Τα σημεία που θα μου μείνουν περισσότερο ήταν όταν ζήτησε από το κοινό να χειροκροτήσουν όσοι πιστεύουν στο θεό. Ηταν ζήτημα αν ακούστηκαν 5 άτομα να χτυπούν παλαμάκια. Ο Louis CK εξεπλάγην και ζήτησε να χειροκροτήσουν όσοι έχουν πάει Νέα Ζηλανδία, όσοι έχουν πάει σε συναυλία των Van Halen και τέλος όσοι έχουν γνωρίσει κάποιο μέλος του συγκροτήματος. Όλα ήταν περισσότερα από τα παλαμάκια που χτυπήθηκαν στον θεό (για τον οποίο έγινε δύο φορές, η ερώτηση για να διπλοτσεκαριστεί).
Ένα ακόμα σημείο της παράστασης που θα μου μείνει είναι όταν αναφέρθηκε στα θύματα από το τρομοκρατικό χτύπημα στο μαραθώνιο της Βοστώνης και αυτό γιατί είχα ακούσει ότι είχε δεχθεί κριτική για αυτό το κομμάτι της παράστασής του. Ο τρόπος που αναφέρθηκε ήταν ο εξής. Είπε ότι θεωρείται οκέι από τον κόσμο να κάνει αστεία για άτομα με αναπηρία, αλλά δεν είναι οκέι να όταν είναι θύματα της επίθεσης στη Βοστώνη. Και συνέχισε μιλώντας ουσιαστικά για το inspiration porn -για το οποίο έχουμε γράψει ένα πολύ καλό κείμενο εδώ. Λέμε στο κείμενο:
“Αυτή η κουλτούρα εμψύχωσης όμως λειτουργεί ισοπεδωτικά. Κάποιες φορές τόσο ισοπεδωτικά, ώστε να γίνεται σχεδόν κοινωνική απαίτηση προς τον ανάπηρο να πετύχει. Να πετύχει όχι τους στόχους που έχει θέσει ο ίδιος για τον εαυτό του, όσο τους στόχους που θέτει η κουλτούρα εμψύχωσης και αυτοβελτίωσης για τον ίδιο. Και αυτοί οι στόχοι συνήθως είναι πολύ υψηλοί και πολύ συχνά δημιουργούν ενοχικά συναισθήματα σε όσα άτομα με αναπηρία δεν ανταποκρίνονται σε αυτούς”.
Ο Louis CK είπε λοιπόν ότι αν του έλειπε κάποιο μέλος του σώματός του θα θελε απλά να κάτσει στον καναπέ του και να έχει κατάθλιψη και όχι να βγάζει TedEx ομιλίες για το πόσο το ατύχημά του ήταν το καλύτερο πράγμα που του συνέβη.
Το άλλο κομμάτι που περίμενα να ακούσω ήταν εκείνο που αστειεύεται για τα φύλα. Η αλήθεια είναι ότι επίσης δεν μου ξένισε κάτι από αυτά που είπε. Ο Keith Robinson, ένας από τους δύο κωμικούς που τον άνοιξαν, αστειεύτηκε με ένα τρόπο που κάπως με ενόχλησε και δυστυχώς δεν το θυμάμαι και κινητά δεν υπήρχαν για να το ξαναπαίξω. Από την άλλη, και ο Louis CK και ο Robinson είναι πάνω από 50 χρονών. Έχουν την ηλικία των γονιών μου, των γονιών πολλών από όσων διαβάζουν αυτή τη στιγμή αυτό το άρθρο και από όσων βρέθηκαν στην παράσταση. Πιο πολύ μου είχε κλωτσήσει, όταν στο πρώτο επεισόδιο του ‘Kominsky Method’, o χαρακτήρας του Michael Douglas, ενός oldschool ξεπεσμένου, ladies’ man, ηθοποιού που δίδασκε υποκριτική, είχε απευθυνθεί σε ένα non-binary άτομο στην τάξη του, λέγοντας τ@ “they”. Και αυτό γιατί μου έκανε εξωπραγματικό σε σχέση με τον χαρακτήρα του χαρακτήρα του Michael Douglas. Αυτές οι αλλαγές στον τρόπο αντίληψης δεν κατακτιούνται από τη μία μέρα στην άλλη στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Εμείς οι ίδιοι, όταν η Γαλλία ψήφισε οι γονείς (μητέρα και πατέρας ως τότε) να αναγράφονται στα σχολικά έγγραφα ως “Γονέας 1” και “Γονέας 2”, για να μη γίνονται διακρίσεις ως προς το φύλο των γονέων, γεμίσαμε το ίντερνετ με αστεία και memes, ενώ εννοείται στηρίζουμε μια τέτοια κίνηση. Το αστείο του Louis CK για τα φύλα για μένα είχε μια αντίστοιχη αφέλεια ενός γέρου μπροστά στην αλλαγή των καιρών και δεν με ενόχλησε.
Όσον αφορά το stand up του λοιπόν, ο Louis CK έχει πει στο παρελθόν πολύ χειρότερα από όσα είπε το Σάββατο. Αν ήσουν οκέι και γελούσες πχ τότε, τότε, τότε, τότε, τότε θα έπρεπε να είσαι οκέι και να γελάς και με τα bits του Σαββάτου.
Ας πάμε όμως στον ελέφαντα στην οθόνη. Ο Louis CK δικαιολογήθηκε στην παράστασή του λέγοντας ότι όλοι έχουν ένα “thing”, απλά όλοι εμείς ξέρουμε το δικό του. Βέβαια δεν είναι όλα τα “things” το ίδιο πράγμα. Οπότε φυσικά αυτό δεν τον δικαιολογεί. Αυτό που έκανε ήταν αηδία και εκμεταλλεύτηκε όντως την εξουσία και το κύρος που είχε στους κωμικούς και όχι μόνο κύκλους. Στην απολογία του είχε πει ότι θεωρούσε ότι αυτό που έκανε είναι οκέι, γιατί πάντα ρωτούσε πρώτα. Φυσικά μπορώ να φανταστώ να σε ρωτάνε αυτό το πράγμα και να μένεις εκείνη την ώρα και να μην ξέρεις τι να κάνεις. Ή να νομίζεις ότι ο άλλος το λέει για αστείο -ειδικά όταν αυτό για το οποίο είναι γνωστός είναι ότι είναι αστείος.
Τις κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση παραδέχτηκε ο ίδιος τον Νοέμβριο του 2017. Οι κατηγορίες ήταν κοινό μυστικό στο Hollywood -που λένε. Ή ακόμα καλύτερα, δεν ήταν καν μυστικό, αφού μέχρι και εγώ εδώ στην Αθήνα (που συστηματικά χλεύασε ο Louis CK στην παράσταση του Σαββάτου) τις είχα ακούσει. Μία από εκείνες μάλιστα που τις είχε δημοσιοποιήσει και είχε πάρει κάποια έκταση ήταν η Roseanne Barr το 2016, η οποία κατά ειρωνικό τρόπο, μήνες μετά είδε τη δικιά της καριέρα να καταρρέει, εξ αιτίας του ρατσιστικού της παραλληρήματος στο Twitter. Μια αντίστοιχη ιστορία είναι και της Asia Argento, ένα από τα θύματα του Harvey Weinstein, η οποία βρέθηκε ένα χρόνο μετά να κατηγορείται η ίδια για σεξουαλική παρενόχληση από πρώην συμπρωταγωνιστή της, που συνευρέθηκαν όταν εκείνη ήταν 37 και εκείνος 17. Αυτά μου φέρνουν στο μυαλό τη φράση “ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω”, η οποία βέβαια είναι τόσο σωστή όσο και μαλακία, γιατί πάντα πάει ανάλογα την περίπτωση. Έτσι δεν γίνεται να έχουν την ίδια αντιμετώπιση ο Harvey Weinstein, η Asia Argento, ο Louis CK. Επίσης δεν γίνεται να συμβαίνει ένα μπαράζ αποκαλύψεων για έξι μήνες -μέσα στο οποίο αναμείχθηκε και το όνομα του Aziz Ansari, που σε άλλη περίπτωση μάλλον δεν θα έπαιρνε ποτέ τέτοια έκταση μια ιστορία ενός κακού ραντεβού- και μετά να μην ακούγεται τίποτα για κανέναν και να το ξεχνάμε σαν να ήταν μια ακόμα μόδα, ενώ διαβάζουμε ειδήσεις για τον βιασμό και φόνο της 60χρονης Suzanne Eaton στην Κρήτη και τον φόνο της 17χρονης Bianca Devins στη Νέα Υόρκη.
Δεν ήθελα καθόλου να γράψω αυτό το κείμενο, και μου φαίνεται πολύ δύσκολο τώρα που το γράφω, γιατί δεν θέλω να γράψω με λάθος τρόπο αυτά που σκέφτομαι και είμαι εντελώς σίγουρη ότι τα γράφω λάθος και συγκεχυμένα, οπότε συγγνώμη. Ο Louis CK ήταν κάποιος που ήξερα και αγαπούσα πολύ μέσα από το έργο του και νομίζω ότι αυτό που με εκφράζει περισσότερο από όλα είναι η απάντηση της Sarah Silverman, όταν ρωτήθηκε για την επιστροφή του Louis CK.
