Στα φιλικά (της ΑΕΚ) μπαίνουν τα καλύτερα γκολ

Όπως έχω πει και στο ραδιόφωνο (ποιο ραδιόφωνο; Sport24 Radio, καθημερινά 18.00-20.00, ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης και οι δημοσιογράφοι του ΟΝΕΜΑΝ έχουν ‘Τα Μάτια τους 24’), το γκολ του Δέλλα με την Τσεχία, το μοναδικό γκολ του σε 53 ματς με τη γαλανόλευκη, το άκουσα στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου.

Προφανώς, αυτό το γκολ ήταν το τελεσίδικο boost του Κολοσσού στην εκτίμησή μου, αλλά το γλυκό ήρθε να δέσει με όσα έκανε τα τελευταία δύο χρόνια στο τιμόνι της ΑΕΚ και αυτά που φαίνεται πως έχει ήδη κάνει στη φετινή προετοιμασία της πολυθρύλητης επιστροφής στη Superleague.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Το βράδυ του Σαββάτου βρέθηκα στο ΟΑΚΑ για το φιλικό της ΑΕΚ με την κάτοχο του Europa League Σεβίλλη, στην πρόβα τζενεράλε της τελευταίας πριν το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κόντρα στην Μπαρτσελόνα την Τρίτη (11/8) στην Τιφλίδα. Αυτές είναι οι εντυπώσεις μου από το χορτάρι, τα δημοσιογραφικά και τα αποδυτήρια.

Υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο, υπολογίζαμε και χωρίς τον φιλοξενούμενο

Θα ήταν ψέμα αν μετέφερα ότι το κλίμα στα δημοσιογραφικά πριν τη σέντρα του φιλικού ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από το ‘σήμερα τρώμε 3-4 και επιτέλους γίνονται μεταγραφές’. Η ΑΕΚ της Πολωνίας είχε φοβίσει το μάτι των περισσότερων και ένα κρας τεστ με τόσο σπουδαίο αντίπαλο έκανε την περσινή απόδοση στο -επίσης αυγουστιάτικο- φιλικό με τη Ρόμα να μοιάζει όνειρο απατηλό. Η ΑΕΚ του Δέλλα μάς διέψευσε στο χορτάρι, παίζοντας ουσιαστικά, με αυτοπεποίθηση και με τα αυτιά τεντωμένα στον προπονητή της.

Πάμε από τον τερματοφύλακα. Ο Μπαρόχα δεν εμπνέει σιγουριά, καταφέρνοντας να γίνει ο τρίτος γκολκίπερ της φετινής ΑΕΚ που καταφέρνει κάτι τέτοιο. Η ΑΕΚ δεν έχει τον τερματοφύλακα-κέρβερο και μετά το κραυγαλέο ερωτηματικό όσον αφορά τη γραμμή κρούσης, το τέρμα φοβάμαι ότι θα είναι η έτερη περιπέτεια για φέτος.

Ο Κολοβέτσιος και ο Τζανετόπουλος ήταν από πολύ καλοί έως εξαιρετικοί ως αμυντικό δίδυμο και αν κάποιος θέλει να δει μια κάποια αδυναμία του Δέλλα για απόλυτα συγκεντρωμένα σέντερ μπακ-νταμάρια, τη βλέπει πεντακάθαρα. Με εξαίρεση δυο τρεις λάθος πάσες προς τα αμυντικά χαφ που δεν μπορούσαν να κοστίσουν άμεσα, οι Κολοβέτσιος-Τζανετόπουλος ήταν άψογοι εντός περιοχής και πολύ καλοί έξω από αυτήν.

Ο Γκάλο είναι υπέρ του δέοντος φιλότιμος, είναι αρκετά γρήγορος, αλλά δεν είναι το καλύτερο δεξί μπακ που φόρεσε τα κιτρινόμαυρα. Εικάζω ότι με την επιστροφή Μπακάκη, θα δει το χρόνο του να μειώνεται αισθητά. Αριστερά, ο Σοϊλέδης δεν ήταν κακός, αλλά η θέση ανήκει εδώ και λίγες μέρες στον Ισπανό Ντιντάκ Βίλα (την πιο πρόσφατη ζαριά της ΑΕΚ στο να της βγει επιτέλους ένας Ισπανός παίκτης).

Όλη η χαρά ήταν στο κέντρο, όπως σημείωσε και ο αγαπημένος μου ποδοσφαιρικός αναλυτής Γιάννης Σερέτης του Sport24 στο κομμάτι του για το φιλικό του Σαββάτου. Τον Γιόχανσον τον ξέραμε, τον είδαμε και πέρυσι. Μιλάμε για έναν πανσόβαρο Σκανδιναβό επαγγελματία, από το 1ο λεπτό μέχρι το 90ό και από τη στιγμή που το πούλμαν φέρνει την ομάδα στο γήπεδο μέχρι τη στιγμή που μπαίνει στο αυτοκίνητο για να επιστρέψει σπίτι.

Η σοβαρότητα με την οποία έκανε δηλώσεις στη μικτή ζώνη μετά το ματς απλά προσθέτει στην ήδη εξαιρετική εικόνα που έχει αφήσει όσο δουλεύει στην Ελλάδα.

Η αποκάλυψη ήταν ο Αντρέ Σιμόες. 0 25χρονος Πορτογάλος ήταν ένα ανασταλτικό θαύμα. Πολλές αναχαιτίσεις, πολύ τρέξιμο, πολλές κόντρες, άλλες τόσες κερδισμένες μονομαχίες. Με τον Γιόχανσον συνθέτουν ένα σπουδαίο δίδυμο αμυντικών χαφ και η σκέψη ότι στο ρόστερ βρίσκεται και ένας Κορδέρο κάνει τα χαμόγελα πιο πλατιά. Σε μια τραβηγμένη αυγουστιάτικη μαντεψιά μου, αν υπάρχει ένας παίκτης που η ΑΕΚ θα μπορέσει -σε λογική Ολυμπιακού- να μοσχοπουλήσει μετά από 2-3 χρόνια, αυτός είναι ο Σιμόες. Και λόγω ικανοτήτων και λόγω ηλικίας. Μην τον βάλεις μετά τα 3/4 του γηπέδου μόνο. Δυο φορές χρειάστηκε να κάνει μια σέντρα και αμέσως έπιασα την κόκα κόλα για να ξεχαστώ.

Ο Βάργκας, ο αέρινος Βάργκας, απέδειξε ότι αν δεν είχε πάθει τους δύο χιαστούς δεν θα έβλεπε την Ελλάδα ούτε με το κυάλι, ο Πλατέλλας συνέχισε να είναι ο αγαπημένος μου Πλατέλλας της ΑΕΚ των μικρών κατηγοριών. Μπαλαδόφατσα από τις λίγες. Ειλικρινά αναρωτιέμαι πώς δεν έχει αποθεωθεί ακόμη ο Πλατέλλας σε μια χώρα που έσπευσε να αποθεώσει Φετφατζίδη και Κουτσιανικούλη.

Τέλος, ο αγαπημένος της εξέδρας Αραβίδης, ξέρεις ότι θα δώσει το 101% αυτού που έχει, είτε παίξει ως αριστερό εξτρέμ όπως το Σάββατο είτε παίξει μες στην περιοχή, που τον προτιμώ και που του ταιριάζει περισσότερο. Ο τρόπος που πανηγύρισε ένα γκολ φιλικού και η αποθέωσή του από τους τόσο-δύσκολους-οργανωμένους μόλις έγινε αλλαγή, τα λένε όλα.

Οι οπαδοί της ανταλλακτικής αγάπης

Άφησα την κριτική του Τζεμπούρ γι’ αυτό το κεφάλαιο. Δεν θα βαρεθώ να το γράφω ποτέ. Οι οπαδοί οποιασδήποτε ομάδας που θεωρούν εαυτούς πιο ΑΕΚτζήδες, πιο Ολυμπιακούς, πιο οτιδήποτε από τους άλλους οπαδούς της ομάδας τους, μου σφίγγουν το στομάχι. Η ΑΕΚ έχει ένδοξο παρελθόν στη διχασμένη εξέδρα (τα έγραψε εξαιρετικά και ο Τόλης Χορτάτος στο Contra.gr) και καθώς φαίνεται, το παρελθόν μας δείχνει το δρόμο και για το μέλλον.

Γιούχα στον Τζεμπούρ, ‘ευχές’ για τον Πειραιά μόλις αντικαταστάθηκε, βρισίδια κατά Μπάγεβιτς σε στροφές συνθημάτων. Πάρα πολύ ενδιαφέρον και ό,τι πρέπει για να ενισχυθεί το καλό κλίμα που έχει φτιάξει ο Δέλλας στα αποδυτήρια. Κρίμα.

Η μπάλα δεν είναι ανταλλακτική οικονομία. Κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν. Μαγκιά σου το να ταξιδέψεις μέχρι τη Γροιλανδία για την ΑΕΚ, αλλά μη ζητάς ανταποδοτικά οφέλη γιατί η θυσία σου χάνει το νόημά της. Για το Θεό. Είτε αγαπάς την ομάδα απλά δίνοντας είτε ήρθε η ώρα να καταλάβεις ότι δεν έχεις συμβόλαιο ως οπαδός. Εφόσον αποδέχεσαι ότι το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό και μοντέρνο (κατά το ‘against modern football’) και συνεχίζεις να πηγαίνεις στο γήπεδο και να πανηγυρίζεις τα γκολ του -επίσης επαγγελματία- Αραβίδη, οφείλεις να προστατέψεις την ομάδα σου.

Ο Αλγερινός (που το ρεπορτάζ των ‘δημοσιογραφικών’ πιστώνει ως ξεκάθαρη επιλογή Μελισσανίδη, με την οποία διαφωνούσαν Δέλλας, Μπάγεβιτς, Μιλοβάνοβιτς) δεν είναι κάνα παιδάκι που θα βάλει τα κλάματα ή θα σπαστεί. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Δεν είδα πιο χαμογελαστό παίκτη της ΑΕΚ να βγαίνει από τα αποδυτήρια. Χαβαλές με τους δημοσιογράφους, χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και καληνύχτα σας. Ας συνεχίσουν οι πιο ΑΕΚ από τους άλλους να τον γιουχάρουν. Θα του χαλάσουν τη διάθεση. Σίγουρα.

Ο Δέλλας, οι πίτσες και οι τρελαμένοι παίκτες

Ενώ περιμέναμε την έξοδο παικτών και προπονητών από τα αποδυτήρια, γνωστός ρεπόρτερ της ΑΕΚ μου περιέγραφε την έκπληξή του για το πόσο παθιασμένους φέρνει τους νέους παίκτες στην ομάδα ο Μιλοβάνοβιτς. “Τι τους λέει άραγε;”, αναρωτιόταν. Εγώ εκπλήσσομαι περισσότερο από τον τρόπο που ο Δέλλας παίρνει το 101% από όλους εδώ και δύο χρόνια.

Η ευλογία του να γράφεις αθλητικά στο ΟΝΕΜΑΝ είναι η ελευθερία να πεις πράγματα που ακούγονται σε δημοσιογραφικά πηγαδάκια χωρίς να ‘προσέχεις’ όσο θα πρόσεχες αν δούλευες σε ένα αμιγώς αθλητικό μέσο.

Η ΑΕΚ έχει να δει στρωμένη μπάλα και ορθολογικές επιθέσεις από την εποχή της χαιρετούρας του Ρίμπο με τα τέσσερα δάχτυλα. Ο Δέλλας δεν είναι ο Μουρίνιο, ούτε ο Καπέλο, ούτε ο Γιούργκεν Κλοπ. Είναι προπονητής εδώ και δύο χρόνια και έχει δείξει έργο. Δεν είμαστε φίλοι, δεν θα με χαιρετήσει αν με δει στο δρόμο, δεν του χρωστάω τίποτα.

Με το υλικό που έχει, έχει επιδείξει αξιολογότατη δουλειά και πολύ συμπαθές ποδόσφαιρο. Τι θα αλλάξει το να ξεκινήσει στραβά η ΑΕΚ στο πρωτάθλημα; Θα έρθει ένας φτασμένος κόουτς και θα κάνει τι; Η ομοιογένεια και το δέσιμο των παικτών μαζί του θα πάει περίπατο, ο Τζεμπούρ θα συνεχίσει να είναι ο Τζεμπούρ και η επιστροφή στη Superleague θα σαμποτάρεται εκ των έσω από το ξεκίνημα. Πόσο ΑΕΚ, έ;

Όσον αφορά τα τεκταινόμενα στη μικτή ζώνη: Ο Δέλλας έφυγε αρκετά ευδιάθετος τρώγοντας ένα ροδάκινο, ενώ όλοι οι παίκτες της ΑΕΚ έφυγαν με μια πίτσα και ένα μπουκαλάκι νερό ανά χείρας (κολατσιό για το βράδυ, επιβράβευση για την καλή εμφάνιση ή λίγη χαλαρότητα ενόψει του κυριακάτικου ρεπό); Οι περισσότεροι μάλιστα είχαν όρεξη για λίγες δηλώσεις.

(με τον Βασίλη Τεμπέλη και τον Sergio Rico Gonzalez)

Το χάπενινγκ στη μικτή ζώνη ήταν η έξοδος των παικτών της Σεβίλλης και το μαζικό ντου από κάμερες και Ισπανούς δημοσιογράφους που προφανώς ακολουθούν την αποστολή από την Ισπανία μέχρι το Σούπερ Καπ της Γεωργίας, με ενδιάμεση στάση την Αθήνα. Ο Κόκε έκανε δηλώσεις με τα φώτα από πέντε διαφορετικές κάμερες να τον τυφλώνουν, ο Βασίλης Τεμπέλης του Sport24 ήταν κυριολεκτικά παντού και μιλούσε με όλους (μιλάει ισπανικά, πορτογαλικά, έκανε πλάκα με τον υπεύθυνο Τύπου της Σεβίλλης, φιλήθηκε σταυρωτά με τον Γκάλο, μιλούσε στον Μπαρόχα για έναν κοινό τους φίλο, υπέροχος) κι εγώ απαίτησα μια φωτογραφία από τον Αντρέ Σιμόες, με τον οποίο μοιάζουμε σα δυο σταγόνες νερό όσον αφορά την τριχοφυΐα του προσώπου.

Η ΑΕΚ ήταν η πιο ευχάριστη της προετοιμασίας απέναντι σε έναν μεγάλο αντίπαλο, που όμως έπαιζε πραγματικά με φιλική διάθεση. Κοιτώντας το μεγάλο κάδρο, η ομάδα, με πολλά νέα πρόσωπα στη σύνθεσή της αλλά με το γνωστό, ελκυστικό ποδόσφαιρο που έχει επιβάλλει ο Δέλλας, ακόμα χτίζεται.

Οι υπερβολές της άνοιξης και το φουριόζικο ‘Ερχόμαστε’ δεν έχει στηριχτεί με ανάλογες μεταγραφές πρωταθλητισμού, αλλά πρώτον, θα γίνουν κι άλλες μεταγραφές (ο Μπουονανότε είναι κοντά) και δεύτερον, ο ρεαλιστικός στόχος της δεδομένης ΑΕΚ δεν είναι ένα πρωτάθλημα με το καλημέρα. Φανταστικά θα ήταν, δε λέω, αλλά βήμα-βήμα. Και Δέλλα-Δέλλα.

~~~

ΥΓ. για Δίπλαρο: Χρόνια είχαμε να δούμε τέτοιες δηλώσεις-αυτογκόλ, αλλά ηρεμία αγαπητοί ανθρωποφάγοι. Όταν ο Δίπλαρος μεγάλωνε, η μπασκετική ΑΕΚ παλινωδούσε. Τα τελευταία χρόνια πριν την περσινή επάνοδο στην Α1, η ΑΕΚ δεν υπήρχε στον μπασκετικό χάρτη. Σαφώς, η ιστορία της δεν σηκώνει παίκτες που τη βλέπουν -φωναχτά μάλιστα- ως σκαλοπάτι για καριέρα στους αιωνίους, αλλά είμαστε κι εμείς ο πιο εύθικτος λαός στο σύμπαν, ικανοί να κάνουμε ένα παιδί (μέλος μιας εθνικής που μας χάρισε μια μεγάλη χαρά στο πολύπαθο αυτό καλοκαίρι) να δεινοπαθήσει.

Όσο ηλίθια κι αν είναι η λογική που προκρίνω, προτιμώ χίλιες φορές να τον δω να μην ‘καίγεται’ ως φέρελπις παίκτης (άρα να φύγει για μια άλλη ομάδα), παρά να μπιστάει την μπάλα στο παρκέ του ΟΑΚΑ και να γιουχάρεται από εκατοντάδες ταλιμπάν.