Στην υπόθεση του Απόστολου Λύτρα, ευτυχώς ο γιατρός είδε καλύτερα από την δικαιοσύνη

Οι καταστάσεις που από προσωπικές γίνονται δημόσιες, συνήθως δημιουργούν ένα κοινό περί δικαίου αίσθημα, κάτι που σε πολλές περιπτώσεις κρύβει παγίδες καθώς δεν είμαστε σε θέση να αναλύσουμε σωστά τις συνθήκες, τα δεδομένα και το πώς έφτασε ένας άνθρωπος να κάνει κάτι το οποίο θεωρείται λάθος.

Στην περίπτωση του ποινικολόγου Απόστολου Λύτρα, σε αντίθεση με το σύννεφο από παρανοήσεις και τις εν θερμώ σκέψεις που σηκώνουν οι γρήγορες αντιδράσεις της μάζας, είναι όλα ξεκάθαρα. Οι συνθήκες, τα δεδομένα και το πώς έφτασε να κάνει κάτι το οποίο δεν είναι μόνο λάθος, αλλά και εγκληματικό, είναι εκεί.

Το κοινό περί δικαίου αίσθημα που καλύπτει διάφορες γωνιές του ελληνικού διαδικτύου τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, λοιπόν, είναι σωστό. Παρ’ όλα αυτά, το πώς αισθάνεται το πλήθος δεν ασκεί την παραμικρή πίεση σε υποθέσεις που η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της δυναμικής (λόγω επαγγέλματος) ενός ατόμου και τα ψυχολογικής φύσεως ζητήματα, είναι ισχνή.

Ο Απόστολος Λύτρας ξυλοκόπησε τη σύζυγό του, αφέθηκε ελεύθερος και δήλωσε πως θα αναζητήσει ψυχολογική βοήθεια. Όλα αυτά ενώ τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας διαδέχονται το ένα το άλλο, σχεδόν σε καθημερινή βάση. Πώς μπορεί, λοιπόν, να αισθάνεται κάποιος ασφαλής από τη στιγμή που υπάρχει ομολογία, υπάρχουν στοιχεία -δυστυχώς απτά- αλλά και πάλι, ο δράστης φοράει το κοστούμι του και κυκλοφορεί ελεύθερος;

Οι όροι που επιβλήθηκαν στον δικηγόρο είναι η υποχρέωση μετοίκησης από το κοινό σπίτι, όπου διαμένει με τη σύζυγο του, απαγόρευση να την πλησιάζει και υποχρέωση να παρακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα ψυχολογικής υποστήριξης. Τόσο εύκολο ήταν.

«Δυστυχώς βρέθηκα σε μία κατάσταση που έγινε αυτό το περιστατικό και εγώ ακόμα δεν μπορώ να δώσω εξηγήσεις. Δεν έχω υπάρξει ποτέ στη ζωή μου βίαιος, θα κοιτάξω να θεραπευτώ, να ζητήσω βοήθεια γιατί πραγματικά το λέω, έχω χτίσει μία καριέρα και μία οικογένεια με πάρα πολύ κόπο και από εμένα και από τη σύζυγό μου. Θα αναζητήσω τις ψυχολογικές αιτίες του περιστατικού, δεν είναι κάτι για το οποίο μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου», δήλωσε ο ποινικολόγος.

Πίσω από τους ισχυρισμούς για τα ψυχολογικά αίτια της πράξης του και τη μη συγχώρεση του εαυτού του, εντοπίζουμε δύο σημαντικά σημεία στο χρονικό του βίαιου περιστατικού τα οποία ακυρώνουν όσα δήλωσε. Το ένα έχει να κάνει με τις σκάλες και το δεύτερο με τον γιατρό ο οποίος εξέτασε τη σύζυγό του.

Όπως διαβάζουμε, η σύζυγος δεν υπέβαλε μήνυση σε βάρος του Απόστολου Λύτρα, αφού τόσο εκείνη αφού και οι δύο υποστήριξαν ότι τα τραύματα που φέρει έγιναν όταν έπεσε από σκάλα. Ο γιατρός, κάνοντας άριστα τη δουλειά του, κάλεσε την αστυνομία για να αναφέρει περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας. Πριν φτάσουμε εκεί, όμως, ο άνθρωπος που δεν μπορεί να συγχωρέσει τον εαυτό του, έπαιξε το γνωστό χαρτί της σκάλας. Ο ίδιος άνθρωπος βρίσκεται εκτός αστυνομικού τμήματος αυτή τη στιγμή. Αλήθεια, τι θα είχε συμβεί αν ο γιατρός έκλεινε τα μάτια του;

Η απόφαση ανακρίτριας/εισαγγελέα να αφήσουν ελεύθερο τον δικηγόρο βασίζεται κυρίως στην κατάθεση του θύματος ότι ο άγριος ξυλοδαρμός έγινε για πρώτη φορά και ουδέποτε είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν. Υπέρ του ποινικολόγου φέρεται να κατέθεσε και η πρώην σύζυγός του η οποία είχε καταγγείλει στο παρελθόν ενδοοικογενειακή βία, αλλά όταν έγινε η δίκη ανακάλεσε.

Η οροφή της εμπιστοσύνης μας που καλύπτει τους αρμόδιους, όπως καταλαβαίνετε, είναι ετοιμόρροπη. Μάλλον γι’αυτό ο Άρειος Πάγος ζητά τη διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής πειθαρχικής έρευνας σε βάρος των λειτουργών που αποφάσισαν στο να αφεθεί ελεύθερος ο ποινικολόγος.

Άλλωστε, η Δικαιοσύνη σε ένα κράτος δικαίου υφίσταται για να δημιουργεί ένα σύνολο συντεταγμένων που οδηγούν αποκλειστικά και μόνο στη δικαίωση του θύματος, βασισμένη σε στοιχεία (είναι εκεί) και όχι σε δικαιολογίες και σκάλες.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ