Τελικά, τι θέλει να κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου;

Αυτή η απορία δεν μου γεννήθηκε ποτέ. Προφανώς, η κίνηση ενείχε τεράστιο ρίσκο ως προς την υστεροφημία ενός πρώην πρωθυπουργού. Είχε όμως πολλούς λόγους να γίνει, ακόμα και αν οι περισσότεροι από αυτούς γεννήθηκαν σε προσωπικό επίπεδο. Πρώτα από όλα μία ρεβάνς από την ιστορία. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο άνθρωπος που πήρε την τελευταία μεγάλη εκλογική νίκη στην Ελλάδα και ανατράπηκε μέσα σε μία χαώδη κατάσταση. Είναι πολύ λογικό να θεωρεί ότι η τελευταία σελίδα γι’ αυτόν δεν έχει γραφτεί ακόμη.

Μετά είναι και το οικογενειακό όνομα. Πολλές φορές μιλάμε για πολιτική αφήνοντας στο περιθώριο τη σύγχρονη ιστορία, όσα μας έφτασαν μέχρι εδώ. Μετά την τραγική είδηση του θανάτου της Φώφης Γεννηματά, ο χώρος του ΠΑΣΟΚ βρισκόταν σε μία διαδικασία ανασυγκρότησης. Αυτή τη λέξη την ακούσαμε δεκάδες φορές αλλά τώρα, για πρώτη φορά, είχε περιεχόμενο. Ο γιος του ιδρυτή του κόμματος προφανώς και ήθελε να έχει ρόλο στις εξελίξεις. Είτε ως παράγοντας σταθερότητας, είτε σε μία διαδικασία ανάκτησης ενός κόμματος το οποίο μεγάλωσε γνωρίζοντας ότι του ανήκει. Σε κάθε σημείο των γραφείων του κόμματος υπάρχει μία φωτογραφία του πατέρα του.

Ένα πολύ δύσκολο στοίχημα

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου είχαν έναν μεγάλο νικητή και πέντε χαμένους. Δεν ξέρω αν ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ο περισσότερο ή ο λιγότερο χαμένος από αυτούς. Χρειάζεται να έχεις θεωρήσει εκ προοιμίου λυμένες ένα σωρό προϋποθέσεις προκειμένου να το απαντήσεις. Κέρδισε μεν τον Ανδρέα Λοβέρδο αλλά βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο να γίνει ο Παπανδρέου που έχασε το κόμμα. Τώρα πια από τη βάση.

Η διαφορά του με τον Νίκο Ανδρουλάκη δεν είναι τόσο μεγάλη, ώστε να μπορεί να απαιτήσει κανείς να μην κατέβει στον β’ γύρο. Δεν θεωρώ απίθανη μία έκπληξη από το πουθενά. Οι συνθήκες όμως (και μετά τη στήριξη του Ανδρέα Λοβέρδου στον Νίκο Ανδρουλάκη) είναι τέτοιες που μπορεί να κινδυνεύσει με μία βαριά ήττα. Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο ακολουθεί την παλιά στρατηγική. Ο πρώτος αμύνεται. Ο δεύτερος επιτίθεται. Μέσω Twitter αλλά και μέσω συνεντεύξεων σε κανάλια.

Η επιδίωξη της πόλωσης φυσικά ευνοεί αυτόν που θέλει να κάνει την ανατροπή. Εν προκειμένω πάντως είναι out of character. Δεν ταιριάζει σε αυτό που γνωρίζουμε για τον Γιώργο Παπανδρέου. Πιθανόν να μην έχει καν νόημα η προσπάθεια. Ούτως ή άλλως το να βλέπεις έναν Παπανδρέου να κάνει αντιπολίτευση εντός του ΠΑΣΟΚ είναι από μόνο του κάτι τελείως ξένο και εν μέρει αυτοκαταστροφικό.

Ο Γιώργος Παπανδρέου και η υστεροφημία του ονόματος

Όταν τελειώσουν όλα, το πιθανότερο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ θα έχει κερδίσει περισσότερα από την υποψηφιότητα του Παπανδρέου από όσα θα έχει κερδίσει ο ίδιος. Ο κόσμος κινητοποιήθηκε. Το όνομα ενός πρώην Πρωθυπουργού τράβηξε τους ταγμένους στο όνομα ψηφοφόρους αλλά έφερε και ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον στο ίδιο το show (ποιος είπε ότι η πολιτική δεν είναι και show;) της εσωκομματικής διαδικασίας. Έφερε memes, έφερε σχολιασμό, τράβηξε την προσοχή του κοινού. Κάτι που θα μπορούσε να αποτελεί μία τελικά βαρετή διαδικασία ενέταξε το στόρι ενός γιου που προσπαθεί να κρατήσει το κόμμα που έφτιαξε ο πατέρας του.

Αν τελικά, όπως φαίνεται να είναι το πιθανότερο (όχι όμως το σίγουρο), δεν καταφέρει να κάνει την ανατροπή και να κερδίσει τον Νίκο Ανδρουλάκη, θα βρεθεί μπροστά σε μία πολύ δυσκολότερη συνθήκη διαχείρισης της υστεροφημίας του. Ακόμη και ο ενωτικός ρόλος που τείνουν να έχουν οι πρώην Πρωθυπουργοί θα τεθεί εν αμφιβόλω. Κάθε δημόσια παρέμβασή του θα γίνεται έχοντας πια αυτό το βάρος, ενώ μία πιθανή προσπάθεια τρίτης επιστροφής σε ηγετικό ρόλο θα είναι πια από την αρχή ως το τέλος απαγορευτική.

Λέμε και ξαναλέμε πως οι εκλογές αυτές του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ κρίσιμες για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Μία πιθανή ήττα θα λειτουργήσει ως το τελικό επιστέγασμα ενός κόμματος που θα προχωρήσει μπροστά αφήνοντας πίσω της το άστρο αλλά μαζί και το βάρος της παρουσίας του ιδρυτή του (έστω και μέσω του ονόματος). Το δικό μας μικρό, πασοκικό και σε κάποια μέρη του συναρπαστικό Succession.