Τι έκανα, αλήθεια, όσο σπούδαζα;
Ένας δημοσιογράφος αναρωτιέται γιατί άφησε τόσο χρόνο να περάσει μέχρι να πάρει τη ζωή στα χέρια του.
- 29 ΝΟΕ 2017
Έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους στη ζωή μου που νιώθω ότι πραγματικά τους πονάει που δεν γεννήθηκαν οι Lionel Messi, οι Elon Musk, οι Evgeni Plushenko αυτού του πλανήτη. Τους πληγώνει που στα 20 ή τα 30 τους δεν είναι δισεκατομμυριούχοι ή οι καλύτεροι στον κόσμο σε κάτι. Ευτυχώς, δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που στεναχωριέται για εκείνα που δεν έζησε ή δεν έκανε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα κοιτάξω πίσω λίγο επικριτικά σε όσα έχω καταφέρει πράγματι να κάνω.
Ο λόγος; Η αιτία;
Κάθε φορά που βλέπω έναν “πιτσιρικά” να κάνει κάτι σπουδαίο, κάθε φορά που βλέπω μια μαθητική ή φοιτητική ομάδα να διαπρέπει, κάθε φορά που κάποιος νεαρός ή κάποια νεαρή με κάνει να ανατριχιάζω για εκείνα που επιδεικνύει, σκέφτομαι “τι σκατά έκανα εγώ στην ηλικία τους”. Μα στην αρχή πήγαινα σχολείο, μετά πανεπιστήμιο και μετά δούλευα. Πότε να προλάβω; Τι να πρωτοκάνω; να μην ζήσω κι εγώ λίγο; Όλες απλές ερωτήσεις για να δικαιολογήσεις εκείνο που εσύ δεν έσπρωξες τον εαυτό σου να πετύχει.
Δεν έχει κλείσει χρόνος από εκείνη την ημέρα στου Ψυρρή που στεκόμουν ανάμεσα στην Generation N. Εκείνη τη γενιά ανθρώπων που η Nissan ανέδειξε ως εκείνη που πάει τον κόσμο μας ένα βήμα παραπέρα. Είχα γύρω μου ανθρώπους με κοινωνικές ευαισθησίες, επιχειρηματίες και entrepreneurs, ταλαντούχους και δεξιοτέχνες. Όλοι μέλη μιας φοβερής 20άδας, μικρογραφίας της γενιάς που έχει στα χέρια της τη χώρα και την οδηγεί στο καλύτερο αύριο.
Πέρυσι είδαμε τα κατορθώματα αυτής της γενιάς μέσα από βίντεο και συνεντεύξεις. Φέτος ήρθε η στιγμή η Nissan να βρει τους επόμενους 20. Ανθρώπους ή μονάδες που θα απαρτίσουν τη φετινή Generation N και θα δώσουν το μήνυμα ότι η όρεξη, το ταλέντο, το επιχειρηματικό δαιμόνιο είναι αστείρευτα σε αυτή τη χώρα.
Ανήκεις κι εσύ σε αυτή τη γενιά; Δήλωσε το project σου και διεκδίκησε μια θέση στην Generation N αυτής της χρονιάς.
Ρίχνοντας μια ματιά στους περυσινούς νικητές, αναγνώρισα πολλούς ανθρώπους που βλέπω συχνά σε social posts φίλων μου, είδα προσπάθειες για τις οποίες διαβάζω στα site ή αποτελούν μέρος συζήτησης γιατί έχουν κάνει κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Οι περισσότεροι από αυτούς ξεκίνησαν το δικό τους εγχείρημα όντας στο πανεπιστήμιο. Πολλοί από αυτούς είναι ακόμα φοιτητές ή σπουδαστές. Πολλοί από αυτούς έκλεισαν πρόσφατα τα 20 τους χρόνια.
Είναι 22 χρονών τα παιδιά της ITHACA που έφτιαξαν το πλυντήριο αστέγων, ο Σταύρος που οραματίζεται να αξιοποιούνται ακόμα και τα φύκια στην παραγωγή ενέργειας και προϊόντων, τελείωσε πριν λίγο καιρό το ΠΑΠΕΙ, ο Πάνος Τριανταφύλλου αποδεικνύει σε κάθε αγώνα, σε κάθε μετάλλιο ότι δεν υπάρχει λόγος να τα παρατάς όποια αναποδιά κι αν σου έρθει στη ζωή, είναι φοιτητές εκείνοι που κατασκεύασαν ένα αγωνιστικό μονοθέσιο στα πρότυπα της Formula 1, την ώρα που εγώ στην ηλικία τους απλά χάζευα τον Schumacher να εδραιώνει την αυτοκρατορία του.
Η ηλικία όλων αυτών των εκπροσώπων της Generation N με κάνει να απορώ τι έκανα εγώ από τα 17 που τελείωσα το σχολείο μέχρι τα 21 που έφυγα στο εξωτερικό για να συνεχίσω τις σπουδές μου. Η απάντηση είναι προφανής. Περνούσα όσο πιο καλά μπορούσα. Από την σχολή στην καφετέρια κι από το φαγάδικο στο club για να βρω την θαλπωρή στον καναπέ με το βιντεοπαιχνίδι και ό,τι άλλο έβρισκα για να σπαταλήσω τον ελεύθερο χρόνο που είχα κερδίσει μετά τη “σκλαβιά” του σχολείου.
Κι ομολογώ ότι θυμάμαι τότε να έχω συμφοιτητές που καταπιάνονταν με ερασιτεχνικές εφημερίδες, που προσπαθούσαν να φτιάξουν ένα site, που έκαναν έρευνες και έμπαιναν σε ομάδες για να βρουν αλλού το νόημα της ζωής. Θυμάμαι να μην έρχονται ποτέ για καφέ μαζί μας, να μην έχουν χρόνο να παρακολουθήσουν όλα τα μαθήματα, να μην χαίρονται τα φοιτητικά τους χρόνια όσο εμείς οι υπόλοιποι. Αυτό που δεν έβλεπα τότε ήταν η χαρά που έπαιρναν από αυτό που έκαναν. Το πόσο γεμάτοι ένιωθαν.
Δεν θα σου πω ότι θα τα έκανα διαφορετικά αν γύριζα το χρόνο πίσω. Θα σου πω όμως ότι αν ανήκεις ακόμα σε αυτή την Generation N, αν νιώθεις κι εσύ ότι έχεις κάτι ξεχωριστό να πεις ή να πράξεις στον κόσμο γύρω, μην αφήσεις το χρόνο να περάσει. Μην περιμένεις να έρθει η σειρά σου. Φέρε εσύ το χρόνο και τη ζωή στα μέτρα σου, δήλωσε το project σου στην Generation N και κυνήγα αυτό για το οποίο οι άλλοι τριγύρω θα σε κοροϊδεύουν από την άνεση μιας καρέκλας στην καφετέρια.
Σε λίγα χρόνια, αυτοί εκεί, της καφετέριας, θα γράφουν ένα κείμενο για να αποθεώσουν το δικό σου κατόρθωμα.