Τι καλύτερο έχει δηλαδή αυτό το Super Bowl από εμάς;

Στατιστικά και μόνο να το πάρουμε, μάλλον δεν ανήκεις σε εκείνους που ξενύχτησαν χθες βράδυ συντονισμένοι στο FOX, για να παρακολουθήσεις τον τελικό ανάμεσα στους Seahawks και τους Broncos. Ο οποίος τελικός για την ιστορία έληξε με το συντριπτικό 43-8 και βρήκε τους Seahwaks θριαμβευτές.

Ίσως με αυτά που θα διαβάσεις παρακάτω να με βάλεις κι εμένα στην κατηγορία εκείνων των γκρινιάρηδων που τα βρίσκουν όλα στραβά στον τόπο τους. Που καταδικάζουν κάθε τι ελληνικό και αποθεώνουν οτιδήποτε ξενόφερτο. Θα σου πω όμως πως δεν είμαι αυτός ο τύπος. Απλά όταν βλέπω κάτι ωραίο, κάτι που οι Έλληνες θα μπορούσαν να το κάνουν εξίσου καταπληκτικά, παραβαίνω τη Δέκατη Εντολή (όχι της Γαρμπή, του Μωυσή, δηλαδή του Θεού, κατάλαβες) και ζηλεύω.

Το Super Bowl βασίζεται κάθε χρόνο σε 4 πυλώνες. Α) Το αθλητικό θέαμα για το οποίο υπερθεματίζει τόσον καιρό ο Θοδωρής Δημητρόπουλος, Β) το θεαθήναι στο half-time για το οποίο έγραψε ο Ηλίας Αναστασιάδης, Γ) τις διαφημίσεις που αποτελούν ορόσημο της διαφημιστικής αγοράς της Αμερικής κάθε χρόνο και Δ) την αίγλη η οποία περιβάλλει ένα event το οποίο όχι μόνο ξεπερνά το ίδιο το άθλημα αλλά “αναγκάζει” τόσα εκατομμύρια κόσμου να το παρακολουθήσουν.

Και προσπαθώ να σκεφτώ τι έχουμε αντιπαραβάλουμε σαν έθνος σε αυτούς τους τέσσερις πυλώνες. Κι αν υποθέσουμε ότι το μεγαλύτερο δικό μας αθλητικό γεγονός μπορεί να είναι ο τελικός του κυπέλλου στο ποδόσφαιρο ή οι τελικοί του μπασκετικού πρωταθλήματος, αναγκάζομαι να αντιπαραβάλλω αυτά σε εκείνα που παρακολούθησα χθες.

Και αν εξακολουθείς να νομίζεις ότι μόνο δαιμονοποιώ ή αν είσαι εσύ σε εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που πιστεύουν ότι δεν είμαστε άξιοι να κάνουμε κάτι αντίστοιχο, κάθε φορά που θα λες “ε εμείς δεν μπορούμε να τα κάνουμε αυτά” να απαντάς “τελετή έναρξης Ολυμπιακών αγώνων”.

Α) Το αθλητικό θέαμα

Αν είσαι Ολυμπιακός θα βιαστείς να θυμηθείς τον τελικό του Derbyshire. Εκείνο το ιστορικό βράδυ με τα ατελείωτα πέναλτι και τις επικές ανατροπές. Εντάξει, εγώ είμαι Παναθηναϊκός και θυμάμαι το 3-1 με τον Ολυμπιακό (προ αμνημονεύτων). Θυμάμαι το στραπάτσο από τον Πανιώνιο. Θυμάμαι και κάτι άνετες επικρατήσεις του Ολυμπιακού. Αλλά και ένα σπουδαίο κύπελλο του ΠΑΟΚ. Χμμμ οκ. Τι άλλα παιδιά;

Κάθε τελικός κυπέλλου έχει τη ρετσινιά του πρωταθλήματος. Είναι άλλο ένα παιχνίδι στην ελληνική πραγματικότητα, εκτός κι αν παίζει κάποια ομάδα της επαρχίας και βλέπουμε λίγη αγνή χαρά στις κερκίδες. Α ναι, τις κερκίδες που είναι χωρισμένες στη μέση. Με τις άδειες θύρες, τα meeting της Αστυνομίας, τα ραντεβού των ανεγκέφαλων, τα πέταλα της ντροπής. Θα δανειστώ μπασκετική εικόνα για αυτή τη μαγεία.

Και από την άλλη έχεις τη λαοθάλασσα.

Και ποιο διεστραμμένο μυαλό εμπόδισε οποιονδήποτε από το να δει έναν αγώνα. Με φιλάθλους της αντίπαλης ομάδας πίσω και μπροστά του. Με φιλάθλους της πόλης στην οποία γίνεται το Super Bowl. Με ανθρώπους που δεν έχουν πάει καν για τον αγώνα.

Αλλά ξέφυγα οπότε ας επιστρέψουμε στο θέαμα. Κι όπως με κάθε άθλημα, πρέπει να το αγαπάς το NFL για να αγαπήσεις και την συγκεκριμένη βραδιά. Το “γιατί” μας το απάντησαν διάφοροι φίλοι του αθλήματος σε ένα υπέροχο μάζεμα απόψεων από τον Θοδωρή. Κι αν ο φετινός τελικός ήταν λίγο βαρετός σε επίπεδο ροής, τα Super Bowl των τελευταίων ετών ήταν σχεδόν πάντα ντέρμπι. Και κρίνονταν σε μία πάσα, σε ένα interception, σε ένα run.

Ντιέγκο, ο Harrison ξεκίνησε από την άλλη άκρη, όχι λίγο πίσω από την σέντρα.

Β) Το θεαθήναι

Ξαναβάζω link στο κείμενο του Ηλία για τα καλύτερα Half-Time Shows. Για να δεις το tribute των U2 για την 11η Σεπτεμβρίου, να ανατριχιάσεις με την εμφάνιση του Michael Jackson, να υποκλιθείς στην Beyonce.

Θα ολοκληρώσω την σύγκριση λέγοντας ότι εμείς εδώ, έχουμε για Half-Time Show την Έλενα Παπαρίζου. Σε αυτή την εξέδρα.

Δείτε λίγο το χθεσινό half time show να πάνε τα φαρμάκια κάτω.

Γ) Οι διαφημίσεις

Δεν θα αναφερθώ στις ελληνικές διαφημίσεις που ντύνουν τους τελικούς. Και δεν θα αναφερθώ κυρίως γιατί δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από την συνηθισμένη διαφημιστική ροή. Άντε το πολύ να προστίθεται μία μπάλα ποδοσφαίρου στη διαφήμιση ή ένα ποδοσφαιρικό concept.

Οι διαφημίσεις του Superbowl αποτελούν θεσμό. Και θυμάμαι να εντυπωσιάζομαι στην σχολή όταν μας έλεγαν ξερωγώ ότι το κάθε δευτερόλεπτο στοιχίζει ένα εκατομμύριο δολάρια. 10 χρόνια μετά μπορώ να σου πω ότι αυτά τα λεφτά σε σχέση με την προβολή και το value που αποκτούν εκείνη την ημέρα, είναι λίγα.

Δες μία λίστα με τις καλύτερες διαφημίσεις που έχουν παιχτεί στα χρονικά των Super Bowl.

Η ουσιαστική διαφορά ξέρεις ποια είναι; Ότι το μάρκετινγκ και η διαφήμιση σε αυτό το επίπεδο δεν ενοχλούν κανέναν. Ίσα ίσα όλες οι διαφημιστικές και οι εταιρείες μπαίνουν σε έναν ιδιότυπο πρωτάθλημα για το ποιος θα διαφημιστεί στο Super Bowl, ποιος θα πάρει την ιδανική θέση στη ροή των διαφημίσεων, ποιος θα κερδίσει τον κόσμο που για μία και μόνο μία ημέρα είναι τόσο απαιτητικός από τις διαφημίσεις που θα δει.

“Η γιορτή της διαφήμισης και των προϊόντων” θα βιαστεί να πει κάποιος. Ε και; Ποιον πείραξε η διαφήμιση; Ποιον πειράζουν τα προϊόντα; Πόσο κακό είναι να δεις ένα ιδιότυπο πόλεμο διαφημίσεων για την επικράτηση της καλύτερης;

Δ) Η αίγλη

Κάτι που δεν κερδίζεται ούτε με τα λεφτά των διαφημίσεων ούτε με τους Red Hot Chilli Peppers. Δεν είμαι σε θέση να σου μιλήσω για τα πρώτα Super Bowl. Αυτά που έμοιαζαν πολύ περισσότερο σίγουρα με τους δικούς μας παλιούς τελικούς. Σε μια εποχή που οι πατεράδες μας τουλάχιστον μας λένε ότι όλα ήταν πιο αγνά και πιο καθαρά.

Αλλά βλέποντας την πρόοδο των Super Bowl τα τελευταία 8 χρόνια που τα παρακολουθώ, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει ακριβώς αυτό. Πρόοδος. Και ότι κάθε χρόνο είναι η οργάνωση, η λίγκα και αυτά που προσφέρουν στον κόσμο που χτίζουν μια ασπίδα προστασίας γύρω από το Super Bowl.

Εμείς ποια ασπίδα προστασίας έχουμε βάλει στο προϊόν που ονομάζεται Τελικός Κυπέλλου ή οιοδήποτε άλλο αθλητικό γεγονός στη χώρα; Και στην τελική ασπίδα για να προστατεύσουμε τι ακριβώς;

Θα επανέλθω στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και θα σου πω ότι αν είχαμε κάθε χρόνο τη δυνατότητα να οργανώνουμε άλλη μία τελετή έναρξης θα την κάναμε ολοένα και καλύτερη, ολοένα και πιο φαντασμαγορική.

Λίγο κίνητρο, λίγα χρήματα και λίγη υγεία μας λείπουν. Τα δύο πρώτα βρίσκονται. Για το τελευταίο δεν είμαι σίγουρος