Το ‘Batman & Robin’ είναι η αγαπημένη μου ταινία Batman

Δε με ένοιαζε ποτέ που ο George Clooney έχει υποσχεθεί τα λεφτά του πίσω σε όποιον του τα ζητήσει για αυτή την ταινία. Ποτέ δε με ένοιαζαν ιδιαίτερα οι γνώμες των συντελεστών, ειδικά ανθρώπων σαν τον Clooney που πάντα προσέχουν πάρα πολύ τι κάνουν, τι λένε, τι γυρίζουν, που δηλαδή φοβούνται πιο πολύ να κάνουν λάθος από το να μην κάνουν ποτέ κάτι εντελώς σπουδαίο και απρόσμενο. Αν έβλεπα τον Clooney στο δρόμο θα του ζήταγα πίσω τα λεφτά της ταινίας (και για το σινεμά και για το blu-ray που την έχω αγορασμένη) και μετά θα του έλεγα “ευχαριστώ, τη λατρεύω”.

Αυτό που πάντως με ένοιαζε είναι που οι πάντες ζητούν συγγνώμη, και όταν οι πάντες ζητούν συγγνώμη, δε βρίσκεις πουθενά κανένα έρεισμα για να υπερασπιστείς ένα από τα θρυλικότερα καταγεγραμμένα bad movies όλων των εποχών. Φυσικά και είναι bad movie δηλαδή, αλλά έχει μια αυθεντικότητα και ένα επίπεδο αφοσίωσης σε όλο αυτό το αδιανόητο τσίρκο που συμβαίνει, που δεν έχω πει ποτέ “δε μπορώ να δω άλλο”. Κι όταν κάτι το απολαμβάνω, το απολαμβάνω. Τι, θα κοροϊδευόμαστε; Δεν υπάρχουν ένοχες απολαύσεις, υπάρχουν απολαύσεις.

Το ‘Batman & Robin’ είναι μια τέτοια απόλαυση, και μπορείς αυτά τα Χριστούγεννα να δεις στο Nova Christmas, το Χριστουγεννιάτικο κανάλι των Novacinema μέχρι Παρασκευή 6/1, στο αφιέρωμα Batman v. Superman.

Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ακριβώς ο σκηνοθέτης Joel Schumacher μετάνιωσε. Είναι τόσο εμφανές πως η ταινία είναι φτιαγμένη σαν μια τεταμένης πραγματικότητας, καρτουνίστικη εκδοχή του ήρωα που παραπέμπει ευθέως στην κλασική σειρά των ‘60s. Και, θέλω να πω, ως homage πετυχαίνει:

Ήταν ίσως η προ-ειρωνική περίοδος του entertainment που μας άρεσε; Αν έβγαινε σήμερα θα έβρισκε μεγαλύτερο μέρος του κοινού έτοιμο να το υπερασπιστεί ως μετα-ειρωνικό κλείσιμο του ματιού σε φανς του παλιού τηλεοπτικού Batman; Έχει σημασία;

Τι σημασία να έχει; Κοίτα τον Schwartzenegger σε αυτή την ταινία:

Καταρχάς η πλοκή είναι φανταστική. Έχει αέρια που ξαμολάνε οι villains, έχει επιχειήσεις κλοπής πολύτιμων διαμαντιών, έχει μοχθηρή υπερ-σέξουαλ κακιά που κάνει άντρες ήρωες να υπνωτίζονται με το φιλί της,

έχει τον Bane σαν μπουγελόφατσα,

έχει τον Arnie στην μεγαλύτερη μίκι μάους ερμηνεία της καριέρας του να παγώνει τη Gotham.

Να παγώνει τη Gotham!

Αυτή είναι ακριβώς η ταινία που αξίζει ο παλαβός ήρωας που τις νύχτες φοράει μια κάπα νυχτερίδας και βγαίνει στους δρόμους για να παίξει ξύλο με έναν μουρλό που φοράει ένα καπέλο με ερωτηματικό και με έναν κύριο που παίζει κορώνα-γράμματα το αν θα σηκωθεί να πάει τουαλέτα τώρα ή σε λίγο.

Έχει χρώματα, προφανώς υπερβολικά χρώματα, δεν υπάρχουν layers πουθενά, είναι σαν έκρηξη χρωματοπωλείου, είναι τέλειο.

 

Η Uma Thurman δίνει μια από τις σπουδαίες camp ερμηνείες στην ιστορία του μπλοκμπάστερ σινεμά, περήφανα στο πάνθεον δίπλα στον Eddie Redmayne του ‘Jupiter Ascending’.

 

Στο μεταξύ ο Freeze του Arnie είναι από τις πιο αδικημένους villains έβερ. Μοιάζει φανταστικά χάρτινος:

Δεν αφήνει ούτε ΜΙΣΗ ευκαιρία για pun-κρυάδα να πάει χαμένη και ας είμαστε τώρα ειλικρινείς, μεταξύ μας είμαστε, πολύ καλά κάνει.

Κι ακόμα κυριότερα, διαθέτει πάθος. Σοβαρά μιλάω, πάθος. Έχει ένα διακριτικό backstory τραγικότητας, χωρίς φανφάρες, χωρίς σοβαροφανείς μονολόγους, τίποτα, είναι απλά εκεί, έχει βιώσει μια απώλεια που τον έχει παγώσει τόσο πολύ που εκείνος με τη σειρά του παγώνει μια ολόκληρη πόλη.

Δε νομίζω πως με νοιάζει, ανθρώπινα, χαρακτήρας σε όλη την τριλογία του Nolan όσο ο Freeze σε αυτό το camp ανοσιούργημα. Ο καθένας βέβαια έχει τους δικούς του αγαπημένους, οπότε χαιρόμαστε πάρα πολύ που το Nova Christmas έβαλε όλες τις ταινίες Batman και Superman μαζί, σε ένα Χριστουγεννιάτικο κανάλι, αφήνοντάς μας να τις βλέπουμε μία-μία κάθε βράδυ ή όλες μαζί τις μέρες γιορτών. Χάρη μάλιστα στο Nova GO υπάρχει η δυνατότητα να τις δεις και σε laptop, smartphone και tablet.

Όλη η ταινία είναι μια POW! WOW! πολύχρωμη καρτούν υπερβολή που προσπαθεί σε κάθε σκηνή, κάθε της κάδρο, να κάνει μια δήλωση πρόθεσης. Μπορεί κανείς πολλά πράγματα να πει για το ‘Batman & Robin’, αλλά δε μπορεί να το κατηγορήσει πως δεν προσπαθεί. Εξ ου και ακόμα κι οι πιο ορκισμένοι εχθροί του φιλμ, δε γίνεται να μην παραδεχθούν πως είναι τρομερά διασκεδαστικό. Είτε το λατρεύει κανείς, είτε το μισεί, ποτέ κανείς δεν το βαρέθηκε.

Τα επιθετικά ψεύτικα χρώματα, οι ρώγες της στολής του Clooney, οι γωνίες των κάδρων, η αφοσίωση της Uma και του Arnie, οι εκπληκτικές αντιδράσεις της Elle McPherson, η ύπαρξη της Alicia Silverstone (που τοποθετεί την ταινία στα ‘90s περισσότερο κι από το αρχείο του imdb), η ζούγκλα της Poison Ivy, η camp τραγικότητα του Freeze– το ‘Batman & Robin’ είναι η κακογουστιά ως στυλ. Ένα αληθινό κιτς μεγαλείο.

Δε θα σταματήσω να το βλέπω ποτέ.