Το ‘Μας Λείψατε’ είναι όλη η μπάλα σε δύο λέξεις

Η ήττα της ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό ήταν βαριά. Αυτό το 4-0 δεν χωνεύεται εύκολα ειδικά όταν 20 λεπτά πριν, το σκορ ήταν 1-0 και τα πάντα προεξοφλούσαν ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα για τους φιλοξενούμενους. (Ναι, και το 2-0 μια χαρά αξιοπρεπές θα ήταν). Τέλος πάντων, η ιστορία γράφτηκε, η τεσσάρα ήρθε και έκατσε στο στομάχι και η γκρίνια των ομοϊδεατών συναδέλφων ξεχύθηκε στον αιφνιδιασμό. Έχω προ πολλού σχολιάσει τα ‘Ερχόμαστε’ της ΑΕΚ και θα κάνω το μικρό, updated σχόλιό μου στο τέλος.

Το μοναδικό  καλό που έφερε αυτή η τεσσάρα για εμάς που τη σερβιριστήκαμε ήταν το παρακάτω tweet:

Η πρώτη μου αντίδραση σε αυτό το ντοκουμέντο ύψιστης ποδοσφαιρικής καζούρας ήταν να τσαντιστώ, να πω “κοίτα τι γράφουν οι @!^%^%^!^”. Από την άλλη, αυτός είναι και ο σκοπός της ύψιστης ποδοσφαιρικής καζούρας, να σε τσαντίσει. Άρα, ψυχρά ορθολογικά, το tweet έκανε τη δουλειά του.

Μισό λεπτό μετά το “κοίτα τι γράφουν”, γέλασα. Από μέσα μου, για να μη με περάσουν και για κάνα χάχα εκεί που ήμουν. Το tweet, το timing και η περίσταση ήταν ιδανικά για να γελάσει ακόμη κι αυτός που πικράθηκε από το αποτέλεσμα.

Το ‘μας λείψατε’, γραμμένο στα κεφαλαία κιόλας λίγες στιγμές μετά το τέλος του ματς, θα έπρεπε να είναι ο κανόνας όχι μόνο στην μπάλα, αλλά και στη γενικότερη θεώρησή μας για τη ζωή. Δεν ξέρω ποιος μας έκανε κακομαθημένους, αλλά όσο η πλάκα και η υγιής καζούρα χρειάζεται αυτόν που την κάνει, άλλο τόσο -μπορεί και περισσότερο- χρειάζεται αυτόν που την τρώει.

Αυτό που προσπαθώ να πω σε αυτό το κείμενο είναι πολύ μεγαλύτερο από τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ. Δεν θέλω να μείνω στα στενά όρια του ‘επικροτώ κάτι που έκανε ο Ολυμπιακός’. Αν ξεκινήσω να γράφω τις ενστάσεις μου για τους επικοινωνιακούς χειρισμούς και τη φιλοξενία των ‘υπευθύνων’ του σε αντιφρονούντες δημοσιογράφους, θα χάσω την όρεξη μου για το tweet και για το κείμενο και θα αρχίσω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Όχι, όλοι μπορούμε και καλύτερα από τη στυγνή και μίζερη κόντρα του ποιος την έχει πιο μεγάλη. Ειδικά οι άνθρωποι του Ολυμπιακού που έδειξαν -επιτέλους- ότι μπορούν να κάνουν και χιούμορ. Το μόνο που εύχομαι από καρδιάς –τουίταρα και σχετικά-  είναι αυτές οι καζούρες να γίνονται αποδεκτές το ίδιο ακομπλεξάριστα στο μέλλον κι από τους ερυθρόλευκους.

Για να φτάσουμε βέβαια εκεί, θα χρειαστεί να μπορεί κάποιος να τους κερδίσει. Όσον αφορά την ΑΕΚ λοιπόν, έχουμε πολλή δουλειά σ’ αυτό το κομμάτι.

Το τρολάρισμα μέσω social media είναι μια πρακτική που αρχίζουν να υιοθετούν όλο και πιο ένθερμα οι διαχειριστές μικρών και μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων. Όλοι θυμόμαστε την απόγνωση του αγγλόφωνου account της Βόλφσμπουργκ όταν ο Λεβαντόφσκι πυροβολούσε κατά ριπάς, αλλά και το υπέροχο tweet του επίσημου account του Σαν Μαρίνο, μετά το πρώτο τους εκτός έδρας γκολ σε 14 χρόνια, που σημειώθηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη.

Μετά από χρόνια τυφλού φανατισμού και σφιγμένων στομαχιών μετά από ήττες, είμαι στην ευχάριστη θέση να παίρνω το ποδόσφαιρο ή τις νίκες και τις ήττες της ομάδας μου όσο σοβαρά πρέπει. Είμαι στη θέση να αναγνωρίζω και να δέχομαι το πείραγμα των άλλων, ελπίζοντας ότι θα δεχτούν κι αυτοί το δικό μου.

Το πρόβλημά μας στην Ελλάδα είναι τα περιρρέοντα κόμπλεξ. Οι ισχυροί και καλομαθημένοι έχουν ως θέσφατο ότι μόνο αυτοί μπορούν να κάνουν πλάκα, να την απολαμβάνουν και να μη δέχονται την πλάκα του άλλου (=ο σύγχρονος ορισμός του κόμπλεξ). Όταν ο καθένας καταλάβει πόσο χρήσιμος είναι στον άλλο, είτε στην μπάλα είτε στην κοινωνία, ενδέχεται να γίνει η αρχή της εξαφάνισης των κόμπλεξ. Η πλάκα πάντα θα θέλει δύο.

Το φετινό πρωτάθλημα, όπως παρατήρησε ο Κωνσταντίνος Αμπατζής σήμερα το πρωί, είναι ξανά ωραίο. Επιτέλους, έχουμε και πάλι Ολυμπιακός-ΑΕΚ, έχουμε και πάλι Ηρακλής-ΠΑΟΚ. Όποιος δεν καταλαβαίνει την αναγκαιότητα μιας δυνατής ΑΕΚ στη Super League, είναι χαζός.

Έχω γνωστούς και φίλους που αποτελούν legit κάφρους οπαδούς ομάδων. Ελάχιστοι από αυτούς θα ήθελαν να παίρνουν το πρωτάθλημα κάθε χρόνο, άνευ αγώνος. Βασικά κανείς. Όλοι θέλουν τα ντέρμπι (φυσικά όλοι θέλουν να κερδίζουν στα ντέρμπι), όλοι θέλουν να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τον άλλον.

Λατρεύω τη σημειολογία και τις άδηλες ενδείξεις. Το τελευταίο tweet λοιπόν πριν το ‘Μας Λείψατε…’ ήταν αυτό:

Ο ίδιος διαχειριστής χρησιμοποίησε νωρίτερα τρία θαυμαστικά μετά την ανακοίνωση του τελικού σκορ. Το θαυμαστικό είναι σημείο στίξης που τονίζει την έκπληξη. Τα τρία θαυμαστικά μεταφράζονται μάλλον σε μεγάλη έκπληξη και χαρά. Δεν ακολουθώ το account του Ολυμπιακού, αλλά αμφιβάλλω ότι μετά από μια τεσσάρα απέναντι στη Βέροια, θα έμπαινε κανείς στον κόπο να βάλει θαυμαστικά.

Αν οι φίλοι της ΑΕΚ ή του Ολυμπιακού ή του ΟΦΗ, θέλουν να την παρομοιάζουν (λόγω ρόστερ) με μικρότερες ομάδες, τους παρακαλώ θερμά να πείσουν τους οπαδούς της Ντόρτμουντ ότι η ομάδα τους (με ρόστερ που δεν έχει δει ελληνική ομάδα ούτε στον ύπνο της), μετά τη σβηστή πεντάρα από την Μπάγερν, δεν πρέπει να μετονομαστεί σε Αλεμάνια Άαχεν ή η Ρεάλ Μαδρίτης που κάποτε έφαγε έξι από την Μπαρτσελόνα, σε Λεβάντε ή κάτι τέτοιο.

Το ρόστερ της ΑΕΚ είναι αναμφισβήτητα φτωχό για να τολμήσει να αφήσει υποψίες για πρωταθλητισμούς και λοιπές μαγκιές. Για την ακρίβεια, το ρόστερ δεν είναι αρκετό ούτε για την τρίτη θέση, που προσωπικά πιστεύω ότι θα καταλάβει -με υπέρβαση- στην κανονική διάρκεια της σεζόν. Στα ντέρμπι παίζουν μπάλα και η ιστορία και η φανέλα, εξ ου και τα δύο πραγματικά μεγάλα ντέρμπι που προσέφερε η ΑΕΚ -με χειρότερο ρόστερ από το φετινό- στις περσινές αναμετρήσεις με τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο.

Το γιατί στην Ελλάδα δεν δεχόμαστε ότι ένα ντέρμπι (έστω στα χαρτιά) μπορεί να εξελιχθεί σε διασυρμό, ομολογώ ότι δεν το έχω καταλάβει ακόμα.

Πριν την αλλαγή του Δέλλα που έκοψε την ΑΕΚ στα δύο, κανείς δεν θα πόνταρε τα λεφτά του στο 4-0. Αν βέβαια έπιανε η αλλαγή, οι ίδιοι δημοσιογράφοι που τον έκραξαν, θα τον είχαν στείλει ήδη σε μεγάλη ομάδα του καμπιονάτο. Έτσι πάνε αυτά. Δεν γίνεται να πιάνουν όλες σου οι κινήσεις, δεν είσαι μηχανή.

Οι δε αρθρογράφοι της ΑΕΚ που κάνουν λόγο για κατρακύλα, καλό είναι να κοιτάξουν πίσω και να δουν ότι η ΑΕΚ έχει μια ισοπαλία στην Ξάνθη, και έχει χάσει μόνο από τον ΠΑΟΚ (με το ζόρι, παρότι άθλια) και τον Ολυμπιακό. Δηλαδή αν αρχίσουμε τις γκέλες με μικρομεσαίες ομάδες, θα επινοηθεί άλλη λέξη για την κατρακύλα; Όσο μικρό ή κυνικό κι αν ακούγεται σε φίλους μου ΑΕΚτζήδες, θα μιλήσω για κατρακύλα όταν (και εφόσον) έρθουν αυτές οι γκέλες.

Εξάλλου, η διοίκηση και το τεχνικό επιτελείο-γραφειοκρατία πίσω από τον προπονητή (που ξεκάθαρα τους βολεύει) αποφάσισαν ότι τα  ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, τουλάχιστον για φέτος, δεν είναι από τα παιχνίδια που μπορεί να χτυπήσει η ΑΕΚ.

Με τέτοια -ξαναμαγειρεμένη και αθόρυβα μνημονιακή- εξωγηπεδική σύνθεση, φοβάμαι ότι ούτε οι ιστορικά μεγάλοι μας αντίπαλοι δεν έχουν ιδέα πόσο θα τους λείψουμε στο μέλλον.