Το μήνυμα του ΟΦΗ για τη διαφορετικότητα ήταν το πρώτο χτύπημα σε ένα αόρατο τείχος

Ο χώρος του αθλητισμού μόνο εύκολος δεν είναι για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Ο Fashanu υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος στο αγγλικό ποδόσφαιρο που πήρε ένα μεγάλο ρίσκο με τρομακτικές τελικά συνέπειες για τον ίδιο. Ακολούθησαν και άλλοι, όλοι όμως χρειάστηκε να κάνουν μία υπέρβαση. Ο λόγος; Υπάρχει ένα φράγμα που ορθώνεται απέναντι σε όποιον δεν είναι straight. Απλά, εκεί που κανείς δεν το περίμενε, ο ΟΦΗ έριξε το πρώτο χτύπημα στο αόρατο τείχος.

«Στέλνουμε την αγάπη μας στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο! Πρέπει όλοι να αισθάνονται αγαπητοί και αποδεκτοί!». Ένα απλό, λιτό και απέριττο μήνυμα λειτούργησε ως μία μικρή -αλλά πολύ σημαντική- αρχή.

Μπράβο στον ΟΦΗ για τα αυτονόητα

To hastag #pridemonth υπήρξε η πιο κατάλληλη αφορμή για να θυμίσει ένα ασπρόμαυρο σωματείο ότι η ζωή έχει πολύ περισσότερα χρώματα από όσα θέλει να πιστεύει η βαθιά συντήρηση. Αλήθεια τώρα, ποιος περίμενε μία τέτοια κίνηση από μία ποδοσφαιρική ομάδα;

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από το coming out του Justin Fashanu αλλά για τον ποδοσφαιρικό πλανήτη χθες ήταν απλά άλλη μία Κυριακή. Άλλη μία μέρα που οι Αφρικανοί παίκτες είναι αναγκασμένοι να ακούν αηδιαστικούς χαρακτηρισμούς από την εξέδρα και gay ποδοσφαιριστές να ζουν αναγκαστικά στις σκιές για να μη βιώσουν ωμό bullying εντός και εκτός γηπέδου.

Ναι, τα τελευταία χρόνια γίνονται κάποιες κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση από τις ποδοσφαιρικές -εθνικές και διεθνείς- ομοσπονδίες, αλλά τα βήματα είναι πολύ μικρά, πολύ δειλά και αρκετές φορές επιφανειακά.

Τα φαινόμενα μίσους, ρατσισμού και διακρίσεων στον αθλητισμό δεν μπορούν να πολεμηθούν μόνο από εξωτερικές, θεσμικές παρεμβάσεις. Το σημαντικό είναι να πάψουν να υπάρχουν μέσα στο γήπεδο και πάνω στις εξέδρες.

Τι έχει ακούσει μέχρι στιγμής ο ΟΦΗ για τη γενναία και πρωτοπόρα κίνηση που έκανε στα social media; Πολλά μπράβο, πολλά μηνύματα υποστήριξης αλλά και την ίδια στιγμή έναν καταιγισμό από υβριστικά σχόλια στα όρια του #ψόφος.

Ή όπως πολύ σωστά σημείωσε ένας χρήστης: «Απέραντη θλίψη και μεσαίωνας». Δεν μπορεί όμως και -κυρίως- δεν πρέπει ο σκοταδισμός να κερδίσει άλλη μία μάχη στα γήπεδα. Ο ΟΦΗ δεν έκανε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το αυτονόητο. Ήταν μία αρχή που όμως θα πρέπει να συνεχιστεί.

Άλλωστε, το γιατί είναι σημαντικές τέτοιες κινήσεις, όχι μόνο στον χώρο του αθλητισμού αλλά γενικά, το έχουμε αναλύσει εκτενώς γράφοντας σχετικά με το Athens Pride. Θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των Κρητικών και άλλες ομάδες; Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.

Ένα πάντως είναι σίγουρο: ο ρατσισμός και οι διακρίσεις δε νικιούνται μονάχα με νομοθετικές παρεμβάσεις. Νικιούνται με καθημερινές παρεμβάσεις, με αυτονόητες αλήθειες που πρέπει να λέγονται ξανά και ξανά μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μας – τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδων.