Το πραγματικό Ράδιο Αρβύλα είναι το Βινύλιο

Το ‘Βινύλιο’ άρχισε πέρυσι για να μάθουμε την αγάπη του Αντώνη Κανάκη για το ραδιόφωνο. Όχι. Ο γνωστός παρουσιαστής δεν είναι τηλεπερσόνα, τουλάχιστον ως τέτοια τον γνωρίζουμε, αλλά η ιστορία του κρατά πολλά χρόνια, κλεισμένος σε ένα στούντιο, πίσω από ένα μικρόφωνο, με το κόκκινο φωτάκι του ‘on’ να φωτίζει τα ραδιοφωνικά του όνειρα. Πειρατής.

Ο Κανάκης αγαπά το ραδιόφωνο και μετά από μία εικοσαετία στην τηλεόραση τον βλέπουμε στον ρόλο που του πάει γάντι. Ούτε Κομφούζιο, ούτε Α.Μ.Α.Ν. (που είναι μέχρι σήμερα ό,τι καλύτερο έχει κάνει η παρέα) ούτε Ράδιο Αρβύλα. Αυτά τον έκαναν γνωστό στο ευρύ κοινό, αυτά παρουσίασαν ένα διαφορετικό είδος τηλεόρασης με σάτιρα, σκετσάκια και τρολαρίσματα, αλλά ο Αντώνης Κανάκης και η υπόλοιπη τριάδα έψαχναν τρόπους να κάνουν αυτό που πραγματικά αγαπούν.

Και ήρθε το ‘Βινύλιο’. Πέρυσι στον ΑΝΤ1 σε πιο σοβαρό mood, σαν να ήθελαν να αποτινάξουν από πάνω τους το ‘Ράδιο Αρβύλα’ και φέτος στον ‘ΣΚΑΪ’ ακριβώς όπως έπρεπε να είναι εξ αρχής. Μία εκπομπή που αν κλείσεις τα μάτια και δεν βλέπεις την οθόνη, τότε, ναι, ακούς ραδιόφωνο.

Στην αρχή με τον Διονύση Σαββόπουλο, έπειτα για τη σεξουαλική ζωή, τα ψυχολογικά προβλήματα, το αφιέρωμα στους ΠΥΞ ΛΑΞ, η εκπομπή-ρετρό για την παλιά τηλεόραση. Το εφετινό ‘Βινύλιο’ είναι το YouTube σε εκπομπή. Τα βράδια μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και το χάζεμα με βιντεάκια. Αυτό που κάνουμε μόνοι μας σε στιγμές χαλάρωσης και νοσταλγίας, η παρέα του Ράδιο Αρβύλα το πήρε και το έκανε εκπομπή.

Ούτε κουτσομπολιό ούτε σάτιρα ούτε έρευνες ούτε πάνελ ούτε καυγάδες. Εξάλλου όλα αυτά χρειάζονται εκ νέου ορισμό για την ελληνική τηλεόραση. Αλλιώς άρχισαν και αλλιώς κατέληξαν. Το Ράδιο Αρβύλα ήταν μία εκπομπή που ήθελε να κάνει πλάκα, αλλά κατέληγε να κάνει ό,τι το 95% στην τηλεόραση. Τα πρωτογενή βιντεάκια και κάποιες στιγμές που έγιναν meme στην τηλεοπτική πορεία ήταν ό,τι καλύτερο είχαν να επιδείξουν. Γι’ αυτό το Α.Μ.Α.Ν. ήταν, είναι και θα είναι το highlight της πορείας τους γιατί είχε την σατιρική αφέλεια, το χοντροκομμένο χιούμορ της εφηβείας, ποτέ δεν πλασαρίστηκε ως κάτι διαφορετικό και ήταν εξ ολοκλήρου αυθεντικό. Από τα σκετσάκια μέχρι το γέλιο στα γυρίσματα.

Η παρέα αυτή, λοιπόν, είχε χάσει την αυθεντικότητά της. Ήθελε να ξεφύγει από αυτό το ‘τα ίδια και τα ίδια’. Το ‘Βινύλιο’ ήταν ένα νέο ξεκίνημα, ένα νέο εγχείρημα. Στην αρχή σοβαρό και δήθεν εναλλακτικό, αλλά εφέτος ακριβώς όπως έπρεπε να είναι από την περσινή του πρεμιέρα.

Η βραδιά με τους ΠΥΞ ΛΑΞ περιλάμβανε τους πρωταγωνιστές. δύο κιθάρες, παλιές ιστορίες, μουσική και αφιερώσεις. Αυθεντικό ραδιόφωνο. Η εκπομπή για την παλιά τηλεόραση είχε πολλά βιντεάκια, αβίαστο γέλιο, νοσταλγία και σωστή δομή. Ραδιόφωνο και αυτό. Γιατί, στην τελική, τι είναι το ραδιόφωνο, ειδικά τις βραδινές ώρες; Χαλάρωση, θύμησες του παρελθόντος και (για τους παλιούς) αγωνία να μη μιλήσει πάνω στο τραγούδι ο παραγωγός.

Για πρώτη φορά μετά το Α.Μ.Α.Ν., η παρέα βρήκε τον ρόλο της στην τηλεόραση. Αυτή που ουδέποτε αγάπησε όσο το ραδιόφωνο. Το πραγματικό Ράδιο Αρβύλα είναι το ‘Βινύλιο’.