Το ‘τα τεστ δεν είναι καλά, άρα δεν κάνομε τεστ’ είναι η πιο this-is-Greece φράση του 2020
Τα σύνορα ανοίγουν και η λυπητερή θα γίνει στο τέλος, σε μια παραδοχή που θύμισε παλιά καλή Ελλάδα.
- 22 ΜΑΙ 2020
Το είπε, το ξεκαθάρισε, το κάρφωσε ο υπουργός τουρισμού Χάρης Θεοχάρης. “Τα γρήγορα τεστ που τελικά δεν υιοθετήθηκαν δεν ήταν και κάτι το ασφαλές”.
Αναφερόταν βέβαια στα τεστ που ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ στους τουρίστες που θα έρχονταν στην χώρα μας, καθώς γίνεται μια προσπάθεια από την κυβέρνηση Μητσοτάκη να βάλει μπρος την κρύα τουριστική μηχανή.
Προτού προχωρήσω να ξεκαθαρίσω κάτι: αντιλαμβάνομαι και συμπάσχω απόλυτα με τις ανησυχίες των επιχειρήσεων που περιστρέφονται στενά ή μη γύρω απο τον τουριστικό άξονα της οικονομίας μας. Τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει το αναγκαστικό corona-shutdown στην παγκόσμια οικονομία είναι τεράστια και δεν αντιλέγει κανένας ότι για να ‘τσουλήσει’ και πάλι θα πρέπει να παρθούν κάποια ρίσκα που ασφαλώς βάζουν στο κάδρο την έννοια του ‘παίζω με την φωτιά’.
Όλα αυτά την ίδια στιγμή που ολοένα και περισσότεροι επιστημονικοί κύκλοι χτυπούν όλο και μεγαλύτερες καμπάνες για το επερχόμενο δεύτερο κύμα κρουσμάτων που θα χτυπήσει τον πλανήτη σε μερικούς μήνες. Φαντάζει αναπόφευκτό, πράγμα που όσο και να ακούγεται αντιφατικό εκλογικεύει τις προσπάθειες για επαναλειτουργία της οικονομίας. Κοινώς, δεν μπορείς απλά να περιμένεις καρτερικά να έρθουν οι ιδανικές συνθήκες, γιατί αυτές σίγουρα δεν θα έρθουν γρήγορα. Εδώ που τα λέμε αν ορίσουμε ως ‘ιδανικές’ τις συνθήκες που υπήρχαν πριν από αυτό που βιώνουμε αυτήν την στιγμή, τότε πολύ απλά αυτές πλέον μπορεί να υπάρξουν το μακρινό 2022. Μπορείς να τα βάλεις όλα στον πάγο για ένα και μισό χρόνο;
Ασφαλώς και όχι. Αλλά σίγουρα όταν ακούς τον υπουργό τουρισμού να λέει πως “αφήστε τα τεστ, τα τεστ μυρίζονε, άρα πάμε χωρίς τεστ, γιατί τα τεστ είναι για τους φλώροι”, κάπου σου κάθεται κάπως. Δηλαδή σκέφτεσαι πως η καραντίνα ή ήταν λίγο άσκηση για το τίποτα, ή ήταν άσκηση για το τίποτα. Σε περίπτωση που σας διέφυγε, είπα ακριβώς το ίδιο δύο φορές.
Διότι πώς αλλιώς να το σκεφτείς; Ξαναλέω, αντιλαμβάνομαι την πίεση των επιχειρήσεων που περιμένουν την τουριστική περίοδο (έστω και μασκοφόρα και κουτσουρεμένη) για να επιβιώσουν και καταλαβαίνω και την ανάγκη της κυβέρνησης να επιστρέψει στον τουρισμό να ‘ενεργοποιήσει’ την οικονομία της χώρας, αλλά η πλήρης κατάργηση της μέχρι τώρα λογικής στην αντιμετώπιση της κρίσης ‘μυρίζει’ τόσο Ελλάδα παλαιάς εποχής που κάπου δεν ξέρω αν πρέπει να αποθεωθεί ή να κραχτεί ανηλεώς.
Σε πρώτη φάση, οι ανακοινώσεις του υπουργού συνάντησαν την θετική αντίδραση του προέδρου ΣΕΤΕ Γιάννη Ρέτσου και λογικό είναι, αν και οποιαδήποτε (σχεδόν) ανακοίνωση για την ‘εκκίνηση’ της τουριστικής περιόδου θα αντιμετωπιζόταν με τον ίδιο τρόπο. Θέλω να πω, όταν είσαι στο μηδέν και λίγο γκάζι να πατήσεις μπροστά θα σε πάει.
Αλλά δεν είναι δυνατόν να μην σταθούμε στο σχεδόν κωμικό “δεν θα κάνουμε τεστ, επειδή τα τεστ δεν είναι καλά”. Δεν μπορεί να μην είναι (τραγικά) κωμικό το “ανοίγουμε τις πόρτες να μπει κόσμος μέσα και την λυπητερή την βλέπουμε στο τέλος”. Όχι και τίποτε άλλο, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, όταν δεν συζητάμε για την λυπητερή μέχρι το τέλος, όλο και κάποιος θα πει “εγώ μια μελιτζάνα έφαγα” ή ένα εξίσου δυνατό “ρε παιδιά, εγώ για ένα κρασάκι ήρθα”. Όταν όμως έχει παραγγείλει ένα φορτηγό σταβλίσιες μπριτσόλες δεν γίνεται να λες “θα τα βρούμε στο τέλος”. Θα τσούξει ο λογαριασμός, το ξέρεις προκαταβολικά αυτό.
Να τονίσουμε σαφώς, ότι τόσο καιρό το βασικό αφήγημα της κυβέρνησης ήταν “η ατομική ευθύνη και πως αυτή θα μας βοηθήσει να βγούμε από την κρίση”. Ούτε και εδώ έχω ΠΟΛΥ μεγάλες ενστάσεις. Ασφαλώς και σε μια τέτοια ειδικότατη κρίση, το κράτος δεν μπορεί να λειτουργεί ως δάσκαλος ή/και μπαμπούλας. Πρέπει να υπάρχει και μια ισορροπημένη συμπεριφορά από την μεριά των πολιτών. Η ένσταση που ασφαλώς και πρέπει να πέσει στο τραπέζι αφορά την τωρινή στάση της κυβέρνησης.
Διότι το “ανοίγω τα σύνορα για να λαδώσει ο τουριστικός μηχανισμός, άρα έχετε τον νου σας”, ουσιαστικά μετατοπίζει το ΠΛΗΡΕΣ βάρος της ευθύνης στον πολίτη και στις επιχειρήσεις που καλούνται ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ να προστατέψουν τον εαυτούς τους και τους άλλους, μιας και το πλάνο της κυβέρνησης για το υπόλοιπο του καλοκαιριού φωνάζει πως “εμείς κάνουμε ένα βήμα πίσω, ανοίγουμε τις πόρτες για να βγάλετε ΕΣΕΙΣ λεφτάκια, κανονίστε την πορεία σας”.
Μια πιθανώς καταστροφική εξέλιξη, που ας είμαστε σοβαροί δεν είναι και κάποιο ΑΠΙΘΑΝΟ σενάριο όταν αφαιρείς από την εξίσωση τον οποιοδήποτε έλεγχο, θα δώσει στην κυβέρνηση την εύκολη δικαιολογία του “κάποιοι συμπολίτες μας”, το οποίο χρησιμοποιήθηκε συχνά μέσα στην περίοδο του εγκλεισμού.
Κάποια στιγμή, ΜΕΡΟΣ έστω αυτής της ευθύνης οφείλει να αναλάβει και το κράτος. ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΑΜΕ ΚΙΟΛΑ. Εκτός και αν αυτό το υπέροχο “δεν κάνομε τεστ στην Ελλάδα, τεστ εδώ δεν κάναμε ποτέ” το κάνουμε τραγούδι για την τουριστική περίοδο 2020, το βγάλουμε σιντι σινγκλ και χεστούμε στο τάλαρο.
Οπότε ναι, έτσι δέχομαι.
