Τώρα που ο κορονοϊός χτυπάει και ιερείς, κανείς δεν γκρινιάζει για κλειστές εκκλησίες

“Το πρόβλημα χτύπησε και τη δική μας πόρτα”, αυτό συνέβη. “Μακριά από μας, και όπου θέλει ας είναι”, αυτό συνέβαινε τόσο καιρό.

Πριν από επτά μέρες ο ιερέας απ’ την Κέρκυρα που είχε προσβληθεί από τον ιό, δυστυχώς κατέληξε. Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος από την Τετάρτη νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό. Ο μητροπολίτης Ιερισσού Θεόκλητος που συμμετείχε στη θεία λειτουργία και στη δοξολογία που τελέσθηκε στον Άγιο Δημήτριο, παρουσία και της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, είναι θετικός. Το ίδιο και ο Μητροπολίτης Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Ιερώνυμος -εδώ και έναν χρόνο δεν είναι πια εκεί μητροπολίτης ο Αμβρόσιος. Η Ιερά Σύνοδος επίσης μετράει έξι κρούσματα σε ιεράρχες. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι αρνητικός στο τεστ, αλλά παραμένει σε καραντίνα όπως και όλοι οι υπόλοιποι.

Το λέω, το εννοώ και το εύχομαι: γρήγορα οι άνθρωποι να ξεπεράσουν όποιο πρόβλημα υγείας και να επιστρέψουν στην κανονική ζωή τους. Καταλαβαίνω και την πραγματικότητα που έρχεται ξαφνικά και σε χτυπάει, και τον φόβο που σε κάνει να αμφισβητείς και να αναθεωρείς. Την υποκρισία όμως, όχι.

Χιλιάδες άνθρωποι έχουν διακομιστεί στα νοσοκομεία από τον Μάρτιο. Δεν αρκούσε αυτό για να τους ιερείς; Μέχρι πριν λίγους μήνες ακόμη μιλούσαμε για το αν θα έπρεπε η μάσκα να είναι υποχρεωτική ή προαιρετική στους ναούς. Πλέον φαίνεται ότι η λειτουργία χωρίς πιστούς, αυτό το μέτρο, ήρθε πολύ αργά. Ο κορονοϊός έχει ήδη προλάβει και εισχωρήσει στην εκκλησία, “σε ποίμνιο και Πατέρες”.

Η μουδιασμένη ενσυναίσθηση των ιερέων είχε λουφάξει κάτω την αναπόφευκτη ιδεολογική μάχη πίστης-επιστήμης/λογικής. Ήταν τέτοιου μεγέθους η ιερή αγανάκτηση τους προηγούμενους μήνες, που δεν έχει καν νόημα να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε και να αριθμήσουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Ούτε και τις περιπτώσεις όπου συντηρητικοί βουλευτές σιγοντάρανε αναζητώντας ψηφοφόρους στα στασίδια και γύρω απ’ τα μανουάλια.

Πώς να μην πιστέψεις τώρα ότι αυτές οι οκτάμηνες “ομολογίες Πίστεως” από άμβωνος και τηλεοράσεως, δεν ήταν απλώς επιδείξεις της εξουσίας ενός κακομαθημένου θεσμού, που έχει μάθει να έχει τον πρώτο λόγο ακόμη και σε θέματα που δεν τον αφορούν καν, όπως η δημόσια υγεία;

Ο ιός χτύπησε κάποια μεγάλα και μεσαία κεφάλια της Εκκλησίας και αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη επίδραση στη θέση και τη ρητορική της από ό, τι είχε όταν χτυπούσε “απλώς” χιλιάδες πιστούς, πολλοί από τους οποίους -προφανώς- κολλούσαν και μέσα στην εκκλησία. Μιλάμε για 15-20 θετικούς ιεράρχες όλους κι όλους και αρκούσε ένας τόσο μικρός -σχετικά- αριθμός για να αναγκάσει την Εκκλησία να χαμηλώσει την ένταση της φωνής της, για να μην πούμε για πρώτη φορά, να σωπάσει και η ίδια τρομαγμένη.

Και το ξαναλέω. Είναι ντροπιαστικό το γεγονός ότι αυτό που δεν κατάφεραν τα χιλιάδες κρούσματα και οι δεκάδες θάνατοι ανάμεσα στους πιστούς, το κατάφεραν τα λίγα κρούσματα ανάμεσα στους επικεφαλής. Ίσως ήρθε η ώρα και οι πιστοί να σκεφτούν με τη σειρά τους που στέκονται σε όλο αυτό, πόσο αξιολογούν και οι ίδιοι τη δικιά τους ζωή.