Το τελευταίο true crime του Netflix στρέφει την κάμερά του σε όλους μας

Το true crime δεν έχει λείψει ποτέ από τις οθόνες μας. Από τις εξιχνιάσεις εξαφανίσεων της Νικολούλη ως το ‘Jinx’ του HBO που βοήθησε στη σύλληψη του Robert Durst, η νοσηρή μας περιέργεια το κρατά ανθεκτικό στον χρόνο και αξιόπιστο ανάμεσα σε λοιπές συνταγές.

Το Netflix, ωστόσο, και το κύμα που ακολούθησε της τεράστιας επιτυχίας του ‘Making a Murderer’, έβαλε κάθε δίκτυο και στούντιο να αναζητά το δικό του true crime μεγαθήριο και, με κάθε νέα εισαγωγή στη σχετική φιλμογραφία, οι αδυναμίες του είδους φώναζαν δυνατότερα.

Για αυτές θέλει να λογοδοτήσουμε το ‘Don’t Fuck With Cats: Hunting an Internet Killer’, αλλά δεν έχει – και δεν θέλει να έχει – την παραμικρή ιδέα πώς να το κάνει.

Η τρίωρη σειρά-ντοκιμαντέρ ξεκινά με τον απαράβατο κανόνα του Ίντερνετ που της χάρισε τον τίτλο της. Εντάξει με την κακοποίηση υπερηλίκων, τον βανδαλισμό, το πορνό και τα μισογύνικα threads στο Reddit. Υπάρχουν όμως και κάποια όρια. Το Ίντερνετ λατρεύει τις γάτες και δεν θα ανεχθεί τη βία εναντίον τους. Για αυτή τη μασκότ του διαδικτύου θέλησε να εκδικηθεί μια ομάδα από online ντετέκτιβ.

Μετά την κυκλοφορία του βίντεο ενός ανώνυμου τύπου που σκοτώνει δύο μικρά γατάκια, θυμωμένοι χρήστες έφτιαξαν γκρουπάκια καταδίωξης του νεαρού άνδρα με σκοπό να βρουν την ταυτότητά του και να τον οδηγήσουν στις αρχές. Ο δράστης ταυτοποιήθηκε σωστά από ορισμένους εκ των χρηστών, δύο εκ των οποίων εξιστορούν όσα συνέβησαν στην κάμερα του Mark Lewis, αλλά οι δυσκολίες εντοπισμού του και η υποτίμησή τους ως nerds εμπόδισαν τη σύλληψη του γατοκτόνου, μέχρι που είπε να περάσει και σε ανθρώπινα θύματα. Το κυνήγι αυτό κατέληξε σε μία από τις πιο συγκλονιστικές υποθέσεις που έχουν απασχολήσει την αστυνομία και τον Τύπο του Καναδά. Ο ένοχος, ένας διαταραγμένος νάρκισσος που εργαζόταν ως μοντέλο και πληρωμένος συνοδός, επεδίωκε ακραία την κακοφημία που θα του εξασφάλιζε διασημότητα. Τόσο που αφού διαμέλισε το πτώμα του θύματός του, έστειλε κομμάτια του σε γραφεία επιφανών πολιτικών (οι Δημοκρατικοί του Justin Trudeau, ας πούμε, είχαν λάβει ένα χέρι).

Η ιστορία είναι απίστευτη, δεν υπάρχει αμφιβολία. Κάθε γωνία του δωματίου του δράστη στα αρχικά βίντεο με τις γάτες αναλύεται καρέ-καρέ από τους χρήστες. Τα τσιγάρα του, οι πρίζες, η κουβέρτα με έναν λύκο που βρέθηκε στο eBay με έναν και μοναδικό αγοραστή, το μοντέλο της ηλεκτρικής του σκούπας που αναγνωρίστηκε με τη βοήθεια ενός forum για σκούπες (!) και κυκλοφορούσε μονάχα στη Βόρεια Αμερική. Τίποτα δεν είναι για πέταμα για τους ερασιτέχνες ερευνητές που φτάνουν να ξετρυπώνουν κυριολεκτικά τα ίχνη του βήμα-βήμα με το Street View του Μοντρεάλ. Ο Lewis έχει κατασκευάσει τα επεισόδια με ελιγμούς και σε κρατά σε αγωνία μέχρι το τέλος. Εκπαιδεύει και εσένα για ντετέκτιβ. Δεν χρειάστηκε πολλή ώρα για να αρχίσω κι εγώ να προσπαθώ να διακρίνω κάτι σημασίας στα βίντεο που άφηνε πίσω του ο δολοφόνος. Σε ένα δεύτερο βίντεο με γάτα που ανέβασε, είδα στην άκρη της μπανιέρας του μία γνώριμη, μικρή σιλουέτα. Ήταν το Le Male του Jean Paul Gaultier, το αντρικό άρωμα. Δεν θα έπαιζε κανέναν ρόλο τελικά αλλά hey, κι αν είχε παίξει;

Αφού, λοιπόν, εκτυλίσσεται ολόκληρη η υπόθεση μπροστά μας, το ‘Don’t Fuck With Cats’ κάνει μία ερώτηση στους θεατές. Τροφοδοτεί η εμμονή μας με τους δολοφόνους τη δράση τους; Οι ηγετικές μορφές των γκρουπ που μας καθοδηγούν στην ιστορία σε όλη τη διάρκεια των επεισοδίων βασανίζονται από αυτή την εκδοχή. Ήταν η δίψα τους να βρουν τον cat killer αυτό που τον έκανε να καταπιαστεί και με τους ανθρώπους; Σε μία κορύφωση ισχνού προβληματισμού της τελευταίας στιγμής, η μία εκ των δύο σπάει κιόλας τον τέταρτο τοίχο για να μας πει ότι ίσως ήρθε η ώρα να κλείσουμε τους υπολογιστές και τις οθόνες μας.

Το ντοκιμαντέρ όμως δεν έχει κάνει την αυτοκριτική του. Έχει όλα τα τρωτά σημεία που κάνουν το true crime να χάνει την ισορροπία του μεταξύ ενημερωτικής ψυχαγωγίας και εκμετάλλευσης των χαμηλότερων ενστίκτων μας.

Παρουσιάζει υλικό σκληρών εικόνων συμπεριλαμβανομένου και του βίντεο δολοφονίας του ανθρώπινου θύματος του δράστη και το επαναλαμβάνει με τις ηδονοβλεπτικές, σκανδαλοθηρικές τάσεις που σίγουρα θα ικανοποιούσαν τον εγκληματία. Συνδέει τόσο πολύ τις πράξεις του με την ανάγκη του για δημοσιότητα που μοιάζει σχεδόν εντυπωσιασμένο από αυτές. Κυριότερα, αγνοεί το θύμα όπως έχουν κάνει τόσα άλλα true crime πριν από αυτό. Σε μία σκηνή μάλιστα παρουσιάζει τον κολλητό του να λέει ότι ο νεκρός του φίλος έχει πια ξεχαστεί, αλλά τον προσπερνάει ευθαρσώς στην αμέσως επόμενη σκηνή. Ο ίδιος ο παιχνιδιάρικος τίτλος του υποβαθμίζει το βάρoς όσων συνέβησαν.

Και στο τέλος κατηγορεί εσένα κι εμένα για όλα αυτά.

Θέλει την πίτα και τον σκύλο ολόκληρο. Να είναι αρκετά δελεαστικό για να κρατήσει την προσοχή μας επί 3 ώρες και τελικά να μας τιμωρήσει που υποκύψαμε στις μεθόδους του. Σε ένα είδος που ποτέ στο παρελθόν δεν έχει υπάρξει τόσο mainstream, το ‘Don’t Fuck With Cats’ μάς θυμίζει πόσο ανάλγητο μπορεί να γίνει.

***

Αν και εσύ αγαπάς τα Star Wars και την ιστορία τους, το αφιέρωμά μας ‘May the Pod Be With You’ είναι εδώ!

Ποιες ήταν οι πρώτες μας εντυπώσεις όταν γνωρίσαμε τον Adam Driver; Ποια ταινία θα τον πήγαινε στα Όσκαρ πριν την επιτυχία του Marriage Story; Τι χαρακτηριστικό φέρνει σε κάθε του ρόλο και γιατί ήταν η ιδανική επιλογή για τον Kylo Ren; Μήπως είναι τελικά ο ηθοποιός της γενιάς του;