10 μέρες στη ζωή κάθε άντρα που θα τις θυμάται για πάντα

Οι ταινίες, τα τραγούδια, τα feelgood τσιτάτα στα social media κι οι χαρούμενοι εκφωνητές των πρωινών εκπομπών του ραδιοφώνου, μας καλούν συνεχώς να αδράξουμε τη στιγμή και να φροντίζουμε κάθε μας ημέρα σ’ αυτόν τον κόσμο να είναι ξεχωριστή και να τη ζούμε σαν να είναι η τελευταία.

Ωραία τα λέτε παιδιά, αλλά αυτό δυστυχώς είναι πρακτικά αδύνατο. Αν δεν είσαι εκατομμυριούχος χομπίστας ή ρεπόρτερ σε ταξιδιωτική εκπομπή, η καθημερινότητά σου θα μοιάζει με μια γλυκιά ρουτίνα.

Οι μέρες θα μπερδεύονται μεταξύ τους σε μια αέναη επανάληψη κι εσύ θα βρίζεις κάθε Δευτέρα πρωί και θα χαίρεσαι κάθε Παρασκευή απόγευμα, σαν το σκυλάκι του Παβλόφ, χωρίς να θυμάσαι με σιγουριά, πότε έκανες τι.

Υπάρχουν όμως και κάποιες μέρες που δεν θα τις ξεχάσεις ποτέ. Μέχρι να πεθάνεις, θα τις θυμάσαι με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια, απ’ το τι φορούσες και τι έφαγες για πρωινό, μέχρι και το τι αισθανόσουν και σκεφτόσουν κάθε δευτερόλεπτο αυτής.

Είναι οι μέρες που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, για θετικούς ή αρνητικούς λόγους. Αυτές που αν η ζωή σου ήταν βιβλίο, θα ήταν γραμμένες με μεγαλύτερη γραμματοσειρά και bold γράμματα (θα ήταν λίγο άσχημο αυτό το βιβλίο). Κάθε άντρας έχει τέτοιες μέρες στη ζωή του, κι εμείς διαλέξαμε 10 απ’ αυτές.

Η πρώτη μέρα στο σχολείο

Πόσο καλά τη θυμάσαι: Για αρκετούς ανθρώπους, η πρώτη μέρα που πήγαν σχολείο αποτελεί και την πρώτη τους *κανονική* ανάμνηση. Μέχρι τότε, θυμάσαι σκόρπιες βόλτες, τα αγαπημένα σου παιχνίδια και επισκέψεις απ’ τον παππού και τη γιαγιά, χωρίς κάποια καθορισμένη σειρά στο μυαλό σου. Την παρθενική επίσκεψη στο σχολείο όμως τη θυμάσαι σχεδόν όπως έγινε, ίσως και λίγο πιο τραυματικά.

Γιατί τη θυμάσαι: Λογικά επειδή πέθανες στα κλάματα ζητώντας τη μαμά σου. Εγώ τουλάχιστον αυτό έκανα στο προνήπιο, όταν και κλήθηκα για πρώτη φορά να αφήσω το ζεστό μου σπιτάκι, την αγκαλιά της μαμάς μου και τα παιχνίδια μου για να βρεθώ σε μια αίθουσα γεμάτη ξένα παιδάκια με τα οποία έπρεπε να μοιραστώ άλλα παιχνίδια. Όπως και να το κάνεις, είναι ένα σοκ.

Το soundtrack της ημέρας: Janis Joplin – Cry Baby

Η μέρα που έδωσες το πρώτο σου φιλί

Πόσο καλά τη θυμάσαι: Σαν να το έδωσες πριν 5 λεπτά. Θυμάσαι τον πόνο που ένιωθες στο στομάχι πριν το επιχειρήσεις, τις πρόβες που έκανες στο κεφάλι σου, τις φορές που σκέφτηκες “τώρα θα σκύψω να τη φιλήσω” και τελικά κώλωσες και φυσικά τη στιγμή που βρήκες το θάρρος, έκλεισες τα μάτια και έδωσες το πιο ωραίο και ατσούμπαλο φιλί της ζωής σου.

Γιατί τη θυμάσαι: Αρχικά να δηλώσω εδώ ότι πρώτο φιλί >σεξ. Γενικότερα, σε κάθε σχέση, σαν τη μαγεία του πρώτου φιλιού δεν έχει. Το πρώτο φιλί που έδωσες στη ζωή σου όμως, είναι ακόμη πιο μαγικό, αφού σε καλωσόρισε σ’ έναν καινούριο κόσμο και σ’ έκανε να πετάς στα ύψη από ευτυχία, για κάτι τόσο αθώο και όμορφο.

Το soundtrack της ημέρας: The Beatles – She Loves You

Η μέρα που πήγες πρώτη φορά στο γήπεδο

Πόσο καλά τη θυμάσαι: Ακόμα συγκινείσαι κάθε φορά που τη θυμάσαι. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ τα παρακαλετά στον πατέρα σου, τη χαρά σου όταν σου έδειξε το εισιτήριο, τον ενθουσιασμό της διαδρομής προς το γήπεδο και το χαμόγελο μόλις πέρασες τη θύρα κι είδες για πρώτη φορά από κοντά τον αγωνιστικό χώρο.

Γιατί τη θυμάσαι: Την ονειρευόσουν από τότε που μπήκε μέσα σου το μικρόβιο των αθλητικών. Κάθε φορά που έβλεπες τα στιγμιότυπα στην τηλεόραση, σκεφτόσουν πως θα είναι να τα ζεις όλα αυτά από κοντά. Κι επιτέλους, τα κατάφερνες. Οι παίκτες που είχες σε αφίσα, οι φωνές, τα τραγούδια, η έκσταση του γκολ, ζωντανά, μπροστά στα μάτια σου. Θυμάσαι ποιοι έπαιζαν, πόσο ήρθε ο αγώνας και τι συζητούσαν όσοι κάθονταν στις θέσεις από πίσω σου.

Το soundtrack της ημέρας: Χρήστος Λεοντής – Αθλητική Κυριακή

Η μέρα που έκανες πρώτη φορά σεξ

Πόσο καλά τη θυμάσαι: Απ’ έξω κι ανακατωτά. Την οργάνωνες για μήνες, την ονειρευόσουν για χρόνια. Θυμάσαι τις αδέξιες κινήσεις σου, όσα περνούσαν απ’ το μυαλό σου την στιγμή της πράξης, όσα οδήγησαν σ’ αυτήν και όσα ακολούθησαν. Μπορεί να έχεις να μιλήσεις με την κοπέλα 15 χρόνια, όμως θα έχει για πάντα μια θέση στην καρδιά σου.

Γιατί τη θυμάσαι: Γιατί επιτέλους είδες πώς είναι κάτι που είχες συζητήσει με τους φίλους σου ένα εκατομμύριο φορές. Έστω κι αν κράτησε λίγο, έστω κι αν δεν σου φάνηκε και κάτι τρομερό, μπορούσες πια να λες σε όλους ότι έχεις κάνει σεξ. Οι περισσότεροι άλλωστε γι’ αυτό κάναμε σεξ πρώτη φορά, για να περηφανευόμαστε.

Το soundtrack της ημέρας: Ben Tamara – First Time Lover

Η μέρα που τελείωσες τις Πανελλήνιες

Πόσο καλά τη θυμάσαι: Θυμάσαι με κάθε λεπτομέρεια τη θριαμβευτική και λυτρωτική στιγμή που άφησες κάτω το στιλό και βγήκες για τελευταία φορά απ’ την σχολική αίθουσα. Θυμάσαι τον τρόπο με τον οποίο έσκισες μετά τα βιβλία και τις αγκαλιές με τους κολλητούς σου. Δεν θυμάσαι όμως σχεδόν τίποτα από εκείνο το βράδυ, αφού ήπιατε λίγο παραπάνω.

Γιατί τη θυμάσαι: Δεν είναι απλά ότι ένας αγχωτικός χρόνος γεμάτος βιβλία και πίεση, έφτασε στο τέλος του. Το τέλος των Πανελληνίων, είναι κι ένα τέλος εποχής. Πέφτει η αυλαία των σχολικών σου χρόνων και κλείνει ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής σου, αν όχι το καλύτερο, σίγουρα το πιο ξέγνοιαστο και ρομαντικό.

Το soundtrack της ημέρας: Alice Cooper – School’s Out

Η μέρα που μετακόμισες μόνος σου

Πόσο καλά τη θυμάσαι: Μπορεί να ήρθε στα 18 σου, αν βρέθηκες για σπουδές εκτός της πόλης σου, μπορεί να ήρθε και στα 30 σου. Η μέρα όμως που έφυγες απ’ το πατρικό σου, για να ζήσεις για πρώτη φορά μόνος σου, δεν γίνεται να μην σου μείνει αξέχαστη. Σε αντίθεση με την ημέρα που έφυγες για να πας στο σχολείο, τώρα αυτή που βάζει τα κλάματα είναι η μητέρα σου.

Γιατί τη θυμάσαι: Με μία λέξη: ανεξαρτησία. Επιτέλους, είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου, το φαγητό σου και την καθαριότητά σου, χωρίς να χρειάζεται να δίνεις λογαριασμό στους γονείς σου για κάθε σου κίνηση. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Τη θυμάσαι επειδή κι εσύ στεναχωρήθηκες λίγο που φεύγεις κι ένιωσες κι έναν μικρό φόβο μπροστά στο μεγάλο σου βήμα.

Το soundtrack της ημέρας: Edward Sharpe & The Magnetic Zeros – Home

Η πρώτη μέρα σε αληθινή δουλειά

Πόσο καλά τη θυμάσαι: Η πρώτη μέρα σε νέα δουλειά θα σε αγχώνει ακόμη κι αν είσαι 50 χρονών και αναλαμβάνεις διευθυντής. Την πρώτη μέρα που δούλεψες στη ζωή σου όμως, θα τη θυμάσαι για πάντα, ακόμη κι αν έκανες την πιο άκυρη δουλειά του κόσμου. Το άγχος το προηγούμενο βράδυ ότι θα κάνεις τη μεγαλύτερη γκάφα που έχει γίνει στην ιστορία κι η αίσθηση ότι μεγάλωσες θα σε συνοδεύουν για πάντα, όπως κι ο άνθρωπος που σε καλωσόρισε λέγοντάς σου δύο κουβέντες για να σε χαλαρώσει.

Γιατί τη θυμάσαι: Τέλειωσαν τα ψέμματα. Αυτό που όταν ήσουν 10 χρονών κι έβλεπες τον πατέρα σου να γυρνάει κουρασμένος απ’ τη δουλειά, είναι πια η δική σου πραγματικότητα. Πλέον, κάποιος σε πληρώνει για να κάνεις κάτι κι έχεις τα δικά σου λεφτά. Γίνεται να ξεχάσεις την πρώτη φορά που μπήκες σ’ αυτόν τον νέο κόσμο;

Το soundtrack της ημέρας: The Beatles – It’s been a hard day’s night

Η πρώτη μέρα στο στρατό

Πόσο καλά τη θυμάσαι: Ανατριχιαστικά καλά. Το σφίξιμο στο στομάχι μόλις ξύπνησες και συνειδητοποίησες που πας. Τη μελαγχολία μόλις πέρασες την πύλη. Την κούραση της πρώτης ημέρας. Τις πρώτες συζητήσεις, ψάχνοντας για άτομα που θα ταιριάξεις μαζί τους. Τη δυσκολία του πρώτου ύπνου. Κακές στιγμές, που σήμερα μοιάζουν σαν ένας πολύ ζωντανός εφιάλτης. Με τη διαφορά πως ακόμη κι ένας εφιάλτης, είναι πιο χρήσιμος από μια μέρα στον στρατό.

Γιατί τη θυμάσαι: Γιατί ελπίζω να μην έχεις περάσει πολλές τέτοιες μίζερες μέρες στη ζωή σου, ώστε αυτή να μην ξεχωρίζει. Έτσι κι αλλιώς, ιστορίες απ’ τον στρατό ακούς από παιδάκι και φοβάσαι αυτή τη μέρα για χρόνια. Ε, όταν πια έρθει και τη ζήσεις στην πραγματικότητα, δεν γίνεται να μην σου καρφωθεί για πάντα στο μυαλό, ως μια δυσάρεστη ανάμνηση που θες να περάσει γρήγορα. Το καλό είναι πως όσο απομακρύνεσαι απ’ αυτή τη μέρα, προσπαθείς να κρατήσεις μόνο τα ευχάριστα. Έστω κι αν είναι ελάχιστα.

Το soundtrack της ημέρας: Status Quo – You’re in the army now

H μέρα που σε χώρισε ο έρωτας της ζωής σου

Πόσο καλά τη θυμάσαι: Η παράξενη συμπεριφορά. Η πρόχειρη εισαγωγή. Τα άβολα λόγια. Το αρχικό σοκ. Η προσπάθεια να την μεταπείσεις. Το κλάμα. Όλα τα θυμάσαι με ανατριχιαστικά στενάχωρες λεπτομέρειες. Και τα θυμάσαι ακόμη πιο έντονα, κάθε φορά που ξεκινάς μια νέα σχέση.

Γιατί τη θυμάσαι: Γιατί νόμιζες ότι θα την παντρευτείς και διαλύθηκε το σύμπαν σου. Πλέον, δεν την θεωρείς καν τον έρωτα της ζωής σου κι έχεις μάθει να μην ενθουσιάζεσαι.

Το soundtrack της ημέρας: Metallica –Fade to Black

Η μέρα που χάνεις για πρώτη φορά κάποιον δικό σου

Πόσο καλά τη θυμάσαι: Και αυτή την ημέρα, τη θυμάσαι σαν ήταν χθες, ακόμη κι αν έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια. Για πρώτη φορά, ο θάνατος σου χτυπάει την πόρτα κι εσύ έχεις αποθηκεύσει για πάντα τα ακριβή λόγια που σε πληροφόρησαν, το ύφος που πήρες, όσα αισθάνθηκες κι όσα δίστασες να πεις. Δυστυχώς, τέτοιες μέρες, όσο δύσκολες κι αν είναι, λειτουργούν σαν μαθήματα ζωής. Σε σκληραίνουν και σ’ ωριμάζουν.

Γιατί τη θυμάσαι: Είναι η πρώτη αληθινή στεναχώρια στη ζωή σου. Μέχρι τότε, ένας τσακωμός, μια ερωτική απογοήτευση, ένας κακός βαθμός ή ακόμα και μια ήττα της ομάδας σου, έμοιαζαν με το τέλος του κόσμου. Μέχρι που είδες ποιοι είναι οι αληθινοί λόγοι για να λυπάσαι.

Το soundtrack της ημέρας: Sia – Breathe

*Γάμους, πατρότητες κλπ δεν τα έχω ζήσει ακόμα για να μπορώ να γράψω γι’ αυτά.