12 αγαπημένες φάρσες που κάναμε μικροί

Το κλασικό ποίημα που λέμε όλοι μας όταν εξηγούμε τι μας λείπει απ’ τα χρόνια που ήμασταν παιδιά, είναι πάνω κάτω το ίδιο.

Αναφέρουμε την ανεμελιά, τη ξεγνοιασιά, το χρόνο για παιχνίδι, την έλλειψη πολλών υποχρεώσεων και προθεσμιών. Ναι, καλά όλα αυτά, συγκινηθήκαμε πάλι, αλλά ας παραδεχτούμε ότι είμαστε όλοι υποκριτές κι ας διορθώσουμε έντιμα αυτό το μέγιστο ψέμα.

Θα κάνω εγώ την αρχή και θα το πω: Από τα χρόνια μου ως παιδί, μου λείπει η δυνατότητα του να κάνω φάρσες χωρίς να με παρεξηγήσουν. Γιατί εντάξει, και σήμερα μπορώ να βγω και να χτυπάω κουδούνια ή να πετάω αυγά σε περαστικούς, όμως δεν ταιριάζουν πολύ σε έναν τριαντάρη αυτές οι δραστηριότητες.

Ή τέλος πάντων, μιας και πιάσαμε την ειλικρίνεια, φοβάμαι τι θα πει ο κόσμος αν με πιάσουν. Γιατί αν ήξερα ότι δεν πρόκειται να με πιάσουν ποτέ, τότε σίγουρα θα περνούσα ακόμα ένα σημαντικό κομμάτι του χρόνου μου κάνοντας τις ίδιες φάρσες που έκανα παλιά.

Εκείνα τα μαγικά χρόνια που ακόμη και το θύμα γελούσε (εντάξει όχι πάντα, αλλά επέλεξα να θυμάμαι μόνο εκείνες τις φορές) κι όλοι σε έβλεπαν σαν ένα ευδιάθετο παιδί με όρεξη για αστεία κι όχι σαν έναν θλιβερό τριαντάρη που δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει απ’ το να εκτοξεύει αυγά. Στερεότυπα. 

Η ποικιλία στις φάρσες τότε ήταν μεγάλη κι αυτή είναι η ιδανική ευκαιρία να θυμηθούμε τις καλύτερες. Δοκίμασέ τις όλες, αρκεί να είσαι κάτω των 20 ή σίγουρος ότι δεν σε πιάσουν.

Το χτύπημα κουδουνιών σε άσχετες πολυκατοικίες

Τι έκανες: Ίσως η πιο κλασική φάρσα όλων. Ένα γκρουπ 2-3 φίλων σκορπιζόταν στη γειτονιά κι έπαιρνε σβάρνα τα κουδούνια, χτυπώντας τα με μανία πριν αρχίσει να τρέχει σαν να μην υπάρχει αύριο. Ο αριθμός των 2-3 φίλων δεν είναι καθόλου τυχαίος. Μόνος σου δεν είχε καθόλου πλάκα ενώ από 4 και πάνω ο κίνδυνος κάποιος να μείνει πίσω αυξανόταν πολύ. 

Η απόλαυση: Όταν όλοι οι ένοικοι της πολυκατοικίας ρωτούσαν ταυτόχρονα “ποιος είναι;” στο θυροτηλέφωνο κι άκουγαν ο ένας τη φωνή του άλλου.

Ο κίνδυνος: Να σε πετύχει ένας ένοικος της πολυκατοικίας να φεύγεις τρέχοντας καθώς επιστρέφει σπίτι του. Ένας τσιλιαδόρος όμως έλυνε αυτό το πρόβλημα για πλάκα.

Η αποστολή πίτσας σ’ έναν γείτονα

Τι έκανες: Έπαιρνες τηλέφωνο την πιτσαρία της γειτονιάς σου, ζητούσες έναν σημαντικό αριθμό από πίτσες και ως διεύθυνση έδινες αυτή του γείτονα, ιδανικά απ’ το απέναντι σπίτι. Μετά έβγαινες με τους φίλους σου στο μπαλκόνι και απολαμβάνατε το μπλέξιμο και την έκφραση απορίας στο πρόσωπο του παραλήπτη.

Η απόλαυση: Το γεγονός ότι δεν άκουγες το διάλογο ανάμεσα στον ντελιβερά και τον γείτονα και απλά τον φανταζόσουν, ελπίζοντας για το καλύτερο, δηλαδή όσο μεγαλύτερο μπλέξιμο γίνεται.

Ο κίνδυνος: Όσο η τεχνολογία προχωρούσε και τα τηλέφωνα απέκτησαν αναγνώριση κλήσης κι αντίστοιχα μαντιζέβελα, η πιθανότητα να αποκαλυφθεί κατευθείαν η δική σου διεύθυνση ήταν πολύ μεγάλη.

Η τηλεφωνική φάρσα

Τι έκανες: Εδώ οι δυνατότητες ήταν αμέτρητες, το όριο ήταν ο ουρανός. Έπαιρνες και παρίστανες ότι είσαι κάποιος άλλος, έπαιρνες και δεν μιλούσες, καλούσες σε εστιατόρια και έδινες αστεία ονόματα, αυτοσχεδίαζες κι έφτιαχνες ιστορίες σαν τον Φουσέκη. Φαντασία, όρεξη και τηλεφωνική γραμμή να είχες και μπορούσες να περάσεις όλη τη μέρα στο ακουστικό.

Η απόλαυση: Όταν εντόπιζες ένα συγκεκριμένο θύμα που εξοργιζόταν και μαγνητοφωνούσες τις αντιδράσεις του.

Ο κίνδυνος: Πέρα απ’ την αναγνώριση, αν δεν καλούσες από καρτοτηλέφωνο φοβόσουν και τον λογαριασμό και πώς θα εξηγούσες στους γονείς σου τόσες κλήσεις σε άγνωστα νούμερα.

Τα αυγά κι οι νερόμπομπες απ’ το μπαλκόνι

Τι έκανες: Γέμιζες το οπλοστάσιό σου με αυγά, λεμόνια, βρεγμένα χαρτιά ή νερόμπομπες. Έβγαινες στο μπαλκόνι μαζί με τους φίλους σου. Εντοπίζατε τον κινούμενο στόχο. Σημαδεύατε. Στέλνατε έναν άνθρωπο στο καθαριστήριο.

Η απόλαυση: Οι βρισιές του θύματος προς τον ουρανό, αφού δεν είχε καταλάβει από ποιο μπαλκόνι εκτοξεύθηκε το αυγό.

Ο κίνδυνος: Να σε εντοπίσει με την άκρη του ματιού του και να απειλεί ότι αν δεν κατέβεις θα φωνάξει την αστυνομία ή θα αρχίσει να φωνάζει μέχρι να σηκώσει τη γειτονιά στο πόδι.

Ο αφρός ξυρίσματος σε κάποιον που κοιμάται

Τι έκανες: Τιμωρούσες έναν κολλητό σου επειδή τόλμησε να αποκοιμηθεί. Μόλις ήσουν πια βέβαιος ότι κοιμάται του καλού καιρού, του έβαζες στο μάγουλο λίγο αφρό ξυρίσματος και του προκαλούσες μια ελαφριά φαγούρα δίπλα σε εκείνο το σημείο. Εκείνος μέσα στον ύπνο του ξυνόταν και άπλωνε τον αφρό παντού. Όπως και με το τηλέφωνο βέβαια, οι δυνατότητες για φάρσα σε κάποιον που κοιμάται είναι αμέτρητες, αφού εκτός του αφρού υπήρχε το ζεστό ποτήρι νερό στο χέρι του υπναρά για να κατουρηθεί, η μετακίνησή του σε άλλο χώρο, η ζωγραφική μουστακιών και η τοποθέτηση αμέτρητων αντικειμένων πάνω του.

Η απόλαυση: Όταν ξυπνούσε και δεν είχε καταλάβει ακόμα ότι είναι γεμάτος αφρούς. Και φυσικά, η απορία του μόλις το έπαιρνε χαμπάρι.

Ο κίνδυνος: Να τον ξυπνήσεις όσο του τοποθετείς τον αφρό.

Το σκαμνάκι

Τι έκανες: Έπιανες την κουβέντα στα όρθια στο θύμα της φάρσας, ενώ την ίδια στιγμή ο συνεργός σου πήγαινε αθόρυβα από πίσω του και καθόταν μπρούμυτα στα 4. Την κατάλληλη στιγμή, έσπρωχνες ελαφρά το θύμα κι αυτός έβρισκε πάνω στον συνεργό και σωριαζόταν απορημένος στο έδαφος.

Η απόλαυση: Όταν η πτώση ήταν εντυπωσιακή και ξαφνική.

Ο κίνδυνος: Να πέσει απότομα το θύμα και να χτυπήσει και τον συνεργό.

Το ρολόι που άλλαζε κανάλια

Τι έκανες: Κάποιος σπουδαίος άνθρωπος είχε την ιδέα να κατασκευάσει ένα ρολόι που σου έδινε τη δυνατότητα να αλλάζεις τα κανάλια της τηλεόρασης πατώντας απλά κάτι κουμπάκια. Κάτι που σου έδινε την μοναδική ευκαιρία να πηγαίνεις σε καφενεία, σαλόνια πλοίου κι άλλους δημόσιους χώρους και να αλλάζεις με το ρολόι σου τα κανάλια στην τηλεόραση δημιουργώντας πανικό, αφού όλοι νόμιζαν ότι χάλασε η συσκευή.

Η απόλαυση: Να αλλάζεις κανάλι δευτερόλεπτα πριν απ’ την εκτέλεση ενός κρίσιμου πέναλτι. Φωνές, βλέμματα απορίας προς το τηλεκοντρόλ και υστερίες, όσο εσύ άραζες αναπαυτικά και παρακολουθούσες τον κόσμο να καίγεται.

Ο κίνδυνος: Να σε εντοπίσουν και να σε κυνηγάνε εκνευρισμένοι παππούδες σαν χωρικοί που κυνηγάνε τον Φρανκεστάιν.

Τα πους-απς του παππού/θείου

Τι έκανες: Σατανική φάρσα. Έπιανες έναν γνωστό σου και τον έστελνες να ρωτήσει έναν μιλημένο φίλο σου, πόσα πους-απς κάνει ο παππούς/θείος του. Μόλις εκείνος άκουγε την ερώτηση, παρίστανε τον εκνευρισμένο/στεναχωρημένο κι έφευγε κλαίγοντας, αφήνοντας τον γνωστό σου σοκαρισμένο να απορεί. Τότε, ‘αποκάλυπτες’ δήθεν ότι ο παππούς/θείος του φίλου σου δεν έχει χέρια και γι’ αυτό αντέδρασε έτσι.

Η απόλαυση: Οι βρισιές, φωνές, τύψεις και στεναχώρια του γνωστού σου μέχρι να του πεις την αλήθεια.

Ο κίνδυνος: Ο γνωστός σου να βάλει τα κλάμματα. Όταν κάναμε αυτή τη φάρσα στην αγγλικού μας τουλάχιστον, κύλησε δάκρυ απ’ τα μάτια της.

Το σαμπουάν που δεν φεύγει ποτέ απ’ τα μαλλιά

Τι έκανες: Σε ντους αποδυτηρίων, παραλίας ή άλλου κοινόχρηστου μπάνιου, διάλεγες μια στρατηγική θέση που σου παρείχε εύκολη πρόσβαση στο κεφάλι φίλου σου (ή και αγνώστου για τους πιο θαρραλέους) και φρόντιζες να του ρίχνεις συνεχώς σαμπουάν, μόλις ξέπλενε αυτό που είχε ήδη βάλει, δημιουργώντας του την εντύπωση ότι το σαμπουάν δεν τελειώνει με τίποτα.

Η απόλαυση: Η νευρική κίνηση των χεριών του όσο προσπαθεί αγχωμένος να ξεφορτωθεί το σαμπουάν.

Ο κίνδυνος: Να σε περάσουν για ανώμαλο.

Ο κουβάς πάνω στην μισόκλειστη πόρτα

Τι έκανες: Άνοιγες ελαφρά μια πόρτα, τοποθετούσες έναν κουβά ή κάποιο άλλο αντικείμενο στο λιγοστό χώρο που σου προσέφερε το άνοιγμα και φώναζες έναν φίλο/συγγενή/γνωστό να έρθει. Μόλις εκείνος άνοιγε την πόρτα, δεχόταν το αντικείμενο στο κεφάλι.

Η απόλαυση: Το ‘μπαμ’ κι η έκρηξη του θύματος.

Ο κίνδυνος: Το αντικείμενο να είναι βαρύ και να του ανοίξει το κεφάλι. Σ’ αυτή την περίπτωση, υπήρχε πάντα η δυνατότητα να αλείψεις τα πόμολα με οδοντόπαστα για να έχεις το κεφάλι σου (βασικά, αυτό του θύματος), ήσυχο.

Η ‘φαγουρόσκονη’

Τι έκανες: Αλήθεια, δεν ξέρω αν υπήρχε ποτέ αληθινή φαγουρόσκονη. Ότι πήγαινες δηλαδή σ’ ένα μαγαζί και ζητούσες να σου δώσουν 3 κιλά φαγουρόσκονη. Εμείς πάντως φτιάχναμε τη δική μας, ξύνοντας με μανία το μπλε κομμάτι μιας γόμας. Μετά, παίρναμε τα ξύσματα και τα πετάγαμε στο εσωτερικό της μπλούζας του θύματος.

Η απόλαυση: Η έκπληξη και το αδιανόητο ξύσιμο του θύματος.

Ο κίνδυνος: Να σε καταλάβει, να τσακωθείτε και να δεχτείς σημαντική ποσότητα φαγουρόσκονης πάνω σου.

Οι αμπούλες βρώμας

Τι έκανες: Προμηθευόσουν από ένα ψιλικατζίδικο τις αμπούλες και τις εκτόξευες μέσα στην τάξη, κατηγορώντας στη συνέχεια το θύμα μπροστά σε όλους τους συμμαθητές ότι ‘αερίστηκε’.

Η απόλαυση: Το κόκκινο από ντροπή πρόσωπό του.

Ο κίνδυνος: Να θεωρηθείς εσύ ο υπεύθυνος.