21 σκέψεις στη διάρκεια μιας βόλτας με το τουριστικό τρενάκι της Αθήνας

Τι πιθανότητες έχεις να μπεις με full face, μπουκάλι και στουπί στο Da Capo και να περάσεις απαρατήρητος; Ε, λίγο λιγότερες είναι οι αντίστοιχες πιθανότητες αν ανέβεις στο ‘Athens Happy Train’, στο κόκκινο τρενάκι που κόβει βόλτες τους τουρίστες στην Αθήνα, χωρίς πέδιλο με κάλτσα ή χωρίς έστω να κουβαλάς μαζί σου ένα παιδί μάξιμουμ 12 ετών.

”Από πού είσαι φίλε”; ήταν η εύλογη ερώτηση ενός από τους δύο ξεναγούς του τρένου, όταν με είδε να κάθομαι μόνος μου, με κλειστό παπούτσι σ’ ένα από τα βαγόνια του, ένα πρωί καθημερινής. Στο ίδιο βαγόνι κάθονταν δύο ώριμες κυρίες από την Κύπρο, στο μπροστινό μια τριμελής οικογένεια και στο πίσω ένα ζευγάρι τουριστών.

”Από την Μποτσουάνα”, σκέφτηκα να πω, αλλά δεν ήξερα με τι προφορά έπρεπε να το συνοδεύσω, οπότε αρκέστηκα σε κάτι τετριμμένο του τύπου ”από εδώ, αλλά είχα πάντα -και καλά- απορία από πού περνάει το συγκεκριμένο τρενάκι’‘. Ο ξεναγός μου ευχήθηκε καλή βόλτα και η διαδρομή με το τρενάκι που ξεκίνησε από την Ερμού και ολοκληρώθηκε 40 λεπτά αργότερα στο ίδιο μέρος, μου έμαθε/θύμισε τα εξής 21 πράγματα για το συγκεκριμένο τρένο και τη ζωή:

>Το να δεις γνωστό στο δρόμο όσο είσαι πάνω στο τρενάκι είναι πιο άβολο από το να σου δείχνει μανούλα φωτογραφία του άσχημου μωρού της και να σε ρωτάει ‘‘πώς σου φαίνεται το κουκλί μου”; Δεν πέτυχα κάποιον, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το διαχειριστώ.

>”Τούτο δεν είναι για κοινούς θνητούς”, όπως πληροφορήθηκα από τις Κύπριες συνεπιβάτισσες, για το King George.

>Αν και αρχικά νόμιζα πως οι επιβάτες θα αποτελούσαμε αξιοθέατο για τον κόσμο, αποδείχθηκε πως για την παρουσία μας ενδιαφέρθηκαν μόνο παιδάκια που μας χαιρετούσαν στο δρόμο και Ιάπωνες που μας έβγαζαν φωτογραφίες.

>Τα περιστέρια στο Σύνταγμα είναι ό,τι πιο καλοταϊσμένο κυκλοφορεί στη χώρα.

>”Στην Πανεπιστημίου βρίσκονται όλα τα πανεπιστήμια”. Μας ενημέρωσε η έτερη Κύπρια συνεπιβάτισσα.

>Ο Εθνικός Κήπος έχει έκταση 285 στρέμματα (κατά τη διάρκεια της διαδρομής, οι ξεναγοί δίνουν πληροφορίες από το μεγάφωνο).

Περνώντας μπροστά από το Καλλιμάρμαρο, θυμήθηκα πως στο δημοτικό νομίζαμε ότι στο Παναθηναϊκό Στάδιο αγωνιζόταν ο Παναθηναϊκός και στο Ολυμπιακό ο Ολυμπιακός

>Το άγαλμα που βρίσκεται στη συμβολή της Βασιλίσσης Αμαλίας με την Βασιλίσσης Όλγας αναπαριστά την Ελλάδα να στέφει τον Λόρδο Βύρωνα.

(ναι, αυτό)

>Στην Πλάκα υπάρχει το Φανάρι του Διογένη. Πρέπει να έχω περάσει 2.546 φορές από μπροστά του, αλλά δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο.

>Οι δρόμοι στην Πλάκα και ειδικά η Ροβέρτου Γκάλλι έχουν περισσότερες λακούβες ακόμα και από την Σούτσου, το δρόμο που ενώνει την πλατεία Μαβίλη με την Αλεξάνδρας.

>Δεν έχει καθόλου πλάκα να κατεβαίνεις την πηγμένη από κίνηση Βασιλέως Κωνσταντίνου ή τη Συγγρού είτε είσαι στο τρενάκι είτε σε άλλο μέσο.

Σε απόσταση 2-3 χιλιομέτρων υπάρχουν οι εξής λεωφόροι: Βασιλίσσης Σοφίας, Βασιλέως Κωνσταντίνου, Βασιλίσσης Όλγας και Βασιλίσσης Αμαλίας. Τον Κήπο γιατί από Βασιλικό τον ονομάσαμε Εθνικό; Φοβηθήκαμε μην μας κακοχαρακτηρίσουν;

>Στη Φιλελλήνων υπάρχει και ρώσικη (Αγία Τριάδα) και αγγλικανική εκκλησία (Άγιος Παύλος).

>Μία κάθετος στην Αμαλίας ονομάζεται ‘Νταβίντ ντ’ Ανζέ’.

>”Το King George έχει βασιλικές σουίτες. Ο Ομπάμα μπορεί να μείνει εδώ”, μας πληροφορεί μία από τις λαλίστατες συνεπιβάτισσες.

>Πέρα από τα πιτσιρίκια και τους Ιάπωνες το τρενάκι το παρατηρούν και όσοι περιμένουν σε στάσεις λεωφορείων, γιατί δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν.

Στη Ροβέρτου Γκάλλι υπάρχουν σε σειρά τρία μαγαζιά που ονομάζονται ‘Καρυάτιδες’, ‘Αέτωμα’, ‘Ακρόπολη’. Είπατε κάτι για το Πήλιο;

>Όλοι οι επιβάτες του τρένου (εκτός από εμένα) κατέβηκαν στην Ακρόπολη, αφού το εισιτήριό έχει διάρκεια 5 ωρών και προλαβαίνουν να δουν το μνημείο.

>Η Αθήνα είναι μια πολύ άσχημη πόλη.

>Το καλύτερο σύνθημα σε τοίχο, στη διάρκεια της διαδρομής, είναι το ‘Εσείς με ΔΝΤ, εμείς με ΤΝΤ’.

>Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να πάρεις το συγκεκριμένο τρενάκι αν δεν είσαι τουρίστας.