4 προπονητές σχολιάζουν τη στάση του Θοδωρή Βλάχου

Τις επόμενες ώρες, οι παίκτες του, αγκάλιασαν φυσικά τον Θοδωρή Βλάχο. Όλοι μαζί κερδίζουν, όλοι μαζί χάνουν και αυτό είναι και το μυστικό της Εθνικής Ομάδας Πόλο. Του χρόνου το καλοκαίρι, η συμμετοχή της στην Ολυμπιάδα του Παρισιού είναι εξασφαλισμένη και όλοι μας επιθυμούμε να έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να ένα χρυσό μετάλλιο.

Μέχρι τότε όμως, η εικόνα του βουρκωμένου Θοδωρή Βλάχου και η τεράστια επιτυχία της 2ης θέση στον κόσμο, θα μας θυμίζει το ποια είναι η κορυφαία ελληνική Εθνική Ομάδα.

Η «συγγνώμη» του Ομοσπονδιακού Τεχνικού συζητήθηκε όσο τίποτα το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, καθώς σε μια χώρα που ο καθένας ψάχνει πώς θα αποποιηθεί των ευθυνών του, εκείνος βγήκε μπροστά, χωρίς να το οφείλει σε κανέναν, και απολογήθηκε για μια κακή στιγμή. Το μυαλό μου πήγε αμέσως σε κορυφαίους προπονητές και στο πώς αντιμετωπίζουν την πίεση και τις λανθασμένες αποφάσεις τους.

Ακόμα και εκείνες που κοινό και δημοσιογράφοι δεν μπορούν μεμιάς να αντιληφθούν. Για το λόγο αυτό επικοινώνησα με 4 κορυφαίους Έλληνες προπονητές θέλοντας να μάθω πώς ένιωσαν βλέποντας έναν συνάδελφό τους να κάνει αυτήν την κατάθεση ψυχής.

Οι Γιώργος Μπαρτζώκας, Παναγιώτης Γιαννάκης, Τάκης Λεμονής και ο παλιός συμπαίκτης και επί 30 χρόνια φίλος του Θοδωρή Βλάχου, Χάρης Παυλίδης μίλησαν στο OneMan για την πορεία της Εθνικής Πόλο, για τη «συγγνώμη» του Έλληνα προπονητή και για το πώς αντιμετωπίζουν οι ίδιοι τα λάθη της καριέρας τους ή αν έχουν ζητήσει ποτέ συγγνώμη.

Γιώργος Μπαρτζώκας: «H δήλωση του κόουτς δείχνει μεγάλη ενσυναίσθηση»

Όσο μπορώ να κρίνω ένα άθλημα που δεν το ξέρω, η πορεία της Εθνικής ήταν κάτι που σε ενθουσίαζε, κάτι που μπορούσες να ταυτιστείς μαζί της. Δε σου κρύβω ότι τα τελευταία λεπτά τα παρακολούθησα όρθιος και ειδικά στην ευκαιρία που χάσαμε στο τετ α τετ, ήμουν σε τρομερή ένταση. Αναφέρομαι στη φάση πριν από το κλέψιμο και το τάιμ άουτ που συζητήθηκε τόσο. Νομίζω ότι αν σκοράραμε εκεί, όπου και έγινε η απόκρουση με τα ακροδάχτυλα, θα ήταν δύσκολο να χάσουμε το ματς. Πιο πριν η Ουγγαρία είχε δύο δοκάρια, εμείς είχαμε καλές φάσεις να κερδίσουμε τον αγώνα, επομένως καταλαβαίνεις ότι είναι οι στιγμές που κάνουν τη διαφορά.

Η Εθνική Ελλάδος ήταν η επιτομή της ομάδας. Έβλεπες από τη γλώσσα του σώματος των παικτών πόσο συγκεντρωμένοι ήταν και πόσο καλά συνεννοούνταν. Για αυτόν τον λόγο είχαν και την τεράστια επιτυχία. Ναι, χάσαμε το χρυσό, αλλά δεν είναι δυνατόν να υποτιμήσει κανείς το αργυρό μετάλλιο σε ένα Παγκόσμιο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι το ελληνικό πόλο βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα του κόσμου. Το ίδιο ισχύει και για τη γυναικεία ομάδα, ακόμη και αν φέτος δεν μπόρεσε να προκριθεί στις 4. Είμαστε πια παγκόσμια δύναμη στο πόλο και νομίζω ότι είναι ένα άθλημα που μας ταιριάζει. Είναι δεδομένο ότι διαθέτουμε αθλητές υψηλού επιπέδου που παίζουν και στο εξωτερικό σαν ξένοι τις ομάδες τους, ενώ συχνά έρχονται και κορυφαίοι ξένοι για να παίξουν στις ελληνικές ομάδες.

Ο Ολυμπιακός πήρε πρόσφατα το Champions League και στις γυναίκες και στους άντρες και είναι δεδομένο ότι είμαστε μια κραταιά δύναμη στον παγκόσμιο χώρο. Η συνέχεια είναι πολύ σημαντική. Πρέπει να είσαι εκεί στα μεγάλα ραντεβού. Πολλές φορές ένα γκολ ή μια άτυχη στιγμή καθορίζει και το χρώμα του μεταλλίου, ωστόσο το σημαντικό είναι να διεκδικείς μετάλλια.

Τη «συγγνώμη» του Θοδωρή Βλάχου τη διάβασα μετά γιατί, για να είμαι ειλικρινής, όταν τελείωσε το ματς, το έκλεισα! Στεναχωρήθηκα και το έκλεισα, χωρίς να δω απονομές και τέτοια. Μετά διάβασα ότι τη ζήτησε από τους παίκτες του και όχι από τον κόσμο. Το έκανε στα πλαίσια της οικογένειας λοιπόν. Οι άνθρωποι αυτοί ζούνε τόσες στιγμές· προπονήσεις, αγώνες, συναισθήματα και κρίσεις, γιατί πάντα υπάρχουν τέτοιες στις ανθρώπινες σχέσεις, μαζί. Ήταν μια δήλωση του προπονητή μέσα στην ομάδα.

Το τάιμ άουτ είχε λογική από την άποψη ότι κλέψαμε ξαφνικά την μπάλα και στιγμιαία το ζήτησε για να οργανώσει μια τελευταία επίθεση. Δεν ξέρω αν είχε την ευχέρεια να δει την εξέλιξη της φάσης, γιατί φαινόταν ότι φεύγαμε στο transition, αλλά δεν μπορούσε να είναι και βέβαιος για την κατάληξή της. Θα μπορούσαμε π.χ. να χάναμε την ευκαιρία και μετά να είχαν αντεπίθεση. Πιστεύω ότι ήθελε να σιγουρέψει ότι δε θα χάσουμε εκείνη τη στιγμή.

Εν πάση περιπτώσει, ο προπονητής ξέρει πολύ καλύτερα. Οι προπονητές παίρνουμε αποφάσεις με βάση το ένστικτο, την εμπειρία αλλά και τη γνώση πρώτα της δικής μας ομάδας και μετά του αντιπάλου. Ο πιο ειδικός για να πάρει αυτήν την απόφαση είναι αυτός που τους ξέρει λοιπόν καλύτερα από όλους μας. Το γεγονός ότι παραδέχθηκε το λάθος του μπροστά στην ομάδα δείχνει μια μετριοπάθεια και ένα μεγαλείο χαρακτήρα. Δεν ξέρω αν ήθελε να γίνει γνωστό, ίσως ήταν μια πιο συναισθηματική αντίδραση εκείνη τη στιγμή.

Όταν στη χώρα μας συμβαίνουν τόσο τραγικά γεγονότα και οι φράσεις «αναλαμβάνω την ευθύνη» ή «ζητώ συγγνώμη» απουσιάζουν παντελώς ή γίνονται μόνο για τους τύπους, η δήλωση αυτή του κόουτς δείχνει μεγάλη ειλικρίνεια και ενσυναίσθηση για τους παίκτες του. Ο περισσότερος κόσμος, δε θα καταλάβαινε καν ότι έκανε λάθος, αν δεν είχε μιλήσει ο ίδιος.

Σε προσωπικά meetings έχω πει πολλές φορές ότι θα μπορούσα να έχω διαφορετικές αποφάσεις ή ότι οι αποφάσεις μου είναι λάθος. Όπως ξέρεις, όλοι όσοι εργάζονται σε αυτό το επίπεδο, παίρνουν πολλές αποφάσεις (μικρότερες ή μεγαλύτερες). Αποφάσεις στην προετοιμασία ενός αγώνα, στο πλάνο της τακτικής ακόμη και στον καλοκαιρινό σχεδιασμό της ομάδας. Αναγκάζεσαι λοιπόν να πάρεις πολλές αποφάσεις, οι οποίες προφανώς δεν μπορούν να είναι όλες σωστές. Όλοι οι προπονητές κάνουμε λάθη και μάλιστα πολλά.

Εγώ, αρκετές φορές έχω πει ότι και εμείς, οι προπονητές, θα μπορούσαμε να έχουμε πάρει διαφορετικές αποφάσεις ή να ακολουθήσουμε διαφορετική τακτική. «Συγγνώμη» ωστόσο θεωρώ ότι πρέπει να ζητάς μόνο εάν θίξεις κάποιον και εάν τον προσβάλλεις. Σε ομαδικές αποφάσεις δε συμφωνώ. Αυτό που τελικά είπαν οι παίκτες του ότι «όλοι μαζί κερδίζουμε και όλοι μαζί χάνουμε» είναι το πιο σωστό. Δεν είναι κλισέ, είναι γεγονός.

* Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ο προπονητής του Ολυμπιακού στο μπάσκετ.

Χάρης Παυλίδης: «Είναι ένας άνθρωπος που πάντα παίρνει την ευθύνη πάνω του»

Η Εθνική Ομάδα έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων. Φίλων και αντιπάλων. Έχει τρομερή συνέχεια και συνέπεια, καθώς από το 2015 και έπειτα κερδίζει συνεχώς μετάλλια. Βρίσκεται μέσα σε ένα κλαμπ επτά ομάδων που έχουν τη δυνατότητα να κατακτήσουν ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα και οι διαφορές ανάμεσά τους είναι πολύ μικρές.

Είναι ο προπονητής που από όταν ανέλαβε την ομάδα έχει συνεχώς επιτυχίες. Δεν έχει φοβηθεί να κάνει τομές και να πάρει δύσκολες αποφάσεις για την Εθνική. Έχουν αλλάξει παίκτες, αλλά υπάρχει τρομερή παραγωγή αθλητών του κορυφαίου επιπέδου στο ελληνικό πόλο και νομίζω ότι αυτή η ομάδα για πολλά χρόνια ακόμη θα φέρνει μετάλλια.

Το παιχνίδι που άλλαξε τη ροή της πορείας της Εθνικής Ομάδας ήταν αυτό με την Αμερική. Ήταν ένας αγώνας που φαινόταν χαμένος, αλλά επειδή αυτή η ομάδα έχει δείξει ότι έχει τρομερή ψυχολογία και πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει τον οποιοδήποτε και να γυρίσει κάθε παιχνίδι, κατάφερε να κερδίσει ένα ματς που ήταν «χαμένο». Τρία-τέσσερα λεπτά πριν το τέλος έχανε με τρία γκολ και τελικά κέρδισε. Αμέσως μετά από αυτό το παιχνίδι άλλαξε εντελώς η ψυχολογία των παικτών, οι διασταυρώσεις ήταν καλύτερες και έφτασε στον τελικό σχετικά εύκολα. Ήταν σίγουρα η καλύτερη ομάδα από αυτές που αντιμετώπισε και ο τελικός ήταν ένα παιχνίδι που κρίθηκε στα 7 πέναλτι.

Με τον Θόδωρο είμαστε φίλοι σχεδόν 30 χρόνια. Ήμασταν συμπαίκτες στον Ολυμπιακό, στις Εθνικές, δουλεύαμε μαζί στον Ολυμπιακό δίπλα-δίπλα στις πισίνες και με τιμάει με τη φιλία του εδώ και πολλά χρόνια. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο. Πάντα ήταν ένας άνθρωπος που είχε το βάρος να πάρει την ευθύνη πάνω του, δεν κρυβόταν πίσω από τις καταστάσεις και ειλικρινά δε μου έκανε καμία εντύπωση.

Εάν ο Θόδωρος δεν έλεγε τίποτα, ο περισσότερος κόσμος δε θα καταλάβαινε τίποτα. Και αυτό είναι άξιο σεβασμού. Αν το βάζαμε μετά το τάιμ άουτ, επίσης δε θα θυμόταν κανείς τίποτα. Ό,τι και αν του πω εγώ τώρα, ξέρω ότι σε αυτές τις καταστάσεις, όποιος από εμάς κι αν κάνει ένα λάθος, αυτό θα συνεχίσει να τον στοιχειώνει. Ωστόσο, δεν υπάρχει προπονητής στον κόσμο που να μην έχει κάνει λάθος. Δεν υπάρχει προπονητής που να μην έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση, ειδικά στο άθλημά μας.

Ο προπονητής της Εθνικής Αμερικής στις γυναίκες, ο Adam Krikorian, ο οποίος είναι ο πιο πετυχημένος προπονητής υδατοσφαίρισης παγκοσμίως, το 2012 στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, είχε πάρει τάιμ άουτ χωρίς να έχει κατοχή η ομάδα του και τελικά η Αυστραλία κέρδισε πέναλτι και ισοφάρισε στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Θέλω να πω ότι ακόμα και οι καλύτεροι προπονητές μπορούν να κάνουν λάθος.

Φυσικά, δεν είναι σίγουρο ότι αν δεν έπαιρνε τάιμ άουτ, θα βάζαμε το γκολ και θα κερδίζαμε. Ένα λεπτό πριν, βγήκαμε στην κόντρα τρεις με δύο και βρέθηκε ένας παίκτης της Εθνικής μόνος του από τα δύο μέτρα και το έπιασε ο τερματοφύλακας. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα γινόταν, αλλά δε χάθηκε ο τελικός από εκεί. Είχαμε πολλές ευκαιρίες να κερδίσουμε τον τελικό και εμείς και αυτοί. Εγώ θέλω να δώσω τα συγχαρητήριά μου και στους παίκτες και στον προπονητή για τον τρόπο που αντιμετώπισαν την κατάσταση. Και οι παίκτες οι ίδιοι ανέλαβαν τις ευθύνες τους, ξέρουν ότι στον αθλητισμό «ουδείς αλάνθαστος» και τώρα προχωράμε μπροστά.

Φυσικά, έχω κάνει και εγώ λάθη. Ξέρεις, υπάρχει μια λεπτομέρεια στο πόλο που πολλοί δε γνωρίζουν. Το κουμπί για να πατηθεί το τάιμ άουτ δεν το έχει ο προπονητής, αλλά ο βοηθός του. Δηλαδή την ώρα που γυρίζεις για να πεις ότι θες τάιμ άουτ, κάτι χάνεις. Στο μπάσκετ λες π.χ. «αν δεχθώ καλάθι, θα πάρω τάιμ άουτ» και μπορείς να το ακυρώσεις γιατί παρεμβαίνει η γραμματεία.

Στο Ευρωπαϊκό που κατακτήσαμε [με τις γυναίκες του Ολυμπιακού] το 2021 στη Βουδαπέστη, έγινε μια αντίστοιχη φάση στον ημιτελικό. Σε εκείνη τη φάση λοιπόν (στο 51:30 στο παρακάτω βίντεο), έχουμε κερδίσει αποβολή και εγώ πάντα περιμένω 1-2 δευτερόλεπτα να δω τι θα γίνει. Την ώρα λοιπόν που γυρίζω για να πω στο συνεργάτη μου ότι θέλω τάιμ άουτ, δίνουμε μια πάσα, σουτάρουμε και βάζουμε γκολ. Αλλά ο άνθρωπος είχε ήδη πατήσει το κουμπί και τελικά το γκολ ακυρώθηκε.

Τελικά, στην περίπτωση μου, ευτυχώς σκοράραμε μετά, αλλά πολύ εύκολα θα μπορούσε τότε να είχε γίνει κάτι αντίστοιχο και με εμένα. Για αυτό λέω ότι δεν υπάρχει προπονητής που δεν το έχει ζήσει αυτό.

Θα μπορούσε δηλαδή ο βοηθός, χωρίς φυσικά να φταίει ο άνθρωπος, να είχε δει τη φάση καλύτερα από το Θόδωρο και να το κρατούσε για ένα δευτερόλεπτο. Μετά θα το ακύρωνε ο Θόδωρος, γιατί την είδε τη φάση. Αλλά επειδή μιλάμε για εκατοστά του δευτερολέπτου, είναι εντελώς διαφορετικό από όσα συμβαίνουν σε άλλα αθλήματα και είναι πολύ συχνό να συμβαίνουν τέτοια λάθη.

Κάποια τα πληρώνεις και κάποια άλλα, όχι.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι ο Ομοσπονδιακός Προπονητής της Εθνικής Κίνας Γυναικών.

Τάκης Λεμονής: «Εγώ από την πλευρά μου, θέλω να του πω ένα τεράστιο “ευχαριστώ”»

Είναι καταπληκτικό το να μπορείς να φτάνεις σε έναν τελικό Παγκοσμίου και να διεκδικείς το χρυσό μετάλλιο. Το μετάλλιο αυτό μαζί με εκείνο της Ολυμπιάδας είναι τα πιο «χρυσά» του αθλητισμού. Αξίζουν μόνο συγχαρητήρια σε αυτήν την ομάδα και νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες ενθουσιαστήκαμε μαζί τους. Πρέπει να σταθούμε όμως και στο γεγονός της συνέχειας της Εθνικής Πόλο και στη διαχρονικότητα αυτής της ομάδας. Είναι πολλά χρόνια τώρα που μας χαρίζει συγκλονιστικές στιγμές.

Παρακολούθησα τον ημιτελικό με τη Σερβία και τον τελικό με την Ουγγαρία και έμεινα έκπληκτος από την απόδοση της ομάδας στον ημιτελικό. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το πώς σε έναν ημιτελικό Παγκοσμίου μπορέσαμε να πάρουμε τέτοια διαφορά κόντρα σε μια υπερδύναμη σαν τη Σερβία.

Μόλις έχει τελειώσει ένας αγώνας σαν και αυτόν και μάλιστα με τον τρόπο που τελείωσε ο τελικός μέσω αυτής της διαδικασίας, η συναισθηματική φόρτιση φτάνει στο κόκκινο και συνήθως αυτές οι δηλώσεις βγαίνουν από μέσα μας. Αυτό αισθάνθηκε εκείνη την ώρα ο Θοδωρής και αυτό έπραξε. Εμένα με κάλυψαν πλήρως οι δηλώσεις των παικτών του στη συνέχεια. Είπαν το αυτονόητο ότι «όλοι μαζί κερδίζουμε και όλοι μαζί χάνουμε». Στα ομαδικά αθλήματα, σε τέτοιους αγώνες, μια στιγμή αρκεί για να σου αλλάξει τελείως τη ζωή. Με την ίδια λογική ένα λεπτό πριν με την ευκαιρία που χάσαμε, πάλι θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει.

Τον Θοδωρή τον έχουμε ζήσει όλα αυτά τα χρόνια σαν χαρακτήρα και νομίζω ότι όσο και να περνούσε η ώρα, πάλι το ίδιο θα δήλωνε και θα έπαιρνε την ευθύνη πάνω του. Ωστόσο, εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να του δώσουμε την ευθύνη για το καταπληκτικό του κατόρθωμα. Στα ομαδικά αθλήματα εάν έχεις νοοτροπία σαν του Θοδωρή, ξέρεις ότι βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο. Εγώ από την πλευρά μου, θέλω να του πω ένα τεράστιο «ευχαριστώ» για όσα μας προσέφερε αυτός και η ομάδα του.

Το ποδόσφαιρο όσον αφορά τα λάθη του, είναι αρκετά διαφορετικό. Συνήθως το λάθος που σου καταλογίζουν είναι μια λάθος αλλαγή ή σχηματισμός. Στο πόλο επειδή όλα γίνονται γρήγορα και υπάρχει και το χρονικό όριο των επιθέσεων, τα γενικά λάθη ίσως δε φαίνονται τόσο πολύ, όσο οι ατομικές επιλογές που γίνονται.

Και εγώ, όπως και όλοι μας, έχω κάνει λάθη σε πάρα πολλά παιχνίδια. Ίσως, μερικά, καθόρισαν αποτελέσματα, αλλά στην περίπτωση μας τα λάθη είναι σε μια πιο γενική κατάσταση και όχι σε στιγμές. Αν ένας ποδοσφαιριστής χάσει ένα πέναλτι, αυτό που χρεώνεται στον προπονητή είναι η επιλογή του εκτελεστή, αλλά μόνο αυτή μπορεί να είναι μια στιγμή που θα πάει λάθος. Έχω ζήσει τέτοιες στιγμές, αλλά δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι πρέπει να πάω στα αποδυτήρια και να πω στους παίκτες ότι έκανα λάθος σε αυτήν την επιλογή.

Όσον αφορά τα πιο γενικά λάθη, θυμάμαι ένα παιχνίδι του Champions League, κόντρα στη Λιλ, στο οποίο θεωρώντας ότι το πρόβλημα που είχαμε στα εκτός έδρας ευρωπαϊκά ματς, ήταν μόνο ψυχολογικό, έπαιξα με τρεις επιθετικούς. Αυτό ήταν λάθος ξεκάθαρα και αποδείχθηκε στην πορεία. Αργότερα στην καριέρα μου μπόρεσα να το διορθώσω και επομένως ήταν ένα σπουδαίο μάθημα για μένα, το οποίο το αξιοποίησα 6 χρόνια μετά.

*Ο Τάκης Λεμονής είναι προπονητής ποδοσφαίρου.

Παναγιώτης Γιαννάκης: «Είναι κέρδος να μας εκπροσωπεί μια ομάδα που ξέρει να αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία»

Τα συγχαρητήρια είναι πολύ λίγα για να περιγράψουν αυτό που πέτυχε η Εθνική Πόλο. Τα παιδιά αυτά, κάθε φορά που λαμβάνουν μέρος σε μεγάλη διοργάνωση, δείχνουν και ένα καινούργιο κομμάτι του χαρακτήρα αυτής της ομάδας. Είναι συγκλονιστικό να βρίσκεσαι τόσα σερί χρόνια στους τελικούς και λεπτομέρειες να κρίνουν το χρώμα του μεταλλίου που θα πάρεις.

Είναι εντυπωσιακή η πορεία αυτής της ομάδας και νομίζω ότι θα έχει και συνέχεια. Ξέρει να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες σε οποιοδήποτε επίπεδο και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος και για τη χώρα μας. Να εκπροσωπούμαστε από μια τόσο σπουδαία ομάδα τόσο ως προς τον χαρακτήρα της, όσο και ως προς τις ικανότητές της. Παρακολούθησα τον ημιτελικό και τον τελικό και ειλικρινά τους χάρηκα και τους θαυμάζω απεριόριστα.

Η «συγγνώμη» του Θοδωρή Βλάχου αποδεικνύει την εμπιστοσύνη που υπάρχει ανάμεσα στον κόουτς και στα παιδιά. Έχουν βρει τον τέλειο τρόπο για μια συνεργασία κορυφαίων ανθρώπων στο είδος τους. Παράλληλα όμως, δείχνει και την αλληλοεμπιστοσύνη που υπάρχει ανάμεσα στον προπονητή και την Ομοσπονδία και αυτό είναι σημαντικό να τονιστεί.

Προσωπικά, δε μου έχει τύχει να πρέπει να ανταλλάξω μια «συγγνώμη» με κάποιον αθλητή μου, αλλά σίγουρα ήταν άξιο θαυμασμού αυτό που έκανε ο κόουτς.

*Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι ζωντανός θρύλος του ελληνικού μπάσκετ, ο μοναδικός που έχει κατακτήσει χρυσό μετάλλιο σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ως παίκτης και προπονητής.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Οι χρυσοί θησαυροί του Γιώργου Πομάσκι