5 σπουδαία tips για τους κολικούς του παιδιού σου

Ο μικρός ήταν με τη μαμά του, (την “μαμά μας” καλύτερα), μέσα στο σαλόνι και εγώ σαν έφηβος που θέλει να αράξει λίγο μόνος του Σάββατο πρωί, έκατσα 10-15 λεπτά απλά χαζεύοντας και γεμίζοντας το χώρο με σκέψεις. Θυμόμουν εκείνα τα πρωινά λίγα χρόνια πίσω, που δεν ήξερα τι να κάνω γιατί είχα να κάνω πολλά, αλλά στην πραγματικότητα τίποτα και ένιωσα αυτό το άχρηστο άγχος. Γύρισα αριστερά στο κομοδίνο και βρήκα το βιβλίο που είχε μείνει στη σελίδα 145 απ’ τον Μάιο, λίγες μέρες πριν γεννηθεί ο μπέμπης. Δίπλα του ήταν το πιστολάκι, μια εικόνα εντελώς παράταιρη και αποκρουστική, γνωρίζοντας πως μερικά βήματα μακριά και εκτός στέγης, η θερμοκρασία πλησιάζει τους 38 βαθμούς Κελσίου.

Το πορτατίφ είχε πια διακοσμητική χρήση, αφού τη θέση του στην πρίζα είχε πάρει εδώ και 5-6 εβδομάδες το σεσουάρ, όμως η ώρα για να αντιστραφούν οι όροι και να επιστρέψουμε στην κανονικότητα κοντοζύγωνε. Η ασφάλεια του να έχω πάντα δίπλα μου το πιστολάκι μαλλιών για να απαλύνω τον πόνο του μπέμπη, εκείνες τις στιγμές που ξεκινούσε η αιφνιδιαστική και κάποιες φορές άνιση μάχη με τους κολικούς, έμοιαζε πλέον με συνήθεια που είχε ξεμείνει.

Για μια στιγμή πέρασαν σαν κοπάδι χελιδονιών Οκτώβρη μήνα όλες οι στιγμές που περάσαμε οι τρεις μας μεταξύ αυτών και οι κολικοί, αλλά όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτά που σου έσφιγγαν το στομάχι από αγωνία και στεναχώρια κάποτε, τώρα είναι θύμησες που φέρνουν γλυκόπικρα χαμόγελα και αναστεναγμούς. Πιο αποστασιοποιημένα και ελεύθερος απ’ το αβάσταχτο συναίσθημα του να υποφέρει το παιδί μου και να είμαι ανήμπορος να τον βοηθήσω, έκανα μια καταγραφή όσων ήρθαν και έφυγαν και σκέφτηκα πόσα εκατομμύρια άνθρωποι και χθες και σήμερα και αύριο και αυτή τη στιγμή, θα προσπαθούν να καλμάρουν τα μωρά τους ή θα περιφέρονται σαν σβούρες, χωρίς κάποιο αποτέλεσμα στην ουσία. Κι αυτός εδώ ο μπέμπης που κρατάω στα χέρια μου και δεν λέω να τον αφήσω, μπορεί στο μέλλον να φύγει απ’ τη θέση του πρωταγωνιστή που σφαδάζει απ’ τον πόνο και να γίνει ο συμπρωταγωνιστής, που τρέχει σαν τον Βέγγο.

Ας επιστρέψουμε στο τώρα ή καλύτερα στο πριν, στο διάστημα των κολικών, που σου εύχομαι νέε γονιέ να μην το ζήσεις, όχι τόσο για σένα αλλά κυρίως για το παιδί σου. Δεν είμαι γιατρός για να σου δώσω συνταγή, να πας στο φαρμακείο και να εξαργυρώσεις το λαχείο της αναλγησίας, όμως θα σου περιγράψω κάποια tips που διευκόλυναν κάπως την κατάσταση.

Μαλάξεις στην κοιλιά

Το πιο κλασικό που θα σου πει κάθε γιατρός, κάθε μαία και κάθε γονιός, είναι οι μαλάξεις στην κοιλίτσα του. Τη στιγμή που ο πόνος φτάνει στο pick του, θα νιώσεις πως η κοιλιά του μωρού σου είναι σκληρή σαν πέτρα και τότε πρέπει να κάνεις απαλές και κυκλικές κινήσεις, σαν μασάζ που κάπως τον ανακουφίζει. Αν του βάλεις και λίγο ειδικό έλαιο κατά το μασάζ ,τότε θα είναι ακόμα καλύτερα. Μην επηρεάζεσαι απ’ το έντονο κλάμα, αν συνεχίσεις με υπομονή το έργο σου, θα δεις αποτελέσματα.

Όταν το σώμα σου είναι η γιατρειά του

Λένε πως η επαφή σου με το μωρό είναι θεραπευτική ειδικά για τις ώρες που εκείνο πονάει. Μπορώ να σου γράψω με βεβαιότητα πως είναι εξίσου θεραπευτική για σένα για να μην πονάς ποτέ, όμως αυτή είναι άλλη συζήτηση. Για τη στιγμή κορύφωσης του πόνου από κολικούς, μπορείς να το κρατήσεις στο ένα χέρι σου, με την παλάμη σου στην κοιλίτσα του, την πλάτη του στην κοιλιά σου και να περπατάς, κουνώντας τον ελαφρά. Εναλλακτικά, μπορείς να βάλεις την κοιλίτσα του να ακουμπά στον ώμο σου και να την πιέζεις πολύ ελαφριά με κυκλικές κινήσεις, ενώ περπατάς ή και να τον βάλει στον μάρσιπο και πάλι να περπατάς. Γενικά, ό,τι και να κάνεις θα περπατάς. Έχεις να διανύσεις πολλά χιλιόμετρα εντός σπιτιού με το παιδί σου πάνω σου, που να εύχεσαι να μην χρειαστείς service.

Ζεστό νερό και μια άσκηση

Κατά τη διάρκεια του μπάνιου, ακόμα κι αν το παιδί δεν νιώθει κάποιο πόνο εκείνη τη στιγμή, η αίσθηση του ζεστού νερού στην κοιλιά του το ανακουφίζει και τον βοηθά να χαλαρώνει. Επίσης, χαλαρωτική άσκηση είναι όταν απαλά του λυγίζεις τα γόνατα ενώ είναι ξαπλωμένο, πιέζοντας ελαφρά την κοιλίτσα του.

Οι λευκοί ήχοι της ανακούφισης

“Λευκοί ήχοι”, δύο λέξεις που αν δεν είσαι ή δεν προτίθεσαι να γίνεις γονιός ή έστω δεν έχει παρέ δώσε με μωρά, δεν θα τις δεις ποτέ μαζί, τη μια μετά την άλλη. Όταν στην οικογένειά σου προστεθεί ένα μικρό πλάσμα λίγο ημερών ή και μηνών, τότε θα τις μάθεις και θα τις ξεστομίζεις over 3.5 φορές ημερησίως. Ο ήχος απ’ τον απορροφητήρα, την σκούπα, το πιστολάκι μαλλιών είναι ανακουφιστικό και νανουριστικό για τα μωρά. Λένε, πως μοιάζουν με τους πρώτους ήχους που ακούει το έμβρυο στην κοιλιά της μητέρας του και γι’ αυτό τον χαλαρώνουν, μπορώ να σου πω πως μας έσωσαν αρκετές φορές με κολικούς και αρκετά βράδια αϋπνίας. Θα σου πρότεινα να μην το παρακάνεις, γιατί υπάρχει και ο κίνδυνος της εξάρτησης, τόσο που το παιδί δεν θα κοιμάται χωρίς να ακούει ένα απ’ τα χιλιάδες videos στο YouTube με λευκούς ήχους.

Το πιστολάκι που σκότωσε τον πόνο

Η βασική χρήση του είναι για τα μαλλιά. Τρίχες, θα σου πω εγώ. Το πιστολάκι ήταν το καλύτερο όπλο κατά των κολικών (στην περίπτωσή μας). Ένας γιατρός μας συμβούλευσε να ξαπλώνουμε το μωρό και από μακριά να του ρίχνουμε στην κοιλίτσα του χλιαρό αέρα όταν εκείνο πονά και τα αποτελέσματα ήταν τόσο άμεσα και εντυπωσιακά, που ήθελα να αγοράσω ένα πιστολάκι να έχουμε σε κάθε δωμάτιο. Όχι μόνο του σπιτιού μας, αλλά και των σπιτιών που θα επισκεπτομασταν. Ο συνδυασμός του ζεστού αέρα με τον λευκό ήχο, συνέθεσαν ένα μείγμα ηρεμίας και ανακούφισης, που θα ζήλευε και βουδιστής στα βουνά της Κίνας.

Θυμάμαι κάθε στιγμή, που όταν ο συναγερμός κλάματος ενεργοποιούνταν απ’ τους πόνους, έτρεχα, πήδαγα καναπέδες, έριχνα καρέκλες και με άλματα ολυμπιονίκη έφτανα στο σεσουάρ και ξεκινούσα τη διαδικασία εξόντωσης των κολικών. Ήταν μοναδικό και αδιανόητο, πως φτάναμε απ’ τα ντεσιμπέλ τσιρίδας και πόνου στην απόλυτη χαλάρωση, μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα. Κι είναι ακόμα πιο μοναδικό και υπέροχο, πως η φύση έχει φτιάξει τα πάντα με σοφία και τα μωρά όσο εύκολα πονάνε είτε από κολικούς, είτε απ’ τα δοντάκια τους, είτε από πυρετό, ακόμη πιο εύκολα ξεχνάνε και σε λίγα μόλις λεπτα είναι ξανά χαμογελαστά και γαλήνια. Εσύ απ’ την άλλη, θα χρειαστείς χρόνο, όχι για να τα ξεχάσεις ποτέ δεν θα γίνει αυτό, αλλά για να τα θυμάσαι με μια γλυκιά γεύση νοσταλγίας.

*Το παραπάνω κείμενο δεν αντικαθιστά τις οδηγίες του παιδιάτρου, γι’ αυτό και δεν υπάρχει αναφορά σε φαρμακευτική αγωγή ή διατροφικές συμβουλές.