50 λόγοι για τους οποίους θα ήθελα να είμαι άντρας

Πρέπει να καταστήσω σαφές πως είμαι απολύτως ικανοποιημένη με το φύλο μου. Δεν είχα ποτέ παράπονο από τη ζωή μου ως γυναίκα, δεν ένιωσα ποτέ κοινωνικά υποδεέστερη, για την ακρίβεια μπορώ να γράψω επιτόπου 50 λόγους για τους οποίους είμαι ευγνώμων που είμαι γυναίκα. Αλλά κάτι τέτοιο δεν θα σε ενδιέφερε καθόλου. Αυτό που ίσως σε ενδιαφέρει είναι το ακριβώς αντίθετο, όλους τους λόγους, δηλαδή, για τους οποίους θα ήθελε μια γυναίκα να είναι άντρας. 50 από αυτούς θα βρεις παρακάτω, γραμμένους με περισσή ειλικρίνεια και ζήλεια. Feel free να προσθέσεις στο τέλος το δικό σου best of γιατί γουστάρεις που είσαι εκπρόσωπος του ισχυρού φύλου. 

Θα ήθελα να είμαι άντρας για…

Να βγαίνω στο μπαλκόνι/ στον κήπο/ στην παραλία χωρίς μπλούζα.

Να θεωρείται σπάνιο και σέξι προσόν το γεγονός ότι ξέρω να φτιάξω κοτόπουλο αλά κρεμ. 

Να χαίρομαι με μικρά και ασήμαντα πράγματα, όπως μια κρύα μπύρα.

Να νιώθω προστάτης και gentleman προσφέροντας το σακάκι μου σε μια δεσποινίδα που κρυώνει. 

Να κατουράω όρθια. Πίσω από μια πινακίδα. Πίσω από ένα δέντρο. Στη γωνία του δρόμου. Στην οικοδομή. Στην ύπαιθρο. Στην Εθνική. Ο κόσμος είναι μια τεράστια λεκάνη.

Να λύνονται μαγικά όλες οι παρεξηγήσεις με τις φίλες μου με τον διάλογο “Σόρι ρε, έκανα μαλακία” – “Ντάξει ρε μαλάκα, δεν τρέχει”.

Να μη χρειάζομαι βοήθεια για τα κομμάτια του ΙΚΕΑ που θέλουν καλό σφίξιμο.

Να βγάζω από μέσα μου όλο το στρες, την ένταση και το άγχος της ημέρας, φωνάζοντας με όλη τη δύναμη στα πνευμόνια μου: ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ.

Να έχω εμμονή με τα στήθη, επειδή είναι ένα πανέμορφο, παράξενο πράγμα που δεν έχω – όχι επειδή της διπλανής είναι πιο μεγάλα/ πιο στητά/ πιο σφριγηλά/ πιο πεταχτά/ πιο ζουμπουρλούδικα.

Να ντύνομαι σε 2’ και 25’’ είτε βγαίνω να πάω στο προποτζίδικο είτε στα Όσκαρ.

Να είμαι “ο ένας” στην αναλογία γυναικών – αντρών 3 : 1. 

Να έχω πρόσβαση σε στρατόπεδα, πορνεία, στο Άγιο Όρος. Όχι ότι αυτά τα μέρη είναι ελκυστικά. Αλλά το να μην έχεις πρόσβαση τα κάνει ελκυστικά.

Να την πέφτω σε όποια γκόμενα μου αρέσει – αντί να περιμένω να με διαλέξουν σαν κουτάβι στη βιτρίνα του pet shop.

Να ξέρω μόνο ακουστά τι χρήση έχουν οι σερβιέτες και τα ταμπόν.

Να είμαι καλός και υπομονετικός με μια χοντρή κυρία που τραβάει ψυχολογικά και σωματικά ζόρια για παραπάνω από μισό χρόνο και η οποία μια μέρα θα βιώσει τον μεγαλύτερο πόνο που μπορεί να συλλάβει ανθρώπου νους για να φέρει στον κόσμο τον διάδοχό μου. 

Να οδηγώ καλύτερα. Και να μη με στέλνει κανείς να πλύνω κανένα πιάτο. 

Να υποθέτουν οι συνάδελφοί μου πως είμαι έξω και καπνίζω επειδή είμαι έξαλλη με το αφεντικό που μου έβαλε τις φωνές – όχι πως κλαίω στην τουαλέτα.

Να μην υπάρχει ουρά στην τουαλέτα. 

Να μη χρειάζεται ξύρισμα τίποτα άλλο πέρα από μερικά εκατοστά του προσώπου μου.

Να πληρώνω €10 και όχι €30 για ένα κούρεμα.

Να εξαρτάται από εμένα το πότε ξεκινάει και πότε τελειώνει το σεξ.

Να θεωρούμαι άξιος και δουλευταράς αν ξενυχτάω στο γραφείο και δεν βλέπω τα παιδιά μου – όχι άσπλαχνη μάνα.

Να μην τρέχει και τίποτα αν μου ξεφύγει ένα ρέψιμο.

Να μην αναρωτιέμαι με κάθε παντελόνι που φοράω πόσο μεγάλα φαίνονται τα οπίσθιά μου.

Να μην πιάνω κανέναν να κοιτάζει το στήθος μου την ώρα που λέω κάτι πολύ σημαντικό.

Να μπορώ να παρασύρω μια αθώα κορασίδα στο κρεβάτι μου με δολοφονικά κλισέ ατάκες όπως “πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω όπως όταν είμαι μαζί σου”.

Να μπορώ να έχω άψογα χέρια με τη βοήθεια ενός νυχοκόπτη.

Να είναι απολύτως φυσιολογικό να μην έχω παντρευτεί στα 35.

Να τιμωρώ τη γκόμενά μου όταν με νευριάζει με spanking, χαστούκια και τράβηγμα μαλλιών την ώρα του σεξ. Να μπορώ να φοράω σορτς όσο χοντρά και αν είναι τα πόδια μου.

Να μπορώ να ανοίξω ακόμη και το πιο ερμητικά κλειστό βαζάκι.

Να μη χρειάζεται ποτέ να φοράω τακούνια.

Να θεωρείται επίτευγμα να φέρω έναν άλλο άνθρωπο σε οργασμό.

Να είναι λογικό να κοιτάζω άλλες γκόμενες πέραν της δικής μου γιατί “είμαι άντρας”.

Να θεωρούμαι μάγκας και όχι τσούλα επειδή έκανα σεξ με οποιονδήποτε μου άρεσε έστω και λίγο σε αυτή τη ζωή.

Να μην αναρωτιέται ποτέ κρυφά κανείς για μένα αν μου αρέσει το πρωκτικό σεξ.

Να μπορώ να έχω την επιλογή να αφήσω μουστάκι.

Να είναι φτιαγμένο από ανθρώπους με τους οποίους έχω κοινό το XY χρωμόσωμα το 95% του περιεχόμενου ενός μουσείου.

Να είναι φτιαγμένο από ανθρώπους με τους οποίους έχω κοινό το XY χρωμόσωμα το 95% του περιεχόμενου του σπιτιού μου. 

Να είναι γραμμένο από ανθρώπους με τους οποίους έχω κοινό το XY χρωμόσωμα το 95% της ιστορίας.

Να θεωρείται σχετικά ελαφρύ γεύμα ένα burger, μια πατάτες και μια μεγάλη κοκακόλα. 

Να μην περιμένει κανείς από μένα να αλλάξω επίθετο και να μη θεωρούμαι φεμινίστρια αν αρνηθώ να το κάνω.

Να είναι κοινό μυστικό πως βλέπω τσόντες.

Να μπορώ να λύσω τις διαφορές μου έξω.

Να είμαι γοητευτικός, ώριμος και σέξι με τις ρυτίδες μου και τα γκρι μαλλιά μου. Όχι μουστόγρια.

Να μη διδάσκονται τα παιδιά στα σχολεία πως βγήκα από το πλευρό κάποιου τύπου.

Να μπορώ να κυνηγήσω, να ψαρέψω και να σκοτώσω την τροφή μου αν χρειαστεί.

Να φαντάζομαι πως το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί σε μια κακόφημη συνοικία είναι να μπλέξω σε καυγά – όχι να με ληστέψουν, χτυπήσουν, γδύσουν, βιάσουν, σκοτώσουν.

Να μπορώ να πιάσω, χαϊδέψω, φιλήσω, μυρίσω αυτά τα υπέροχα, μαλακά, πεντακάθαρα πλάσματα, τις γυναίκες.

Να έχω πέος.