50 μέρες μετά τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού, η Θεσσαλονίκη πενθεί ακόμα

Η επίθεση κρατά μερικά δευτερόλεπτα. Οι δράστες μπαίνουν τρέχοντας μέσα στα αυτοκίνητα και εξαφανίζονται. Το συμβάν καταγράφει με την κάμερα του κινητού του ένας κάτοικος της περιοχής που βγαίνει στο μπαλκόνι από τις φωνές στον δρόμο. Τα θύματα της επίθεσης οδηγούνται στο νοσοκομείο με πολύ βαριά χτυπήματα. Ο Άλκης, παρά τις προσπάθειες των γιατρών, δεν τα καταφέρνει. Σύμφωνα με το πόρισμα του ιατροδικαστή, ο θάνατος του προήλθε από «συρροή τραυμάτων από τρία χτυπήματα με αιχμηρό αντικείμενο και δύο κατάγματα στο κεφάλι».

Από τις πρώτες πρωινές ώρες η δολοφονία του Άλκη γίνεται πρώτο θέμα σε όλες τις τηλεοπτικές εκπομπές και τα media της χώρας. Στο σημείο της επίθεσης, αρχίζουν να φτάνουν εκατοντάδες κάτοικοι της Θεσσαλονίκης για να αφήσουν ένα λουλούδι, ένα κεράκι, ένα κασκόλ ή μια φανέλα στη μνήμη ενός παιδιού που πέθανε επειδή «έκανε το μεγαλύτερο έγκλημα» στον κόσμο: αγάπησε την ομάδα του.

Ανάμεσα σ’ αυτούς βρίσκονται και όλα τα μέλη της αθλητικής οικογένειας του Άρη που δεν μπορούν να πιστέψουν αυτό που συνέβη. Την επομένη της δολοφονίας του Άλκη στο «Κλ. Βικελίδης» συμβαίνει κανονικά το ντέρμπι με την ΑΕΚ, παρά τις υποδείξεις αρκετών για αναβολή της αγωνιστικής.

Ο θρήνος μεταφέρεται εντός του γηπέδου. Οι ποδοσφαιριστές τόσο του Άρη όσο και της ΑΕΚ κρατούν στα χέρια τους λουλούδια και τα καταθέτουν ακριβώς κάτω από τη θύρα των οργανωμένων οπαδών των γηπεδούχων. Στη γιγαντοοθόνη που βρίσκεται ψηλά στο γήπεδο παίζει μόνο η εικόνα του νεκρού 19χρονου με το σύνθημα Καλό ταξίδι Άλκη.

Όλες οι φωτογραφίες από το ματς και τους υπόλοιπους αγώνες της 21ης αγωνιστικής της Super League είναι ασπρόμαυρες, ύστερα από απόφαση της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος. Το ματς λήγει με σκορ 2-1 υπέρ του Άρη. Κανείς, όμως, δεν έχει τον νου στον αγώνα. Το μόνο στιγμιότυπο που μένει είναι η κίνηση του Sergio Araujo να πανηγυρίσει το εκπληκτικό του γκολ με ψαλιδάκι, σχηματίζοντας με τα δάχτυλά του το γράμμα Α, όπως το αρχικό του ονόματος του Άλκη.

Το σημείο που μετατράπηκε σε μνημείο

Πενήντα μέρες μετά, το σημείο που έχασε τη ζωή του ο 19χρονος είναι ακόμη γεμάτο από κεράκια, κασκόλ, σημειώματα πένθους για τον άδικο θάνατο ενός νέου ανθρώπου και φανέλες όχι μόνο από ελληνικές ομάδες αλλά και από συλλόγους του εξωτερικού.

Στο σημείο (στους χάρτες της Google σημειώνεται ήδη ως Μνημείο Άλκη Καμπανού), επικρατεί ησυχία. Υπάρχει μόνο μία γυναίκα που στέκεται όρθια στον δρόμο και κοιτά σιωπηλή τις αφιερώσεις. Πηγαίνουμε κοντά της. Πρόκειται για μία κάτοικο της περιοχής, που γνώριζε τον Άλκη. Όπως εξηγεί, τα παιδιά της ήταν στο σημείο πριν από μισή ώρα. «Ήταν απλά τυχερά που δεν ήταν εκεί την ώρα της επίθεσης. Θα μπορούσε να ήταν τα δικά μου παιδιά, οποιαδήποτε» εξηγεί και φεύγει βιαστικά.

Πάνω στο δρόμο πια δεν αναγράφεται οδός Θ. Γάζη αλλά οδός Άλκη Καμπανού. Ο ΑΣ Άρης, μάλιστα, έχει ζητήσει ήδη από τον Δήμο Θεσσαλονίκης την επίσημη αλλαγή του ονόματος της οδού, μαζί με τη δημιουργία ενός μνημείου για τον αδικοχαμένο Άλκη.

Ο χώρος, υπό διαφορετικές συνθήκες, θα θύμιζε έναν όμορφο και πολύχρωμο σημείο συνάντησης όλων των ομάδων της χώρας. Τώρα, όμως, κανείς δεν μπορεί να το δει έτσι. Πάντα θα θυμίζει τον τόπο που ένα τόσο νέο παιδί έχασε τόσο άδικα τη ζωή του.

Τα αναμνηστικά που μεταφέρθηκαν στο παιδικό του δωμάτιο του Άλκη

Τα αναμνηστικά που βρίσκονται απλωμένα παντού στον δρόμο είναι πολύ λιγότερα από αυτά που έχουν συγκεντρωθεί όλες αυτές τις εβδομάδες. Αυτό έχει συμβεί καθώς τόσο η ομάδα όσο και η οικογένεια του Άλκη Καμπανού αποφάσισαν να μεταφέρουν τον μεγαλύτερο όγκο αυτών από το σημείο, προκειμένου να γλυτώσουν από την κακοκαιρία που είχε ξεσπάσει.

Μερικά εξ αυτών βρίσκονται στο παιδικό δωμάτιο του Άλκη στη Βέροια, ενώ άλλα είναι σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο του συλλόγου για την προστασία τους, με το σκεπτικό να δημιουργηθεί κάποια στιγμή, μελλοντικά, ένας χώρος έκθεσης στη μνήμη του Άλκη. «Θέλω να ευχαριστήσω όλο αυτόν τον κόσμο από τα βάθη της καρδιάς μου» δήλωσε ο πατέρας του, Άρης Καμπανός, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, προσθέτοντας:

«Είναι πάρα πολλά τα μηνύματα που έχουμε λάβει από όλη την Ελλάδα και ένα μέρος από αυτά θέλουμε να βρίσκεται στο δωμάτιο του Άλκη. Θέλουμε να δημιουργήσουμε κάτι σαν μνημείο, ένα σύμβολο. Στη συνέχεια θα αποφασίσουμε πού θα συγκεντρώσουμε και τα υπόλοιπα αφιερώματα, διότι ο όγκος είναι πάρα πολύ μεγάλος».

Ο καιρός έχει συννεφιάσει και στο σημείο ετοιμάζεται να πιάσει βροχή. Φεύγοντας, περνάμε από το «Κλεάνθης Βικελίδης», οι σημαίες του οποίου ανεμίζουν μεσίστιες ως ένδειξη πένθους. Ενός πένθους που δεν ξεπερνιέται με τίποτα. Ένα 19χρονο παιδί σκοτώθηκε, άλλωστε.