7 ασόβαροι λόγοι να μην σταματήσουν οι παρελάσεις

Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν αρκετές φωνές κατά των παρελάσεων. Φωνές που προσωπικά με βρίσκουν σύμφωνο γιατί οι παρελάσεις έχουν χάσει εδώ και πολύ καιρό την αίγλη και το νόημά τους. Δύο χρόνια τώρα παρατηρούμε μία ατέρμονη μάχη για το ποιοι θα είναι καλεσμένοι στις στρατιωτικές παρελάσεις, αν αλλοεθνείς επιτρέπεται να κρατούν την σημαία στις μαθητικές και κατά πόσο είναι ασφαλείς οι φωστήρες του Έθνους στις θέσεις των επισήμων.

Ήταν ευκαιρία να κάνει ο κόσμος κάτι το διαφορετικό, να συγκινηθεί με τους απελευθερωτικούς και αντιστασιακούς αγώνες, να βρεθούν οι οικογένειες, να κλάψουν οι παππούδες, να παρελάσουν τα παιδιά.

Γι’ αυτό και στο σημερινό κείμενο θα σταθούμε υπέρ των παρελάσεων. Όχι από εθνική υπερηφάνια. Αλλά από νοσταλγία για τις παρελάσεις που γνωρίσαμε εμείς μικροί. Ιδού λοιπόν 8 λόγοι (καθόλα ασόβαροι) για τους οποίους θέλουμε οι παρελάσεις να μην σταματήσουν ποτέ.

Η χαμένη τρίτη ώρα

Κι αν ήταν και σε κανένα βαρετό μάθημα, πανηγύριζες λες κι είχες βάλει το καθοριστικό τρίποντο στον αγώνα του Γ3 με το Γ4. Ατελείωτες όσο και άχρηστες πρόβες για την παρέλαση με τους καθηγητές να δυσανασχετούν που φεύγεις από την τάξη αλλά να μην μπορούν να πουν και τίποτα κατά της εθνικής επετείου.

Η βόλτα με τον παππού για την παρέλαση

Νομίζω είναι λίγοι εκείνοι που μένουν στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη και δεν έχουν κάνει μια βόλτα με τον παππού ή τη γιαγιά στη στρατιωτική παρέλαση. Τότε που όλα αυτά σου φαίνονταν εντυπωσιακά. Τότε που οι στρατιώτες ήταν κρυμμένοι μόνο στην κούτα με τα παιχνίδια σου.

Οι συμμαθήτριες με τις φούστες

Από τις ελάχιστες φορές που έβλεπες τότε τις συμμαθήτριές σου στην πένα, με φούστα, γόβες και πουκάμισο. Εντάξει, με τον τρόπο που ντύνονται πλέον τα ανήλικα, στην παρέλαση θεωρούνται υπερβολικά ντυμένες οι κοπέλες αλλά παλιότερα ήταν εκείνη η μέρα που τις έβλεπες και σε έβλεπαν αλλιώς.

Το καμάρι των γονιών

Είτε είσαι μπόμπιρας και παρελαύνεις κουτσά – στραβά στον κεντρικό δρόμο του δήμου σου είτε ένστολος και σε καμαρώνουν μπροστά στον Άγιο Δημήτριο, το καμάρι των γονιών είναι το ίδιο. Αξίζει μια φορά σε αυτή τη ζωή να σε δουν οι γονείς σου να παρελαύνεις καλοντυμένος και ωραίος. Για τη δική τους τη γενιά, η παρέλαση ήταν, είναι και θα είναι πιο σημαντική.

Τα πομπώδη εμβατήρια

Μακεδονία ξακουστή κλπ κλπ. Μπορεί να μην ξέρεις καν την ελληνική ιστορία. Μπορεί ακόμα και να μπερδεύεις σε ποιους είπαμε ΟΧΙ και ποιος ήταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Αλλά όταν παρελαύνεις ή όταν παρακολουθείς την στρατιωτική παρέλαση, τα εμβατήρια σε κάνουν να νιώθεις μέρος μιας μεγάλης γιορτής.

Το άραγμα μετά την παρέλαση

Είναι κάτι αργίες καλύτερες κι από την Κυριακή του Πάσχα. Γιατί έχεις ξυπνήσει νωρίς, έχεις βρεθεί με όλους τους φίλους σου από το σχολείο και μετά δεν έχεις παρά να πλημμυρίσεις τις καφετέριες και τις ψησταριές είτε με την οικογένεια είτε με τους κολλητούς σου. Ιστορικοί και ατελείωτοι οι καφέδες μετά από παρελάσεις.

Τα στραγάλια, τα φυσοκάλαμα, τα νεράτζια

Παιδάκια είναι μωρέ και παίζουν. Προφανώς και είναι ένα κακόγουστο αστείο. Κανένας γονιός δεν θέλει να δει το παιδί του να τρώει νεράτζι στο κεφάλι, κανένας μαθητής δεν θέλει να νιώθει σπόρια από καλαμπόκι στο λαιμό του. Αλλά είναι όλα μέρος μιας εφηβικής κωλοπαιδιάς που αν μη τι άλλο είναι υπαρκτή.