7 θανάσιμα αμαρτήματα που επιμένεις να κάνεις στη Χαλκιδική

Η Χαλκιδική δεν είναι παίξε γέλασε, έχει τους δικούς της άγραφους κανόνες. Υπάρχουν πολλοί που είτε δεν τους σέβονται και κάνουν του κεφαλιού τους, είτε δεν γνωρίζουν το αμάρτημα στο οποίο έχουν υποπέσει. Υπάρχουν λοιπόν εφτά σημαντικά πράγματα που σαν τουρίστες δεν πρέπει να κάνουμε στην Χαλκιδική, ωστόσο επιμένουμε να τα κάνουμε. Όλοι μας. Δεν βγάζω κανέναν έξω. Τα ονόμασα τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα στην Χαλκιδική.

1) Ο μη γυμνισμός στις Καβουρότρυπες

Για μένα είναι το κορυφαίο αμάρτημα και το βάζω πρώτο. Οι Καβουρότρυπες, μία από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη παραλία σε όλα τα πόδια της Χαλκιδικής, είχε καθιερωθεί εδώ και πολλές δεκαετίες, ως πλαζ γυμνιστών. Ώσπου οι μη γυμνιστές την ανακάλυψαν και άρχισαν να εισβάλλουν αυτοί και τα μαγιό τους προκλητικά, μη σεβόμενοι τον κανόνα του γυμνισμού. Όταν πας σε πλαζ γυμνιστών, ή τα πετάς όλα και ακολουθείς το ρεύμα ή δεν πας. Δεν γίνεται εσύ επειδή ντρέπεσαι να αλλάξεις τους κανόνες. Έχει τόσες άλλες παραλίες να διαλέξεις. Έτσι, τώρα θα δεις περισσότερους λουόμενους με μαγιό, παρά γυμνιστές, καθώς έχουν κατακλύσει την παραλία σε τρομακτικό επίπεδο τουρίστες χωρίς κανένα σεβασμό στην φιλοσοφία της περιοχής. Ένα έχω να πω. Shame!

2) Η διαμονή σε φοιτητικά κάμπινγκ από μη φοιτητές

Το φοιτητικό κάμπινγκ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στο Ποσείδι έχει την δική του ιστορία και κάθε χρόνο μετά την εξεταστική γίνεται σημείο συγκέντρωσης αγανακτισμένων φοιτητών και φοιτητριών που θα κάνουν διακοπές για μερικές ημέρες συνήθως σε κατάσταση 24ωρης μέθης, κάτω από όχι πολύ βολικές συνθήκες και κανόνες υγιεινής, καθώς το φοιτητικό κάμπινγκ δεν φημίζεται για την καθαριότητά του. Μέχρι εδώ καλά και μια χαρά κάνουν οι φοιτητές που ξεσαλώνουν καλοκαιριάτικα μέχρι τελικής πτώσης στο δικό τους κάμπινγκ. Ωστόσο παρουσιάζεται το εξής φαινόμενο. Πολλοί που δεν είναι φοιτητές, επιλέγουν να πάνε να κάνουν διακοπές εκεί, ακριβώς το διάστημα μετά την εξεταστική όπου θα πετύχουν το αγανακτισμένο ρεύμα φοιτητών, ειδικά φοιτητριών με απώτερο σκοπό να τις πετύχουν πάνω στην μέθη που προανέφερα και να φλερτάρουν μαζί τους πιο εύκολα. Τραγικό. Το φοιτητικό κάμπινγκ είναι για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους στο ΑΠΘ. Δεν μπαίνεις στο σώμα αυτό με πονηρούς σκοπούς. Έχει τόσα άλλα κάμπινγκ και beach bar. Άσε τις φοιτήτριες με τους φοιτητές.

3) Το έγκλημα να ξεκινάς για Χαλκιδική τις ώρες αιχμής

Πάντα θα το κάνεις. Πάντα θα το κάνω. Θα πω ότι θα κοιμηθώ νωρίς και θα ξυπνήσω νωρίς σαν τα Ημισκούμπρια, αλλά πάντα θα καταλήξω να ξεκινήσω στις 12 το Σάββατο για να πάω Χαλκιδική και στις 5 το απόγευμα την Κυριακή για να επιστρέψω. Και θα γίνω κι εγώ ακόμα ένα κομμάτι σ’ αυτήν την απέραντη κίνηση, σ’ αυτό το απέραντο μποτιλιάρισμα που κάνει το Θεσσαλονίκη τρεις ώρες. Ενώ αν ξεκινούσα στις 9 το πρωί θα έφτανα σε μία ώρα. Μας αξίζει ό,τι παθαίνουμε.

4) Να πηγαίνεις στο δεύτερο πόδι και να μην επιλέγεις τον πίσω δρόμο

Θα παραμείνω στα λάθη που κάνουμε και προκαλούμε μποτιλιάρισμα. Ένα λάθος που επιμένουμε να κάνουμε για να γλιτώσουμε μερικά χιλιόμετρα και κάποιες στροφές είναι να μην παίρνουμε τον πίσω δρόμο, από Πολύγυρο, όσοι θέλουμε να πάμε στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής. Συμβάλλουμε στην αύξηση της κίνησης, βασανιζόμαστε άδικα και βασανίζουμε και άλλους. Γιατί ρε παιδιά; Γιατί; Και είναι τόσο ωραία η άλλη η διαδρομή.

5) Κάνουμε ρεζερβέ τις θέσεις στην παραλία στον Αρμενιστή

Αυτό είναι ένα αμάρτημα που έχουμε κάνει όλοι όσοι έχουμε διαμείνει στο κάμπινγκ του Αρμενιστή και σε άλλα κάμπινγκ, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε και να το κάνουν οι απόγονοί μας στον αιώνα των άπαντα. Πάμε αρχή της σεζόν που δεν έχει κόσμο στήνουμε την μεγάλη τέντα και καβαντζώνουμε το σημείο της παραλίας που θέλουμε για όλη τη σεζόν. Στην καλύτερη περίπτωση, το κάνουμε μόνο τα σαββατοκύριακα, από Παρασκευή πρωί μέχρι Κυριακή βράδυ. Έτσι κανένας άλλος δεν θα μπορέσει να στήσει εκεί που έχουμε βάλει εμείς ομπρέλα. Και κανείς δεν τολμάει να ξεστήσει ένα ξένο «σταρδί» μιας και υπάρχει μια ομερτά ανάμεσα σε όλους τους λουόμενους να μην αλλάξει ποτέ αυτή η κακή συνήθεια, να «κρατάς» δικό σου μέρος, ενώ προφανώς και δεν είναι.

6) Φτάνουμε στις 2 το μεσημέρι στο Beach Bar και απαιτούμε να έχει ξαπλώστρα

Βασικά λάθος διατύπωση. Φτάνουμε γενικά στο Beach bar και απαιτούμε να έχει ξαπλώστρα. Και αναφέρομαι στα του πρώτου ποδιού που έχουν υποδοχή, μετρ και αν δεν έχεις κάνει κράτηση κάποιες μέρες πριν δεν θα βρεις ούτε σημείο στην άμμο να απλώσεις πετσέτα. Αν θέλεις να βάλεις τον εαυτό σου σε αυτό το βασανιστήριο, να πηγαίνει στα κοσμικά, τότε να κάνεις κονέ με τον κάθε homo sapiens που έχουν για πορτιέρη (σήμερα κάτι έχω πάθει με τα Ημίζ), και μην κλαίγεσαι αν δεν βρεις να ξαπλώσεις το κορμάκι σου.

7)  Δεχόμαστε να πληρώσουμε 3 ευρώ το μικρό μπουκαλάκι νερό

Θα παραμείνουμε στο εξωτικό πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, με τα κοσμικά wannabe Nammos και Kuzina Ornos στη Μύκονο, beach bar. Mε τα σούσι, τις πετσέτες, τις ακριβές σαμπάνιες και τις βότκες και το μικρό μπουκαλάκι νερό των 3 ευρώ. Όταν έρχεται ο λογαριασμός κάνουμε λες και αντικρύσαμε τον διάβολο τον ίδιο. Βγάζουμε φωτογραφία την απόδειξη, την ποστάρουμε στο facebook, για να δείξουμε πόσο εκμεταλλευτές είναι κάποιοι και πόσο θύματα εμείς. Λάθος. Αν πραγματικά δεν ήξερες που πήγαινες, αν είσαι τόσο αθώος, αν η τεράστια ταμπέλα με το σούσι στην είσοδο δεν σε έκανε να υποψιαστείς για το τι σε περιμένει αργότερα στο λογαριασμό, κάνε μια σοβαρή επανάσταση, μην πληρώνεις ό,τι θεωρείς υπερτιμημένο και απείλησε να φωνάξεις το ΣΔΟΕ, κάνοντας θεαματική έξοδο. Το ξέρω ότι ντρέπεσαι, το ξέρω ότι κωλώνεις. Όμως όταν το πληρώνεις, επικροτείς την τιμή του και το διαιωνίζεις.

Αυτά είναι τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της Χαλκιδικής. Δεν είναι ούτε Μύκονος, ούτε Ίμπιζα, ούτε Αγία Νάπα. Είναι η Χαλκιδική, το αποκούμπι μας στις δύσκολες και ζεστές μέρες του καλοκαιριού και οφείλουμε να τις συμπεριφερόμαστε όπως της αξίζει.