ORIGINALS

8 μέρη που αποδεικνύουν ότι σαν την Χαλκιδική, έχει

Μια δημοσιογράφος του Oneman, αποπειράται να δώσει τέλος στον μύθο και προτείνει εναλλακτικούς προορισμούς για τους Βορειοελλαδίτες που δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν την Χαλκιδική και τα κάλλη της.

Μου είναι πολύ δύσκολο να γράψω αυτό το κείμενο ενώ μόλις έχω γυρίσει από τριήμερο στο δεύτερο πόδι Χαλκιδικής, αλλά πρέπει να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου και να προσγειώσω τα μυαλά μου, γιατί πραγματικά πιστεύω ότι σαν την Χαλκιδική, έχει. Το ξέρω, το έχω ζήσει, το έχω δει.

Ναι, η Χαλκιδική, είναι υπερτέλεια, καταπράσινη με υπέροχες παραλίες και πεντακάθαρα νερά και είναι και δίπλα. Το δίπλα είναι σχετικό και εξαρτάται πάντα που θέλεις να πας. Αν θέλεις να πας Καλαμίτσι όπως ήμουν εγώ το σαββατοκύριακο, ή Παλιούρι στο πρώτο πόδι, χρειάζεσαι μιάμιση με δύο ώρες στο αυτοκίνητο σίγουρα. Αν μπλέξεις στην κίνηση, άστο.

Αυτός ο μύθος με την Χαλκιδική που σαν αυτήν δεν έχει και τα λοιπά, αντικατοπτρίζει μεν την τελειότητα αυτού του καλοκαιρινού προορισμού, αλλά περιέχει και το στοιχείο της υπερβολής δε. Έχει και παραέχει σαν την Χαλκιδική, σε όλη την Ελλάδα. Στην Κρήτη, στην Λευκάδα, στις Κυκλάδες, στα Δωδεκάνησα, στις Σποράδες, στην Ελαφόνησο, στην Μεσσηνία, παντού έχει σαν την Χαλκιδική, μπορεί και καλύτερα ίσως. Απλά οι Θεσσαλονικείς και οι Χαλκιδικιώτες βρήκαν πρώτοι αυτό το σλόγκαν το οποίο από μόνο του έγινε μια διαφήμιση από στόμα σε στόμα και συντηρεί για δεκαετίες αυτόν τον μύθο της Χαλκιδικής.

Σαν την Χαλκιδική, έχει και στην Βόρειο Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να κατέβεις μέχρι την Κρήτη και τα Φαλάσαρνα για να το διαπιστώσεις. Υπάρχουν αρκετοί προορισμοί στον Βορρά που κοντράρουν δυνατά σε ομορφιά, παραλίες και νερά την Χαλκιδική.

Ο νομός Καβάλας αρχικά. Είναι δίπλα, στη Θεσσαλονίκη και οι υπέροχες παραλίες της Καβάλας απέχουν χιλιομετρικά λιγότερο από πολλές παραλίες της Χαλκιδικής.

Προτείνω την παραλία της Αλμύρας πρώτη πρώτη. Το Beach Bar στην Αλμύρα έχει τη δική του ιστορία καθώς διοργάνωνε για χρόνια τα καλύτερα after πάρτυ με dj παγκόσμιας κλάσης που κρατούσαν μέχρι το ξημέρωμα. Σήμερα τα πράγματα είναι πιο ήρεμα και κινούνται σε περισσότερο Lounge ρυθμούς. Η παραλία με την ψιλή άμμο παραμένει μαγευτική και τα νερά της κρυστάλλινα.

 

Λίγο πριν την Αλμύρα, η όχι τόσο γνωστή, παραλία της Σαρακίνας. Ένα κρυμμένο διαμάντι κάτω από το βουνό, με μυστικούς δρόμους που μόνο οι μυημένοι ξέρουν και μπορούν να την βρουν. Τα τελευταία χρόνια γίνεται περισσότερο γνωστή και μαζεύει περισσότερο κόσμο. Είναι ανοργάνωτη ως επί το πλείστον, εκτός από την περιοχή της ταβέρνας που έχει βγάλει και μερικές ξαπλώστρες. Κρατά όμως ακόμα την άγρια ομορφιά της. Πολλοί θα δυσαρεστηθούν που την αποκαλύπτω.

 

Οι Αμμόλοφοι στην Νέα Πέραμο. Το χαρακτηριστικό της περιοχής είναι η ψιλή άμμος, η ρηχή θάλασσα, τα πεντακάθαρα νερά και τα πολλά beach bar που είναι τόσο οργανωμένα, όπου μπορείς να παίξεις ακόμα και beach tennis ή beach soccer στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους τους.

 

H Θάσος.  Το νησί που είναι τόσο κοντά στη Θεσσαλονίκη, αλλά εκτιμούμε ελάχιστα. Σε 3 ώρες το πολύ με το πλοίο φτάνεις στο νησί. Ένας παράδεισος γαστρονομικός με υπέροχες παραλίες, όπως η παραλία της Σαλιάρας με τις κάτασπρες πέτρες, η Χρυσή Αμμουδιά με την υπέροχη άμμο και τη θάλασσα λάδι όταν έχει νηνεμία και τα απολαυστικά κύματα όταν το θελήσει ο καιρός. Ποτέ πριν μια παραλία δεν ήταν  τόσο υπέροχη και με κύμα και χωρίς.

 

Φεύγω από τον νομό Καβάλας και πάω λίγο πιο μακριά στον νομό Έβρου. Η αγαπημένη μυ Σαμοθράκη, στην οποία αναφέρομαι σε κάθε ευκαιρία, έχει το αρνητικό της πρόσβασης, καθώς είναι 6 ώρες περίπου μακριά με αυτοκίνητο και πλοίο, ωστόσο είναι ένας μαγευτικός προορισμός και πολύ φθηνός με πανέμορφες παραλίες, άγρια τοπία με καταρράκτες στο βουνό και πεντανόστιμο και πάμφθηνο φαγητό.

 

Στην Πιερία αδερφές μου, στην Πιερία! Πόση ομορφιά μπορεί να κρύβει αυτός ο νομός και πόσο αδικημένος είναι! Ένα από τα ομορφότερα μέρη για να μείνεις χειμώνα καλοκαίρι είναι ο Παλαιός Παντελεήμονας, πάνω στο βουνό, με τα γραφικά αρχοντικά,  το καταπληκτικό φαγητό και με την παραλία  να απέχει μόλις μερικά χιλιόμετρα.

 

Η Σκιάθος, η Σκόπελος, η Αλόννησος. Δεν είναι όσο μακριά πιστεύουμε. Η διαδρομή Θεσσαλονίκη- Βόλος είναι πλέον δύο τσιγάρα δρόμος και σαν μπεις στο πλοίο, ούτε που θα το καταλάβεις πότε έφτασες. Τρία τελείως διαφορετικά νησιά μεταξύ τους, με διαφορετικό ύφος και τουρίστες αλλά τόσο όμορφα το καθένα ξεχωριστά. Η Σκιάθος έχει γίνει περισσότερο προορισμός για νέους που θέλουν τα πάρτι και την διασκέδαση, αλλά αυτό δεν την κάνει λιγότερη όμορφη από την Σκόπελο και την Αλόννησο όπου τα πράγματα είναι περισσότερο ήρεμα και ρομαντικά.  Τρία διαφορετικά νησιά, τόσο δίπλα που μπορούν να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα. Και για να κάνω την αντιστοιχία, αν αυτά τα τρία νησιά ήταν η Χαλκιδική, η Σκιάθος θα ήταν το πρώτο πόδι, η Σκόπελος το δεύτερο και η Αλόννησος το τρίτο.

Φυσικά και σαν την Χαλκιδική έχει. Σαν τη συνήθεια και σαν τα κολλήματα δεν έχει. Αυτά είναι που μας κρατούν περισσότερο δέσμιους της Χαλκιδικής και η άρνησή μας στο να ρισκάρουμε να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο.