Αρνητές στις απογραφές, δεκτικοί στον Zuckerberg
Mερικά ακόμα bytes στο internet όπου ένας millennial γκρινιάζει και σχολιάζει τι συμβαίνει γύρω του. Σήμερα για τους αρνητές των διαφόρων πραγμάτων.
- 18 ΝΟΕ 2021
Μέσα στο ασφαλές περιβάλλον που έχει πλάσει για μένα ο Mark Zuckerberg και ο αλγορίθμός του, ενημερώθηκα για την ύπαρξη των αρνητών της απογραφής – όχι βλέποντας έναν από αυτούς, αλλά από τους χιλιάδες που τους κοροϊδεύουν.
Memes, αστεία, στάτους, αγανάκτηση και πόνο για αυτούς που από ένα σημείο και μετά αρνούνται να δηλώσουν τα στοιχεία τους στους απογραφείς. Στο μεταξύ, να εκμυστηρευτώ ότι, όταν το πρωτοείδα, νόμιζα ότι είναι κάποιο αστείο που δεν μπορούσα να καταλάβω και άρχισα να αποκτώ το γνωστό υπαρξιακό άγχος που με πιάνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Χαζός είσαι και δεν καταλαβαίνεις ένα αστείο που κάνουν όλοι στο Facebook; Τελικά, λάθος μου. Υπάρχουν όντως άνθρωποι που αρνούνται να απογραφούν. Δεν είναι κάποια αλληγορία για κάτι.
Προφανώς, δεν αρνούμαι την ύπαρξη των αρνητών. Μου είναι όμως πραγματικά αδύνατο να προσδιορίσω το μέγεθος του ρεύματός τους. Ζούμε -οι μεν και οι δε- σε τόσο παράλληλες πραγματικότητες που είναι πολύ δύσκολο, αν όχι πρακτικά αδύνατο, να αποκτήσεις οποιαδήποτε άλλη πληροφορία γι’ αυτούς, πέραν βέβαια του γεγονότος ότι υπάρχουν ανάμεσά μας. Ή τέλος πάντων υπάρχουμε ανάμεσά τους. Ούτε αυτό μου είναι εύκολο να το προσδιορίσω.
Σε κάθε περίπτωση, το σημαντικό είναι ότι υπάρχει μία μάζα, αρκετά μεγάλη ώστε να μας απασχολεί επί ημέρες, αποτελούμενη από ανθρώπους που έχουν θέσει ως προτεραιότητα της ζωής τους αυτή τη στιγμή να μην πουν πόσοι μένουν στο σπίτι. Πιθανόν δε να προετοιμάζονται επί μέρες, κλείνοντας παντζούρια και πόρτες περιμένοντας την επίσκεψη του απογραφέα. Άλλοι σαμποτάρουν και τη διαδικασία επιτελώντας, κατά τη γνώμη τους, έργο καλό και θεάρεστο.
Και η ψαλίδα μεγαλώνει. Όσο πιο γραφικοί φαίνονται σε εμάς, τόσο πιο ήρωες φαίνονται στον εαυτό τους. Όσο πιο λογικοί φαινόμαστε σε εμάς, τόσο πιο εθελόδουλοι φαινόμαστε σε εκείνους. Πραγματικά, δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει αυτό. Ίσως να κυκλοφορούν οι μισοί ντυμένοι τσολιάδες και οι άλλοι μισοί να φορούν την περούκα του Τζον Λοκ;
Δεν λέω, είναι φανταστικό να παρατηρήσεις ξανά και ξανά τον αεροψεκασμό να συμβαίνει σε όλη του την έκταση μπροστά σου. Ταυτόχρονα όμως είναι σημαντικό να βλέπεις καμιά φορά και τον αεροδιάδρομο από τον οποίον απογειώθηκε. Γιατί προφανώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τα δίκτυά τους και ενημερώνονται από το hellas-simainei-orthodoxia.blogspot.gr ή σε κλειστές ομάδες του Facebook όπου, αν έχω αντιληφθεί καλά, παίζει όλη η συνωμοσιολογική φάση της πόλης. Δεν παύουν όμως ακόμα και αυτοί να δέχονται και πολλές φορές να ενσωματώνουν τελείως συστημικές ιδεολογίες. Σκεφτείτε το παρακάτω για παράδειγμα.
Αρνούνται πεισματικά -και ποιος ξέρει μέχρι ποιο σημείο θα έφταναν- να δώσουν μερικές όχι και τόσο ευαίσθητες πληροφορίες στην Ελληνική Στατιστική Αρχή. Με άλλα λόγια, στο κακό κράτος που όλο το αποζητάμε και δεν είναι ποτέ εκεί. Στον υπερμεγέθη δημόσιο τομέα. Σε μία οντότητα πολλαπλών αποτυχιών είτε ως επιχειρηματίας είτε ως ρυθμιστής. Συνολικότερα, είναι απόλυτα καχύποπτοι σε ό,τι έχει να κάνει με πολιτικούς, επιστήμονες και ανεξάρτητες αρχές.
Την ίδια ακριβώς στιγμή, οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι έχουν φωτογραφίες των ίδιων και των παιδιών τους, εκφράζουν απόψεις δημόσια ή εκμυστηρεύονται τις πιο απόκρυφές τους σκέψεις, φλερτάρουν νόμιμα, πιθανώς και παράνομα, ψάχνουν, σκέφτονται, περνούν την καθημερινότητά τους, ίσως και να κάνουν sexting σε άλλες πλατφόρμες. Δωρεάν μεν, ιδιωτικές δε.
Πλατφόρμες που ανήκουν σε big-tech τύπους με κενό βλέμμα που δοκιμάστηκαν και πέτυχαν, που έχουν ιδέες και οράματα κι ας έχουν κατηγορηθεί καμιά δεκαριά φορές ότι έχουν πάρει παράνομα προσωπικά δεδομένα και τα έχουν χρησιμοποιήσει προς όφελός τους χωρίς να το γνωρίζει κανείς. Κάτι μου λέει, λοιπόν, ότι κάπου θα έχετε ξαναδεί αυτές τις θεωρίες. Κι ας μην έχετε πατήσει ποτέ το κλικ σας σε κανένα απολύτως ιστότοπο πάσης φύσεως αρνητών.
