Αστερίξ ή Οβελίξ;

Αγαπημένο κόμικ για τους περισσότερους από εμάς (ναι, μαζί με πολλά άλλα), οπότε ο πειρασμός να διαλέξουμε ανάμεσα στα δύο κεντρικά πρόσωπα ήταν τουλάχιστον λογική. Ποιός είναι λοιπόν ο αγαπημένος μας Γαλάτης; Ο δικός σου;

Οβελίξ o Πάνος Κοκκίνης

Όχι, δεν έχω κοτσιδάκια. Ούτε καβαλάω μενίρ για να παώ στην δουλειά. Αλλά μια ομοιότητα την έχουμε. Υπό την έννοια ότι μας βλέπουν οι ζυγαριές (και τα γουρονόπουλα) και κάνουν το σταυρό τους, πριν υποκύψουν πειθήνια στην σκληρή μοίρα τους. Οπότε, δεν θα μπορούσε να διαλέξω ποτέ τον κομπλεξικό κοντοστούπη Γαλάτη. Θα με έπαιρναν με τις πέτρες γνωστοί και φίλοι.

Επίσης, κουβαλάμε και οι δυο πάντα μαζί κάτι μικρό και χαριτωμένο που αγαπάμε πολύ. Εκείνος τον σκύλο του, εγώ το I-pad μου. Είδες, να ένα ακόμη κοινό στοιχείο. Άσε, μην το ψάχνεις, ταυτίζομαι πλήρως με το παλικάρι. Και ας μην έχω πέσει μικρός μέσα σε κανένα καζάνι με μαγικό ζωμό. Στην τελική, μου κάνει κάτι πολύ αθώο και γλυκά παλαιομοδίτικο ο συνδυασμός ωμής δύναμης και αγαθοσύνης. Δεν θα ήταν πολύ ωραίο να μπορούσαμε να περάσουμε έστω και μια μέρα σε μια τέτοια υπαρξιακή νιρβάνα;

 

Οβελίξ η Ρομίνα Δερβεντλή

Ο Οβελίξ είναι για τον Αστερίξ ότι κάθε δευτερεύων χαρακτήρας σε ένα animation- έντυπο ή κινηματογραφικό. Ασχολήθηκε ποτέ κανείς με τον Νέμο ή με τον πατέρα του; Γέλασε κανένας με τον Γούντι και όχι με τον Μπαζ; Με τον Σρεκ κι όχι τον Ντόνκι; Υπάρχει πραγματικά κάποιος εκεί έξω που προτιμάει τον Μίκι από τον Ντόναλντ- ή κατ’ επέκταση τον Ντόναλντ από τον Σκρουτζ;

Οπότε προφανώς η σωστή απάντηση είναι ο Οβελίξ. Ναι, μπορεί ο παχουλός ριγωτός μουστακαλής να προκαλεί ένα συνεχόμενο χάος, αλλά ας παραδεχτούμε επιτέλους ότι ο Αστερίξ είναι απλά ένας κοντός και σοβαροφανής Γαλάτης- όπως άλλωστε και οι απόγονοί του. Ο Αστερίξ είναι το «μυαλό» και ο Οβελίξ το «σώμα». Σε μια μάχη προ Χριστού, όμως, ποιο έχει μεγαλύτερη σημασία; Ε;

Άσε που, εδώ που τα λέμε, σε πολλές ιστορίες τη λύση την φέρνει ο Ιντεφίξ κι όχι το φερόμενο ως πανέξυπνο «πρώτο όνομα» της μαρκίζας. Μπράβο ρε Αστερίξ! Από τον Οβελίξ δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο, για αυτό και τον γουστάρουμε. Είναι χαζούλης και το παραδέχεται. Ενώ εσύ; Πολύ ώριμο να αφήνεις ένα τεριέ να βγάζει το φίδι από την τρύπα και να μην παίρνεις καν χαμπάρι ότι αυτός σε έσωσε.

Εν κατακλείδι: Είναι τρελοί αυτοί που θα διαλέξουν τον Αστερίξ. Τέλος.

 

Αστερίξ ο Ηλίας Αναστασιάδης

Ο Οβελίξ είναι πολύ πιο συμπαθητική φιγούρα από τον Αστερίξ. Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί; Θα σου θυμίσω εγώ. Τον συμπαθείς/αγαπάς γιατί είναι χαζούλης, χοντρός και υπερβολικά καλόκαρδος. Όλα αυτά που δεν θα ήθελες να είσαι εσύ κατά βάθος. Γιατί, είπαμε, στη σπάει όταν ένα κορίτσι σε χαρακτηρίζει (υπερβολικά) καλό παιδί; Γιατί δεν το χαίρεσαι; Γιατί δεν νιώθεις ένας μικρός Οβελίξ εκείνη την ώρα;

Ας βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη. Αν δεν υπήρχε Αστερίξ, δεν θα υπήρχε Οβελίξ. Άρα του χρωστάτε του ξανθού μουστακαλή ΚΑΙ ένα ευχαριστώ. Επίσης, το umtost respect (που λένε και οι Άγγλοι τουρίστες του γαλατικού χωριού) που έχει ο χοντρός στον κοντό θα έπρεπε να σας προβληματίζει περισσότερο σχετικά με το ποιος είναι η (ήρεμη, αδύναμη, καχεκτική, αλλά) δύναμη εδώ πέρα. Δεν πειράζει, ο δρόμος για την αυτογνωσία και το ποιοι θα θέλαμε πραγματικά να είμαστε είναι μακρίξ.

 

Οβελίξ ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Μα τον Τουτατή αυτό δεν είναι δίλημμα. Ο Αστερίξ ήταν πάντα ένας ρηχός εξυπνίδης. Και γι’ αυτό ήταν πάντα ανήσυχος, προβληματισμένος και κινδυνολόγος. Ενώ ο Οβελίξ ήταν από την πρώτη μέχρι την τελευταία του ρίγα ανθρώπινος. Τη στιγμή που ο Πανοραμίξ μοιάζει παγιδευμένος στην μαρμίτα του, ο Μοναρχίξ (για τους νεότερους Μαζεστίξ) στην ασπίδα του και ο Αλφαβητίξ στα ψάρια του, ο Οβελίξ είχε τα δικά του ξεχωριστά issues. Από το μαγικό ζωμό που ήθελες κι εσύ κάθε φορά να του επιτρέψουν να πιει έστω μια σταγόνα, το μενίρ που τον έβλεπες να γυροφέρνει χωρίς ιδιαίτερο λόγο, την παιδική του γκρίνια κάθε φορά που ο Αστερίξ δεν τον άφηνε να βαρέσει έναν Ρωμαίο, την Φραμπαλά που τον αναστάτωνε τόσο πολύ χωρίς να μπορεί να το εκφράσει, τα αγριογούρουνο που βρισκόταν σουβλισμένο μπροστά του για να καταλήξει κόκκαλα μετά από λίγο.

Αχ αυτό το τσιμπούσι με τον Κακοφωνίξ δεμένο στο δέντρο. Όσες φορές και αν το έβλεπα δεν το βαριόμουν ποτέ. Και πάντα σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να βρεθώ κάποτε σε ένα χωριό της Βρετάνης και να καταβροχθίζω αγριογούρουνα. Νομίζω κρύβω έναν Οβελίξ μέσα μου. Όχι μικρό, μεγάλο. Ολόκληρο για την ακρίβεια. Με το μενίρ πίσω από την πλάτη, δυο κόκκινες κοτσίδες και ένα μικροσκοπικό κράνος.

 

Οβελίξ ο Μάνος Μίχαλος

Από μικρός, όταν διάβαζα όλα τα τεύχη τους (και τώρα τα κρατάω σπίτι μαζί με το τελευταίο και επικό “Και ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι τους”, είχα πάντα μια προτίμηση προς τον Οβελίξ. Είτε γιατί, έπιανε και έτρωγε τα αγριογούρουνα με έναν τρόπο που ήθελα να μιμηθώ (εννοώ τα μασούλαγε κρατώντας τα ολόκληρα στα δύο χέρι), είτε επειδή ήταν πάντα υπομονετικός με λίγες αλλά εκρηκτικές εξαιρέσεις (αν τον έλεγαν χοντρό π.χ.), είτε διότι μου έβγαζε μια εμπιστοσύνη. Αν θεωρήσουμε, μάλιστα, ως δεδομένο ότι το κόμικ εκτός από τις ιστορικές καταβολές και “σημειώσεις”, δίνει έμφαση στο θέμα της φιλίας, τότε μπορούμε να πούμε ότι ο Οβελίξ είναι το “μενίρ”, η σταθερά αυτής της σχέσης με τον κοντό. Βάλε και ότι ήταν ένας άντρας με αισθήματα (για τη Φραμπαλά), ένας άντρας ψηλός με τα όλα του (έστω τα πολλά “όλα” του), ένας άντρας κανονικός, όχι μισοριξιά.

Συν τοις άλλοις, ο Αστερίξ μπορεί να είναι ο σταρ της υπόθεσης, αλλά μου βγάζει και κάτι ύπουλο όλη αυτή η ιστορία με το φίλτρο (αθέμιτος ανταγωνισμός δηλαδή) και επίσης μου την έσπασε που δεν τον είδαμε ποτέ να τις τρώει έστω τουλάχιστον στην αρχή μέχρι να πιει τη γουλιά του. Ο Οβελίξ έπεσε κατά λάθος έμεσα, ήθελε να πιει κι άλλο απλώς επειδή δεν του άρεσε να τον αφήνουν στην απ’ έξω και επειδή του άρεσε η γεύση του και ήταν ο μοναδικός από τους χαρακτήρες του κόμικ που δούλευε κανονικά (όλοι οι άλλοι πλακώνονταν την ώρα της δουλειάς). Ακόμη και σε αυτό ο Αστερίξ ήταν ένας τεμπέλης, ένας χαραμοφάης. Που είχε κονέ τον Πανοραμίξ.

Αστερίξ η Αμαλία Κουλακιώτη

Και εγώ συνήθως δεν τους πάω με τίποτα τους κεντρικούς ήρωες. Αν το δίλημμα ήταν Mickey ή Donald, που είπε και η Ρομίνα, δεν θα το σκεφτόμουν καν. Αλλά στην περίπτωση του Αστερίξ δεν μπορώ να μην τον επιλέξω.

Και ναι, συμφωνώ πως και ο Οβελίξ απλά τα σπαγε, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Άπειρες φορές γέλασα με τις γκάφες του, στεναχωρέθηκα που δεν τον άφηναν να πιει μαγικό ζωμό, ενθουσιάστηκα όταν, παραδόξως, έβρισκε τη λύση σε δύσκολα προβλήματα και μου άνοιξε η όρεξη, βλεποντάς τον να καταβροχθίζει τα αγριογούρουνα.

Ο Αστερίξ από την άλλη ήταν όντως σοβαροφανής, εξαιρετικά αυστηρός και γενικότερο role model. Και κανείς όταν είναι μικρός, βασικά και όταν μεγαλώνει, δεν θέλει να συναντάει role models.

Γιατί επιλέγω Αστερίξ τότε ε;

Ήταν ο πρώτος μου έρωτας, τι θέλετε τώρα! Στη συνέχεια, μεγάλωσα και σοβάρεψα (ερωτεύτηκα τον Λούκυ Λουκ).

 

Οβελίξ ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Ο-βε-λίξ… It goes without saying, που θα έλεγαν οι Βρετανοί στο αντίστοιχο τεύχος. Με τις μπούφλες του, τους αγαθοέρωτες του, τα μενίρ του, τα αγριογούρουνα του. Αυτός η ψυχή του γαλατικού χωριού. Αυτός το αλατοπίπερο που δίνει την απαραίτητη νοστιμιά στα αριστουργήματα των Γκοσινί και Ουντερζό. Η απόλυτη εκδίκηση των χοντρών. Για την ακρίβεια ο πιο γαμάτος χοντρός στην ιστορία της ανθρωπότητας (σόρυ Τσαρλς Μπάρκλεϊ).

Οβελίξ ο Θανάσης Κρεκούκιας

Το πιο εύκολο δίλλημα μέχρι σήμερα. Η απόλυτη εκδίκηση των χοντρών. Η μαγική – σαν το φίλτρο – απόδειξη ότι η συμπαθέστατη τάξη των χοντρών θα έχει πάντοτε τη θέση που της αξίζει σ’ αυτή τη ζωή. Και στην προηγούμενη και στην επόμενη και σε όλες. Γιατί χοντρός σημαίνει είτε επιλογή, είτε αφηρημάδα, αλλά πάντοτε με άποψη. Οβελίξ σε αγαπάμε μα τον Τουτατή. (Πολύ περισσότερο εμείς που όταν ήμασταν μικροί πέσαμε μέσα στη χύτρα. Και αν δεν ήταν του μαγικού, σίγουρα ήταν κάποιου φίλτρου. Οπότε το νου σας ρεμάλια!)

 

Οβελίξ η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Μερικές φορές δεν σας καταλαβαίνω. Πως σας ήρθε τώρα να βάλετε τέτοιο δίλημμα; Γιατί θέλετε σώνει και ντε να σπείρετε τη διχόνοια (υπήρχε και τεύχος “Η Διχόνοια”, από τα καλύτερα, πλακώνονταν όλοι στο γαλατικό χωριό μεταξύ τους) και να διαλύσετε το ωραίοτερο bromance όλων των εποχών;

Η default φράση είναι Αστερίξ ΚΑΙ Οβελίξ. Μαζί, ενωμένοι. Δεν υπάρχουν διλήμματα, ούτε ανταγωνισμοί. Ο ένας μοιράζει μπούφλες και ο άλλος πλακώνει στις γρήγορες τους δύστυχους λεγεωνάριους. Αυτό το “ή” που μου κοτσάρατε έτσι αυθαίρετα με δυσκολεύει αφάνταστα.

Αναγκαστικά θα διαλέξω Οβελίξ, γιατί μου φαίνεται πιο καλοδουλεμένος ήρωας σε σχέση με τον “φλατ” Αστερίξ. Έχει ελαττώματα και αρετές, είναι παρεξηγιάρης αλλά και ευαίσθητος, είναι επιπόλαιος αλλά και γενναιόδωρος, δεν στροφάρει πολύ αλλά αναπληρώνει γι’ αυτό με τη μεγάλη του καρδιά. Και γιατί έχει το πιο χαριτωμένο σκυλί ever, τον Ιντεφίξ, που αν κάποιος από εσάς έχει δει ποτέ τόσο τσαχπίνικο σκυλί ας μου το δανείσει παρακαλώ για λίγο, να το ανεβασω στο Ίντερνετ, να γίνω πλούσια και να κάθομαι όλη μέρα στον καναπέ, να τρώω Nutella με κουτάλι και να διαβάζω τα άπαντα του Αστερίξ.

 

Οβελίξ ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Ο γνωστός ‘Κανόνας της Disney’, σύμφωνα με τον οποίον ο ήρωας που δίνει το όνομα του στον τίτλο της ιστορίας είναι ο πιο βαρετός, βρίσκει κι εδώ εφαρμογή (βλ. Αλαντίν, Ηρακλής, Lion King/Σίμπα κλπ). Όλοι οι χαρακτήρες του κόμικ έχουν κάτι γαμάτο, εκτός από τον Αστερίξ. Ο Αστερίξ είναι απλά ο κοντός πρωταγωνιστής, που έχει ξανθό μουστάκι που τεντώνεται όταν πίνει ζωμό. Ουάο, συναρπαστικό.

Ενώ ο Οβελίξ είναι ο καθένας μας. (Κάποιοι περισσότερο, αλλά δεν εννοώ αυτό ανόητε.) Δηλαδή, όλοι μας νιώθουμε στη ζωή μας διαρκείς επιθυμίες για αυτό που δεν μας επιτρέπεται να γευτούμε, και ξέρεις ποιες είναι οι πιο γαμάτες στιγμές κάθε άλμπουμ της σειράς; Είτε οι φανταστικές αντιδράσεις του Οβελίξ όταν του αρνούνται το ζωμό, είτε -πιο σπάνια- οι μοναδικές εκείνες στιγμές που λένε ‘δε γαμιέται, δώσ’ του να πιει’.

Μικροί θρίαμβοι, φίλε μου, αλλά τελικά ξέρεις κάτι; Ο ήρωάς μας δεν τους χρειάζεται καν, γιατί όπως εκατοντάδες άτυχοι Ρωμαίοι, Ελβετοί, Πορτογάλοι, Ρωμαίοι, Γαλάτες, αγριογούρουνα και Ρωμαίοι, μπορούν να επιβεβαιώσουν, ο Οβελίξ είναι γαμάτος παντού και πάντα. Όταν μουτρώνει, όταν μασαμπουκιάζει, όταν τα σπάει, όταν τους σπάει (στα δύο), όταν το παίζει χαζός, όταν είναι χαζός, όταν το παίζει δύσκολος, όταν αποδεικνύεται αξιαγάπητα εύκολος, όταν μαλώνει με τον Αστερίξ, όταν τα ξαναβρίσκει με τον Αστερίξ – είναι η ψυχή ΚΑΙ οι μυες αυτής της ιστορίας.

Το λέει ο Γκοσινί ο ίδιος ρε φίλε: Ο Οβελίξ έπεσε στη χύτρα του γαμάτου όταν ήταν μικρός.

 

Οβελίξ η Έλενα Μπουζαλά

Εγώ σας το είχα πει. Μέχρι και την βοήθεια των ζωδίων είχα χρησιμοποιήσει, αλλά εσείς επιμένατε. Να μην το βάλουμε αυτό το δίλημμα. Και να τώρα που βγήκε χωρίς καμία κόντρα και ίντριγκα, ο Οβελίξ. Άνετα και χαλαρά. Ε, μα ποιος θα κέρδιζε; Ο Αστερίξ; Το ξενέρωτο κοφτερό μυαλό; Ο Εξυπνίξ;

(Τους είπα) Αισθάνομαι μια ελαφριά αδυναμία Παντοδυναμίξς μας; Μήπως να γράψουμε κάτι γκομενικό, να ανέβουμε; Ξέρετε να γίνει κανένας καβγάς, που θα καταλήξει σε φαγοπότι. Όλοι αγαπημένοι.

(Μου είπαν) Όχι, χίλιες φορές σου έχουμε πει, ότι έχεις πέσει μέσα στα γκομενικά θέματα όταν ήσουν μικρή.

Διαλέγω, λοιπόν. Τον ακούραστο προμηθευτή μενίρ, τον μεγάλο εραστή του αγριογούρουνου, κι όχι μόνο, τον υπερφυσικό μπεμπέ, που δεν μπορεί να αποχωριστεί το μόνιμο κουκλάκι – σκυλάκι του, τον γλύκα, τον ευαίσθητο, καλοκάγαθο και παντοδύναμο Γαλάτη, που είναι πάντα έτοιμος για νέες περιπέτειες. Ε, ποιον θα διάλεγα; Τον Αδιαφορογκομενίξ;

 

Αστερίξ ο Στέλιος Αρτεμάκης

Ε, ρε φίλε! Κάτι πρέπει να γίνει με όλους αυτούς του υπερμεγέθεις ανόητους (λεξοδάνειο από Μπουζαλά είναι αυτό) που λειτουργούν με το ένστικτο και την καλώς ή κακώς εννοούμενη αγαθοσύνη τους. Αυτοί μας έχουν φάει! Γιατί, το θέμα Αστερίξ ή Οβελίξ, δεν είναι απλά δύο χαρακτήρες κόμιξ. Είναι δύο χαρακτήρες της ζωής.

Να στο πως αλλιώς: Είχες το Σημίτη και τον αποκαλούσες ξενέρωτο διαχειριστάκο, ευρωληγούρη και ψυχρό λογιστή. Και μετά πήγες και ψήφισες τον Κωστάκη, τον Έλληνα, που έτρωγε κεμπάμπ στο Μπαιρακτάρη, που ταίριαζε στη ψυχοσύνθεση σου και ήταν και ηγέτης. Και τι κατάλαβες; Σου κάηκε η χώρα τρεις φορές (ναι, ναι, ξέρω, ο Στρατηγός Άνεμος),  μπήκες στην μαύρη λίστα με την απογραφή, τα ολυμπιακά ακίνητα σάπισαν και σήμερα δεν έχεις να φας μετά το μεγάλο πάρτι! Μη με παρεξηγείς, δεν είναι θέμα ΠΑΣΟΚ ή Νέας Δημοκρατίας! Είναι θέμα Αστερίξ ή Οβελίξ!

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΟΒΕΛΙΞ ΜΕ 75%

Παρακαλείται η ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ να έρθει σε επικοινωνία με τα κεντρικά, τον Ρενέ και όποιον άλλον χρειάζεται. Πρέπει επειγόντως να αλλάξει το όνομα της σειράς. Δεν είναι πολύς κόπος, ένα τσιγάρο του γραφίστα θα πάρει. Απλώς μετακινήστε τα ονόματα και κάντε το “Οβελίξ και Αστερίξ”. Ήρθε η ώρα να αλλάξει η μαρκίζα. Όχι, δεν κάνουμε πλάκα.