Αυτά σου έμαθαν τελικά οι Πανελλήνιες

Υπάρχουν οι άνθρωποι που δεν χωνεύουν τη θάλασσα (αδέρφια μου) και υπάρχω κι εγώ που τους κάνω να μοιάζουν με βετεράνους της πανελλήνιας λέσχης φίλων κατάδυσης με μπουκάλα. Σιχαίνομαι τη θάλασσα από παιδάκι, τα ‘χουμε πει, τα ‘χουμε εξηγήσει, κάποιοι με στήριξαν, κάποιοι με χλεύασαν. Μπορείς να μου εξηγήσεις λοιπόν γιατί στο τελευταίο μάθημα των Πανελληνίων παράτησα το γραπτό της Βιολογίας στη μέση γράφοντας ένα λαχταριστό 9, γιατί ήθελα οπωσδήποτε να πάω για μπάνιο με τους φίλους μου;

Τι μου είχε συμβεί; Τι ήταν αυτό που με έκανε να νιώσω την ορμή να κάνω κάτι που μισώ; Τι μπορεί να με πίεζε τόσο που θα προτιμούσα να δαγκώσω ζωντανή ακρίδα παρά να συνεχίσω να γράφω; Γιατί όρμηξα σαν τον Σπύρο Γιαννιώτη στο νερό;

Αυτά είναι τα SOS που σου (και μου) έμαθαν οι Πανελλήνιες:

Τα όριά σου

Στα μαθαίνουν, στα δοκιμάζουν, το ίδιο είναι. Φαντάζομαι ότι αν για ένα μήνα κλεινόμασταν στο ξενοδοχείο που προετοιμάζεται η αγαπημένη εθνική στο Καρπενήσι και απλά διαβάζαμε χωρίς ίντερνετ, τηλεόραση και γονείς, τα νεύρα μας θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση την ώρα της εξέτασης. Όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα την περίοδο των Πανελληνίων στέλνει μπιλιετάκι με τα όριά μας στο σπίτι. Εγώ έσπασα στο τελευταίο μάθημα (και πήγα για μπάνιο!), άλλος έσπασε στη μέση, άλλος έσπασε πριν καν ξεκινήσει η υστερία των εξετάσεων.

Πειθαρχία

Όλη η φύση οργιάζει τέλη Μαΐου-αρχές Ιούνη κι εσύ πρέπει να μάθεις ανάλυση μετοχών σε λατινικές προτάσεις. Λες και ξέρεις σε ελληνικές. Διαβάζεις για τη γερουνδιακή έλξη και στο κεφάλι σου σκάει μια μπάλα μπάσκετ. Αλλά εσύ εκεί, ρομπότ, συνεχίζεις να διαβάζεις. Αυτό θα πει πειθαρχία, όχι αυτό που ευαγγελίζεται ότι σου μαθαίνει ο στρατός. Στο στρατό μαθαίνεις εκατομμύρια άλλα πράγματα εκτός απ’ το να πειθαρχείς.

Ευελιξία στη λαμογιοσύνη

Ο τρόπος που είναι τοποθετημένα τα θρανία στην αίθουσα είναι μια μαχαιριά στις φιλοδοξίες του αδιάβαστου να αντιγράψει, να κρυφοκοιτάξει ή να παίξει το χαρτί “κάνε λίγο άκρη ρε μαλάκα, δε βλέπω τι έχεις διαλέξει στο 4Β”. Αν θες να κλέψεις λοιπόν, πρέπει να βάλεις το κεφάλι σου να δουλέψει. Δηλαδή να διαβάσεις. Ή να φτιάξεις σκονάκια νέας τεχνολογίας.

Ή να διαβάζεις το στόμα του άλλου

Όταν αποτυγχάνουν όλα τα παραπάνω.

Ότι καλό θα ήταν να “φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας”

Όπως πρώτος συμπέρανε ο Περικλής.

Από τι είναι φτιαγμένοι οι γονείς σου

Οι γονείς στις Πανελλήνιες είναι ένα θεμελιώδες θέμα από μόνοι τους. Δεν θέλω να είμαι σκληρός με τους λιγότερο ψύχραιμους γονείς που περιμένουν με κομποσκοίνια και εικονίτσες του Άγιου Εφραίμ έξω από τα σχολεία, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Με μια πρόχειρη εκτίμηση αλμπάνη, νομίζω ότι πάνω από τη μισή πίεση με την οποία δίνει ένας μαθητής πανελλήνιες προέρχεται από το σπίτι του. Είμαι τυχερός που οι γονείς μου κατάφερναν πάντα να ισορροπούν την αγωνία τους και την εκδήλωσή της, ώστε να μη γίνονται ούτε τύραννοι αλλά ούτε και αδιάφοροι. Γενικότερα στην Ελλάδα, οι γονείς γεννιούνται με το γονίδιο του ‘ας αγχώσω το παιδί μου μέχρι να πέσει κάτω και το πολύ πολύ του φτιάχνω μια σουπίτσα να ισιώσει γιατί έχει και πολύ διάβασμα ακόμα’. Είναι πολλοί οι γονείς που κάνουν σαν να εξετάζονται αυτοί, είναι περισσότεροι αυτοί που πείθουν τα παιδιά τους ότι οι Πανελλήνιες θα καθορίσουν τη ζωή τους.

Οι Πανελλήνιες δεν καθορίζουν τη ζωή σου

Για το Θεό. Αν υπάρχει ένα κλισέ που πρέπει να επιζήσει μιας συμπαντικής έκρηξης, ας είναι αυτό γιατί είναι τόσο αληθινό (και αν μη τι άλλο, αγχολυτικό). Ασφαλώς υπάρχουν άνθρωποι που σπούδασαν και έγιναν αυτό που ονειρεύονταν (κυρίως οι γονείς τους), αλλά τίποτα δεν μπορεί να χαντακώσει ή να τελειώσει μια ζωή ακριβώς τη στιγμή που αρχίζει, ήτοι αμέσως μετά το σχολείο.

Ότι τα SOS υπάρχουν για να σε ρίξουν κάτω από τη βάση

Η περήφανη γενιά των 83άρηδων θα θυμάται για πάντα το απόλυτο φιάσκο στην ιστορία των Πανελληνίων εξετάσεων. Όλη η Ελλάδα περίμενε το ‘Αμάρτημα της Μητρός μου’ στα Κείμενα Κατεύθυνσης και όλη η Ελλάδα έκλαψε με ‘Το Γάλα’ του Γιώργου Ιωάννου (κατά κόσμον Γιώργου Σορολόπη).

Να διαχειρίζεσαι μια κρίση

Για τους περισσότερους, οι Πανελλήνιες ήταν η πρώτη κρίση διαρκείας που έπρεπε να διαχειριστούμε. Κι εφόσον είμαστε εδώ και δεν μας άφησε κανένα κουσούρι, μάλλον τη διαχειριστήκαμε σωστά. Για μένα, έκτακτες κρίσεις ήταν και όλες οι εξετάσεις που έδωσα ποτέ στα Προφορικά (Αγγλικά, Γερμανικά). Απλά είχαν πολύ πιο μικρή ζωή.

Τις τροφές πλούσιες σε Ω3

Όχι ότι τις θυμάσαι ακόμα.

Ότι η σοκολάτα βοηθάει γενικά

Ισχύει εξαπανέκαθεν.

Να φτιάχνεις καφέ

Εντάξει, ο ελληνικός που έπινα εγώ ήταν μια παππουδέ προσέγγιση στην τέχνη του καφέ, αλλά οι κολλητοί μου έγιναν εν μία νυκτί μάστορες του φραπέ. Ή έτσι νομίζουν.

Μικρές σημαντικές ή λιγότερο σημαντικές λεπτομέρειες

Όπως ότι ο βουδισμός χωρίζεται σε μαχαγιάνα και χιναγιάνα ή ότι η ελληνική ιστορία σταματάει στον εμφύλιο. Από τότε μέχρι τη σύγχρονη Ελλάδα, η παιδεία αφιερώνει καμιά δεκαπενταριά σελίδες. Μην είμαστε αχάριστοι, θα μπορούσε και χειρότερα.

Πώς είναι η ζωή μετά από 72 ώρες χωρίς ύπνο

Δεν θυμάμαι να έβγαλα ολόκληρη την ύλη σε κανένα μάθημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπάθησα. Δεν ξέρω τι φταίει. Από τη μία διάβαζα πολύ αργά, από την άλλη απέκλεια ένα γενναίο κομμάτι της ύλης και κοίταγα να μάθω απέξω το υπόλοιπο. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι τα ξημερώματα με έβρισκαν σταθερά στον καναπέ με έναν ελληνικό καφέ (μπελαλής) και ΝΒΑ στην τηλεόραση. Ωραίο διάβασμα ρε.

Το τελεμάρκετινγκ

Δεν είχε κάθε βράδυ ΝΒΑ.