Big Babol ή Bubbaloo;

Η μία ήταν σκληρή, η άλλη μαλακή. Η μία είχε φρουτοσταγόνα, η άλλη όχι. Ή μία ήταν σε στικ ή άλλη χύμα. Αλλά ποιά ήταν η μεγαλύτερη φούσκα στις αναμνήσεις μας;

Big Babol ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Η Bubballo δεν είχε καμία τύχη. Παραήταν εύκολη. Στην πρώτη δαγκωνιά, σκάει η σταγόνα και μετά τι; Ξενέρα. Ενώ για να απολαύσεις την Big Babol έπρεπε να κοπιάσεις. Να δαγκώνεις τουλάχιστον για 2 λεπτά με τα πίσω δόντια, με αποτέλεσμα να μουδιάζουν οι κλειδώσεις στο σαγόνι σου. Ειδικά αν ήταν χειμώνας, οι Big Babol ήταν θεόξερες και ήθελαν ακόμα περισσότερο μάσημα για να μαλακώσουν. Γιατί να την μαλακώσεις την Big Babol; Για να κάνεις φούσκα μωρέ. Ή τουλάχιστον να προσπαθήσει να κάνεις φούσκα μιας και ήμουν πάντα άχρηστος σε τέτοιου είδους παιδικές δεξιοτεχνίες τύπου ρεψίματα, φούσκες, φτύσε-ρούφα-πορτοκαλάδα (θα σας μιλήσω κάποια άλλη στιγμή για αυτό).

Όπως σε όλα σε αυτή τη ζωή, το θέλω το παίδεμά μου. Τα εύκολα με ξενερώνουν.

Big Babol η Έλενα Μπουζαλά

Οι Big Babol μπορεί να σε παίδευαν λίγο στην αρχή, αλλά η γλύκα κρατούσε περισσότερο σε αντίθεση με τις Bubbaloo, που μετά την σταγόνα δεν είχαν καμία γεύση και γίνονταν σαν λάστιχο. Άμα την έφτυνες, δεν κουνιόταν, ούτε αν την πάταγες. Έπεφτε σαν μασέλα. Οι Bubbaloo δεν έκαναν καλές φούσκες (υπάρχουν ακόμα;), ενώ με την Big Babol μπορούσες να κάνεις και φούσκα μέσα στη φούσκα και να καλύψεις όλο το πρόσωπό σου. Θυμάμαι, ότι η Big Babol ήταν πακέτο ενώ η Bubbaloo μία μία. Θυμάμαι ότι η Bubbaloo ήθελε πάντα να γίνει Big Babol, αλλά δεν έγινε ποτέ. Έγινε;

Big Babol ο Πάνος Κοκκίνης

Αν αντί για κόκα, ο Σημαδεμένος Pacino είχε χάμπουργκερ στο δίσκο, είναι δεδομένο ότι θα του έσπρωχνα το κεφάλι μακριά προκειμένου να πάρω μια γερή ρουφηξιά από cheddar melt. Όσο φαλικοαπειλητικός και ας ήταν ο his little friend/ οπλοπολυβόλο. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι μου είναι δύσκολο να φάω μόνο από ένα. Είτε πρόκειται για τσιπ, διπλόπιττο ή τσίχλα. Ενστικτωδώς, τσακίζω το πακέτο. Για αυτό και ποτέ μου δεν μπόρεσα να αγαπήσω την Bubballo. Επειδή ακριβώς με το που έσκαγε η σταγόνα και έχανε ενδιαφέρον, την πετούσα, ποτέ δεν με ικανοποίησε. Ενώ την Big Babol είχε νόημα να την μασάς. Ακόμη και αν μετά κατέληγα να με πονάει το σαγόνι.

Big Babol ο Άλκης Βασιλείου

Ας μην κρυβόμαστε φίλοι, συνεργάτες κι αναγνώστες. Το συγκεκριμένο δίλημμα είναι “no bet”. Ποια bubballoo τώρα; Σοβαροί να είμαστε. Ποιος δεν πόνεσε, ποιος δεν ίδρωσε, ποιος δεν στράβωσε το πρόσωπό του, στην προσπάθεια να κάνει μια φούσκα επιπέδου… Μάικλ Τζόρνταν; Ποιος δεν φλέρταρε το παρακείμενο κοριτσάκι με τις κοτσίδες κάνοντας τσιχλόφουσκες την ώρα που… τάχα περνούσε αδιάφορα μπροστά από την παρέα της;;;

Αν είσαι αυτός ο κάποιος και το όνομά σου ΔΕΝ είναι Στέφανος, μην κάνεις τον κόπο να επιχειρηματολογήσεις. Αν λέγεσαι Στέφανος όμως, είσαι όπως πάντα η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Σ’ ευχαριστούμε γι αυτό, αλλά… μάθε επιτέλους να κάνεις τσιχλόφουσκες!

Βubbaloo o Ηλίας Αναστασιάδης

Αναγνωρίζω την ιστορικότητα της Big Babol και το θρυλικό χαρτάκι του κουτιού της, στα χρώματα του Πανιωνίου. Αλλά μιλάμε για ένα μάταιο, ροζ τουβλάκι. Από την άλλη, έχουμε το διαστημόπλοιο της τσίχλας, αυτό το σχήματος UFO τσιχλίδιο με την πεμπτουσία της περιπτεριακής δομής. Την σταγόνα. Την φρουτοσταγόνα. Την επανάσταση της Bubbaloo.

Ναι, μπορεί (ΜΠΟΡΕΙ) η Bubbaloo να είναι αδιάφορη μετά την κατανάλωση της σταγόνας. Και σε ρωτάω εσένα φίλε της τσίχλας που τάχα βαριέσαι εύκολα. Οι υπόλοιπες τσίχλες, τι διαφορετικό έχουν, μετά από ένα 5λεπτο μάσημα; Αναπαράγουν γεύση; Αλλάζουν μήπως γεύση; Δεν νομίζω, λάστιχο γίνονται κι αυτές. Τουλάχιστον με τη σταγόνα, σου μένει και μια γλυκιά ανάμνηση, σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Μην μασάς με τους Μπιγκμπαμπολάκηδες.

Big Babol ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Ως μπούλης που σέβεται τον εαυτό του κατά την επίσκεψη μου στο “μαγαζάκι” δεν επέτρεπα στον εαυτό μου τίποτα λιγότερο από σοκολάτες/παγωτά ή έστω κοκακολίνια. Τσίχλες/καραμέλες για ποιο λόγο; Οι μοναδικές τσιχλοεπιλογές της εποχής ήταν κάτι που “έσκαγαν” στο στόμα, τα τσιχλοτσιγάρα και κάτι άλλες που ήταν λωρίδες (πρέπει να έπαιζε κάτι με Ποπάι δεν θυμάμαι καλά). Άντε και οι τσίκλετς (τραγικό όνομα – τις διαφήμιζε και ο Τσαουσόπουλος) που είχε η θεία μου η Μαίρη στο συρτάρι της και έκανα διαγωνισμό πόσες μπορώ να βάλω στο στόμα μου (6). Οι μπιγκμπάμπολ ήταν λίγο εκνευριστικές γιατί όταν έβαζες δύο στο στόμα σου ψιλοέφευγε το σαγόνι να τις μασήσεις. Στο θέμα μας, όμως. Θα ψηφίσω τις τσίχλες για τον βασικό λόγο ότι τις έχω συνδέσει με τον Μπαντ Σπένσερ.

Τις μπαμπαλού, ποτέ δεν της τίμησα. Λίγες φορές δηλαδή. Δεν είμαστε εμείς για καραμέλες. Τι σόι τροφή είναι αυτή που πρέπει να την κρατάς στο στόμα τόση ώρα;

Big Babol ο Μάνος Χωριανόπουλος

Οι τσίχλες-λωρίδες, κατά τον Στέφανο Τριαντάφυλλο ή αλλιώς τσίχλες-σπανάκι αγνοήθηκαν οπότε οφείλω να επιλέξω ανάμεσα στις σκληρές Μπιγκμπάμπολ και τις “soft” Μπαμπαλού.

Ποιες Μπαμπαλού;  Γελοίο όνομα, μέτρια φούσκα, χάλια γεύση.

Όσοι από τους αγαπητούς που προηγήθηκαν, αναφέρθηκαν στα θετικά τους, μίλησαν για τη στιγμή που έσπαγε η τσίχλα και έβγαινε από μέσα εκείνη η αηδία, θυμίζοντας τα ανεκδιήγητα σοκολατάκια με το ποτό-εκείνα που λατρεύουν οι θείτσες όλου του κόσμου.

Οι τίμιες Μπιγκμπάμπολ, που μπορούσαν το Χειμώνα να χρησιμοποιηθούν και ως στήριγμα σε τραπέζι που κουνιέται ή ως όπλα την ώρα του μαθήματος, δεν μπαίνουν στη ζυγαριά με τις Μπαμπαλού.

Bubbaloo ο Μάνος Μίχαλος

Αφού δώσω ένα credit στον Στέφανο Τριαντάφυλλο (και δεν του δίνω καθόλου εύκολα γενικά και μάλιστα δημοσίως) για την αναφορά στις τσίχλες-τσιγάρα και αυτές του Ποπάι, θα συνεχίσω, ρίχνοντας την ψήφο μου στις Bubbaloo και για αυτό το κάτι παραπάνω από μισό δευτερόλεπτο της ροζ σταγόνας που έβγαινε από την τσίχλα και γέμιζε το στόμα σου, αλλά και γιατί ανήκουν στην οικογένεια των Bubblicious, που θυμούνται λίγοι, αλλά αγάπησα πολύ. Προφανώς και δεν γυρνάω την πλάτη μου στην ιστορία της Μπιγκ Μπάμπολ, αλλά δεν ήμουν ποτέ καλός στις φούσκες και προτιμούσα τη γεύση, έστω και τη μικρότερης διάρκειας, από τον εντυπωσιασμό που λέει η Έλενα με τη φούσκα μέσα στη φούσκα. Η Bubbaloo ήταν αυτό που λέμε η τσίχλα της χούφτας. Πήγαινες στο περίπτερο, έβαζες τη χούφτα σου κι έπαιρνες όσες έπιανες. Τώρα, για τις Bubblicious ίσως, μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή, μαζί με τον Ηλία Αναστασιάδη, τον άνθρωπο που έπρεπε να είχα γνωρίσει τότε σε ένα περίπτερο: θα είχαμε κάνει μεγάλη καριέρα.

Big Babol o Στέλιος Αρτεμάκης

Μόνο Big Babol, δε γνώρισα άλλη. Ηταν σκληρή, ναι. Όπως πρέπει να είναι κάθε τσίχλα. Ήθελε προσπάθεια. Σαν ζόρικο θηλυκό που πρώτα θα σε τεστάρει -ακόμα και εκείνη την κρίσιμη στιγμή- και μετά θα σου κάτσει. Που θα τονώσει τον εγωισμό σου. Και μετά θα είναι λιώμα. Χαλί να την πατήσεις. Και μετά δεν έχεις μάτια για άλλη. Αντε για καμιά ξεπέτα μόνο με τίποτα ευκολάκια σαν τις Bubbaloo.

Big Babol η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Οχι μια οποιαδήποτε Big Babol, αλλά αυτή που βρίσκεις στα σαλούν -ή τουλάχιστον έτσι με είχε πείσει εκείνη η διαφήμιση, που ο τύπος έμπαινε στο μπαρ και ο τσιχλοφουσκόlogist του έλεγε:

– Κρέμα ή φράουλα;

– ΚΑΙ κρέμα ΚΑΙ φράουλα.

Whoooooa.

Προσπάθησα να την βρω στα ιντερνετς για να την ξαναθυμηθούμε όλοι μαζί, αλλά τζίφος. Αυτό που όμως θυμάμαι ειναι πως κάθε φορά που ξεδίπλωνα το ροζ και λευκό τουβλάκι και εβγαζα ένα από αυτά τα μικρά δίχρωμα ζαχαρονόστιμα θαύματα, ένιωθα το ίδιο μάγκας με τον κύριο της διαφήμισης. Και μασούσα επί ώρες με το ανάλογο ύφος.

Τσομ νομ νομ νομ.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ Big Babol με 80%

Με τη φούσκα της Big Babol και τους μπιγκμπαμπολάκηδες δεν τα βάζεις. Ξεκάθαρα!

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΜΕΣΩ TWITTER

Ή