Cappuccino ή espresso;

Κυρίαρχος. Αυτός είσαι όταν στέκεσαι μπροστά στο ταμείο και καλείσαι να παραγγείλεις τον καφέ σου. Ζεστό μιας και το επιβάλει ο καιρός. Κάτσε να ανοίξει ο καιρός και γυρνάς τους ίδιους καφέδες σε freddo. Βασικά αν θες να πίνεις κρύο καφέ μέσα στο καταχείμωνο, ποιοι είμαστε εμείς να διαφωνήσουμε μαζί σου;

Σήμερα λοιπόν μπαίνει στη μάχη ο espresso με τον cappuccino. Γιατί το δίλημμα αν θα επιλέξεις στα everest το χαρμάνι του 100% Superior Arabica στο οποίο χρησιμοποιούνται μόνο κόκκοι από την ποικιλία Arabica ή εκείνο του Fine Brazilian Blend που αποτελείται από ένα μείγμα κόκκων καφέ από την ποικιλία Arabica (70%) και την ποικιλία Robusta (30%), είναι κάτι που θα το απαντήσεις εσύ.

Όπως πάντα μπορείς κι εσύ να μετέχεις στην μάχη μέσω Twitter, όπως θα δεις στο τέλος του κειμένου.

Cappuccino ο Πάνος Κοκκίνης

Στον καφέ είμαι Ελληνάρας. Τον θέλω σε όσο μεγαλύτερο δοχείο γίνεται, φουλ στο γάλα και να μου κρατάει ώρες. Επειδή όμως τα τελευταία χρόνια ντρέπομαι να πάω κάπου που με ξέρουν και να ζητήσω φραπέ, το γύρισα αναγκαστικά στον cappuccino. Αποκλειστικά freddo. Ναι, ακόμη και τώρα που το κρύο έξω ξουρίζει. Οπότε, ότι και να μου λένε οι ιταλο-λάγνοι περί espresso, δεν τους δίνω σημασία. Δεν με νοιάζει ρε φίλε αν η γεύση είναι πιο φίνα και ο κόκκος του καφέ φτιαγμένος από χρυσά περιττώματα του μπαμπουίνου που έπαιζε στα Indiana Jones. Άλλο πράγμα ο κανονικός καφές και άλλο το σφηνάκι καφέ. Γιατί μερικές φορές η πρακτικότητα (θέλω κάτι που να με ξυπνάει και ένα καλαμάκι να μασουλάω όλη μέρα) οφείλει να τερματίζει πρώτη σε σχέση με τη φινέτσα.

Cappuccino ο Μάνος Μίχαλος

Από καλό χαρμάνι σαν αυτό του 100% Superior Arabica των everest, με τη σωστή ποσότητα κρέμας, από καλό και φρέσκο γάλα και με μια τζούρα κανέλα παρακαλώ. Ναι, έτσι τον θέλω τον καφέ μου και αν μου έχεις και κάτι σφολιατοειδές να τον συνοδεύσω ακόμη καλύτερη γίνεται η κατάσταση. Ο cappuccino βέβαια κρύβει κινδύνους, γιατί το χτύπημα και η ποιότητα της κρέμας παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, ο espresso, από την άλλη, μπορεί να είναι χρηστικός όταν θες ένα shot, για να πάρεις τα πάνω σου, αλλά στα μέρη μας, εκεί κάτω στα νότια ο καφές είναι ιερός και θέλει το χρόνο του, την παρέα του, τη χαλαρότητα του. Ο cappuccino λοιπόν είναι αυτός που μπορεί να σου δώσει όλα τα παραπάνω και κάθε γουλιά που πίνεις, εκτός από ανάγκη για ξύπνημα, να είναι και απόλαυση. Γιατί οι άνθρωποι που λένε “καφές να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι”, σόρι αλλά ας ξυπνήσουν με τσάι. Ή με κάνα κρύο ντους.

Espresso ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Λένε ότι ο πολύς καφές πειράζει στα νεύρα. Λάθος. Και ο λίγος καφές πειράζει τα νεύρα (μου). Δεν ξέρω τι σιχαίνομαι πιο πολύ: την πικρή γεύση του εσπρέσο; Την έκφραση “να ‘χαμε ένα εσπρεσάκι”; Ή το μικρό δαχτυλάκι που στέκεται προσοχή όταν το χέρι σηκώνει το μικρό φλυτζανάκι λες και απέναντι σου κάθεται ο κακός από το Όστιν Πάουερς παίζοντες τις μικρές κυρίες. Τραγωδία ο εσπρέσο και η όλη “μυθολογία” που έχει αναπτυχθεί γύρω από αυτόν. Και να ξέρεις κάτι: οι Ιταλοί είναι κακή επιρροή. Εδώ μας έχουν πρήξει με τις πίτσες τους και έχουν καταλήξει να τις κάνουν λεπτές σαν τσιγαρόχαρτο. Τι να λέμε τώρα.

Η μοναδική φάση που επιτρέπεται ο εσπρέσο είναι κρύος. Φρέντο εσπρέσο δηλαδή. Διότι όταν πρόκειται για ζεστό καφέ δεν τίθεται θέμα. Φίλε, καφέ θέλουμε να πιούμε, όχι να πάρουμε γεύση από καφέ. Είναι σαν να πας σε μπαρ και αντί για ποτό να ζητήσεις ένα σφηνάκι βότκα-σπράι.

Espresso ο Ηλίας Αναστασιάδης

Δεν θέλω να σε ταράξω, αλλά είμαι από αυτούς που μπορούν να ξυπνήσουν χωρίς να πιουν καφέ. Επίσης, είμαι από αυτούς που ξεκινάνε μια πρόταση γράφοντας ‘είμαι από αυτούς’, αλλά δεν θα επεκταθώ. Δηλώνοντας τη μη εξάρτηση μου από τον καφέ, θυμήθηκα αυτά τα ωραία χρόνια, το 2004 και το 2005, που ήμουν μπουφετζής στο μαγαζί του αδερφού μου και ‘δούλευα πολύ’ τον espresso. Κατά γενική ομολογία των υπαλλήλων της Xerox και των σκαπανέων του μετρό, είχα ταλέντο στο αφρόγαλα, πετύχαινα τη σωστή υφή, το ορθό πήξιμο και άλλα που είναι σημαντικά γι’ αυτούς που νομίζουν ότι δεν θα ξυπνήσουν ποτέ αν δεν πιουν καφέ. Έρχομαι λοιπόν σήμερα να αποκαλύψω στην εργατιά του μετρό Ηλιούπολη και στους χαλκέντερους υπαλλήλους της Xerox ότι δεν δοκίμασα ΠΟΤΕ το αφρόγαλά μου. Ελάχιστοι καλλιτέχνες ανά τον κόσμο καταφέρνουν κάτι τέτοιο. Είναι σαν να μην έχει φάει ποτέ λουκουμάδες αυτός απ’ τους Λουκουμάδες Αιγαίον. Τέλος πάντων, εγώ espresso έπινα. Με ένα βαζάκι ζάχαρη.

Espresso ο Χρήστος Δεμέτης

Ομολογώ ότι μέχρι τα 28 μου προτιμούσα τον καπουτσίνο. Διπλό, σε μεγάλη κούπα, γαβάθα δηλαδή για έξτρα απόλαυση. Ναι οκ, είμαι εθισμένος στην καφεΐνη, ας μην το κάνουμε θέμα. Ήρθε όμως η ώρα που έλαβα ένα δώρο από εκείνα που σου ανοίγουν τα μάτια. Εσπρεσιέρα για το σπίτι. Full customise, εντελώς DIY, ελληνιστί, φτιάχ’ το μόνος σου. Καλός και ο καπουτσίνο, αλλά το να φτιάχνεις εσπρέσο με τα χεράκια σου είναι αξία ανεκτίμητη. Διαλέγεις την ποιότητα καφέ που θες από το καφεκοπτείο και καταλαβαίνεις. Ο εσπρέσο έχει την απόλυτη γεύση. Είναι καφές καθαρός και γευστικός σαν τον Fine Brazilian Blend των everest. Α ναι, όταν δεν φτιάχνεις καφέ στο σπίτι, πας και παίρνεις ένα πολύ καλό καφέ απέξω.

Ναι στον καπουτσίνο αλλά μόνο τις ώρες της ημέρας που δεν τον έχεις ανάγκη για να ξυπνήσεις, τις ώρες που τον πίνεις σαν απλό ρόφημα. Το πρωινό ξύπνημα, πάει πακέτο με εσπρέσο σκέτο. Pure πράγματα.

Cappuccino η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Για την ακρίβεια freddo cappuccino, σε μεγάλο ποτήρι, με παχύ παχύ αφρόγαλα. Είμαι διατεθειμένη να κάνω και μια μικρή έκπτωση στην ποιότητα του καφέ, προκειμένου να έχω αυτή  τη χορταστική ποσότητα που θα μου επιτρέψει να τον λιβανίσω αρκετή ώρα μπροστά στον υπολογιστή ή να τον ευχαριστηθώ γουλιά γουλιά όσο ακούω όλα τα κουτσομπολιά και τα γκομενικά που έχω χάσει. Το ιδανικό, βέβαια, είναι να προσγειωθεί μπροστά μου ένα ποτήρι σε μέγεθος παγουριού που μέσα περιέχει τον πιο πλούσιο σε γεύση και άρωμα καφέ, “σπασμένο” με φρέσκο, τέλεια κουνημένο γάλα. Ευτυχώς, έχω δυο – τρία τέτοια μέρη κοντά μου σε ακτίνα 5 χιλιομέτρων.

Espresso ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Πριν μερικά χρόνια θα σου απαντούσα κάτι εντελώς διαφορετικό. Θα σου μιλούσα για εκείνον τον cappuccino που θα ανακάτευα και θα απολάμβανα με τις ώρες είτε καθισμένος στον καναπέ τους σπιτιού με τους φίλους μου είτε σε ένα παγκάκι στην παραλία της Βούλας κοιτώντας την χειμωνιάτικη θάλασσα (μην κοροϊδεύεις, για κάτι τέτοια ζούμε). Πλέον όμως έχω μάθει να εκτιμώ τη γεμάτη γεύση ενός καλού χαρμανιού καφέ, σαν το 100% Superior Arabica των everest. Να αναγνωρίζω τον έναν καφέ από τον άλλον και να θέλω κάθε φορά που ο οργανισμός ζητά (όχι από εθισμό αλλά από αναζήτηση απόλαυσης καθαρά) καφέ μια ωραία δόση αυθεντικού espresso. Ποιο γάλα ρε παιδιά;

Cappuccino ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Το θέμα με τον καφέ και εμένα είναι ότι πίνω λίγο-πολύ non-stop. Πίνω όταν ξυπνάω, όταν δουλεύω, όταν κάνω μεγάλες αποστάσεις στο δρόμο και βαριέμαι, όταν ξενυχτάω για να δω κάτι στο ίντερνετ. Οπότε ναι, πολύς καφές. Συνήθως σπίτι απλά βάζω εκεί μια κανάτα στη μηχανή του φίλτρου κι έχω καφέ μέχρι να ξημερώσει, αλλά όπως και να ‘χει, ο καφές που με τίποτα δε θα επέλεγα ποτέ θα ήταν ο εσπρεσάκος. Τι να τον κάνω τον καφέ που πίνεις με δυο γουλιές και μετά συνεχίζεις τη μέρα σου; Είτε πίνω μέσα είτε σε καφετέρια, το όλο νόημα της ύπαρξης του ροφήματος είναι η διάρκεια και το άπλωμα σε πολλή ώρα. Οπότε καπουτσίνο.

Espresso o Στέλιος Αρτεμάκης

Μπορεί να έχω κόψει τον καφέ τελευταία αλλά κανείς δε θα μου στερήσει το δικαίωμα να μιλήσω. Κανείς. Είναι αλήθεια ότι ένας εσπρέσσο με στέλνει… Νεύρα, κωλοπιλάλα, αϋπνίες. Ενώ ένας καπουτσίνο κάπως τη μαλακώνει τη φάση. Θέλω να σου πω, θεωρητικά, εγώ που θα μπορούσα να πιω μέχρι δύο γουλιές σύνολο, κανονικά θα έπινα καπουτσίνα. Το θέμα είναι όμως ότι τον καφέ τον πίνεις για τη γεύση. Γι’ αυτό είναι σε μικρό φλυτζάνι. Δεν τον κάνεις ρόφημα… Διπλό… Με γάλα… Τον κρατάς αυθεντικό. Στον σερβίρουν, τον μυρίζεις για να σου σκάσουν τα αρώματα του Fine Brazilian Blend των everest, και πίνεις μία γουλιά. Την απολαμβάνεις. Τη σκέφτεσαι αυτή τη γουλιά. Μετά τον ξαναμυρίζεις. Ξαναπίνεις μια γουλιά. Και την ξανασκέφτεσαι. Πως θα τα κάνεις τώρα όλα αυτά με Καπουτσίνο που μυρίζει αλλιώς με ξεπερνάει.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: ESPRESSO ΜΕ 55,5%

Το γάλα, το αφρόγαλα και κάθε τι γαλακτοκομικό θα μείνει στο ψυγείο προς το παρόν γιατί μεγάλος νικητής της μάχης είναι ο espresso. Σκέτη απόλαυση.

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

ή