Δημοτικές εκλογές στο χωριό, ό,τι πιο ελληνικό μπορείς να ζήσεις
- 9 ΟΚΤ 2023
Σαν βιολί στα χέρια ενός τετράχρονου. Αν η κατάσταση που επικρατεί στην επαρχία την περίοδο των δημοτικών εκλογών ήταν σώμα που παράγει ήχο, θα ήταν αυτός. Λεπτός, ενοχλητικός, ευαίσθητος, παρανοϊκός και, ενίοτε, συναρπαστικός. Οι διαφορές με τα μεγάλα αστικά κέντρα κατά την προεκλογική περίοδο δεν είναι πολλές, είναι όμως σημαντικές για να κάνουν την ψήφο στο χωριό μια διαδικασία πιο διασκεδαστική και παράλληλα πιο επίπονη καθώς βλέπεις τα άτομα που γνωρίζεις από παιδί να αλλάζουν συμπεριφορά πριν τελεστεί το κυριακάτικο μυστήριο -έγκλημα για κάποιους, ανάλογα με το τι ψήφισες- πίσω από το παραβάν.
Ένας από τους λόγους που η ψήφος στο χωριό αποκτά μεγαλύτερη σημασία, είναι η επιστροφή των ξενιτεμένων που μοιάζει αρκετά με αυτή του Δεκαπενταύγουστου ή του Πάσχα. Γεύονται ξεδιάντροπα όσα με κόπο έχουν αλέσει οι συνδυασμοί και οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι εδώ και μήνες: συνειδήσεις, ηθικούς φραγμούς, εγωισμούς, υπολήψεις, πραγματικότητες. Όλα έτοιμα για κατανάλωση την Κυριακή από όσους έλειπαν, αλλά ένιωσαν την ανάγκη να γυρίσουν ή να κρατήσουν στην ίδια σελίδα τον τόπο τους. Έρχονται τελευταίοι και τρώνε ζεστό το πιο ελληνικό πιάτο που προσφέρει η πολιτική κουζίνα της χώρα μας.
Μεγάλωσα, ζω και ψηφίζω στους Αγίους Θεοδώρους, ένα χωριό περίπου 5.000 κατοίκων, το οποίο ανήκει στον Δήμο Λουτρακίου – Περαχώρας και γνωρίζω ελάχιστους με το πραγματικό τους όνομα. Εδώ, όπως και σε πολλά άλλα χωριά, αν δεν έχεις παρατσούκλι, δεν έχεις ιστορία. Οι περισσότεροι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, λοιπόν, έχουν τη δική τους και στις αυτοδιοικητικές, τη γράφουν από την αρχή, χρησιμοποιώντας όμως τα ίδια ανακυκλώσιμα υλικά -πρόσωπα στη φυσική τους μορφή. Παιδιά, ξαδέρφια, κοντινοί ή μακρινοί συγγενείς, όλοι στο μπλέντερ για μια κοινωνία δίκαιη, πολυπρόσωπη που συγκινείται μόλις ακούει τη λέξη «πλουραλισμός». Ή και όχι.
Στην επαρχία, οι δημοτικές εκλογές είναι μια οικογενειακή υπόθεση γι’ αυτό άλλωστε οι δρόμοι γεμίζουν με αυτό το παράξενο κόκκινο υγρό πριν ο φάκελος γλιστρήσει στην εσοχή της κάλπης. Σφάζονται. Όχι κυριολεκτικά, αυτό μας έλειπε. Πλέον, οι πολιτικές συζητήσεις, τα statements, η κριτική και τα κουτσομπολιά που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα όπως τα σταγονίδια μετά το φτέρνισμα του διπλανού μας, γίνονται μέσω του Facebook, του Instagram και του TikTok.
Στους Αγίους Θεοδώρους, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Το έκανε το επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, άρα μπορώ και εγώ, αυτό είναι το σκεπτικό. Το αν είναι σωστό ή λάθος, τραγικό ή κωμικό, κρίνεται στα new age καφενεία από τους αρμόδιους παρατηρητές στους οποίους ανήκω και εγώ ως δημοσιογράφος ή καλύτερα, ως ένας κοινός σερβιτόρος της επαρχιακής πραγματικότητας.
Το πρωί της Κυριακής, εξοπλισμένος με μια υπομονή που ποσοτικά ήταν λιγότερη από τον καφέ που κρατούσα, πήγα να ψηφίσω. Είχα τέσσερις επιλογές: Παρέμβαση Πολιτών (Γιώργος Γκιώνης), Δύναμη Δημιουργίας (Μαρία Πρωτοπαππά), Λαϊκή Συσπείρωση (Μενέλαος Μενελάου) και Επιλογή Ευθύνης (Κώστας Ζερβός). Λίγο πριν, ενημερώθηκα ότι μοιράζουν σταυρωμένα ψηφοδέλτια έξω από το δημοτικό σχολείο όπως ένας λαχειοπώλης τα μαγικά χαρτάκια σε επίδοξους εκατομμυριούχους.
Σοκαρίστηκα, πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η παράνομη αυτή πράξη, πλήρως ενταγμένη πια στη σφαίρα της κανονικότητας, έγινε αντιληπτή με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια αναστάτωση μεταξύ της Παρέμβασης Πολιτών και της Δύναμης Δημιουργίας, των δύο μεγάλων φαβορί για την πρωτιά. Τα καλά του χωριού. Παρεμπιπτόντως, η Μαρία Πρωτοπαππά, πριν από μερικά χρόνια ήταν εκλεγμένη με τον συνδυασμό του Γιώργου Γκιώνη. Εν ενεργεία δήμαρχος ο δεύτερος. Αλλάζουν οι άνθρωποι, μόνο η επιθυμία πολλών ψηφοφόρων να εργαστούν σε γνωστή εργοστασιακή μονάδα ή να αποκτήσουν ένα status στη μικρή και τίμια κοινωνία τους παραμένει ίδια. Έτσι γίνεται στα χωριά, μην κοκκινίζετε.
Τις προηγούμενες μέρες, η μάχη μεταξύ των δύο συνδυασμών δόθηκε στους δρόμους με τις κεντρικές τους ομιλίες πριν περάσουμε ξανά τη διαδικτυακή πύλη για τη διαδικασία της πέψης. Πόσο κόσμο είχε ο ένας, πόσο κόσμο είχε ο άλλος, τι ειπώθηκε, ποιες ήταν οι αντιδράσεις, ποιος άναψε περισσότερα καπνογόνα και λοιπές γραφικότητες. Το μόνο που έλειπε ήταν να ανέβει στη σκηνή ένας τύπος με καπέλο και τσαντάκι.
Το highlight της προεκλογικής, βαθιά κορινθιακής από όλες τις απόψεις, περιόδου, ήταν ένα δημοσίευμα με τον τίτλο «Βόμβα μεγατόνων! Πιάστηκε με τη… “γίδα στην πλάτη” η Μαρία Πρωτοπαππά». Σε αυτό, διαβάζουμε ότι η επικεφαλής της Δύναμης Δημιουργίας, αντιγράφει Δελτία Τύπου και ανακοινώσεις δημάρχων άλλων δήμων της χώρας. Υπέροχο. Αστείο, προβληματικό, αλλά υπέροχο.
Μόλις ολοκληρώθηκαν οι ομιλίες (έγιναν την ίδια μέρα, με λίγα λεπτά διαφορά), ρώτησα διάφορους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους το γνωστό «τι βλέπεις;» και με φαντάστηκα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με ανοιχτή την τηλεόραση να παίζει σε επανάληψη το ματς που με πλήγωσε και να προσπαθώ να πιάσω γραμμή σε αθλητικό ραδιόφωνο. Μετά από ολιγόλεπτες συζητήσεις που θα προτιμούσα να γίνουν πάνω από μια λαδόκολλα, γνήσια και παραδοσιακά όσο αφαιρώ τα λίπη του κρέατος από τους αγκώνες μου, μοιράστηκαν μαζί μου τις προβλέψεις τους. Το «δεν πάμε σε δεύτερη Κυριακή, θα κερδίσουμε από την πρώτη», επικράτησε. Και από τις δύο πλευρές. Ακολούθησαν τα γνωστά πηγαδάκια και τα σχόλια που μένουν μεταξύ μας γιατί, «αν βγουν παραέξω, καήκαμε». Ένα χωριό είμαστε.
Και οι προφητείες, αργά το βράδυ της Κυριακής, βγήκαν αληθινές. Δε θα πάμε σε δεύτερες εκλογές. Ο Γιώργος Γκιώνης «κλείδωσε» την τρίτη σερί θητεία του, αν και στους Αγίους Θεόδωρους, σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών, το μήλο της δημαρχίας κόπηκε στη μέση. Η Παρέμβαση Πολιτών και η Δύναμη Δημιουργίας μοιράστηκαν από 46,18%. Η απόλυτη ισορροπία μεταξύ των δύο μόνο που, το παιχνίδι έχει κανόνες και οι κανόνες επιβάλλουν να έχουμε έναν νικητή. Όλα κρίθηκαν στο Λουτράκι και τις υπόλοιπες περιοχές του Δήμου.
Στον κεντρικό δρόμο των Αγίων Θεοδώρων, έβλεπες κατσουφιασμένα πρόσωπα από τη μία και χαρούμενες φάτσες από την άλλη. Το γνωστό contrast συναισθημάτων στα δύο στρατόπεδα που έχουν απόσταση λίγα μέτρα το ένα από το άλλο. Άντε να βρεις το κουράγιο τώρα να ξεκολλήσεις τις αφίσες από τα εκλογικό κέντρα αν ανήκεις στους πρώτους. Έπεσαν και βαρελότα, πολλά βαρελότα. Η Ανάσταση έγινε πριν την ώρα της. Ο υπέρμετρος ενθουσιασμός μετατρέπεται πολύ γρήγορα σε φανατισμό.
Στο άμεσο μέλλον θα έχουμε και τη γνωστή καζούρα, από κοντά, σε απόσταση αναπνοής και όσο κάποιοι πίνουν τον καφέ της παρηγοριάς αλλά και από τα social media. Δεν τη γλιτώνεις στο χωριό, ακόμα και αν κρυφτείς για δύο μήνες στο υπόγειο του σπιτιού σου. Στο τέλος της ημέρας, όμως, κάποιος πρέπει να κερδίσει τις εκλογές και κάποιος να τις χάσει. Τουλάχιστον, αυτός που τις χάνει, αποκτά τη γοητεία του ηττημένου.
Κάτι είναι και αυτό.
