Εθνική μπάσκετ ή Εθνική ποδοσφαίρου;

Είναι ενδεχομένως άδικο να συγκρίνεις τα δύο αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα αλλά θα έλεγε κανείς ότι στην παρούσα φάση οι βίοι τους είναι λίγο παρόμοιοι. Και οι δύο μας έχουν χαρίσει μεγάλες στιγμές. Και οι δύο μας έχουν κάνει να βγούμε στους δρόμους. Και οι δύο αξίζουν μια θέση στην καρδιά μας. Αλλά εδώ είναι τα διλήμματα του Oneman. Και κάποιος πρέπει να κερδίσει.

Πες μας τη γνώμη σου και μετά δες τι επιλέξαμε εμείς

Εθνική μπάσκετ ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Χαχαχαχα. Καλο

Εθνική μπάσκετ ο Μάνος Μίχαλος

Επειδή ο Τριαντάφυλλος γέλασε, οφείλω με τη σειρά μου να μιλήσω, για να μην μας πουν μασόνους και αγενείς προς την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, που αν μη τι άλλο κατάφερε να ενώσει και να βγάλει όλους τους Έλληνες στους δρόμους 17 χρόνια μετά το 1987. Όμως, πέρα από αυτό και τις βραδιές στα Μουντιάλ δεν μπορώ να πω ότι με συνδέουν πολλά παραπάνω με την εκπρόσωπο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όμως, για να είμαι δίκαιος, δεν φταίει εκείνη αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο που με έχει κάνει να αλλάζω δρόμο κάθε φορά που το βλέπω μπροστά μου. Με την Εθνική μπάσκετ όμως, χωρίς ωστόσο τρέλα και παράνοια λες και δεν υπάρχει τίποτα άλλο στη ζωή (δεν τα μπορώ αυτά τα υπερβολικά/υπεργραφικά), μας συνδέουν πολλά, καλά και άσχημα. Αποκλεισμοί που ακόμα συζητάμε και αναλύουμε, παιδικές αναμνήσεις από το 87, το 89, η φοβερή και cult δεκαετία του 90, που συναντούσαμε τις USA Teams, η μαυρίλα των πρώτων χρόνων αυτής της χιλιετίας και η ανάπτυξη/ανάκαμψη από το 2005 και μετά. Ναι, η Εθνική ομάδα μπάσκετ είναι ό,τι πιο επιτυχημένο να επιδείξει ο ελληνικός αθλητισμός σε ομαδικό επίπεδο, γιατί εδώ και 30 χρόνια παραμένει στο υψηλό επίπεδο, πρωταγωνιστεί, νικάει, χάνει και συζητιέται η ήττα της και κυρίως έχει καταφέρει να είναι υπολογίσιμο βάρος στη συνολικό μπασκετικό στερέωμα αυτού του κόσμου. Και at the buzzer που λέμε κι εμείς οι μπασκετικοί, είναι η επίσημη αγαπημένη. Οκ, τώρα κολλάει το “μασόνος”. Ευχαριστώ, γεια σας τώρα.

Εθνική ποδοσφαίρου ο Στέλιος Αρτεμάκης

Το 87 κατέβηκα στο δρόμο που θα περνούσε το πούλμαν της Εθνικής για να χαιρετήσουμε τους ήρωες. Τους χαιρέτησα, τους χάρηκα, τους χάρηκε ο κόσμος. Το 2004 πήγα από τους Αμπελόκηπους στην Ομόνοια περπατώντας. Ο κόσμος έπιανε τις μηχανές των αστυνομικών για να κάνουν κολιές. Βρήκα γνωστό από το στρατό στο δρόμο. Όταν το σκέφτομαι νομίζω ότι ακόμα κάνω σχιζοφρένεια “οε, σταματώ να τραγουδώ ποτέ”. Στη Γερμανία που ήμουν στους ημιτελικούς τα ίδια. Στην Κρήτη που ήμουν στη φάση των ομίλων τα ίδια.Ποτέ δεν είδα τόσους βαμμένους στα χρώματα της Εθνικής. Δεν είναι ότι κανείς δεν πίστευε ότι θα πάρουμε το Euro. Κανείς δεν πίστευε ότι θα πάρουμε τον επόμενο αγώνα. Αυτά δεν ξεχνιούνται. Εθνική Ποδοσφαίρου κι ας παίζει το χειρότερο ποδόσφαιρο στον πλανήτη.

Εθνική Μπάσκετ ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

“Η επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων είναι μια” θα σου έλεγε με βαριά τσιγαροφωνή ο Βασίλης Σκουντής. Εκείνη την στιγμή ίσως σταμάταγε ο χρόνος αφού θα προσπαθούσε να σου τεκμηριώσει την άποψη αυτή με άπειρα στατιστικά που ποτέ δεν κατάλαβα πως τα θυμάται ή απλώς δεν τα θυμάται και πετάει νούμερα έτσι στον αέρα. Δεν θα σου μιλήσω όμως με στατιστικά αλλά θα σου πω ότι η εθνική ποδοσφαίρου μου μοιάζει σαν τον James Blunt που είπε ένα τραγούδι και ίσως να μην τον ξαναδώ ποτέ στο νο1 των charts. Ενώ η ομάδα μπάσκετ έχει διάρκεια, και οι αγάπες που έχουν διάρκεια γίνονται παντοτινές. Το έχουν αποδείξει και οι σοκολάτες αυτό. Θα μου πεις όμως, ότι δεν χρειάζονται οι επιτυχίες για να αγαπάς περισσότερο το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο. Δίκιο έχεις. Αλλά εγώ και πάλι προτιμώ το “Βάλ’ το αγόρι μου” από το “σκίζει τους γάλλους σα σαρδέλες”. Προτιμώ την νίκη απέναντι στις ΗΠΑ από το την νίκη απέναντι στην Πορτογαλία. Είχα ανατριχιάσει περισσότερο

Εθνική ποδοσφαίρου ο Γρηγόρης Μπάτης

Όσο θαυμάζω τον αγνό και πιστό φίλαθλο της σπυριάρας, τόσο απεχθάνομαι τους “Μασόνους” του μπάσκετ (κυρίως δημοσιογράφους), που θέλουν να μας πείσουν πως το εθνικό μας άθλημα είναι το μπάσκετ.  Άντε να το γράψω άλλη μια και ας πάει τσάμπα το μελάνι. Καλέ μου φίλε μπασκετικέ, ο Έλληνας με τη μπαλίτσα (την ασπρόμαυρη) αρρωσταίνει, γι’ αυτήν γεμίζει τα γήπεδα, γι’ αυτή βγαίνει στους δρόμους, γι’ αυτή έγινε ό,τι ομάδα έγινε. Το μπάσκετ έρχεται και θα έρχεται πάντα σε δεύτερη μοίρα κι αυτό για έναν σημαντικό λόγο. Γιατί έφερε επιτυχίες (ευτυχώς δεν πήραμε κανά ευρωπαϊκό στο μπάντμιντον το ’87 δηλαδή). Το μπάσκετ να στο πω και απλά, είναι η ωραία και θεαματική εναλλακτική μας, γιατί στο ποδόσφαιρο δεν ήμασταν τίποτα σπουδαίο μέχρι το 2004. Το μπάσκετ είναι η γυναίκα που παντρεύτηκες γιατί το μοντέλο που πραγματικά θα ήθελες (aka ποδόσφαιρο) δεν είναι για τα κυβικά σου. Το μπάσκετ είχαν ως αποκούμπι οι Ολυμπιακοί  όταν στο ποδόσφαιρο είχαν 10 χρόνια να πάρουν πρωτάθλημα, με το ίδιο άθλημα ασχολούνται πλέον οι “πράσινοι” αφού στο ποδόσφαιρο υπάρχει ερυθρόλευκη κυριαρχία. Πως είναι όταν παίζω quizdom με τον Φιλέρη και επιλέγω κατηγορία “Παιχνίδια” όχι γιατί είμαι καλός, αλλά γιατί είμαι καλύτερος απ’ αυτόν; Πως ήταν στο δημοτικό που μαζί με 5 φίλους μου παίζαμε χάντμπολ γιατί στα άλλα αθλήματα δεν το πολυμυρίζαμε; Αυτό είναι το μπάσκετ. Και μεταξύ μας τώρα, επιτυχία όπως αυτή το Euro 2004 δεν είχαμε ξαναματαδεί, ούτε θα ξαναδούμε. Τ’ άλλα είναι να ‘χαμε να λέγαμε..

Εθνική μπάσκετ ο Ηλίας Αναστασιάδης

Στο μυαλό μου, το σημερινό δίλημμα δεν γίνεται να μην μεταφραστεί ως σκέτο ‘μπάσκετ ή ποδόσφαιρο;’. Ωραία τα είπε ο Δεμέτης, ισχύουν μέχρι κεραίας τα επιχειρήματά του, αλλά έρχομαι να προσθέσω ότι δεν είναι μόνο θέμα επιτυχιών. Δεν θα μπορούσε να είναι. Αν με ρωτούσες πριν είκοσι χρόνια, θα σου έλεγα ότι αγαπημένη μου εθνική ήταν αυτή του βόλεϊ, που έκανε τον κομπάρσο και τον πελάτη στο World League. Μπάσκετ λοιπόν, γιατί έχω παίξει και δει περισσότερο, μπάσκετ γιατί αν το ποδόσφαιρο είναι μια φορά βαρετό (άαααντε να κατέβει η μπάλα από την μια περιοχή στην άλλη) με την εθνική είναι λίγο περισσότερο, μπάσκετ γιατί για κάποιο άγιο λόγο, οι δημοσιογράφοι το θεωρούμε λιγότερο τσιφλίκι μας απ’ όσο το ποδόσφαιρο, για το οποίο έχουν γνώμη και τα κατοικίδια.

Εθνική ποδοσφαίρου η Έρρικα Ρούσσου

Η αλήθεια είναι ότι έσβησα και ξαναέγραψα αρκετές φορές την απόφασή μου. «Ποιο το νόημα του όρου δίλημμα εάν δεν προβληματιστείς» θα μου πεις και δίκιο θα έχεις. Ωστόσο, όφειλα να σε ενημερώσω ότι δεν μου βγήκε αβίαστα ένα «Εθνική ποδοσφαίρου». Για κάποιον λόγο #καιπεστεναμεφατε οι ποδοσφαιρικοί, νιώθω ότι η Εθνική που χρειάζεται περισσότερη στήριξη, είναι αυτή του ποδοσφαίρου. Αυτή είναι που έχει φάει κατά καιρούς το περισσότερο κράξιμο. Αυτή είναι που έχει απογοητεύσει περισσότερες φορές τους φιλάθλους της. Και ταυτόχρονα αυτή, που μας έχει κάνει να βγούμε έξω στους δρόμους και να πανηγυρίσουμε σαν να μη δουλεύαμε την επόμενη ημέρα (εγώ ήμουν ακόμα στο σχολείο #ναταλεμεκαιαυτα). Εάν δεν είχα ζήσει τη νίκη του 2004, ίσως μου ήταν πιο εύκολο να επιλέξω την εθνική μπάσκετ. Ωστόσο, βλέποντας το χαμό που επικράτησε, κατάλαβα ότι από τους διεθνείς ποδοσφαιριστές έχουμε περισσότερες απαιτήσεις (και περισσότερη γκρίνια). Οπότε, ας τους στηρίξω λίγο.

ΥΓ: Που ξέρω πόσο θα με (ξανα) κράξετε τόσο οι από πάνω όσο και οι από κάτω (στους σχολιαστές αναφέρομαι) αλλά ισχύει: Στην Εθνική ποδοσφαίρου παίζει ο αγαπημένος μου Δημήτρης Σαλπιγγίδης. Αυτό αρκεί για να την επιλέξω.

Εθνική μπάσκετ ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Ποια από τις δύο ήταν αυτή στην οποία παίζαν ο Φάνης Χριστοδούλου, ο Διαμαντίδης κι ο Σπανούλης, ο Γκάλης κι ο Γιαννάκης;

Εθνική Μπάσκετ ο Χρήστος Δεμέτης

2 Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα

Συνεχείς παρουσίες στο Ευρωμπάσκετ από το ’79 και μετά με ένα κενό το ’85.

Δεύτερη θέση στο Μουντομπάσκετ του 2006 και “φάπα” στις ΗΠΑ.

Χρυσό στο Μουντομπάσκετ Εφήβων του 1995.

Τρεις φορές μέσα στις τέσσερις καλύτερες του κόσμου τα τελευταία 20 χρόνια.

Τρεις φορές μες στην πεντάδα των Ολυμπιακών Αγώνων τα τελευταία 20 χρόνια.

24 Σεπτεμβρίου 2005. Βάλτο αγόρι μου. Το συγκρίνω μόνο με το γκολ του Βαζέχα στο Άμστερνταμ.

Τιρινίνι.

Νίκος Γκάλης.

Παναγιώτης Γιαννάκης.

Φάνης Χριστοδούλου.

Η dream team των Διαμαντίδη, Σπανούλη, Παπαλουκά, Φώτση, Κακιούζη, Ντικούδη, Ζήση, Σχορτσανίτη και Χατζηβρέττα.

Άπειρες στιγμές συγκίνησης και αγάπη για το θεαματικό μπάσκετ.

Καμία σχέση με τη μιζέρια και την μετριότητα του ποδοσφαίρου.

Ναι, θα μου πεις για το 2004, τον τεράστιο Ρεχάγκελ και τα τελευταία Μουντιάλ. Ναι, αλλά θα σου πω πως 9 στις 10 φορές που έχω δει την εθνική ποδοσφαίρου, έχουν πονέσει τα μάτια μου.

Άρα χωρίς πολλά πολλά, Εθνική Μπάσκετ.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: ΕΘΝΙΚΗ ΜΠΑΣΚΕΤ ΜΕ 66,6%

Ίσως είναι οι επιτυχίες, ίσως είναι οι παίκτες, ίσως είμαστε απλά εμείς εδώ στο Oneman πιο μπασκετικοί. Ο λόγος περνά σε εσένα στα σχόλια και το poll