ΕΒΓΑ ή ΔΕΛΤΑ

One ή Magnum; Καραμπόλα ή Lucky Cap; Scandal ή Nirvana; Η εποχή του παγωτού μόλις αρχίζει και είναι η ώρα να κλείσουμε τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν. Μια και καλή!

ΕΒΓΑ εύκολα ο Στέλιος Αρτεμάκης

Τσσς… ευκολάκι, piece of cake, walk in the park. Γιατί; Γιατί είστε πολύ μικροί (και ανόητοι όπως ίσως θα συμπλήρωνε η Μπουζαλά) για να θυμάστε την “ΕΒΓΑ” της γειτονιάς. Οχι μόνο στη γειτονιά μου, έτσι λέγαμε παλιά το ψιλικατζίδικo, “ΕΒΓΑ”. Δες το αλλιώς: Ακόμα και το δίλημμα είναι ΕΒΓΑ ή ΔΕΛΤΑ όχι ΔΕΛΤΑ ή ΕΒΓΑ.

Πέρα από αυτά, όμως, είναι και το καθαρά πρακτικό. Οι αριθμοί λένε την αλήθεια σε αυτή την περίπτωση. ΕΒΓΑ: Number One (και ας μην είχε το “καρούμπαλο” πάνω πάνω, είχε το σιρόπι στο τέλος, ένα photo finish γεύσης), Τόνγκο παγωτό μπανάνα κατευθείαν από τη ζούγκλα, Rocket και ας λέει ο Αναστασιάδης τα δικά του περί συσκευασίας, γρανίτα Turbo σε διάφορες γεύσεις. Ενώ η ΔΕΛΤΑ; Μάγκνουμ που το έπαιρνες για το “καρούμπαλο” (το υπόλοιπο μπορούσες just as well να το πετάξεις) και Λάκι καπ γιατί είχε καλύτερα δωράκια (τρανή ομολογία ότι η ΕΒΓΑ ήταν καλύτερη). Τέλος. Τσσς…

Δέλτα η Ρομίνα Δερβεντλή

Algida βασικά, αλλά δε βαριέσαι. Όταν ήμουν μικρή και ένιωθα την εσωτερική ανάγκη για παγωτό εξέταζα προσεχτικά τα περίπτερα σε ακτίνα 1 χιλιομέτρου και η λίστα προτίμησης μου είχε ως εξής 1. Αlgida 2. Δελτα. Πες με εκλεκτική, πες με κομπλεξική, αλλά καλά κατάλαβες: Αν έβρισκα παγωτά Έβγα, γυρνούσα σπίτι με άδεια χέρια- και ακόμα πιο άδειο στομάχι. Σήμερα, δεν πολυτρώω παγωτό -ναι, είμαι από αυτές που δεν καταλαβαίνουν what’s the fuss about, ειδικά όταν μπορείς να φας caprice ή nutella- κι αν τύχει να πάρω από ψυγείο οι προτιμήσεις μου παραμένουν σταθερές: 1. Μagic (Algida) 2. Nirvana (Νestle aka Δελτα).

Υ.Γ. Ζητώ συγνώμη από την Έβγα για τον φανερό σνομπισμό που με διακατέχει. Πάω να φάω ένα κρουασάν folie για να μην έχω τύψεις.

ΕΒΓΑ η Έλενα Μπουζαλά

… Για καλό παγωτό! Γιατί μπορεί να μην έχει τα καλύτερα παγωτά, αλλά έχει αξέχαστο μότο, σλόγκαν, πείτε το όπως θέλετε. Εμένα, που με διαβάζετε, δεν τρελαίνομαι για παγωτό. Μικρή έτρωγα κανένα ξυλάκι βανίλια σοκολάτα, ποτέ τα παγωτά γρανίτες, μπανάνες, φράουλες και τα σχετικά. Τώρα, αν θα φάω, αυτό θα είναι παγωτό σάντουιτς, επειδή έχει το μπισκότο. Το καλύτερο μπισκότο αυτή τη στιγμή σε παγωτό το έχει το σάντουιτς της ΕΒΓΑ 4×4. Με χαρά βρήκα κι αυτή την αξέχαστη διαφήμιση της SERENATA παγωτό , παλιού αγαπημένου τέτοιου περίπου τύπου. SERENATA της ΕΒΓΑ, του φεύγα, του τάγκα, του μάγκα, της βουτιάς, της ξανθιάς… (θυμηθείτε ανόητοι).

ΕΒΓΑ η Αμαλία Κουλακιώτη

Ουφ, χαίρομαι τόσο πολύ που δεν θα είμαι η μόνη περίεργη της παρέας που δεν “τρώει πολλά παγωτά” (ως και καθόλου). Νομίζω όμως πως από τα πέντε δέκα παγωτά που έχω φάει στη ζωή μου, τα περισσότερα ήταν ΕΒΓΑ. Και το Rocket το έχω φάει, και το Number One και το Τρυκ. Για το Καραμπόλα δε το συζητώ. Έρωτας! Φυσικά συνήθως εγώ απλά έπαιρνα το παιχνιδάκι και το ίδιο το παγωτό κατέληγε στο στομάχι της μάνας μου αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Η παιδική χαρά είναι που μετράει και οι αναμνήσεις μας. Συνυφασμένες με το όνομα ΕΒΓΑ.

ΔΕΛΤΑ ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Γιατί έξω από συμβολισμούς και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σημαίνει για τον καθένα η ΕΒΓΑ, η ΔΕΛΤΑ είχε, σόρι παιδιά, καλύτερα παγωτά. Δηλαδή ας πούμε δεν πρέπει να έχει γίνει ποτέ τίποτα σημαντικότερο στον συναρποαστικό χώρο της ντόπιας βιομηχανίας παγωτού από όταν η ΔΕΛΤΑ ξεκίνησε τα Nirvana, δηλαδή μιλάμε πως τότε συνέβη level-up στο τι σημαίνει “παίρνω παγωτό από το περίπτερο”. Τόσα χρόνια μετά, και ακόμα η απορία μου όταν πηγαίνω να πάρω παγωτό δεν είναι “τι να πάρω” αλλά “ποιο από τα Nirvana” να πάρω. Αντικειμενικά δηλαδή. Δεν γίνεται να πας σε ψυγείο περιπτέρου και να φύγεις με κάτι καλύτερο. Δε γίνεται! Αλλάκαι γενικότερα να το πιάσουμε το θέμα. Τρία είναι τα παγωτά. Ο πύραυλος, δηλαδή το Magnum. Οι άλλοι πύραυλοι είναι “κάτι σαν το Magnum αλλά χωρίς τη γαμάτη μπάλα σοκολάτης μες στη μέση”. Το ξυλάκι, δηλαδή το Boss. Τα άλλα ξυλάκια είναι “πάρε μου ένα Boss ή ό,τι βρεις”. Και τα κυπελλάκια, δηλαδή το Nirvana. Τα άλλα κυπελλάκια ή είναι κάτι παιδικά ή είναι φάση του στυλ “α, αυτό το περίπτερο έχει <Τάδε Εταιρεία, Όχι ΔΕΛΤΑ>; Χμ, ποιο είναι το τύπου Nirvana τους; Αυτό θέλω”. 3-0.

Δέλτα ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Να είμαστε σοβαροί. Το παγωτό είναι παγωτό. Μπαίνει δηλαδή στην κατηγορία πίτσα. Πόσο άσχημο μπορεί να είναι; Οπότε σε τέτοιες περιπτώσεις η μάρκα που προτιμάς, μεταφράζεται ως η μάρκα που είχε το κοντινό σου περίπτερο. Αυτό που πήγαινες μικρός όταν μετρούσες το καλοκαίρι σε μπάνια και παγωτά. Το “μαγαζάκι” δίπλα στο σπίτι μου ήταν εξοπλισμένο με ψυγείο “Δέλτα” κι έτσι μεγάλωσα τρώγοντας “Lucky Cap” (αυτή τη φλωριά με το δώρο μέσα), με “Κοκτέιλ”, με “Magnum”, με ληγωτικό “Οver” και φυσικά με το “Boss” σε όλες τις παραλλαγές του. Θα πάρω θέση οπότε στο δίλημμα, απαντώντας “Δέλτα, αλλά δεν σκας και μπαλόνια”. Παγωτό το ένα, παγωτό και τ’ άλλα και σε αυτό το θέμα το μόνο που σε ενδιαφέρει πραγματικά είναι η ποσότητα (κι η συχνότητα, αλλά λέμε…)

ΔΕΛΤΑ ο Πάνος Κοκκίνης

Το πόσο μεγάλη προβοκάτσια είναι που λείπει από την εξίσωση η Algida είναι κάτι για το οποίο θα αποφανθεί ο ιστορικός του μέλλοντος. Ειδικά τώρα που δοκιμάζεται τόσο ο ιταλικός λάος. Αλλά επειδή τα μεγάλα διλήμματα θέλουν και μεγάλα στομάχια, αναγκάζομαι να απαντήσω Δέλτα. Γιατί, παρότι μεγάλωσα στο κέντρο της Καλλιθέας, αυτό είχαν 4 στα 5 περίπτερα δίπλα μου. Άλλωστε, στα παγωτά (πριν τα Haagen), πάντοτε λειτουργούσα με βάση το μέγεθος. Έπαιρνα πάντα το μεγαλύτερο πύραυλο που είχε το κάθε ψυγείο (στην περίπτωσή μας Mega Magnum). Και αυτό μόνο και μόνο επειδή ήταν κάπως άκομψο να κυκλοφορώ στην Θησεώς γλείφοντας κατευθείαν την οικογενειακή συσκευασία.

ΔΕΛΤΑ ο Ηλίας Αναστασιάδης

Τώρα, το να καθίσω να αναλύσω το ποια και πόσο διαφορετικά χρώματα φωτίζονται στο μυαλό μου κάθε φορά που σκέφτομαι τη μία ή την άλλη μάρκα, θα είναι μάλλον ανούσιο, γιατί μάλλον θα κάψω και τους δικούς σας εγκεφάλους. ΔΕΛΤΑ λοιπόν μάλλον γιατί ήταν το πιο κοντινό στο σπίτι μου ψιλικατζίδικο και μια διαδικασία-καθημερινή ρουτίνα λατρείας. Ήξερα απ’ έξω πόσα βήματα μετρούσα από το 1ο έξω από την πόρτα του σπιτιού μου μέχρι το τελευταίο πριν την είσοδο της κυρά-Ηρούς. Θα μου κάνετε τη χάρη να μην μιλήσω για συγκεκριμένα παγωτά, διότι αφενός το έχω κάνει διεξοδικά και αφετέρου δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα από τα παιδιά μου.

ΟΚ, επειδή με πιέζετε, θα πω ότι το αγαπημένο μου παγωτό ever ήταν το Magnum της ΔΕΛΤΑ χάρη στο σοκολατένιο σοκολατάκι που είχε στην κορυφή. Ένα σπάνιας ομορφιάς prop που έκανε την διαφορά.

Α, τα βήματα που σας είπα πιο πάνω ήταν 148.

Δέλτα η Ιωάννα Μαμάη

Όπου και να πήγαινες στα περισσότερα περίπτερα είχε ψυγειάκια Δέλτα. Ήθελες δεν ήθελες θα έτρωγες από αυτά. Και μετά συνήθισες. Άλλωστε και οι πύραυλοί του ήταν μια κόλαση. Έτρωγες Magnum σοκολάτα ή βανίλια και αυτό ήταν το μεσημεριανό σου. Αν δεν ήσουν λάτρης του πυραύλου έτρωγες στο κυπελακι τις διάφορες γεύσεις Nirvana. Αγαπημένη μου γεύση ήταν τα cookies και πάντα δεν μπορούσα να το φάω όλο. Και μιλάω για το απλό κυπελάκι. Και μια που αναφέρθηκα σε αυτόν τον τύπο παγωτού θυμάσαι το καϊμάκι με το σιρόπι βύσσινο;;; Αυτό και αν ήταν… θάνατος. Άλλος ένας λόγος που προτίμησα στο δίλημμα Δέλτα είναι τα ξυλάκια boss που όταν ανακάλυψα το triple chocolate ένιωθα στο εξής ολιγόλεπτες στιγμές ευτυχίας. Και φυσικά να μην ξεχάσω τα μπολάκια από τα οικογενειακά παγωτά Αλόμα που κράταγε μανιωδώς η γιαγιά μου χρησιμοποιώντας τα σαν τάπερ με την μητέρα μου να τσιρίζει επειδή είχε γεμίσει η κουζίνα από αυτά. Αξέχαστες οικογενειακές στιγμές. Ειδικά για τον τελευταίο λόγο ψηφίζω δαγκωτό Δέλτα.

Δέλτα ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Αυτό που δεν πηγαίνατε δυο βήματα παραπέρα για να έχετε όλα τα παγωτά στο πιάτο, με ξεπερνάει. Σε εμένα ο Βαγγέλης στο περίπτερο είχε ΕΒΓΑ, ο Στεργίου στο φούρνο είχε ΔΕΛΤΑ και ALGIDA. Ποικιλία κύριοι. Αλλά το χέρι πήγαινε καρφωτό. Στην αρχή ήταν τα Boss. Πιο ξενέρωτο παιδί πεθαίνεις, το ξέρω. Αλλά αυτό έπαιρνε το role-model πατέρας, αυτό έμαθα να αγαπώ πρώτο. Ο χρόνος όμως σταμάτησε στο Over. Το πύραυλος Over ή μπισκότο Over ήταν το μοναδικό σοβαρό δίλημμα που ταλάνιζε τα παιδικά μου χρόνια. Σοκολάτα, σοκολάτα κι άλλη σοκολάτα.

ΕΒΓΑ η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Συγνώμη, έχω μια απορία: σταματήσατε να τρώτε να παγωτά στην ηλικία 12; Γιατί βλέπω έχετε ψηφίσει το ψυγείο της παιδικής γειτονιάς σας, επειδή δεν είχατε δυνατότητα για κάτι άλλο. Τώρα που μπορείς να μπεις στο αυτοκίνητο, να καβαλήσεις το μηχανάκι, να περπατήσεις, τελοσπάντων, χωρίς να φοβάται η μάνα σου ότι το παγωτό θα στο κεράσει ο παιδεραστής, υπάρχει κανένας λόγος να ψηφίζουμε ΔΕΛΤΑ αντί για ΕΒΓΑ; Υπάρχει κανείς που έχει δοκιμάσει BOSS και STATUS (ειδικά αυτό με το τριμμένο μπισκότο απέξω – ω, θεέ μου) και να προτιμά το πρώτο; Ή επιμένει ότι τα NIRVANA είναι καλύτερα από τα λαχταριστά SCANDAL; Υπάρχει άνθρωπος σε δίαιτα (ναι, έχουμε και εμείς ψυχή) που να έχει βρει πιο γευστικό light παγωτό από το 0% + 0%; Please, ρε παιδιά, η ΕΒΓΑ είναι πολύ ανώτερη ποιοτικά και θα χάσει γιατί δεν είχε καλό δίκτυο, αδικία.

Και πες εντάξει, την ψηφίσατε γιατί έχετε κόλλημα με τις αναμνήσεις σας. Οι αναμνήσεις σας δεν περιλαμβάνουν την ΠΑΤΟΥΣΑ και τη ΜΠΑΝΑΝΑ; Γιατί εμένα αυτά τα δύο παγωτά τις μονοπωλούν, καθώς και ο πύραυλος 4×4 με το τεράστιο κωνικό καπάκι, που δεν κατάφερνα σχεδόν ποτέ να τον τελειώσω. Για να μη μιλήσω για το παγωτό-πούρο HAVANA που ήταν ο καθημερινός σύντροφός μου στις πανελλήνιες.

Και για να μην αναρωτιέστε, και εγώ ΔΕΛΤΑ είχα κοντά μου. Αλλά από μικρή μπορούσα να ξεχωρίζω το καλύτερο.

ΔΕΛΤΑ ο Μάνος Μίχαλος

Πέραν του ότι ανέκαθεν αυτό το παλ γαλάζιο χρώμα στο λογότυπο της ΔΕΛΤΑ μου τραβούσε περισσότερο και μου κάθεται και στυλιστικά ίσως, μπορώ να πω ότι ήμουν και είμαι περισσότερο κολλημένος με τα παγωτά της, χωρίς να υποτιμώ ή να αποφεύγω αυτά της ΕΒΓΑ. Και όντως “πάμε στην ΕΒΓΑ” έλεγα κι εγώ μικρός, αλλά σε ψυγείο της ΔΕΛΤΑ κατέληγα, για να γεμίσω χείλη και δάκτυλα με τη σοκολάτα του σάντουϊτς Boss (kάτι που κάνω και τώρα). Και παρότι τα τελευταία χρόνια προσπαθώ μετά μανίας να θυμηθώ πως λεγόταν ένα παγωτό της ΕΒΓΑ, που έμοιαζε σαν πάστα, είχε μπλε σακουλάκι και τριμμένη τρούφα πάνω στη βανίλια (για ξυλάκι μιλάω), δεν έχει σημασία. Εκτιμώ την EΒΓΑ, λατρεύω το Cornetto που δεν “βλέπει”καν το Magnum, αλλά θα διαλέξω το μοναδικό γράμμα (από τα πρώτα 5 του αλφαβήτου) που λείπει από το brand της ΕΒΓΑ, ίσως επειδή έχει κερδίσει το δικαίωμα να στέκεται μόνο του.

Δέλτα ο Άλκης Βασιλείου

Έλληνες, το έθνος μας περνάει δύσκολες ώρες. Το γένος δοκιμάζεται και έλαχε σ’ εμάς, γραφιάδες της καλής και της κακιάς ώρας, να πούμε δυο λόγια καρδιακά, να βγούμε μπροστά και να δώκουμε ελπίδα στον ταλαίπωρο λαό, με λέξεις κι αλήθειες από τη ζωή βγαλμένες.

Ο κοσμάκης περιμένει από εμάς, όταν δούμε τα δύσκολα, όταν μας στριμώξει μοίρα στα σκοινιά και μας απειλήσει με νοκ άουτ, να μην χαμηλώσουμε τα μάτια, να μην τα παρατήσουμε, να μη φερθούμε σαν τον Αριέν Ρόμπεν στον τελικό του Champions League, αλλά να την κοιτάξουμε -τη μοίρα, με παρακολουθείτε;- κατάματα και να της πούμε:

Ποια Έβγα ρε; Πλάκα κάνεις;;; Lucky Cup, Σικάγο (πάντα στα ελληνικά), Boss και πάνω απ’ όλους και όλα, η πρώτη απόδειξη, εκεί γύρω στα οκτώ, ότι είμαστε αγόρια -ιππότες- και όχι κορίτσια -μαύρες κότες- όταν μπροστά στο σοκολατάκι στην κορυφή του Choco Magnum, είχαμε την πρώτη υποψία στύσης.

ΔΕΛΤΑ κι ας βγούμε κι από το ευρώ, γιατί και η Δραχμή, με “Δ” ξεκινάει!!!

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ. ΔΕΛΤΑ ΜΕ 69,2%

Η μάχη της ανάμνησης έβγαλε νικητή το ψυγείο της ΔΕΛΤΑ. Θες λόγω καλύτερης δικτύωσης; Θες λόγω μαγικού καρούμπαλου στο Magnum; Θες γιατί δεν μπήκε στο δίλημμα ποτέ η Algida; Σημασία έχει ότι έχουμε νικητή και η marengata έχει κάτσει σε μια γωνιά και κλαίει γοερά πάνω στα κερασάκια της.