Έχω μάθει μεταγραφή του Ολυμπιακού από το Teletext, θα σέβεστε
Ένα ίντερνετ πριν το ίντερνετ, για όσους μεγάλωσαν τη δεκαετία του '90 και έψαχναν απεγνωσμένα πηγές ενημέρωσης.
- 8 ΣΕΠ 2020
Αύγουστος, δεκαετία του ‘90. Βρίσκομαι στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης, φιλοξενούμενος στο σπίτι του ξαδέρφου μου και στα πρώτα χρόνια της εφηβείας, μόνο ένα πράγμα έχω φυσικά στο μυαλό μου: τις μεταγραφές του Ολυμπιακού (τι περίμενες ακριβώς;).
Μοναδική πηγή ενημέρωσης τότε, η τίμια αθλητική εφημερίδα, την οποία και προμηθευόμουν καθημερινά. Ναι, αλλά αν κλείναμε κάποιον παίκτη αργότερα μέσα στην ημέρα, θα έπρεπε να περιμένω μέχρι το επόμενο πρωί για να μάθω, αν δεν τύχαινε να πετύχω αθλητικά στην τηλεόραση; Όχι βέβαια, δεν γίνεται να κλείσει ο Μοντέρο (αυτόν κυνηγούσαμε τότε για το κέντρο της άμυνας) κι εγώ να μην έχω ιδέα.
Εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης, δεν υπήρχαν. Το ίντερνετ στο κινητό έμοιαζε ακόμα με ανέκδοτο, ραδιόφωνο και διακοπές εφήβων στην Κρήτη δεν πάνε μαζί και σιγά μην θυσιάζαμε το μπάνιο και τη βόλτα για να πετύχουμε αθλητικά.
Κι όμως, η λύση ερχόταν τελικά από την τηλεόραση, αλλά όχι από δελτία και εκπομπές. Η μαγική λέξη ήταν άλλη: Teletext. Αν θυμάσαι τι είναι, πρώτον respect, δεύτερον καλό είναι να φοράς παντού μάσκα γιατί ανήκεις στις ευπαθείς ομάδες του κορονοϊού.
Σύμφωνα με την Βικιπαιδεία, teletext (τελετέξτ όπως το λέει) είναι η τεχνική μετάδοσης πληροφοριών μέσω του σήματος ενός τηλεοπτικού σταθμού, και προβολής τους στην οθόνη της τηλεόρασης.
Στην μνήμη μου, ήταν ένα πάρα πολύ αργό και κακοσχεδιασμένο ίντερνετ, χωρίς εικόνες και βίντεο. Όταν πατούσες το κουμπί για να ενεργοποιήσεις την υπηρεσία, έβλεπες ένα αρχικό μενού (η σελίδα 100) με διάφορες κατηγορίες και τους σχετικούς αριθμούς δίπλα. Οι επιλογές αυτές αφορούσαν κυρίως ειδήσεις, προβλέψεις για τον καιρό, χρήσιμα τηλέφωνα, το πρόγραμμα του καναλιού και αποτελέσματα τυχερών παιχνιδιών, αν και αργότερα προστέθηκαν ακόμα και παιχνίδια.
Κάθε κανάλι είχε το δικό του ξεχωριστό teletext, το οποίο και διαφήμιζε και φυσικά εγώ το χρησιμοποιούσα σχεδόν αποκλειστικά για την αθλητική μου ενημέρωση. Για να επιλέξεις την κατηγορία που σε ενδιέφερε, επέλεγες τον τριψήφιο αριθμό πατώντας τα σχετικά κουμπιά από το τηλεκοντρόλ σου και ευχόσουν να μην τυφλωθείς μέχρι να μπορέσεις να διαβάσεις αυτό που ήθελες.
Αργούσε να φορτώσει, παρατείνοντας την αγωνία και θύμιζε κάτι ανάμεσα σε κακογυρισμένο Matrix και πρώτες γραμμές κώδικα άπειρου προγραμματιστή. Άλλωστε, χωρούσε μόνο 40 χαρακτήρες οριζοντίως και 23 καθέτως και έπαιζε μπάλα με 8 βασικά χρώματα (λευκό, κίτρινο, γαλάζιο, πράσινο, μοβ, κόκκινο, μπλε, μαύρο).
Η συγκεκριμένη τεχνολογία πρωτοεμφανίστηκε το 1974(!) στην Μεγάλη Βρετανία μέσω του BBC, στην Ελλάδα όμως ήρθε μόλις το 1996. Μελετώντας την ιστορία του Teletext διαβάζω ότι από το 2004 και μετά εκσυγχρονίστηκε και άλλαξε σχεδιασμό, γεννώντας μου μια βασική απορία: γιατί κάποιος να δώσει λεφτά για την εξέλιξη του Teletext όταν πια το ίντερνετ είχε αρχίσει να εξαπλώνεται παντού;
Εν πάσει περιπτώσει, η ουσία είναι μία: πριν την ραγδαία ανάπτυξη του ίντερνετ σε κάθε πιθανή συσκευή, το Teletext ήταν πράγματι χρήσιμο και παρά την πρωτόγονη εμφάνισή του, ικανοποιούσε πλήρως τον σκοπό του. Έμπαινες να μάθεις κάτι ανά πάσα στιγμή της ημέρας και τα κατάφερνες, έστω κι αν έπρεπε να κάνεις λίγη υπομονή και να εξασκήσεις την όρασή σου.
Σήμερα, αν επιχειρήσεις να το δείξεις σε κάποιον έφηβο που έχει μεγαλώσει με smartphones, πιθανότατα θα σε κοιτάξει με απορία και οίκτο, όμως αυτό δεν αλλάζει την ιστορία: Αν μπήκες έστω και μία φορά στο Teletext για να ενημερωθείς, έζησες γαμάτα παιδικά χρόνια, έστω και με αρκετά μέτρια ανάλυση.
