Γάμο ή βαφτίσια;

Ο Ιούνιος είναι ο κατ’ εξοχήν μήνας για γάμους και βαφτίσεις. Και αν είσαι από εκείνους που δεν βρέθηκαν σε τουλάχιστον μία τέτοια εκδήλωση μάλλον θα πρέπει να πας να παίξεις κανένα Τζόκερ. Το θέμα είναι πού περνάς καλύτερα ως καλεσμένος; Σε έναν γάμο ή σε μία βάφτιση;

Γάμο ο Χρήστος Δεμέτης

Γενικά, είμαι βραδινός τύπος. Δεν μπορώ τώρα βαφτίσια με ντάλα ήλιο, καλοκαιριάτικο, να τρέχουν οι ιδρώτες, να ψάχνεις γωνιά για να κρυφτείς, λίγο ίσκιο, λίγο αγέρι, ένα κάτι. Μωρά να κλαίνε, πιτσιρίκια να τρέχουν πέρα δώθε. Αν δεν είσαι γονιός για να χαίρεσαι, δεν έχει και πολύ κέφι. Άντε, αν είσαι Νονός, έχει ένα ενδιαφέρον επίσης. Αλλιώς, δεν υπάρχει λόγος. Πάμε στα του γάμου. Και πάλι, ψιλοχοντροβαριέμαι δεξιώσεις και τυπικές χαιρετούρες, ωστόσο, δεν μπορώ να πω όχι στο αλκοόλ και τα παρελκόμενα. Πρώτο, δεύτερο, τρίτο πιάτο, τούρτα, γλυκά, πάει και τρεις η ώρα, όλοι ώπαλα στην πίστα. Είτε ξέρεις να χορεύεις, είτε όχι. Από την άλλη, είναι που δούλευα κάποτε και σε Catering ρε παιδί μου και το ζούσα το όλο θέμα και σαν εξωτερικός παρατηρητής. Ε, δέθηκα με το αντικείμενο, έπαθα κάτι σαν το σύνδρομο της Στοκχόλμης ας πούμε. Αφού να φανταστείς, αν δεν γινόμουν δημοσιογράφος θα γινόμουν γαμοφωτογράφος. Ώπα, με προσοχή στη λέξη. Μην πάει το μυαλό σου αλλού. Γαμοφωτογράφος = γάμος + φωτογράφος. = L.F.E. Εν κατακλείδι. Προσοχή στην επιλογή DJ παιδιά. Δεν θες να ακούς μουσική στο shuffle όλη τη βραδιά, το κάνεις και στο σπίτι σου αυτό και με μεγαλύτερη επιτυχία. Τι άλλα; Πιάνουμε καλή θέση κοντά στον μπουφέ και γελάμε άφοβα, όχι σαν τον τζόκερ. Κάν’ το με λίγη φυσικότητα παραπάνω, μπορεί να πιάσει στα κορίτσια. Έχει και πολλά στους γάμους. Ανύπαντρα και παντρεμένα.

Γάμο ο Μάνος Χωριανόπουλος

Αντιλαμβάνομαι ότι το δίλημμα δεν είναι να παντρευτώ/παντρέψω ή να βαφτίσω το παιδί μου/να είμαι νονός. Το αντιμετωπίζουμε ως event. Πού θα πάω να καβλαντίσω και να περάσω ωραία. Καμία σύγκριση. Από τη μιά έχουμε τον συνδυασμό Bachelor-ασύγκριτη γραφικότητα (πεθερικά, φορέματα), εθνική κομμωτηρίου και μεγάλο γλέντι μετά και από την άλλη ζέστη, μωρά να κλαίνε και τα άλλα τα μωρά, που μας αρέσουν να μην έχουν έρθει γιατί ξενύχτισαν το προηγούμενο βράδυ και τα βαφτίσια γίνονται νωρίς.

Στον γάμο, πέρα από τις τσαχπινιές του μυστηρίου, πάτημα ποδιού, συμπεθέρες που κλαίνε κλπ, έχουμε και την πάντα συγκινητική προσπάθεια μικρών και μεγαλύτερων κοριτσιών, να κάνουν κάτι διαφορετικό με το μαλλί και την εμφάνισή τους. Το αποτέλεσμα είναι, είτε κάτι εντυπωσιακό, οπότε βάζουμε στόχο να την/τις προσεγγίσουμε στο γλέντι, είτε κάτι απίστευτα γελοίο, οπότε πάλι μια χαρά είμαστε, θα γελάμε όλο το βράδυ. Οι συγκινήσεις στη βάφτιση, περιορίζονται στο αν θα κλάψει το παιδί, όταν το βουτήξουν, άντε και στην απόδοση του νονού. Η μόνη βάφτιση που ήταν πιο εντυπωσιακή από γάμο, ήταν όταν ο Νονός Μαικλ Κορλεόνε βάφτιζε το παιδί του, την ώρα που ξεκληρίζονταν οι αντίπαλες οικογένειες, αλλά γιατί να πνιγούμε στο αίμα καλοκαιριάτικα;

Βαφτίσια ο Μάνος Μίχαλος

Με διαφορά 100 μηδέν και αυτό δεν έχει να κάνει ότι τα μωράκια είναι γλυκά, είναι ωραίο να βλέπεις το παιδί σου ή του φίλου σου να βαφτίζεται, αλλά κυρίως επειδή έχω διαπιστώσει ύστερα από πολλές απόπειρες να περάσω καλά σε γάμους, ότι δεν είναι για μένα. Τους βαριέμαι, θέλω να τελειώσουν και αν δεν είναι πραγματικά κολλητού, νιώθω και μια μικρή “εντάξει, τι θέλετε να κάνω, εγώ παντρεύομαι;” φάση. Ναι, είμαι λίγο μίζερος, μου το λένε σε κάθε ροτόντα που καθόμαστε όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα σηκωθώ να χορέψω 9/10 φορές, στο φαγητό δεν θα κάνω σαματά τύπου να γεμίσουμε 3 πιάτα, λες κατεβήκαμε από ανταρτοπόλεμο δύο μηνών στα βουνά και ψωμολυσσάμε και δεν είμαι γυναίκα για να με νοιάζει να βάλω το φόρεμα της ζωής μου (υπό το φόβο μήπως δεν βάλω ποτέ το νυφικό της ζωής μου). Στα βαφτίσια, υπάρχει μια τεράστια διαφορά, αυτό που αλλάζει τα πάντα στη συζήτηση. Πας απογευματάκι, κάθεσαι 40 λεπτά κι έφυγες, κύριος. Κι αν οι γονείς είναι ωραίοι τύποι, παίρνεις κι ένα παγωτάκι από το κιόσκι και καθάρισες.

Βαφτίσια ο Ηλίας Αναστασιάδης

Πρόσφατα έγραψα τη γνώμη μου για τις ουρές που στήνονται σε γάμους και βαφτίσεις και πώς το συγκεκριμένο φαινόμενο επηρεάζει και επηρεάζεται από την αντικοινωνική μου ψυχοσύνθεση. Παρότι θέλω να κάνω τον πιο εξωστρεφή γάμο που έγινε ποτέ, δεν μοιράζομαι το ίδιο κέφι και για τους γάμους των άλλων. H τελετή ως τελετή δεν είναι κάτι που δεν μπορώ να αντέξω, αλλά το μετά, αυτό το γκροτέσκο τελετουργικό του πρώτου χορού του ζευγαριού ή της κοπής της τούρτας ή της υποχρέωσής σου να χορέψεις κι από πάνω με ξεπερνάει. Μου φέρνει δάκρυα στα μάτια. Στις βαφτίσεις, τα πάντα είναι πιο ανθρώπινα, εκτός από το βούτηγμα του μωρού στην κολυμπήθρα. Πρώτον, γίνονται πρωί, πράγμα που σημαίνει ότι το event θα τελειώσει αρκετά νωρίς και θα μπορέσεις να κάνεις και κάτι και την υπόλοιπη μέρα. Δεύτερον, τα βαφτίσια έχουν κατά κανόνα καλύτερα γλυκά από τους γάμους. Τρίτον και σημαντικότερο, μετά από στατιστικές μελέτες εκπονημένες σε χιλιάδες προαύλια εκκλησιών, για κάθε 10 ουρές που στήνονται σε γάμους, στήνονται 6 σε βαφτίσεις. Η ζωή είναι πιο όμορφη έτσι.

Βαφτίσια ο Γρηγόρης Μπάτης

Οι κοινωνικές υποχρεώσεις, ακριβώς επειδή είναι.. υποχρεώσεις, βρίσκονται στην μαύρη λίστα των όσων πρέπει να κάνω μέσα στη χρονιά.  Δεν θυμάμαι να βαριέμαι κάτι άλλο περισσότερο από την σκοπιά και τη συμμετοχή μου σε εκδηλώσεις όπως ο γάμος, τα βαφτίσια, οι επισκέψεις σε οικογενειακούς φίλους κτλ κτλ. Κι αν στην πρώτη περίπτωση ξέρεις εξ’ αρχής ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα διαφορετικό από την προηγούμενη φορά (εκτός αν μας κηρύξουν πόλεμο), στη δεύτερη πολλά δεν μπορείς να τα προβλέψεις όλα, μπορείς όμως πολλά… Σ’ ένα γάμο για παράδειγμα, μπορείς να προβλέψεις τις λαμπερές τουαλέτες, το ποτισμένο με λακ μαλλί των γυναικών, κάποιους καλεσμένους που θα έχουν ντυθεί καλύτερα από τον γαμπρό, το πάτημα της νύφης, το πέταγμα της ανθοδέσμης, τους χορούς στο τραπέζι, την χιλιοπαιγμένη μουσική, τα κλαρίνα, τα νησιώτικα, το “έλα να νιώσεις πως είναι η ζωή” και το “θα ζήσω ελεύθερο πουλί” που θα τραγουδάει ο γαμπρός στη νύφη μ’ ένα ανόητο χαμόγελο στα χείλη. Όλα τα παραπάνω τα γλιτώνεις στα βαφτίσια κι αυτός είναι ένας καλός λόγος για να τα προτιμήσω.

Μπορεί η φάση να είναι πιο οικογενειακή και αντί για πενιές να ακούς την γκρίνια των μικρών παιδιών, αλλά υπάρχουν κάποια σοβαρά πλεονεκτήματα. Τα βαφτίσια είναι πρωί οπότε δεν σπαταλάς το βράδυ σου, στα βαφτίσια μπορείς να καθυστερήσεις ή να φύγεις νωρίτερα εκτός κι αν είσαι νονός, στα βαφτίσια όλοι ντύνονται καλά μεν αλλά χαλαρά, στα βαφτίσια λείπει η επισημότητα και στην πρώτη γραμμή δεν είναι οι καταπιεσμένοι ενήλικες, αλλά τα παιδιά. Τόπο στα νιάτα..

Γάμο ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Είχα την απορία ποιος θα απαντήσει βαφτίσια σε αυτό το δίλημμα. Η Δήμητρα Παπαδοπούλου που αναρωτιέται πότε θα γίνει μάνα, η γιαγιά του παιδιού που βαφτίζεται και οι τρεις από πάνω. Δεν υπάρχουν άλλοι. Βασικά δεν υπάρχει δίλημμα. Τα βαφτίσια είναι ξενέρωτα, γίνονται μέρα, πάντα σε αδιάφορα μέρη και είναι γεμάτα με μωρά που κλαίνε και παιδάκια που τρέχουν με τα καλά τους ρούχα. Μα καλά δεν σέβονται την μάνα τους που θα καθαρίζει μετά; Έχει ωραία γλυκά, το δέχομαι Ηλία, αλλά ωραία γλυκά έχει και ο Βάρσος. Δεν βαφτίζουμε το παιδί μας στον Βάρσο. Ενώ ο γάμος είναι σαν να έχεις βγει με όλους τους φίλους σου, να έχετε βάλει τα καλά σας, να πίνετε ελεύθερα και να έχει μεριμνήσει η νύφη για τις γυναίκες. Και το έχεις καταλάβει και ο ίδιος ότι οι γυναίκες στους γάμους είναι πιο flirty. Βασικά έχει πέσει η ψυχολογία τους επειδή η άλλη παντρεύτηκε και εκείνες είναι ελεύθερες ακόμα. Λυσσάνε μέσα τους αλλά δεν το δείχνουν απλά επιδιώκουν την επιβεβαίωση. Όχι μέσω της ανθοδέσμης που πετάει η νύφη αλλά μέσω των αρρένων που υπάρχουν τριγύρω. Εσένα δηλαδή.

Στον γάμο θα πέσεις άμα λάχει και στην πισίνα, θα νιώσεις περηφάνια για τον φίλο σου που έβαλε κουλούρα και θα έχεις πονοκέφαλο την επόμενη μέρα (σκέψου ότι όποτε πέρασες καλά είχες πονοκέφαλο την επόμενη). Άσε που αν δεν περνάς καλά μπορείς να φύγεις χωρίς να σε καταλάβει κανείς. Στα βαφτίσια τα σόγια σε κρατούν αιχμάλωτο.

Βαφτίσια ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Το συζητούσα χθες με τον Θέμη (Θεμάκο κατά Μανώλη Μαυρομμάτη). Και συμφώνησα πολύ με αυτό που έλεγε ότι τα βαφτίσια έχουν ένα ταβάνι. Ότι στον γάμο μπορεί να περάσεις και ανυπέρβλητα καλά ενώ στα βαφτίσια δεν γίνεται να περάσεις τόσο καλά. Εδώ έρχεται το αλλά. Γιατί δεν θέλω να αντιμετωπίσω τους γάμους και τα βαφτίσια ως event, ως εκδηλώσεις, ως πάρτι. Θέλω να τα αντιμετωπίσω για τις σκέψεις που μου δημιουργούν. Για κάποιο λόγο, με συγκινούν πάρα πολύ τα βαφτίσια. Και οι γάμοι με συγκινούν αλλά ειλικρινά έχω πάει μόνο σε 2-3 γάμους που να λέω ότι αυτό το ζευγάρι μοιάζει πραγματικά ευτυχισμένο και πλασμένο για να είναι μαζί. Ενώ στα βαφτίσια είμαι μονίμως σε mode συγκίνησης. Δεν γίνεται τίποτα να ξεπεράσει την αγνή αγάπη ενός πατέρα και μιας μητέρας για το παιδί τους. Δεν γίνεται τίποτα να ξεπεράσει ποτέ στα μάτια μου την αγνότητα και την αθωότητα ενός παιδιού που ανακαλύπτει τον κόσμο γύρω του, ενός παιδιού που θέλει να παίξει μαζί σου, ενός παιδιού που απλώνει το χέρι του για να πάτε βόλτα, ενός παιδιού που γελάει με την ψυχή του ακόμα κι αν απλά σε βλέπει να πέφτεις στο πάτωμα από μια δική του σπρωξιά. Από τα ανήψια μου, μέχρι τα παιδιά των φίλων μου και από τα παιδιά των συναδέλφων μου μέχρι εκείνα τα παιδιά που έχω τόσο πολύ μες στην καρδιά μου, κερδίζεις στιγμές, κερδίζεις όνειρα, κερδίζεις ζωή. Κερδίζεις κίνητρο για να ζεις.

Γάμο ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Κάποια ημέρα πρέπει να σας πω για τις “κοινωνικές ασπίδες μου”. Για ανθρώπους, δηλαδή, που βάζω μπροστά (όπως οι Σπαρτιάτες την ασπίδα τους) για να αποκρούουν αυτοί τις χαιρετούρες και την γνωστή κοινωνική διαδικασία “ωπ-τι γίνεται-πως πάμε-όλα καλά”, το επονομαζόμενο τσιτ-τσατ. Έχω έναν για επαγγελματικά event, έναν για οικογενειακά, έναν για νότια προάστια και πάει λέγοντας. Όπως γίνεται αντιληπτό ένας άνθρωπος που έχει σκεφτεί πάνω από 1 λεπτό ένα θέμα σαν το “κοινωνικές ασπίδες”, τότε δεν πολυγουστάρει ούτε τους γάμους, ούτε τα βαφτίσια. Κι αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Έχω φίλους, όπως ο Αντώνης, που λατρεύει τους γάμους γιατί “πίνεις τσάμπα, έχει κέφι και οι γυναίκες φοράνε τα καλύτερα τους”, μια πρόταση που μου έχει κάψει το μυαλό. Οι γάμοι όντως έχουν κάποιες φορές κέφι, ειδικά τώρα που παντρεύονται “οι δικοί σου άνθρωποι”, έχουν καλό φαί (κάποια στιγμή να σας πω για την “σωστή διαχείριση του μπουφέ”) και γενικά λένε, αν φυσικά δεν επικρατεί καύσωνας. Ειδικά αν συνδυάζονται με εκδρομή (πχ γίνονται σε νησί), τότε αποτελούν εξαιρετική πρόφαση για μίνι-διακοπές και ένα κλίμα τύπου πενταήμερης. Το καλό με τα βαφτίσια είναι ότι ως τελετή διαρκούν λιγότερο.Το κακό είναι ότι έχουν περισσότερα παιδάκια (that’s the point), από ότι μπορώ να αντέξω. Η απάντηση στο δίλημμα είναι “γάμος”. Για όλους τους παραπάνω λόγους και κυρίως για το γεγονός ότι πριν τον γάμο έρχεται το bachelor.

Βαφτίσια ο Πασχάλης Κασίδης

Καλεσμένος σε γάμο ή βαφτίσια; Δεν είχα καθίσει να το σκεφτώ ποτέ αλλά όντως υπάρχει διαφορά. Γενικά όλες αυτές οι “κοινωνικές υποχρεώσεις’ με κάνουν να βαριέμαι αφόρητα. Στην ουσία είναι πολύ λιγότεροι οι γάμοι ή τα βαφτίσια που θα πηγαίναμε άμα υπήρχε όντως η επιλογή. Αφού όμως πρέπει να διαλέξουμε ένα από τα δύο, θα πάω ξεκάθαρα με τα βαφτίσια και θα δικαιολογήσω την επιλογή με δύο λόγους. Πρώτον στα βαφτίσια συνήθως δεν γίνεται ο γνωστός χαμός από καλεσμένους που συμβαίνει στο γάμο. Δεύτερον δεν ακολουθεί ένα γλέντι που σε έχουν τοποθετήσει χωρίς καμία λογική με τα τρίτα ξαδέλφια του θείου σου, με τα οποία μάλλον θα πρέπει να είσαι φιλικός και να μιλήσεις, ανεξαρτήτως της  διάθεσης σου. Και εκεί είναι που λες: “δεν π…άμε να φύγουμε τώρα”. Αντίθετα το “τραπέζι” στα βαφτίσια περιορίζεται στους στενούς φίλους και συγγενείς, επομένως έχεις περισσότερες ελπίδες να το ευχαριστηθείς.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: ΒΑΦΤΙΣΙΑ ΜΕ 55%

Το μωρό στην κολυμπήθρα παρακαλώ. Χωρίς πολλά πολλά κλάματα.