Γαριδομακαρονάδα ή αστακομαρονάδα;

Και ιστορίες από το στρατό μοιραστήκαμε, και από τα παιδικά μας χρόνια, από τα Goody’s μέχρι επαρχιακές ταβέρνες, με εκατέρωθεν προσβολές, χαμasός. Ποιος να το έλεγε πως αυτό το καλοκαιρινό δίλημμα φαγητού θα έβγαζε τόσα μέσα μας. Η συντακτική ομάδα του ΟΝΕΜΑΝ αποφασίζει μια για πάντα: γαριδομακαρονάδα ή αστακομακαρονάδα;

Ψήφισε κι εσύ και μετά δες τι είπαμε εμείς:

Γαριδομακαρονάδα ο Ηλίας Αναστασιάδης

Ο μοναδικός εχθρός της γαρίδας είναι μια μη καθαρισμένη γαρίδα. Κατά τ’ άλλα, μια καθαρισμένη γαρίδα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από οποιοδήποτε άλλο ζώο, πράγμα ή φυτό τρώγεται. Γενικά έχω μια άνευ όρων αγάπη προς τις γαρίδες που αν έκανα ακόμα σεφερλιακά αστεία, θα έγραφα ότι έπρεπε να ‘χω πάρει χαμπάρι απ’ τα 6 μου που καταβρόχθιζα γαριδάκια μέχρι να πέσουν τα δάχτυλά μου από τη λίγδα. Το αν οι γαρίδες αναπαύονται πάνω από μια μακαρονάδα λίγο με απασχολεί. Εδώ στήριζα ευλαβικά το σαρακοστιανό πιάτο των Goody’s με τις γαρίδες, στη μακαρονάδα θα κάνω πίσω; Για τους εμπαθείς που βγάζουν τις βρώμες ότι οι γαρίδες είναι οι κατσαρίδες της θάλασσας, θέλω να σημειώσω α) ότι οι γαρίδες δεν πετάνε και β) ρε σεις, τίποτα καλύτερο δεν έχετε να κάνετε; Σε λίγο θα τα βάλετε και με τ’ αλογάκια της Παναγίας.

Γαριδομακαρονάδα ο Πάνος Κοκκίνης

Δεν έχω φάει καλή αστακομακαρονάδα στη ζωή μου πέρα από μια φορά, σε μια ταβέρνα στα Κύθηρα. Και όταν λέω καλή εννοώ τόσο καλή όσο η γεύση της να δικαιολογεί την τιμή της. Επίσης τόσο καλή ώστε να σε κάνει να ξεπερνάς το αίσθημα νεοπλουτισμού και νεο-βλαχιάς που, τουλάχιστον εγώ, νοιώθω όποτε την παραγγέλνω. Σόρι, αλλά έτσι είναι. Το συγκεκριμένο πιάτο παραμένει ‘στιγματισμένο’ ως η φασολάδα του προ κρίσης ελληνάρα. Αν και ο πραγματικός λόγος που προτιμώ τις γαρίδες, πέρα από το ότι μπορώ να τις καθαρίσω (σε αντίθεση με τον αστακό), είναι η γεύση τους. Για κάποιο λόγο μου κάνει πιο δυνατή, πιο θαλασσινή, πιο πολυεπίπεδη. Κάτι που μου είχε επιβεβαιώσει κάποτε και ένας ψαράς από την Χαλκιδική με τον οποίο ήμουν μαζί ένα φεγγάρι στο Πολεμικό Ναυτικό. Και εγώ τους ψαράδες τους ακούω. Κάτι παραπάνω ξέρουν από θαλασσινά. 

Αστακομακαρονάδα ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Οι κανόνες ήταν απλοί: όποιος έχανε (παρτίδα στα 5 – ήμασταν μικροί ακόμα) κερνούσε το επόμενο φαγητό, είτε ήταν το πρωινό, είτε το βραδινό. Μεσημεριανό δεν είχε, τη βγάζαμε όλη μέρα στην παραλία του Σίμου στην Ελαφόνησο. Ναι, τόσο χίπηδες. Πες μου εσύ τώρα πως γινόταν κάθε φορά τώρα, εγώ να κέρδιζα όταν θα πηγαίναμε για σουβλάκια στην Τράκαινα και πως γινόταν να έχανα όταν θα πηγαίναμε για αστακομακαρονάδα στην κυρά-Βούλα στην χώρα της Ελαφονήσου, στο δεν-θυμάμαι-πως-λέγεται στο τέλος του λιμανιού, πριν το εκκλησάκι και την “Άκρη”. Η κυρά-Βούλα, που πέρα από το όνομα θύμιζε και σε σουλούπι τη μάνα μου, για αυτό θυμάμαι το όνομα της, ήταν χρυσοχέρα. Και στη μαγειρική και στο κουστουμάκι που μας έραβε φεύγοντας.

Αστακομακαρονάδα ο Μάνος Μίχαλος

Δεν είναι ντροπή να θες το ακριβό, το ξεχωριστό, το δύσκολο. Δηλαδή, δεν μπορούν να έχουν όλοι δικαιώμα σε έναν αστακό βρασμένο στο ζουμί του και δύο πακέτα μακαρόνια; Με συγχωρείτε, αλλά γαρίδες βρίσκεις και σε κονσέρβα. Αντιθέτως, ο αστακός από τα βάθη της θάλασσας, βγαλμένος με δυσκολία, έχει άλλη χάρη και ας μην έχει άλλη γεύση (σκέτος δεν είναι για παράδειγμα όπως η καραβίδα, που μπορείς να φας 100 με χοντρό αλάτι, στα κάρβουνα). Τον θες τον αστακό σου το καλοκαίρι, ειδικότερα αν πας σε κανένα νησί της άγονης γραμμής και τον βρεις φθηνό και φρεσκοζώντανο. Στην τελική μια ζωή την έχουμε, δεν πρόκειται να μας χαρίσει κάποιος άλλη. Γι’ αυτό, φάτε τώρα που μπορείτε και έχει ο Θεός. Ναι, ξέρω, ο Θεός έχει, εμείς δεν έχουμε.

Γαριδομακαρονάδα ο Γρηγόρης Μπάτης

Κάθε αστακομακαρονάδα κρύβει και μια ιστορία για τον απλούστατο λόγο πως δεν τρώει κανείς κάθε μέρα. Η δική μου -ιστορία- μοιάζει με σενάριο επιστημονικής (ελληνικής) φαντασίας. Ένα ζεστό απόγευμα του Ιουλίου, μπήκαμε όπως κάθε ημέρα στο μαγειρείο του στρατοπέδου και είδαμε πιάτα γεμάτα αστακούς και μακαρόνια. Δεν ήταν πλάκα. Προφανώς κανείς δεν είχε τα χρήματα να κάνει τέτοια πλάκα. Παρόλα αυτά τα κατάφεραν. 1ον τρώγαμε γελώντας, 2ον η αστακομακαρονάδα έγινε κάτι το εφικτό. Ο στρατός μπορεί να σου διαλύσει τα πάντα. Ακόμα και την απολαυστική στιγμή που τρως αστακομακαρονάδα μια φορά στο τόσο. Δεν θυμάμαι να ξανάφαγα από τότε, ούτε να το ζήτησα. Ποιος ζητάει κάτι που του θυμίζει στρατό και ταυτόχρονα μπορεί να φάει περιορισμένες φορές (όπως ο αστακός) και όχι όποτε θέλει (όπως οι γαρίδες); Καλοκαίρι χωρίς αστακομακαρονάδα είναι κάτι φυσιολογικό. Καλοκαίρι χωρίς γαριδομακαρονάδα και γενικά γαρίδες δεν είναι καλοκαίρι.

Αστακομακαρονάδα ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Λένε ότι εκτιμάς περισσότερο αυτό που δεν μπορείς να φτάσεις. Γαριδομακαρονάδα φτιάχνω πολύ καλή. Αν και δεν υπάρχουν και πολλοί μάρτυρες να σας το πουν. Αστακομακαρονάδα δεν έχω επιχειρήσει να φτιάξω. Όχι τόσο επειδή φοβάμαι ότι θα απετύχω αλλά γιατί όσες αστακομακαρονάδες έχω φάει σε αυτή τη ζωή ήταν πάντα σε ιδανικό περιβάλλον. Από την παραλία του Αγίου Παύλου στην Αμοργό, στα τραπέζια του Πέτρου στη Τζια. Για μένα η διαφορά του να τρως γαρίδα και αστακό είναι παρόμοια με τη διαφορά του να τρως κουτσομούρες τηγανητές ή ένα μεγάλο ψάρι στα κάρβουνα. Ωραίες και οι γαρίδες αλλά δεν πιάνουν μία μπροστά σε ένα καθαρό μεγάλο κομμάτι αστακού. Η γεύση που δίνει η ψίχα του αστακού σε μια σάλτσα που δεν την έχουν πεθάνει στα μπαχαρικά, δεν συγκρίνεται με την γαρίδα που παρακαλάει να υπάρχει λίγο ούζο στη σάλτσα μπας και δώσει γεύση. Όσοι λένε ότι οι δύο μακαρονάδες είναι το ίδιο πράγμα, να παραγγέλνουν καλαμαράκια καλύτερα. Και να τα πνίγουν στο λεμόνι.

Γαριδομακαρονάδα ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Δεν έχω φάει ποτέ αστακομακαρονάδα. #pestenamefate. Δεν ντρέπομαι που το λέω, δεν έχω καμία ενοχή και δεν το λέω με κανέναν ενδοιασμό. Από μικρός κρατάει το τραύμα. Αλόννησος, οικογενειακές διακοπές. Πατεράδες και θείοι μετά από ατέλειωτες ώρες τάβλι και εμένα στην μέση γιατί “έτσι θα μάθεις τάβλι”, δεν έκαναν καμία αλλαγή θέσης και παράγγελναν μία τεράστια πιατέλα αστακομακαρονάδα για την πελεκήσουν όπως έλεγαν. Τότε με έπαιρνε η μάνα μου και μου έδειχνε στην κουζίνα της ταβέρνας ζωντανούς αστακούς να κουνιούνται και έναν κυριούλη να τον σπάει και να ακούγονται ανατριχιαστικοί ήχοι. Και μετά τον έβλεπα να στέκεται πάνω από μακαρόνια ακούνητος. “Να σου βάλω λίγο Δημητράκη;”, όχι έλεγα εγώ κουνώντας το κεφάλι. “Περίεργος ο Δημητράκης στο φαί!”. Τι περίεργος, που τρώτε ένα πράγμα ξύλινο με ελάχιστο κρέας που αμφιβάλω και αν είναι νόστιμο ή όλα τα άλλα το κάνουν νόστιμο. Έτσι σκεφτόμουν τότε και ακόμα δεν έχω καταφέρει να ξεπεράσω αυτή την σκέψη. Οι ψυχολόγοι λένε ότι οι παιδικές αναμνήσεις σβήνουν σιγά σιγά. Αυτός ο ήχος έχει μείνει ακόμα καρφωμένος. Προσπάθησαν πολλοί να με βοηθήσουν, αλλά είπα όχι με κίνδυνο να φανώ ξενέρωτος. Έκανα πάντα την safe επιλογή. Παράγγελνα γαριδομακαρονάδα.

Γαριδομακαρονάδα ο Πασχάλης Κασίδης

Δεν έχει τύχει να δοκιμάσω ακόμα αστακομακαρονάδα και για είμαι ειλικρινής παλαιότερα δεν μου άρεσαν και πολύ οι δοκιμές. Ήμουν άνθρωπος της συνήθειας με το φαγητό μου, αντίθετα με τώρα που σαβουριάζω ότι βρεθεί στο διάβα μου. Ακόμα θυμάμαι δύο καλοκαίρια πριν που έκανα το λάθος να πω στους φίλους μου ότι δεν είχα δοκιμάσει ούτε γαριδομακαρονάδα. Ξεκίνησαν τα ότι είναι “must” του καλοκαιριού και ότι δεν υπήρχε περίπτωση… Έτσι με σύρανε στο ταβερνάκι του Αη Γιώργη, πίσω από την παραλία και μου παρήγγειλαν παρά τη θέληση μου την πρώτη μου γαριδομακαρονάδα. Μία κάμερα είχε στηθεί ακριβώς μπροστά μου για να αποθανατίσει τη στιγμή της πρώτης επαφής. Ααα να μην ξεχάσω και το post της ώρας στο φεισμπουκ για το θάρρος μου απέναντι στη δοκιμή της γαρίδας. Αυτά έχω να θυμάμαι. Οφείλω, όμως, να το παραδεχτώ ότι είχαν δίκιο. Η άτιμη γαριδομακαρονάδα είχε κερδίσει σε παιχνίδι εντός έδρας. Δεν ξέρω αν ήταν οι γαρίδες ή τα μπαχαρικά αλλά από τότε περιμένω πως και πως να επιστρέψω σε εκείνο το ταβερνάκι κάθε καλοκαίρι για να φάω με τους φίλους μου. Φέτος πρέπει να δοκιμάσω και αστακομακαρονάδα.

Αστακομακαρονάδα ο Στέλιος Αρτεμάκης

Αστακομαρανονάδα. Προσωπικά, το δίλημμα μου μοιάζει περίπτωση κατσαριδομακαρονάδας vs αραχνομακαρονάδας αλλά, τέλος πάντων, η αστακομαρακονάδα είναι λιγότερο άγευστη και έχει περισσότερο κρέας. Μπορείς να το ξεχωρίσεις πιο εύκολα από το χητινώδες περίβλημα (αν έχεις σπουδάσει Βιολόγος τα ξέρεις αυτά) χωρίς να μπερδευτεί στο στόμα σου κάποιο κομμάτι και να νομίζεις ότι πετάχτηκε κατσαρίδα στο πιάτο. Και για να μην με λέτε αρνητικό άνθρωπο προτείνω ψαρομακαρονάδα βρασμένη σε ζουμί από μικρά ψάρια και κόκκινη σάλτσα με το κρέας το ψαριού συνοδεύομενη από ένα λευκό μοσχάτο.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΓΑΡΙΔΟΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ ΜΕ 55,5%

Τελικά ωραία τα εδέσματα και οι αστακοί και όλα αυτά, όμως με τη γαρίδα δε συγκρίνεται τίποτα. Το ΟΝΕΜΑΝ αυτό επιλέγει να τρώει όταν δε το ρίχνει στα μακροβούτια αυτό το καλοκαίρι.