«Γιατί οι Αθηναίοι δεν φεύγουν από την Αθήνα;» ρώτησαν και το Reddit απαντά

Δεν είναι εύκολο. Κανείς δεν είπε ότι θα ήταν εύκολο. Όμως υπάρχουν, τους έχουμε δει με τα μάτια μας, είναι υπαρκτά πρόσωπα. Πρώην Αθηναίοι τα μάζεψαν μετά από ένα κοκτέιλ που πήγε στραβά και πλέον ζουν, εργάζονται και ερωτεύονται μακριά από την πρωτεύουσα ακόμα κι αν δεν έχουν την ευκαιρία να δουν για δέκατη φορά τα Φτηνά Τσιγάρα στο αγαπημένο τους θερινό.

Η αποκέντρωση, άλλωστε, είναι μια από τις πιο hot λέξεις των τελευταίων χρόνων, πιο hot και από την Πεντέλη που, παρά την άμεση κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού, κάηκε ξανά. Ξεφύγαμε όμως, άλλος είναι ο λόγος που γράφεται αυτό το κείμενο.

Μπορεί ένας άνθρωπος που ζει στην Αθήνα να καλέσει τη μεταφορική και μέσα σε λίγες ώρες να αφήσει πίσω του την κίνηση και την ένταση της πόλης; Μπορεί. Εμπεριέχει ρίσκο αυτή η απόφαση; Φυσικά. Αυτό καταλάβαμε τουλάχιστον από τις απαντήσεις που έλαβε ένας χρήστης του Reddit όταν έριξε στο τραπέζι τη φυγή από την Αθήνα, τώρα που είναι ακόμα νωρίς.

Η ερώτηση: Έχουμε μια τεράστια Ελλάδα και έχουμε πάει το 50% του Ελληνικού πληθυσμού στην Αθήνα. Και το υπόλοιπο 50% χαίρεται την υπόλοιπη Ελλάδα. Και εμείς ζούμε σαν ζώα πολιτισμένα. Όλο φωτιές, πλημμύρες, κλοπές, ακρίβεια, φόροι, πολυκατοικίες, άγχος, κίνηση, καυσαέριο, και πολλά άλλα.

Γιατί απλά δεν εγκαταλείπουν την Αθήνα; Προσωπικά πήρα απόφαση να πουλήσω ό,τι έχω στην Αθήνα και να μετακομίσω μόνιμα στην επαρχία, να ζήσω σαν άνθρωπος μαζί με την οικογένειά μου. Έχω επιχείρηση στην Αθήνα την οποία (με το ανάλογο ρίσκο) προσπαθώ στην επόμενη 3ετία να τη μεταφέρω.

Γενικά νομίζω βάζουμε δυσκολίες εκεί που ΔΕΝ θα έπρεπε να βάζουμε. Αν κάποιος ΔΕΝ έχει περιουσία στην Αθήνα γιατί μένει; Προσωπικά θεωρώ στην επόμενη 15ετία το πολύ θα έχουν αφήσει πολλοί την Αθήνα λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών (0 πράσινο οπότε ζέστη το καλοκαίρι και πλημμύρες τον χειμώνα) και η επαρχία θα αρχίσει να ανεβαίνει και να ακριβαίνουν και εκεί τα σπίτια κλπ. Θεωρώ τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να φύγει κάποιος, τι λέτε;

Οι καλύτερες απαντήσεις:

-Δώσε remote σε κάθε δουλειά που πάμε να μας κοζάρει ο μπούμερ ιδιοκτήτης για να ξέρει ότι “δουλεύουμε”.

Δώσε υποδομές στην επαρχία, από τρένα μέχρι νοσοκομεία.

Δώσε επενδύσεις σε κάτι πέρα του τουρισμού και συγκεκριμένων βιομηχάνων που έχεις γνωστούς.

Και τότε μιλάμε, δυστυχώς δεν εργαζόμαστε όλοι σε κλάδους που «απλά πάμε επαρχία με τα παιδιά μας».

-Πριν λίγα χρόνια σκεφτόμουν να μετακομίσω στην Καλαμάτα γιατί είναι μια μεγάλη πόλη που μου αρέσει πολύ και έχει καταγωγή η οικογένεια μου, έχει ζωή όλο το χρόνο, δεν της λείπει κάτι ενώ έχει εύκολη μετάβαση στην Αθήνα αν χρειαστεί για κάποια υποχρέωση.

Ξεκίνησα κοιτώντας τι ευκαιρίες υπάρχουν στον κλάδο μου (Marketing). Μάντεψε, καμία. Μόνο για σερβιτόρος έβρισκα. Οπότε πρακτικά θα έπρεπε να γυρίσω άνω κάτω τη ζωή μου για να γίνω freelancer σε μια πόλη που δεν έχω γνωριμίες (για να κάνω τουλάχιστον μια αρχή, μετράει πολύ στην επαρχία) ή αν ήμουν «τυχερός», να έβρισκα δουλειά σε κάποιον από τους ελάχιστους εργοδότες στον κλάδο μου ο οποίος θα ήξερε ότι δεν έχω εναλλακτικές απασχόλησης και θα μπορούσε να το εκμεταλλεύεται αντίστοιχα.

Οπότε μπράβο φίλε μου που παίρνεις το ρίσκο αλλά για τους περισσότερους από εμάς, το ρίσκο αυτό φαίνεται δυσανάλογα μεγάλο. Γενικότερα είναι ευθύνη της πολιτείας να ενισχύσει την επαρχία ουσιαστικά, δεν μπορούμε να περιμένουμε να αλλάξουμε ατομικά την τάση εκτός αν με κάποιο τρόπο η ζωή στην Αθήνα γίνει πραγματικά ανυπόφορη για τη συντριπτική πλειοψηφία.

-Έχεις ζήσει στην ελληνική επαρχία; Χωρίς να θέλω να εκμηδενίσω όσα λες, που πολλά από αυτά είναι σωστά, δεν είναι όλα ρόδινα μακριά από την κακή Αθήνα. Τι θα κάνεις αν χρειαστείς νοσηλεία; Τι θα κάνεις αν χρειαστείς προσωπικό για την επιχείρηση σου που να μη δουλεύει remote? Όλα σχετικά είναι, επίσης τι ορίζεις ως επαρχία;

-Όπως το φαντάζομαι, δύο κρίσιμοι λόγοι κι ένας επίσης αρκετά σημαντικός:

Δουλειές.

Περίθαλψη. Περίθαλψη σημαίνει παθαίνεις κάτι και υπάρχει γιατρός να σε δει και δε σε πάνε καπάκια στην Αθήνα/Θεσσαλονίκη.

Αν δεν τα έχεις αυτά τα δύο δεν πας πουθενά. Επίσης παίζουν ρόλο οι μεταφορές. Αν μένεις πχ σε νησί όπου το χειμώνα περνά ένα καράβι τη βδομάδα αυτό αντανακλάται σε πολλούς τομείς της καθημερινής ζωής. Αντίστοιχα αν είσαι σε κάποιο μέρος της ηπειρωτικής χώρας με κακό δρόμο και ανύπαρκτη σιδηροδρομική γραμμή.

Αν θελουμε ο κόσμος να πάει επαρχία χρειάζονται επενδύσεις σε υγεία, μεταφορές και βιομηχανία που να μπορεί να στηρίξει τον ντόπιο πληθυσμό. Αλλιώς άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.

-Δεν υπάρχουν υποδομές ούτε και επιχειρήσεις στην επαρχία προκειμένου ο κόσμος να μπορεί να μετακομίσει και να ζήσει εκεί. Αν πας σε χώρες του εξωτερικού θα δεις ότι ο πληθυσμός είναι απλωμένος σε όλη τη χώρα και δεν βρίσκεται μόνο συγκεντρωμένος στην πρωτεύουσα.

Αυτό όμως συμβαίνει γιατί υπάρχει υποδομή και αντίστοιχα εργασία σε όλο το μήκος και το πλάτος της χώρας. Στην Ελλάδα αυτό δεν συμβαίνει. Εγώ μετά χαράς θα πήγαινα να δουλέψω και να μείνω στην επαρχία της Ελλάδας, αλλά πού ακριβώς να πάω και να βρω δουλειά; Εάν η χώρα δεν ξεκινήσει να αναπτύσσει βασικές υποδομές και να προσελκύσει επιχειρήσεις στην επαρχία, δεν θα αλλάξει τίποτα.

-Όσοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι είτε δεν μπορούν να φύγουν είτε, κι αν ακόμη φύγουν οι ίδιοι, θα αντικατασταθούν από άλλους, με αποτέλεσμα ο αριθμός να παραμείνει σταθερός.

Όσοι είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι πρέπει να παραιτηθούν, αν θέλουν να φύγουν. Οι περισσότεροι φοβούνται να ρισκάρουν ή απλά δεν μπορούν να το κάνουν, γιατί δεν υπάρχουν αρκετές θέσεις εργασίας στην επαρχία γι’ αυτούς.

Οι συνταξιούχοι δυσκολεύονται να προσαρμοστούν αλλού (και) λόγω ηλικίας. Έχω συγγενείς που έζησαν στην Αθήνα όλη την ενήλικη ζωή τους και δοκίμασαν να γυρίσουν στο χωριό τους μετά τη συνταξιοδότηση. Πολύ απλά δεν μπορούσαν να βολευτούν εκεί, δεν τους ταίριαζε πια.

Για να μην πολυλογούμε, η αδράνεια εξηγεί πολλά απ’ όσα γίνονται στην κοινωνία. Στο 90% των περιπτώσεων είναι ευκολότερο να μείνεις εκεί που είσαι παρά να φύγεις. Μπράβο σε όσους τολμούν κάτι διαφορετικό, αλλά δεν είναι όλες οι ηλικίες, και εντέλει όλοι οι άνθρωποι, έτσι.

Δεν ανέφερα καν το θέμα της κατοικίας. Πολλοί μεσήλικες και άνω μένουν σε δικό τους σπίτι. Πόσο εύκολο και ρεαλιστικό είναι να το αφήσουν, για να πάνε να νοικιάσουν στην επαρχία;

-Αν η επαρχία είχε λεφτά και δουλειές της προκοπής, θα σου έλεγα εγώ αν δεν θα ήταν κανένας εκτός από τους βέρους Αθηναίους στην Αθήνα ακόμα. Η ελληνική επαρχία είναι τόσο παρατημένη και εξαθλιωμένη, που μόνο αν είσαι αγρότης αξίζει, και δεν θέλουν όλοι την αγροτική ζωή.

Δεν γίνεται στην Πάτρα που είμαι εγώ, στην τρίτη πόλη της Ελλάδος, να σου δίνουν μισθούς 700-900 ευρώ για φορτηγό διανομή όταν στην Αθήνα δίνουν 1300-1400, και στην νταλίκα να δίνουν όλοι 1100-1300 όταν στην Αθήνα δίνουν όλοι 1700+ για παρόμοιες δουλειές.

Θα μου πεις ότι η διαφορά φαίνεται και στα ενοίκια, που είναι πιο ακριβά στην Αθήνα. Σίγουρα. Αλλά δεν είναι φθηνά πλέον στην Πάτρα και στην κάθε Πάτρα. Τα ενοίκια της Αθήνας δεν είναι τόσο πιο ακριβά ώστε να καταπίνουν ολόκληρες τις διαφορές στους μισθούς. Δεν επιβιώνεις πλέον με έναν μισθό στην Πάτρα, ενώ στην Αθήνα κουτσά στραβά κάτι θα κάνεις χωρίς να πουλήσεις τα νεφρά σου.

– Προσωπικά ήρθα στην Αθήνα για δουλειά το Γενάρη του 2024. Δουλεύω σαν software engineer. Έψαχνα να βρω remote τους πρώτους μήνες αλλά χωρίς προϋπηρεσία δύσκολο οπότε βρήκα μια hybrid. Αν έβρισκα remote δουλειά θα είχα φύγει από Αθήνα χτες, χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι άθλιο μέρος.

-Επαρχία ε; Καλή τύχη αν αρρωστήσεις. Και δε μιλάω καν για σοβαρά περιστατικά. Καλή τύχη αν θες εναλλαγή προσώπων και τοπίων. Καλή τύχη με το να βρεις μια δουλειά της προκοπής. Όλα έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ