Γιορτή ή γενέθλια;

Στο εορταστικό μας δίλημμα, η συντακτική ομάδα του ΟΝΕΜΑΝ διαλέγει ποιο είδος γιορτής προτιμά. Τη γιορτή την ονομαστική με τα ονόματα και τους αγίους ή τα γενέθλια, με τις τούρτες και τις άβολες φωτογραφίες από το παρελθόν;

Πες μας τη γνώμη σου και μετά δες τι διαλέξαμε εμείς!

Γενέθλια ο Πάνος Κοκκίνης

Δεν θεωρώ το ότι κατάφερα να μεγαλώσω ένα χρόνο παραπάνω ιδιαίτερο επίτευγμα. Άρα πραγματικά δεν βρίσκω λόγο να το γιορτάσω. Όπως εξίσου άσκοπη (ίσως ακόμη πιο πολύ) βρίσκω και την ονομαστική γιορτή. Τουλάχιστον όμως στα γενέθλια είναι λιγότεροι οι άσχετοι και οι ηλίθιοι που θυμούνται να σε πάρουν. Είναι πιο ελέγξιμη η κατάσταση. Υπάρχει δηλαδή περίπτωση, 1 στους 2 που θα σε πάρουν τηλέφωνο, να είναι άνθρωποι που γουστάρεις να ακούσεις. Επίσης, στα γενέθλια, παίζει τούρτα. Η δικιά σου τούρτα. Ναι, είναι όλο και πιο φωταγωγημένη κάθε χρόνο, αλλά τουλάχιστον παραμένει γλυκιά. Άσε που, αν έχεις ανθρώπους που νοιάζονται για σένα, και στην κάνουν καστομιά, μπορεί και να έχει πλάκα η φάση. Όπως πλάκα μπορεί και να έχει ένα πάρτι-έκπληξη. Ειδικά αν όντως δεν το πάρεις χαμπάρι. Κάτι που, στην περίπτωση της ονομαστικής, δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Εκτός και αν είσαι ντιπ για ντιπ καμμένος.  

Γενέθλια ο Ηλίας Αναστασιάδης

Η γιορτή και ειδικά τα γενέθλιά μου είναι ένα φιάσκο. Στις 3 Αυγούστου δεν μπορώ να μαζέψω ούτε άλλους πέντε για να παίξουμε 3on3. Παρότι κάθε χρονιά υπόσχομαι ότι στα επόμενα γενέθλια θα κάνω κάτι πιο αξιοπρεπές απ’ το να βλέπω μόνος μου ταινίες (αφού δεν βρίσκεται άλλος άνθρωπος στην Αθήνα για να κάνουμε κάτι), αποτυγχάνω παταγωδώς. Κάθε γενέθλιο είναι χειρότερο από το προηγούμενο εδώ και 15 χρόνια. Σκέφτηκα να τα γιορτάσω τέλη Αυγούστου που ο κόσμος επιστρέφει, αλλά δεν προχώρησα, γιατί φοβήθηκα ότι θα έχει χαθεί το feeling. Και τότε γιατί διαλέγεις γενέθλια, θα ρωτήσεις. Γιατί πραγματικά ποιος ασχολείται με τη γιορτή; Τα γενέθλια, μάλιστα, είναι μια προσωπική γιορτή. Είτε την περνάς με πάρτι-έκπληξη είτε την περνάς σα μαγκούφης στους τέσσερις τοίχους (story of my life), η ημέρα σου ανήκει. Και τώρα οργανώστε μου κάτι για τις 3 Αυγούστου 2015, αλλά να μην το μάθω αν γίνεται. Θέλω να είναι έκπληξη.

Γιορτή ο Μάνος Μίχαλος

Δύσκολο, πολύ δύσκολο. Πολύ πολύ δύσκολο. Γιατί τα γενέθλια είναι κάτι προσωπικό, γιουνίκ, κάτι που αφορά εσένα μόνο εκτός αν, ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΛΕΩ, πέσεις στη δική μου περίπτωση και βρεις έναν πολύ στενό φίλο (τον Άρη Τζετίτογλου, γεια σου Άρη εκεί στα ξένα) να έχει γεννηθεί την ίδια μέρα και χρονιά, ενώ λίγο αργότερα εντοπίσεις άλλους δύο μέσα στον ίδιο χώρο εργασίας. Βέβαια, αν είσαι άνθρωπος που τα παρασκέφτεται τα πράγματα, τα γενέθλια έχουν αριθμούς, οι αριθμοί είναι χρόνια, τα χρόνια περνάνε και πάει λέγοντας. Η γιορτή, από την άλλη, αν είναι μέσα στα Χριστούγεννα, ακριβώς μια μέρα μετά, είναι πάντα καλή για να συνδυάσεις έξοδο, διασκέδαση, κανά χαρτί, ενώ όταν έχεις πέσει και σε κολλητό που γιορτάζει μια μέρα μετά, μοιράζεσαι τα έξοδα και σου έρχεται σούπερ η φάση. Προφανώς ότι γιορτάζουν και άλλοι χιλιάδες Μάνοι αυτού του τόπου, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, μικροπρεπή. Παρότι θα έλεγα γενέθλια, τώρα στα 32 νομίζω πώς θα ποντάρω στη γιορτή. Είναι και σε λίγες μέρες, οπότε θα τσιμπήσω και κανά δωράκι.

Γενέθλια ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Κανονικά το κείμενο εδώ έπρεπε να το γράψει μόνος του ο Θέμης ή ακόμα καλύτερα ο πατέρας του. Αλλά εντάξει. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος με τη γιορτή μου. Περνάω πάντα φανταστικά. Έχω συνήθως ελάχιστη δουλειά, τρώω τον άμπακο το μεσημέρι και το βράδυ το περνάω με τους αγαπημένους μου. Ξέρεις γιατί; Γιατί είναι Χριστούγεννα. Και αν δεν περνάς καλά τα Χριστούγεννα είσαι ή κομπλεξικός ή φαντάρος. Αλλά αυτό το μπέρδεμα με τις γιορτές, αυτή η ούτως ή άλλως προκαθορισμένη γιορτή με ξενερώνει και λίγο. Κάνω δεν κάνω κάτι, Χριστούγεννα είναι, θα μαζευτούμε. Σε αγαπάνε δεν σε αγαπάνε, κάποιοι θα σε θυμηθούν γιατί με τη γαλοπούλα στο στομάχι βγάζουν κινητά και ψάχνουν Χρήστους, Χριστίνες κλπ. Ενώ τα γενέθλια είναι ωραία, είναι μοναδικά. Και αν θες να κάνεις κάτι φανταστικό, θα το κάνεις. Αν δεν θες να σε θυμηθεί κανένας, το βγάζεις κι από το Facebook και ησυχάζεις. Έχω περάσει καλά στη γιορτή μου. Αλλά στα γενέθλιά μου έχω περάσει φανταστικά.

Γενέθλια ο Θανάσης Κρεκούκιας

Πλάκα έχουν και η γιορτή και τα γενέθλια. Η διαφορά είναι μόνο μία και από μόνη της κάνει τη διαφορά. Η τούρτα. Τελεία και παύλα. Όλα τα υπόλοιπα είναι σε δουλειά να βρισκόμαστε. Η τούρτα. Κι ας έχει όσα κεράκια θέλει πάνω της. Αρκεί που είναι τούρτα. Κατά προτίμηση σεράνο. Ή ότι άλλο θέλει. Άσπρη (όπως της φωτογραφίας το 1988), σοκολατί, μωβ, ροζ, αλλά τούρτα. Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Μόνο ετούτο. Η τούρτα.

Γιορτή πλέον ο Στέλιος Αρτεμάκης

Μισό λεπτό να κάνω τις πράξεις. Έξι αδέρφια σύνολο ο πατέρας μου επί τρία παιδιά μέσον όρο ο καθένας και οχτώ αδέρφια η μάνα μου επί δύο παιδιά ο καθένας μας κάνουν 40 ξαδέφια- αδέρφια και 29 πρώτοι θείοι και θείες. Βάλε μέσα τώρα τους κολλητούς εγώ σου λέω, τους νονούς, τα πεθερικά πλέον, τα αδέρφια των πεθερικών. Με συντηρητικές εκτιμήσεις είναι όχι λιγότερο από 100 άτομα που ξέρω με τα ονόματα τους και έχω κοντινή σχέση τόσο που θα μπορούσαν να πάρουν τηλέφωνο στη γιορτή για χρόνια πολλά. Το οποίο μέχρι δύο τρία χρόνια πριν αντιμετώπιζα ως εξής. Δεν απαντούσα σε κανένα τηλέφωνο, ευτυχώς ήμουν στη δουλειά μέχρι αργά το απόγευμα οπότε είχα δικαιολογία, αν τυχόν επέμενε κανείς απαντούσα και έπαιρνα εγώ πίσω τα 5-10 που θεωρούσα ότι έπρεπε. Έτσι γινόμουν εγώ ο γραφικός.

Οι άλλοι έβγαζαν από πάνω τους την υποχρέωση, χωρίς να μιλήσουν ή να βρεθούν στην άβολη στιγμή του δεν έχω τι να πω και οι ευχές τελειώνουν, εγώ ήμουν ο περίεργος του σογιού ολόκληρου και η ζωή κυλούσε. Η καθοριστική στιγμή ήταν ένας γάμος στην Κρήτη. Εχω πάει, τα ξαδέρφια με φωνάζουν ξάδερφο γιατί μπορεί και να μη θυμούνται το όνομα μου, μου κάνουν ακριβώς τις ίδιες ερωτήσεις που μου έκαναν και πριν τρία χρόνια, στον προγούμενο γάμο την ώρα που εγώ ιδρώνω να θυμηθώ τα ονόμα τους και να βρω ενδιαφέροντα πράγματα να πω. Και τότε είπα έτσι είστε ρε π@#$234δες. Θα σας θυμάμαι κάθε χρόνο. Και θα απαντάω κάθε χρόνο. Θα σας παίρνω και τηλέφωνα στις γιορτές σας και θα σας βάζω να μιλήσετε με όλο το σόι.

Γιορτή πλέον. Με τα χίλια.

Γενέθλια ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Ας μην γελιόμαστε. Παλιά ήταν πιο ρομαντικά τα γενέθλια. Ήξερες ότι εκτός συγγενικών προσώπων και θειάδων, αυτός-αυτή που θα σε πάρει είναι γιατί κάπου έχει σημειώσει την ημερομηνία. Πόσα γενέθλια περίμενες να σε πάρει τηλέφωνο εκείνη και τελικά ένιωθες ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο με το που έβλεπες το όνομα της στο κινητό ενώ όταν σε ξέχναγε ήσουν ψιλοάδειος. Όχι μωρέ ότι εξαρτάται η ψυχολογία μας από τις γυναίκες. Ούτε από το μυαλό να μην σου περάσει αυτό. Όλα αυτά τα ωραία και τα ρομαντικά τώρα τέλος. Πάπαλα. Από τότε που βάλαμε τα γενέθλια μας στο facebook γιορτή και γενέθλια είναι το ίδιο πράγμα. Και τώρα ο Ζούκεμπεργκ μας ζήτησε -αν θέλουμε πάντα- να βάλουμε και την γιορτή μας. Μην τυχόν και ξεχάσει εκείνος που έχεις να μιλήσεις 12 χρόνια να σου πει “Χρόνια πολλά, ότι επιθυμείς”. Ίδιο μήνυμα είτε είναι γιορτή είτε γενέθλια. Βέβαια μην είμαστε ισοπεδωτικοί. Είναι πιο ιδιαίτερα τα γενέθλια γιατί εκείνη την μέρα είναι η δική σου μέρα. Είναι η μέρα που ψάχνουν εσένα στον κατάλογο και όχι όλους τους συνονόματους σου. Ενώ στην γιορτή πας στην δουλειά και βάζεις τα γλυκά σου δίπλα σε άλλες πέντε κούτες. Στα γενέθλια είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής, ο άνθρωπος που δείχνει ο προβολέας. Άντε και ο κολλητός σου που έχει γενέθλια την επόμενη και τα γιορτάζετε μαζί.

Γενέθλια ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Προτιμώ τον ευρύτερο όρο ‘γλέντι’ πάσης φύσεως, οπότε ανάμεσα στα δύο θα διάλεγα αυτό που περισσότερο προσεγγίζει το γλέντι, δηλαδή θα γενέθλια. Όπου παραδοσιακά βρίσκεσαι κυρίως με πιο κοντινούς σου ανθρώπους και κάνεις πράγματα πιο προσωπικά. Υπάρχουν πολλά γενέθλιά μου που θυμάμαι ακριβώς τι έχω κάνει και με ποιους- όχι σε βαθμός πρωτοχρονιάς, που τις θυμάμαι όλες μία προς μία, αλλά σίγουρα παραπάνω από τις γιορτές, δηλαδή μια εξουθενωτική μέρα ενός μπαράζ τηλεφωνημάτων ή μηνυμάτων με το απαραίτητο “χρόνια πολλά”. Ίσως βοηθάει και η ιδιαιτερότητα των γενεθλίων, τα οποία γιορτάζω αυγουστιάτικα. Κάθε χρόνο, και μόνο η υποψία μαζέματος φίλων στην καλοκαιρινή Αθήνα είναι ένας μικρός άθλος. Εκ των πραγμάτων, αυτοί που κάθε φορά είναι εκεί και περνάμε μαζί εκείνη τη μέρα, αποκτούν μια έξτρα δόση αγάπης. Η μέρα σημαίνει ένα τσικ παραπάνω, λογικό δεν είναι; Η γιορτή μου… δεν ξέρω καν πότε είναι. Συνήθως το μαθαίνω από συγγενή ή από τον πρώτο που θα μου ευχηθεί. Δε θυμάμαι ποτέ κάτι που έχω κάνει στη γιορτή μου. Δε θα μπορούσε να σημαίνει λιγότερα αυτή η μέρα. Γενικά, γιατί ψηφίζετε γιορτή όσοι ψηφίζετε γιορτή; Είστε καλά; Σας αρέσει να μοιράζεστε μια μέρα με μερικές χιλιάδες αγνώστους που τη γιορτάζουν μαζί σας επειδή σας δώσαν το ίδιο όνομα; Ελάτε τον Αύγουστο αν είστε στην Αθήνα να πιούμε μαζί για να νιώσετε λίγο!

Γιορτή ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Έχουν κάτι ξενέρωτο τα γενέθλια, ακόμη κι αν είμαι από τους χοντρόπετσους που δεν ενοχλούνται από τα χρόνια που περνούν. Έκανα ένα μίνι-flash back στο παρελθόν για να διαλέξω. Αν εξαιρέσω το πάρτι των 30 που είχα περάσει πραγματικά πολύ καλά, τα άλλα γενέθλια που θυμάμαι είναι όταν παλιά, στην 5η δημοτικού, όταν η ημερομηνία είχε συμπέσει με τη σχολική εκδρομή σε ένα μουσείο με Δεινόσαυρους. Είχα μάλιστα οπλιστεί με καρδούλες από το Κάραβαν (άστο…) για να κεράσω τους συμμαθητές και ήμουν έτοιμος για τη μέρα που πιθανότατα θα ήταν η καλύτερη της ζωής μου: εκδρομή, γενέθλια, δεινόσαυροι και καρδούλες από το Κάραβαν. Θυμάμαι, όμως, ότι εκείνη την ημέρα είχα τρομερό πονοκέφαλο και δεν πέρασα καλά. Και από τότε λίγο σπάστηκα να πω την αλήθεια με τη φάση γενέθλια κτλ. Η γιορτή από την άλλη έχει το καλό ότι συνδυάζεται με τα Χριστούγεννα. Και όσο και να μου τη σπάει η φάση, παραδέχομαι ότι είναι καλή διότι όλο και κάποιος θα έχει επιστρέψει από το εξωτερικό και όσο να ‘ναι θα έχουμε αφήσει λίγο τη ρουτίνα της δουλειάς. Γιορτή οπότε. Γιατί γιορτή; Να γίνουν άτρωτοι οι τρωτοί. Τρελές χαρές, βουβές φωνές, βγάλε τη μάσκα σου και δες. Δικό σας…

Γενέθλια ο Θέμης Καίσαρης

Oh, don’t get me started on that. Μισώ τις γιορτές. Όχι μόνο τη δική μου, όλες. Όσο πιο “μεγάλη” είναι μια γιορτή, τόσο αυξάνεται το μίσος. Btw, τι πάει να πει μεγάλη γιορτή; Υπάρχει μονάδα μέτρησης αγίου;  Ο,τι κι αν υπάρχει, δεν είναι πάνω απ’την παλιά ρήση του φάδερ, την απάντηση σε κάθε “χρόνια πολλά για τη γιορτή σου”: Ο άγιος γιορτάζει, όχι εγώ.

Του αγίου τάδε λέει το εορτολόγιο, όχι του “καθενός που έχει το ίδιο όνομα και σκεφτήκαμε ένα τρομερό κόλπο marketing που θα συνδέει αιώνια τους ανθρώπους με τους αγίους μέσω του ονόματός τους, που τάχα μου θα το παίρνουν προς τιμήν τους”. Με γεια του με χαρά του του Αγίου, ας τιμήσουν οι πιστοί τη μνήμη του, το έργο του (που υποτίθεται πως γνωρίζουν) και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, αλλά όχι.

Η μόνη χρησιμότητα των γιορτών είναι να σε θυμηθούν άνθρωποι που δεν είναι τόσο κοντινοί σου ώστε να ξέρουν τα γενέθλιά σου. Ένα “χρόνια πολλά, τι κάνεις ρε συ, χαθήκαμε”. Οτιδήποτε άλλο, είναι δημόσιες σχέσεις. “Του Αγίου Νικολάου σήμερα, κάτσε να σκεφτώ πόσους Νίκους ξέρω”.

Να χαίρεσαι το όνομα σου; Σοβαρά τώρα; Δηλαδή, τι να κάνω για να το χαρώ;

Γενέθλια ο Γρηγόρης Μπάτης

Από αλλού το περίμενα (το ΣΟΚ να ψηφίσει κάποιος γιορτή) και από αλλού μου ήρθε. Έλεγα πως ο “όχι σε όλα” Αρτεμάκης θα χαλάσει το 100%, όμως μας την έκανε τελικά πρώτος ο Μίχαλος. Μα είναι δυνατόν; Ποια γιορτή; Τι είναι η γιορτή; Πόση σημαντικότητα και πόσο ενδιαφέρον έχει η γιορτή; Γιορτάζουμε λέει τ’ όνομά μας, ενώ αν έχουμε δύο ονόματα γιορτάζουμε δύο φορές. Και η πιο ασήμαντη ευχή στην ιστορία της ανθρωπότητας:-“Να χαίρεσαι το ονοματάκι σου”.-“Μαλάκα, κάθε 25 Γενάρη δεν μπορείς να φανταστείς πόσο περήφανος νιώθω που λέγομαι Γρηγόρης”.Μπορώ να πω πολλά επιχειρήματα ακόμα, όμως νομίζω πως δεν χρειάζεται. Εκτός από τον Μίχαλο και τον Αρτεμάκη, όλοι οι εντάξει άνθρωποι συμφωνούν μαζί μου. Βασικά, όλοι οι άνθρωποι (θα πρέπει να) προτιμούν τα γενέθλια, γιατί τότε έχουν λόγο να γιορτάσουν. Ήρθαν στη ζωή, αντίκρισαν για πρώτη φορά το φως, ξεκίνησαν τα πάντα τέλος πάντων.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΕ 72,7%

Καλοί οι άγιοι αλλά σαν τα γενέθλια με τα δώρα, δεν έχει.