GNTM: H κανονικοποίηση της προσβολής δεν σε προετοιμάζει για τίποτα

Έιχαμε σχολιάσει πριν λίγες βδομάδες για μια φωτογράφιση που έπρεπε να διακοπεί επιτόπου. Τώρα ίσως ήρθε η στιγμή να δούμε κάτι ακόμα. Την υπερβολική και στερεοτυπική αυστηρότητα των κριτών προς τους διαγωνιζόμενους. Δεν είναι βέβαια καινούργια υπόθεση. Δεν είναι μόνο ότι τα αυστηρά σχόλια και οι φωνές κάνουν πιο εντυπωσιακό το θέαμα. Είναι ότι έχουμε συνηθίσει να αντιλαμβανόμαστε τον καλό δάσκαλο ως τον αυστηρό δάσκαλο. Αυτό που επιβάλλει την πειθαρχία προσβάλλοντας καμιά φορά τους μαθητές του.

Αυτό το πλαίσιο όμως εδώ αποκτάει και μια νέα μη-παιδαγωγική πλαισίωση. Η συνθήκη είναι η κλασική. Δεν είμαστε εμείς κακοί. Εδώ είναι προστατευμένο περιβάλλον. Εμείς σε προετοιμάζουμε για τον έξω κόσμο. Σε σκληραγωγούμε. Αν δεν νιώσεις καλά σε μια καμπάνια για την οποία είσαι υποψήφιος, τι θα κάνεις; Θα βάλεις τα κλάματα; Όχι. Είμαι σίγουρος ότι αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούτε. Και είναι πολύ ευρύτερο από το GNTM. Είναι μια ιδεολογία που λέει ότι για να φτάσεις ψηλά πρέπει να κάνεις θυσίες. Καλά μέχρι εδώ. Θυσίες όμως που ξεπερνούν το κομμάτι της σκληρής δουλειάς. Πρέπει να θυσιάσεις ακόμα και μέρος και των ίδιων των δικαιωμάτων σου.

Τι συμβαίνει εδώ λοιπόν; Συμβαίνει αυτό που λέμε “φυσικοποίηση”. Παίρνεις μια συνθήκη εκεί έξω η οποία είναι απεχθής, την καθιστάς δεδομένη και πετάς τη νέα γενιά μέσα τονίζοντάς της πόσο δεδομένη είναι. Αυτό όμως δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτό. Σε όποια φάση οποιασδήποτε καριέρας και αν βρίσκεται κάποιος, είναι απαραίτητο να διεκδικεί τα δικαιώματά του. Και ένα δικαίωμα που έχει είναι να του συμπεριφέρονται με σεβασμό.

Αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει στο GNTM. Δεν συμβαίνει oύτε στα περισσότερα talent shows εκεί έξω. Με μερικές μόνο φωτεινές εξαιρέσεις. Η ανάγκη νεαρών ανθρώπων και βρουν μια δίοδο για να πάνε μπροστά, που ας το παραδεχτούμε, είναι το πάμφθηνο πετρέλαιο όλων αυτών των show γίνεται και υλικό προς εκμετάλλευση. Αν υπάρξει οποιαδήποτε αντίδραση εκ μέρους τους η απάντηση είναι άμεση και αποστομωτική: Δεν θα πας πουθενά έτσι.

Δεν έχω ιδέα από τον χώρο της μόδας. Ξέρω ότι είναι το πιο πιθανό να λένε αλήθεια σε αυτό. Είναι εξάλλου άνθρωποι που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους εκεί. Ο χώρος της μόδας είναι πολύ σκληρός. Αλήθεια όμως. Αν ένα show που παρουσιάζει μια αναπαράσταση της πραγματικότητας στη μόδα φυσικοποιεί και τελικά αναπαράγει όλα τα κακά στον τρόπο που έχουν συντεθεί οι εργασιακές σχέσεις, τότε ποιος δεν θα το κάνει; Αν δεν αναγνωρίσεις το δικαίωμα του καθενός στην αξιοπρέπεια σε ανθρώπους χωρίς τους οποίους τελικά το ίδιο το show δεν θα υπήρχε, σε ποιον θα το αναγνωρίσεις;

Γιατί δεν χορταίνουμε ποτέ ένα καλό comeback; Από τον Gandalf the White μέχρι τον δεύτερο θρίαμβο του Keanu Reeves, θυμόμαστε τα comebacks της ποπ κουλτούρας που μας ισοπέδωσαν στο νέο επεισόδιο του POP για τις Δύσκολες Ώρες!