Η τραγική ιστορία των τελευταίων τσάρων της Ρωσίας

Ο μύθος γύρω από τους Ρομανόφ φτάνει ζωντανός μέχρι τις μέρες μας, όχι τόσο για τα πεπραγμένα της βασιλείας τους -που ήταν καταστροφικά- όσο για τα γεγονότα που συνδέθηκαν με τον θάνατό τους. Τα γεγονότα που προηγήθηκαν, αλλά και τα γεγονότα που ακολούθησαν και των οποίων απόηχός τους φτάνει μέχρι σήμερα.

Και μόνο η υποψία ότι κάποιο απ’ τα βασιλικά μέλη μπορεί να γλίτωσε την εκτέλεση και να κυκλοφορούσε κρυμμένο ανάμεσα στους κοινούς θνητούς, συνάρπαζε για δεκαετίες τον δυτικό κόσμο.

Τώρα μία καινούργια σειρά, το ‘The Romanoffs’ του Amazon, έρχεται να ασχοληθεί με τους ‘επίδοξους’ απόγονους της τσαρικής οικογένειας και όχι με την ιστορία της τελευταίας αυτοκρατορικής οικογένειας της Ρωσίας (μη σε μπερδεύει ο τίτλος).

Εμείς, ανυπομονώντας για τη σειρά, κάναμε ένα φρεσκάρισμα στις γνώσεις μας γύρω από τον Νικόλαο τον 2ο και τη φαμίλια του και μαζέψαμε μερικά πολύ ενδιαφέροντα facts που ίσως να μην τα γνωρίζεις.

Και ξεκινάμε με το πιο πρόσφατο:

1.

Στις 14 Αυγούστου του 2000, ο Νικόλαος και η οικογένειά του αγιοκατατάχθηκαν από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, για την “ταπεινότητα, την καρτερία και την πραότητα” τους. Ονομάστηκαν όμως ‘παθοφόροι’ και όχι ‘μάρτυρες’, αφού ο θάνατος τους δεν σχετιζόταν άμεσα με τη χριστιανική πίστη, αλλά πέθαναν στα χέρια πολιτικών τους αντιπάλων.

2.

Η Βρετανή Βασίλισσα Βικτώρια ήταν αιμοφιλική, πρόκειται για μία κληρονομική αρρώστια η οποία δεν επιτρέπει στο αίμα να πήξει κανονικά και άρα να επουλώσει μία ανοιχτή πληγή σε φυσιολογικούς χρόνους. Αυτήν την αρρώστια την ‘πέρασε’ και στον γιο της, τον πρίγκιπα Λεοπόλδο, οποίος πέθανε πολύ νέος, μόλις στα 30 του χρόνια. Από ό, τι φαίνεται και η κόρη της είχε αυτό το γονίδιο και μέσα από την ένωση των δύο βασιλικών οικογενειών, το μετέφερε και στη τσαρική οικογένεια. Ο Νικόλαος ο 2ος παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα Φεοντορόβνα, εγγονή της Βασίλισσας Βικτώριας. Ο μοναδικός τους γιος, διαγνώστηκε επίσης από αιμοφιλία, μία αρρώστια που ταλαιπώρησε όχι μόνο τη βασιλική οικογένεια, αλλά και τον ίδιο τον λαό. Πολλές απ’ τις αποφάσεις του τσάρου βασίζονταν στο γεγονός ότι έτρεμε για τη ζωή του μοναδικού αρσενικού του διαδόχου, ενώ αυτή η κατάσταση ήταν που τους έκανε να πέσουν στην ανάγκη του Ρασπούτιν.

3.

Το 1915, κατά τη διάρκεια δηλαδή του Ά Παγκόσμιου Πολέμου, ο τσάρος ανέλαβε προσωπικά τη διοίκηση του στρατού. Αυτή του η απόφαση όμως δεν ήταν μία καλοζυγισμένη κίνηση τακτικής, καθότι ο ίδιος αποδείχτηκε γενικά ανίκανος τόσο στη διοίκηση του στρατού, όσο και στη διοίκηση του κράτους. Ανέλαβε αυτή τη θέση, στηριζόμενος σε ένα όραμα που είδε ο Ράσπούτιν, σύμφωνα με το οποίο ο μόνος τρόπος να κερδίσει η Ρωσία στον πόλεμο ήταν να αναλάβει ο τσάρος τη θέση του αρχιστράτηγου. Η Ρωσία έχασε εκατομμύρια άντρες κατά τη διάρκεια του πολέμου, ξεσηκώνοντας τον λαό εναντίον του τσάρου και σημαίνοντας ουσιαστικά την αρχή του τέλους για την αυτοκρατορική οικογένεια.

4.

Κατά τη διάρκεια του Ά Παγκοσμίου Πολέμου οι γυναίκες της οικογένειας βοήθησαν ενεργά στο πεδίο των μαχών. Δεν πολέμησαν βέβαια (δεν ήταν φτωχές, αυτό είναι ‘προνόμιο’ άλλων), αλλά βοήθησαν ως νοσοκόμες. Οι μεγαλύτερες, η Όλγα και η Τατιάνα εκπαιδεύτηκαν ως νοσοκόμες του Ερυθρού Σταυρού και εργάστηκαν στο στρατιωτικό νοσοκομείο που έφτιαξε η μητέρα τους, όσο η Μαρία και η Αναστασία, επισκέπτονταν τους τραυματίες και έπαιζαν παιχνίδια μαζί τους για να τους ανεβάσουν το ηθικό.

5.

Οι ίδιες αυτές αδερφές, κατά τον κατ’ οίκον περιορισμό του 1917, κόλλησαν ιλαρά με αποτέλεσμα να αρχίσουν να χάνουν τα μαλλιά τους. Ως αποτέλεσμα αυτού, η μητέρα τους αποφάσισε να τους ξυρίσει τα κεφάλια και να τους βγάλει αυτήν την υπέροχη φωτογραφία.

6.

Οι Ρομανόφ είχαν στην κατοχή τους τεράστιες εκτάσεις γης, τεράστια χρηματικά ποσά και μεγάλες ποσότητες κοσμημάτων, έργων τέχνης και χρυσαφικών. Πολύ συχνά ντύνονταν με τόσο επιδεικτικό και προκλητικό τρόπο, φτάνοντας στο σημείο να φορέσουν ακόμα και στους αυλικούς τους ρούχα και καπέλα με διαμάντια. Το 1917, τη χρονιά της πτώσης τους, η περιουσία τους υπολογίστηκε κοντά στα 45 δισ. δολάρια, ποσό ασύλληπτο ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα.

7.

Μια Κυριακή του 1905 , στις 22 Ιανουαρίου, άοπλοι διαδηλωτές με μπροστάρη των Πατέρα Georgy Gapon συγκεντρώθηκαν έξω απ΄τα Χειμερινά Ανάκτορα για να δώσουν ένα ψήφισμα στον τσάρο σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η εργατική τάξη, όπως τα ημερομίσθια, τα ωράρια και και οι συνθήκες εργασίας. Στρατιώτες της αυτοκρατορικής φρουράς άνοιξαν πυρ, σκοτώνοντας 92 άτομα σύμφωνα με ό, τι επίσημο δόθηκε προ τα έξω. Στην πραγματικότητα, περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν ή τραυματίστηκαν. Η μέρα αυτή έχει μείνει γνωστή ως ‘Ματωμένη Κυριακή’ και παρά το γεγονός ότι ο τσάρος δεν έδωσε άμεσα εντολή για τους πυροβολισμούς, ωστόσο ο λαός του το χρέωσε εξ ολοκλήρου.

8.

Ο Νικόλαος ο 2ος ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ Ειρήνης το 1901. Ο λόγος; Πρότεινε και προώθησε την περίφημη Σύμβαση της Χάγης του 1899, με σκοπό να βάλει τέλος στον εξοπλιστικό ανταγωνισμό και έλυσε διεθνείς διαφορές με ειρηνικό τρόπο. Παρά το γεγονός ότι η προσπάθειά του δεν πέτυχε, λόγω την δυσπιστίας μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων, ωστόσο ήταν από τις πρώτες φορές που συζητήθηκαν επίσημα οι κανόνες του πολέμου και τι συνιστά έγκλημα πολέμου.

9.

Η εκτέλεσή της βασιλικής οικογένειας έγινε τα μεσάνυχτα της 17ης Ιουλίου του 1918, στην Αικατερινούπολη. Οδηγήθηκαν στο υπόγειο του σπιτιού που κρατούνταν, μαζί με τέσσερις υπηρέτες τους, στήθηκαν στον τοίχο και ένα εκτελεστικό απόσπασμα πυροβόλησε εναντίον τους. Όσοι δεν πέθαναν αμέσως, επειδή οι σφαίρες βρήκαν πάνω στα κοσμήματα που είχαν κρύψει στα ρούχα τους, τους αποτελείωσαν καρφώνοντάς τους με ξιφολόγχες. Αρχικά πέταξαν τα πτώματά τους σε ένα ορυχείο. Στη συνέχεια όμως και για να εξαφανίσουν οποιαδήποτε περίπτωση να βρεθούν τα υπολείμματά τους, οι στρατιώτες τους έθαψαν σε ένα κρυφό μέρος, αφού πρώτα τα έλουσαν με οξύ.