Η ζωή με έναν τύπο που παριστάνει εσένα. Στο Facebook

Το έχεις δει σε ταινίες. Το έχεις διαβάσει σε βιβλία (“Άνθρωπος Αντίγραφο” του Σαραμάγκου – εγώ όλα;). Να, που γίνεται και στα αλήθεια. Για περίπου ένα χρόνο ένας τύπος στο Facebook παρίστανε ότι είμαι εγώ. Ναι, εγώ. Και το χειρότερο; Δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί.

Πρέπει να ήταν κάπου στις αρχές του 2012 όταν ο Νότης στο γραφείο με ρωτάει “έχεις δεύτερο προφίλ στο Facebook”; Όχι, Νότη μου. Δεν έχω δεύτερο προφίλ στο Facebook. Γιατί να έχω, δηλαδή, δεύτερο προφίλ στο Facebook;

Αναγκάστηκα να σηκωθώ από την καρέκλα για να δω τι εννοεί, όπου “σηκώνομαι από την καρέκλα” ισοδυναμεί με βαθμό ασφαλείας “κόκκινο” στο Πεντάγωνο, για θέματα επιπέδου εμπιστευτικότητας: “top-secret”, για ζητήματα που αφορούν ζωή, θάνατο, μεταγραφές στο μπάσκετ ή παρουσία γλυκών στην κουζίνα ελέω γενεθλίων/γιορτής.

Με μια μικρή ανησυχία, αυτό το περιβόητο άδειασμα που νιώθεις στο στομάχι όταν πέφτεις από την καρέκλα και πιθανόν μια μικρή λιγουρίτσα (δεν είχε κανείς γενέθλια ή γιορτή εκείνη την ημέρα) κινήθηκα με το γνωστό γοργό μου βήμα στον υπολογιστή του Νότη για να αντικρύσω ένα γνωστό όνομα (Stefanos), μια γνωστή φωτογραφία (τη δικιά μου) κι ένα άγνωστο επίθετο (Roidis).

“Τ-Ι  Ε-Ι-Ν-Α-Ι  Α-Υ-Τ-Ο” τον ρώτησα για να πάρω για απάντηση ένα σούφρωμα χειλιών. Γιατί να έχει βάλει κάποιος μια δική μου φωτογραφία; Και μάλιστα αυτή με τη μωβ μπλούζα και το παναμέζικο καπέλο που είχαμε τραβήξει στον “Ερημίτη” στους Παξούς; ΟΚ, μόλις απάντησα στη μια ερώτηση. Μωβ μπλούζα (ταιριάζει με τα μάτια μου), καπέλο, γυαλιά ηλίου, σούρουπο στα Επτάνησα. Απλά ακαταμάχητος.

 

Στο θέμα μας, όμως… “Πως το βρήκες”; ακολούθησε δεύτερη απορία. “Πατώντας Red Planet για να μπω στη σελίδα, μου βγάζει Roidis και βλέπω τη φωτογραφία σου. Νόμιζα ότι ήταν δικό σου…” αποκρίθηκε ο Νότης, για να ακολουθήσουν γέλια και το “Όντως(;)” σήμα-κατατεθέν του Γεωργόπουλου.

Η πρώτη αντίδραση ήταν αστραπιαία: περιήγηση στο προφίλ του. Φωτογραφίες, about και friends για τον εντοπισμό mutual. Με ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη από το γεγονός ότι έχει για profile pic μια δική μου, διαπίστωσα ότι όλες οι φωτογραφίες ήταν κλεμμένες. Όλες παλιές μου profile pictures: μια από στιγμιότυπο αγώνα με το Κουκάκι, μια από με λάγνο βλέμμα, μια με ποτό στο χέρι, μια που παίζω pro στην Κόστα, μια από παλιά γιορτή (εκπληκτικά αδύνατος, καλή αυτή), μια που τρώω έναν λουκουμά στο Άμστερνταμ και την άλλη με τις πατούσες. Τι ντροπή… Ένιωσα γυμνός στη μέση της αβύσσου που ονομάζεται ιντερνέτ.

 

Απανωτά “γιατί” χτυπούν τον εγκέφαλο μου, εκνευριστικότερα κι από τον χειρότερο ήχο αφύπνισης. Ψάχνοντας το “about” διαπιστώνω ότι έχει διαφορετική ημερομηνία γέννησης (είναι μεγαλύτερος) και ότι δηλώνει κι αυτός προπονητής καλαθοσφαίρισης,  αλλά από την Γυμναστική Ακαδημία.

Ακολούθησε ένα “χτένισμα” στους friends. Ελάχιστοι κοινοί φίλοι και συγκεκριμένα κάποιοι δημοσιογράφοι που δεν έχουμε πολλές επαφές και πιθανόν να πίστεψαν ότι είναι δικό μου το προφίλ. Οι φίλοι του, όμως, είχαν συγκεκριμένο μοτίβο. Μετά από ενδελεχές ψάξιμο μαζί με τον Μίχαλο διαπιστώσαμε κοινούς παρανομαστές: το πόλο και τη Νέα Σμύρνη.

Ναι, μόνο που από πολίστες ξέρω έναν που έπαιζε στο γυμνάσιο, τον Μαυρωτά και τον Εστιάρτε.“Αυτόν τον ξέρω! Φίλος του πατέρα μου” φώναξε ο Μάνος σαν να ανακάλυψε την Αμερική. “Κι αυτός είναι πολίστας. Κι αυτός!” συνέχισε το παραλήρημα του, έχοντας προλάβει ενδιάμεσα να τηλεφωνήσει σε φίλους και γνωστούς για το “κατόρθωμα” μου, θέλοντας προφανώς να ξεκινήσει επιδημία κραξίματος.

Κάπου εκεί στήθηκε και το σχέδιο δράσης: έστειλα message και 2-3 άτομα από το γραφείο έστειλαν friend request για να δούμε αν θα τους δεχτεί (τους δέχτηκε). “Ωραία” αναφώνησα -σκεπτόμενος ότι πρέπει να έχεις τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου ακόμη πιο κοντά- και κάθισα αναπαυτικά στην πλάτη της καρέκλας, χαϊδεύοντας το μούσι μου, όπως θα έκανε ο Ερνστ Σταύρο Μπλόφελντ  στο Τζέιμς Μποντ. Αν είχε μούσι, φυσικά.

(Νομίζω ότι θα του πήγαινε το μούσι, αντί για τη γάτα. ΟΚ, κερδίζω στο μούσι, αλλά αυτός από την άλλη είχε και κρυμμένο κρησφύγετο σε ηφαίστειο στην Ιαπωνία. Εντάξει, ισοπαλία… Δεκτό).

Προσγειώθηκα στη σκληρή πραγματικότητα, όταν διαπίστωσα ότι δεν υπήρξε καμία απάντηση στο μήνυμα μου. Του είχα στείλει επ’ ακριβώς: “Υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος που έχεις μια φωτογραφία μου για profile picture? Και να μουν τόσο ωραίος, να πάει στο διάολο”.

Δεν πήρα ποτέ απάντηση, παρά μόνο ένα block.

“Καλή κίνηση, Στέφανε Ροΐδη” σκέφτηκα (με νέο ξύσιμο μουσιού), γιατί από τη στιγμή που έκανε αυτό δεν μπορούσα καν να δω το προφίλ του. Σαν τους νίντζα, ήθελε να παλέψουμε στο σκοτάδι.

Από διαφορετικούς χρήστες κάναμε report για το προφίλ “που παριστάνει ότι είναι κάποιος άλλος”, σύμφωνα με τις προεπιλεγμένες επιλογές. Κάναμε 4-5 απανωτά από το γραφείο, αλλά ο “Στέφανος Ροϊδης”, με όνομα γραμμένο στα ελληνικά μάλιστα, ήταν ακόμη εκεί. Να χασκογελάει με το καπέλο μου και τα γυαλιά μου.

Επόμενη κίνηση; Να ρωτήσω ορισμένους φίλους του για τον άνθρωπο-μυστήριο που καπηλεύεται τη φωτογένεια μου. Διαφορετικές λέξεις, ίδια απάντηση. “Δεν τον έχω γνωρίσει, μου έκανε αίτηση φιλίας και τη δέχτηκα”. Από κάτι τέτοιους αφελείς ξεκινούν οι ηλεκτρονικές απάτες, τα κυκλώματα παιδεραστίας και τα ανόητα hashtags στο Twitter.

ΟΚ, οπότε γνώριζα πως πρόκειται για άνθρωπο “φάντασμα”. Το αναπάντητο “γιατί εμένα”, όμως, παρέμενε στον αέρα και γινόταν ολοένα και πιο ηχηρό κάθε φορά που συζητούσα το θέμα φίλους και γνωστούς. Γιατί να το κάνει κάποιος αυτό; Η πρώτη και εύκολη εξήγηση που ερχόταν στο μυαλό μου ήταν πως από πίσω κρυβόταν κάποιος φίλος μου με απώτερο στόχο να με με ξεφτιλίσει. Εδώ, όμως, δεν υπήρχε καμία σύνδεση. Ούτε ένας κοινός φίλος, ούτε ένα post που θα μπορούσε να με ρεζιλέψει (καψουροτράγουδα, τσιτάτα από Κοέλιο ή γλυκανάλατες αναρτήσεις που θα μπορούσαν να πλήξουν το σκληρό -ομολογουμένως- προφίλ που χτίζω με κόπο τόσα χρόνια).

Στην παρέα μου υπάρχουν κάποιοι από τους κορυφαίους εν ζωή φαρσέρ σε παγκόσμιο επίπεδο, από τον Τζετ που ανοίγει την εφημερίδα και παίρνει φάρσες μόνος του, έτσι για να περάσει η ώρα, ως τον Κατσαρό που είχε φτιάξει ψεύτικο προφίλ “Πρίγκιπας Νικόλαος” για να την πέσει σε μια φίλη μας, ή τον Φάνη που δικαιώνει καθημερινά το προσωνύμιο “Νυφίτσα”. Κανείς, όμως, δεν θα είχε τέτοια υπομονή να χτυπήσει σε βάθος χρόνου.

Οπότε ήταν επόμενο να ξεπηδήσουν άλλες επικίνδυνες σκέψεις για ηλεκτρονικές απάτες, πιστωτικές κάρτες ή το πιθανότερο σενάριο: ηλεκτρονικό καμάκι με τη φωτογραφία μου. ΟΚ, λογικό.

Ε, όχι.

Μετά από μερικά 24ώρα το θέμα ξεχάστηκε. Μερικές νυσταγμένες αναφορές του Νότη -του στυλ “ο Ροϊδης έβαλε και cover photo δικιά σου”– και τίποτα άλλο. Ώσπου…

Ώσπου στις 28 Αυγούστου διαπίστωσα ότι έχει αλλάξει το όνομα του σε “Στέφανος Τριανταφύλλου”. Ε, αυτό πάει πολύ. Με λένε “Τριαντάφυ-λλο” όχι “Τριανταφύ-λλου”. Ξαφνικά μου ήρθαν στο μυαλό όλες εκείνες οι συζητήσεις σε δημόσιες υπηρεσίες ή σε τηλέφωνα, που με χτυπούν απευθείας στα νεύρα…

-Κύριε Τριανταφύλλου…

-Τριαντάφυλλος

-Ναι, κύριε Τριανταφύλλου, παίρνουμε από την…

Αααααα

Εκείνο το πρωί στη δουλειά (το Facebook είναι μέρος της δουλειάς μας, ντάξει;) κατάλαβα ότι αυτός ο τύπος με το πολύ καλό γούστο στις φωτογραφίες, ήθελε κάτι από μένα. Δεν ξέρω τι, αλλά ήθελε κάτι πέρα από την έμφυτη ικανότητα μου να μεταμορφώνομαι μπροστά στον φακό. Αποφάσισα να λάβω δράση παίρνοντας τηλέφωνο τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Ναι, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος όταν έστειλα e-mail αναφέροντας το πρόβλημα μου, μου έστειλε απάντηση να πάρω ΤΗΛΕΦΩΝΟ. Σαν να πάρεις το 100 και να στείλουν για καταδίωξη τσαντάκια το λιμενικό. Τέλος πάντων… Εξήγησα την κατάσταση, αλλά τζίφος. “Το Facebook δεν θα μας δώσει για τέτοιο ζήτημα τα στοιχεία του χρήστη” μου είπε η ευγενέστατη -κατά τα άλλα- αστυνομικός. Τι μπορούσα να κάνω;

-Να κάνετε αναφορά μέσω Faceboook

-Δεν μπορώ, με έχει κάνει block

-Να ζητήσετε από τους φίλους σας να κάνουν.

-Το έχουν κάνει ήδη ορισμένοι

-Χρειάζεται πάνω από εκατό αναφορές…

-Α, ωραία.

Έκλεισα το τηλέφωνο έχοντας κάνει μια πελώρια τρύπα στο νερό. Είτε είχα απέναντι μου έναν προσωπικό stalker, ή μια σπείρα εμπορίου ανθρωπίνων οργάνων, το μοναδικό μου όπλο ήταν να ζητήσω από τους φίλους μου να τον κάνουν report. Πάλι καλά που δεν μου ζήτησαν ομαδικό poke,  να φτιάξω γκρουπ και να ζητάω ένα εκατομμύριο like ή ακόμη χειρότερα να φυτέψω διακόσια καρότα σε έναν φανταστικό κήπο (παλιό αστείο αυτό με το farmville, αλλά πραγματικά δεν παίζω παιχνίδια στο Facebook).

Κανείς δεν ήταν με το μέρος μου σε αυτή τη σταυροφορία. Δεν θα ερχόντουσαν ενισχύσεις, ούτε το πεζικό στο τέλος της ταινίας για να σώσει τη μέρα. Ήμουν μόνος μου. Έπρεπε να γίνω αστυνομικός, δικαστής και δήμιος, όλα αυτά μαζί. Κάτι σαν τον Μπρους Ουίλις στο 90% των ταινιών του, δηλαδή.

Τελικά ακολούθησε η εξής ανάρτηση στο Facebook “Ο χρήστης Stefanos Triantafyllou δεν είμαι εγώ. Είναι ψεύτικο προφίλ που χρησιμοποιεί κάποιος (για αδιευκρίνιστο λόγο) με δικές μου φωτογραφίες. Χρειάζονται περίπου 100 reports στο facebook για να “πέσει” το προφίλ. Η διαδικασία δεν παίρνει περισσότερο από ένα λεπτό. Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια”.

Ναι, εντάξει, έχω γράψει πιο εμπνευσμένα, αλλά αυτό το μήνυμα έκανε τη δουλειά του. Μου ήρθαν δεκάδες μηνύματα από φίλους και friends που τον έκαναν report, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε και μια από τις πιο αστείες σειρές comment στην πρόσφατη ιστορία.

Antonis Katsikis: “Του έκανα και εγώ με την αιτιολογία Pretending to be a celebrity. Για να ξέρεις τι φίλους έχεις”

Vassilis Papandreou: “Είναι ότι πιο αστείο έχει γίνει στο Facebook! Ψεύτικο προφίλ η Δούκισσα Νομικού, η Μελέτη, η Μενεγάκη, αλλά πόσο ΜΑΛΑΚΑΣ ΤΩΝ ΒΛΑΚΑΝΙΩΝ μπορεί να είσαι για να κάνεις ψεύτικο προφίλ του Τριαντάφυλλου;;;;;”

Marios La Bomba Borinos: “Πάντως σε αυτό το προφίλ έχεις καλύτερες φωτό”

Antonis Katsikis: “Και καλά όλοι, αυτόν τον μαλάκα τον Lefteris Eleutheriou θα τον ενημερώσει κανείς ή θα σε έχει διπλό φίλο, όπως τα Panini”;

(σε ρέντα εκείνη την ημέρα ο Κατσίκης)

Vassilis Papandreou: “Δηλαδή, στην Ελλάδα της κρίσης ξύπνησε κάποιος και είπε… “Ρε πούστη μου, ποιος να είμαι στο facebook, ποιος να είμαι…. Μμμμ, το βρήκα! Θα είμαι ο Στέφανος ο Τριαντάφυλλος” Όχι, είμαστε αστείος λαός, αλλά αυτό μας ξεπερνά!!! Δεν το δέχομαι!!!!!! Δεν γίνεται να σε τρολάρει ο εαυτός σου!!!!!!!!!!”

(συνεχίζει τα δικά του)

Tassos Triantafyllos: “Μη βιαστείτε να κάνετε report. Ίσως αυτός ο Στέφανος Τριαντάφυλλος να είναι πιο σοβαρός. Μπασκετικά τουλάχιστον”.

(ναι, αδερφός μου, ο λιγότερο σοβαρός των Τριαντάφυλλων – και του Τριανταφύλλου συμπεριλαμβανομένου)

Pantelis Diamantopoulos: “ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ…. Εγω θα τον κάνω φίλο μου….”

(και εκεί κάπου άρχισε το pick-n-troll)

Panos Vergos: “Το facebook γελάει μαζί σου… το προφίλ αυτό προφανώς δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Ζούκεμπεργκ, ως φόρο τιμής στην ατέρμωνη μαλακία σου”.

Pantelis Diamantopoulos: “Και αναφέρει ότι είναι λάτρης του πικ ‘ν ρολ, των ταξιδιών και της θάλασσας! Αχαχαχαχαχαχαχαχαχα σε βγάζει και φλώρο….. ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ!!!!!!!!”

(Πες τα Παντέλο)

Στο μεταξύ (μέσω gmail) ο Παπανδρέου που υπογράμμισε “ότι είχε να γελάσει τόσο από το τελευταίο πρωτάθλημα του Άρη” έκανε εκμυστηρεύσεις στο gtalk, οι οποίες βγήκαν στον αέρα:

Stefanos Triantafyllos: “Ο Vassilis Papandreou μόλις μου αποκάλυψε ότι “θα ήθελα τόσο πολύ να είχε κάνει αυτός το ψεύτικο προφίλ”. Αυτό είναι το τίμημα της δημοσιότητας αγαπητοί”.

Και το τρολάρισμα συνεχίζεται:

Kurosawa Efta B: “Εγω πάντως είδα έναν που σου έμοιαζε προ ημερών στο ντρανκ σινατρα με αιθέρια ύπαρξη, οπότε μαλλον δεν ήσουν εσύ”

Aris Artopoulos: “Έχει ήδη δοθεί εντολή από την προϊσταμένη της Εισαγγελίας Αθηνών κ.Ραϊκου να διενεργηθεί προκαταρκτική εξέταση. Όπως αντιλαμβάνεστε το στάδιο της προδικασίας διέπεται από μυστικότητα, συνεπώς δεν μπορούν να δοθούν στη δημοσιότητα περαιτέρω στοιχεία. Κύκλοι του Υπουργείου Δικαιοσύνης αναφέρουν ωστόσο ότι το θρίλερ του ψεύτικου προφίλ ίσως να έχει ανατρέπτικό φινάλε”.

Dimitris Psarris: “Κι αν τόσο καιρό μιλάμε με τον λάθος Στέφανο Τριαντάφυλλο”;

Vassilis Papandreou: “Κι εγώ σας λεω ότι όλα αυτα -ο σωσιας του Τρίανταφυλλου, το post του Τριαντάφυλλου, ακόμα και ο ίδιος ο Τριαντάφυλλος- είναι δημιουργήματα της νέας τάξης πραγμάτων για να παίρνουν μέτρα κι εμείς να γελάμε!!! Δεν γινεται να είναι πραγματικότητα όλα αυτα!!!!”

Thodoris Dimitropoulos: “όλο αυτό απέχει ένα άβολο stalk-άρισμα του τριαντάφυλλου στον τριανταφύλλου από το να γίνει ταινία του κρίστοφερ νόλαν”

(Ινσέψιο κι έτσι)

Stefanos Triantafyllos: “Θέλω να με παίξει ο Ράιαν ο Γκόσλινγκ γιατί μ’ αρέσει να τσαλακώνω την εικόνα μου”.

Το πανηγυράκι συνεχίστηκε για αρκετές ώρες, αλλά ο “Στέφανος Τριανταφύλλου” ήταν ακόμη εκεί. Τόσα report και δεν άνοιξε ούτε ένα ρουθούνι στη Silicon Valley. Εγώ, το χρέος μου, όμως, το είχα κάνει.

Μπορούσα να κοιμηθώ ήσυχος, έστω κι αν κάποιος χοντρός, άσχημος, ψυχανώμαλος, που έκλεψε μια φωτογραφία ενός ελαφρώς λιγότερο χοντρού, άσχημου και ψυχανώμαλου με πιθανό στόχο να πουλήσει ναρκωτικά στα σχολεία, να εξαπατήσει χήρες ή να χρεώσει πιστωτικές κάρτες, κυκλοφορούσε ακόμη εκεί έξω.

Είχα μόλις γευτεί το πικρό ποτήρι της δημοσιότητας (<—– αστείο)

Μήνες μετά άκουσα και πάλι τον Νότη να λέει ότι ο “Ροΐδης έβγαλε τις φωτογραφίες του και έβαλε άλλες”. Ο stalker μου έσβησε τα ίχνη του. Έχουν περάσει αρκετές ημέρες χωρίς να κάνει post, ή να παρουσιάσει άλλη δράση στο προφίλ του και κυρίως χωρίς να δώσει απάντηση στο “γιατί”.

 

Πλέον ο Στέφανος Τριανταφύλλου σε παρένθεση (Στεφάν) έχει μοστράρει ένα λυκόσκυλο και έναν τύπο σε μια ξαπλώστρα. Αποφάσισε -από το πουθενά- να σβήσει όλες τις δικές μου φωτογραφίες και να βάλει τη δική του.

Αν είναι αυτή η δική του…

Ταν-ταν-ταν-ταν (κοντινό σε τρομαγμένη φάτσα)

Το be continued…