Hemo ή Caotonic;

Ωραίο το γάλα, υγιεινό, θρεπτικό, απαραίτητο για να ψηλώσεις, να δυναμώσουν τα κόκκαλά σου και να γίνεις γερός. Ή τουλάχιστον έτσι μας έλεγαν οι μαμάδες μας.

Αλλά βαρετό ρε παιδί μου να το πίνεις σκέτο, ξεροσφύρι. Την ήθελε τη σκόνη σοκολάτας του για να αποκτήσει τη γλύκα και τη νοστιμάδα του και οι πιο δημοφιλείς ήταν το Hemo και το Caotonic.

Οι δημοσιογράφοι του Oneman καλούνται να ψηφίσουν την αγαπημένη τους. Πριν δεις τις απαντήσεις μας, μπορείς να πάρεις κι εσύ θέση στο καυτό αυτό δίλημμα.

Hemo ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Το μόνο που δεν έκανε σωστό το Caotonic ήταν να είναι στο σπίτι μου. Τις διαφημίσεις τις έκανε σωστά, τα λογοπαίγνια τα έκανε σωστά, το marketing το έκανε σωστά. Πιο σωστά τουλάχιστον από το Hemo του οποίου η μόνη ΄’διαφήμιση’ που ήταν τελικά και η καλύτερη, ήταν ότι βρισκόταν εκεί όταν άνοιγα το ντουλάπι. Η απόφαση λοιπόν για το τι θα προσθέτει σοκολατοσύνη στο γάλα μου δεν ήταν δική μου. Τουλάχιστον όσο με θυμάμαι. Γιατί από την εποχή που άρχισα να παίρνω αποφάσεις για τον εαυτό μου αποφάσισα ότι γάλα θα πίνω σπάνια αλλά όταν θα πίνω, θα το πίνω σκέτο, αγνό, πάλλευκο. Δεν θα αγνοήσω όμως τα πρωινά με το Hemo, με αυτό το πήξιμο που θα περιγράψει καλύτερα ο Τριαντάφυλλος στο βάθος του ποτηριού, με αυτή την αίσθηση πληρότητας σε κάθε γουλιά. Ωραία παιδικά χρόνια, ωραία άσπιλα brands.

Caotonic o Γιώργος Μυλωνάς

Δεν έπινα ποτέ γάλα και όταν έπινα αυτό ήταν Milko. Τόσο το Caotonic όσο και το Hemo δεν πρέπει να τα έχω πιει πάνω από 2-3 φορές στη ζωή μου. Στηρίζω (Super) Caotonic μόνο και μόνο βάση των διαφημίσεων, οι οποίες μιλούσαν στην παιδική μου ψυχή, την ώρα που αυτές του Hemo έμοιαζαν με διαφημιστικό σποτ καθωσπρέπει σχολείου που τα παιδιά φορούσαν ποδιές και έπιναν για πρωινό Hemo για να μην τους κάθονται στο λαιμό οι τηγανίτες και το φυστικοβούτυρο.

Ηemo η Δώρα Τσαμπάζη

Βασικά κανένα από τα δύο και θα εξηγήσω το λόγο. Η μάνα μου δεν μας έμαθε ποτέ να πίνουμε το γάλα μας με κακάο. Γιατί σαφώς κάποιος σου το μαθαίνει να το πίνεις έτσι, δεν γεννιέται ένα παιδάκι με μια φυσική κλίση στο γάλα με κακάο. Εμείς λοιπόν πίναμε το γάλα μας μέλι και μάλιστα πευκόμελο, από δικό μας παραγωγό. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα δικαίωνα δημόσια τη μάνα μου γι΄αυτό. Και όμως, αφού μάθαμε το γάλα μας με μέλι, το κακάο μας φαινόταν με τον αδερφό μου, πολύ άνοστο. Κάποια στιγμή, παρασύρθηκε και η μαμά μου από όλες τις άλλες μαμάδες και μας πήρε Hemo, γιατί ήταν πολύ καλό της είχαν πει για τα παιδιά και είχε πολλά θρεπτικά στοιχεία. Το Hemo έμεινε στο ντουλάπι και έληξε, αλλά δυο τρεις φορές είχαμε προλάβει να πιούμε. Γυρίσαμε στο καλό αγνό μελάκι. Hemo λοιπόν για αυτές τις 3 φορές.

(Σούπερ) Caotonic ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Συμφωνώ μέχρι κεραίας με όσα έγραψε ο αδερφός μου ο Γιώργος. Ποτέ μου δεν υπήρξα φαν των σοκολατούχων ροφημάτων, εδώ με το ζόρι έπινα το γάλα μου κάθε πρωί. Για την ακρίβεια, μόλις η μητέρα μου έφευγε απ’ την κουζίνα, το έχυνα στον νεροχύτη και παρίστανα ότι το είχα πιει (συγγνώμη μαμά). Τώρα βέβαια θα μπορούσες να πεις ότι αν έβαζα λίγη σοκολάτα θα το έπινα πιο ευχάριστα, όμως για τον μικρό μίζερο Κωνσταντίνο, αυτό ήταν απλά αδιανόητο. Επομένως, την ψήφο μου την κερδίζει ξεκάθαρα ο Super Caotonic, με το σπαθί του. Όποιος σπεύδει να βοηθήσει τους φίλους του που κινδυνεύουν, είναι αδερφός.-

Χέμο ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Το Χέμο για μένα είναι κάτι παραπάνω από τα παιδικά μου χρόνια συμπυκνωμένα σε μια καφετί σκόνη. Είναι ο πρώτος μου εθισμός. Ο λόγος που στην Πέμπτη δημοτικού είχα σφαιρικό σχήμα (κοινώς ήμουν σαν μπάλα). Λογικό, βέβαια, αν σκεφτείς την μανία μου να πίνει Hemo με γάλα και όχι γάλα με Hemo. Έβαζα 6-7 κουταλιές δημιουργώντας ένα ιζηματογενές στρώμα 7-8 εκατοστών στο ποτήρι. Επί της ουσίας το έτρωγα, δεν το έπινα. Ξέρω-ξέρω. Ακόμη και για μένα φαντάζει αηδιαστικό. Δεν ξέρω όμως γιατί μου άρεσε. Τουλάχιστον έπινα (παράλληλα με το Hemo) πολύ γάλα και ως τώρα δεν έχω σπάσει κανένα κόκκαλο του σώματος του. Δεν ξέρω αν αυτό έχει σχέση με το ασβέστιο, ή με οτιδήποτε, απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Η καλύτερη ανάμνηση, δε, που έχω από το Hemo είναι μια ημέρα που είχα τη φαεινή ιδέα να ανοίξω το ασημένιο χαρτάκι που σκέπαζε το γυάλινο βάζο με την εθιστική αυτή σοκαλατί σκόνη με τον αγκώνα. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως να είχα δει πολύ “Γίγαντες του Κατς” την προηγούμενη ημέρα. Ο αγκώνας μου προσγειώθηκε στο γυάλινο στόμιο (προφανώς δεν έσκισε το ασημένιο χαρτί), το οποίο “χτύπησε” απευθείας νεύρο. Θυμάμαι ότι είχα “κουλαθεί” για περίπου 4 ώρες, νιώθοντας τον ισχυρότερο πόνο που είχε νιώσει ως τότε ένα παιδί που δεν είχε σπάσει ποτέ κανένα κόκκαλο στο σώμα του. Έχω κατατάξει αυτή την ιδέα ως την δεύτερη χειρότερη στην καριέρα μου. Το χάλκινο μετάλλιο πάει στην παρόρμηση να ξυρίσω τα μαλλιά μου, ενώ το χρυσό καταλήγει επάξια στην ηλίθια έμπνευση μου να δοκιμάσω να οδηγήσω με ανάποδα πόδια (με το δεξί στο ντεμπραγιάζ και το αριστερό στο γκάζι-φρένο) στην Βάρης-Κορωπίου. Δεν ξέρω γιατί. Ποτέ δεν θα μάθω πως μου ήρθε. Ή γιατί το έκανα. Αλλά τι να λέμε. Hemo.

Caotonic ο Μάνος Μίχαλος

“Μια στιγμή να πιω Caotonic, να δυναμώσω”. Μετά από αυτήν την ατάκα πώς να διαλέξει ένα μικρό παιδί Hemo; Άλλωστε, το Hemo ήταν πάντα για τα “φυτά”, έτσι το έβλεπα ότι είναι το καλό, αυτό που πρέπει να πίνεις, ενώ το Caotonic φαινόταν λίγο πιο αλήτικο. Είχε και τον χαρακτήρα που πετούσε με τη στολή και την μπέρτα, άρα είχε όλα όσα έπρεπε για να πείσει τα παιδάκια να πίνουν το γάλα τους. Προσωπικά, δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα να πιω το γάλα μου, το έπινα όλο και γρήγορα το έπινα και χωρίς σοκολατούχα σκόνη μέσα. Όμως, κοιτώντας τα χρόνια προς τα πίσω, για να διαλέξω ανάμεσα στα δύο με βλέπω εκεί, στη γεμάτη πορτοκαλί ντουλάπια κουζίνα που είχαμε στο πρώτο σπίτι μας στη Γλυφάδα, να παίρνω μόνος μου το κουτί του Caotonic και να βάζω σε ένα κουτάλι τους κόκκους και να τους τρώω σκέτους. Γιατί έτσι, γιατί μπορούσα.

Hemo o Πάνος Κοκκίνης

Παρότι αμαρτωλά γλυκατζής και αμετανόητα λιχούδης, ποτέ μου δεν κατάλαβα τη γοητεία του σοκολατούχου γάλατος. Συγκεκριμένα πρέπει να έχω πιει μόνο 6-7 φορές, σε καλοκαιρινές διακοπές με κολλητούς. Και πάλι μόνο αν κάποιος (βλέπε Θωμάς) αξιωνόταν να μου το φέρει πρωί πρωί, μαζί με την τυρόπιτα. Ωστόσο το Hemo το έχω σε μεγάλη εκτίμηση.  Δεν ξέρω γιατί αλλά μου κάνει πιο O.G. φάση. Ότι είχε τόσο ‘εμπιστοσύνη’ στον εαυτό του που ποτέ δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα περιττό (βλέπε καλές διαφημίσεις ή έξυπνο marketing). Γιατί και στο γάλα με κακάο, ο παλιός είναι αλλιώς.

Caotonic ο Ηλίας Αναστασιάδης

Μπορεί η σκόνη να έχει γίνει πέτρα τόσους μήνες εκεί μέσα, αλλά σε ένα ντουλάπι στην αρχαία μου κουζίνα κρύβεται το κίτρινο κουτί του Caotonic και κάπως έτσι, η απάντηση στο δίλημμα είναι σαφής. Δεν ήξερα τον Τριαντάφυλλο στο σχολείο και μοιραία συνδύασα το Hemo με τους πιο ξενέρωτους συμμαθητές. Με αυτούς που έστριβαν λιγότερο και από τον Βύντρα. Μου ‘κανε πάντα κάπως μικρομέγαλο αυτό το Hemo, μπορεί να φταίνε οι διαφημίσεις του, τις οποίες δεν θυμάμαι, άρα μπορεί να μην έφταιγαν κιόλας. Το Caotonic είχε τον υπερήρωα, είχε τη φινέτσα, είχε πιο ωραίο κουτί (που αν δεν το σημείωσα ήδη, ήταν κίτρινο), είχε τα πάντα. Εντάξει, Μίλκο δεν ήταν, αλλά αν πιάσουμε αυτή τη σύγκριση, θα μελαγχολήσουμε. Και θα θυμηθούμε και το υπέροχο μίλκο φράουλα και ποιος μας μαζεύει ύστερα… Caotonic λοιπόν.

Hemo ο Θέμης Καίσαρης

Αγνοώ το Caotonic. Όπως λέει και ο Χρήστος, τα έκανε όλα σωστά, αλλά δεν υπήρχε σπίτι μου. Ποτέ. Για να είμαι πιο ακριβής, δεν θυμάμαι καν τις διαφήμισεις, θα είχα μεγαλώσει όταν βγήκαν, δεν ξέρω καν για τι μιλάτε. Αν έβαζα εγώ το δίλημμα θα ήταν Hemo ή Ovaltine. Δεν το θυμάστε; Δεν το ξέρετε καν; Σοβαρά τώρα; Πάντα αυτό είχαμε σπίτι και η μάνα μου για κάποιο λόγο με ρωτούσε αν θέλω “γάλα με Οβομαλτίνη”. Μεγαλώντας πήρα το κουτί στα χέρια μου και προσπαθούσα να καταλάβω γιατί το Ovaltine το λέει ΟβοΜΑλτίνη. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως και να ήταν η δική μου “η πρώτη φορά που καταλαβαίνεις πως οι γονείς σου μπορεί να έχουν άδικο για κάτι”.

Μέχρι και σήμερα με την αδερφή μου έτσι το θυμώμαστε, ΟβοΜΑλτίνη. Αν ξέρατε και το είχατε στο δίλημμα, θα ψήφιζα αυτό. Αλλά δεν ξέρετε και ψηφίζω Hemo.

Δίλημμα τέλος, μεγάλος νικητής το Hemo με 55,5%

Ο βασιλιάς της σκόνης.