Η μάνικα του Χρυσοχοΐδη εξηγεί τι ακριβώς συνέβη όσο την είχε στο χέρι
«Ήταν βίαιος μαζί μου, και αυτό κάπως με ερέθιζε. Ήμουν μούσκεμα και του άρεσε». Διαβάσαμε τη δήλωση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Τώρα ήρθε η ώρα να ακούσουμε τι έχει να πει και η άλλη πλευρά.
- 12 ΑΥΓ 2021
«Πιο χαλαρά Μιχάλη, με σφίγγεις». Τίποτα αυτός. Με το ένα χέρι choking και με το άλλο χέρι μιλούσε στο κινητό ως επιτελικός. Ζήλευα γιατί εκείνο το βράδυ δεν είχα το 100% της προσοχής του.
Ήταν βίαιος μαζί μου, και αυτό κάπως με ερέθιζε. Ήμουν μούσκεμα και του άρεσε. Με χρησιμοποίησε, OK, ξέρω ότι ήταν για καλό σκοπό, αλλά τι θα γίνει και με τα δικά μου «θέλω»; Πότε θα μιλήσουμε και για μένα;
Φεύγουμε από Αρχαία Ολυμπία, αφού έχουμε σβήσει τη φωτιά ολομόναχοι, και ξεκινάμε για Κατσιμίδη στους Θρακομακεδόνες. Επιτέλους φαΐ. Όταν θέλει, ξέρει να φερθεί.
Θυμάμαι στον Προβελέγγιο του Κοντιζά που ο λογαριασμός είχε «αρπάξει φωτιά» και ήμουν πάλι εκεί, η προέκταση του δεξιού του χεριού, να «σβήνω» τις ζημιές του. Ένας γαλαντόμος άρχοντας, βγαλμένος από τις καλύτερες σοσιαλιστικές μέρες της χώρας, αυτό είναι κατά βάθος ο Μιχάλης, αυτό παραμένει.
Τελικά καμία σχέση. Δεν ήταν ταβέρνα ο Κατσιμίδης, τα κοτομπέικον μπορούσαν να περιμένουν.
Αυγουστιάτικα στους Θρακομακεδόνες, λοιπόν. Δυο μέρες έχουμε όλες κι όλες για να περάσουμε μαζί, δεν αξίζω κι εγώ ένα νησάκι, μια Τήνο, κάτι; Γιατί να μην πάμε να καταβρέξουμε την πολυθρόνα εκεί, τόσοι άνθρωποι έχουν κάτσει για μια φωτό, μέσα στο βακτήριο θα είναι.
Όλο το βράδυ δεν μιλούσε ή όποτε μιλούσε, δεν χρησιμοποιούσε ρήματα. Ο Ισίδωρος Πρίντεζης της πυρόσβεσης.
«Αρχαία Ολυμπία την κρίσιμη νύχτα με τη μάνικα στο χέρι». Λείπει το ρήμα που κάνει τη διαφορά.
«Αρχαία Ολυμπία την κρίσιμη νύχτα με τη μάνικα στο χέρι ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ». Αυτή είναι η κανονική πρόταση, μπροστά ήμουν. Κι συνέχιζε: «και ούτε θα πήγαινα ποτέ, ούτε για δέκα εκατομμύρια ευρώ. Του επιτελικού η μάνα δεν έκλαψε ποτέ».
Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να είσαι η μάνικα στο χέρι του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Οι απαιτήσεις είναι πολλές, και κυρίως αυτές που έχεις εσύ από τον εαυτό σου.
Θα ‘θελα για μια στιγμή να μπορούσα να απαλλαγώ απ’ αυτήν την ευθύνη. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά στη θέα ενός Ρουμάνου πυροσβέστη, ένιωσα για μια στιγμή να συγκλονίζομαι. «Ρουμάνε αγάπη μου, έλα πάρε με από δω».
Το σκέφτηκα αλλά δεν το είπα. Φοβήθηκα. Έμεινα εδώ. Συνεχώς παρών αυτός, συνεχώς παρούσα εγώ. Μέχρι το τέλος κι όπου μας βγάλει.
(Βασικά Ρουμάνε, μη χαθείς, θα σου πω αν είναι)
*Η συνεισφορά του Θέμη Καίσαρη σε αυτό το κείμενο ήταν συντριπτική
