«Ήταν ωραίος, μάγκας, κιμπάρης»: 7 καλλιτέχνες μιλούν για τον Τόλη Βοσκόπουλο
Αντύπας, Σταμάτης Κόκοτας, Γιώργος Μαργαρίτης, Χρήστος Νικολόπουλος, Λευτέρης Πανταζής, Ζωζώ Σαπουντζάκη και Κατερίνα Στανίση μοιράζονται συναισθήματα, αναμνήσεις και ιστορίες για τον Πρίγκιπα του ελληνικού τραγουδιού, που δε ζει πια εδώ.
- 19 ΙΟΥΛ 2022
Ο Τόλης Βοσκόπουλος έζησε μία ζωή γεμάτη. Έπαιξε στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Άφησε σπουδαίο έργο πίσω του στο ελληνικό τραγούδι, τόσο ως συνθέτης όσο και ως ερμηνευτής. Μία ανεπανάληπτη κληρονομιά από έναν ανεπανάληπτο καλλιτέχνη. Γνώρισε την απόλυτη επιτυχία, την αποθέωση, τη δόξα. Λατρεύτηκε σαν Θεός από τον κόσμο. Τον μιμήθηκαν δεκάδες, σπάνια επιτυχημένα. Βγήκε νικητής από μεγάλες δυσκολίες και περιπέτειες. Αγάπησε βαθιά τις γυναίκες και εκείνες τον αγάπησαν βαθύτερα.
Ο Βοσκόπουλος δεν είναι πια μαζί μας. Λίγο πριν φυσήξει 81 κεράκια στη γενέθλια τούρτα του -ήρθε στον κόσμο στις 26 Ιουλίου του 1940-, άφησε την τελευταία του πνοή τη Δευτέρα, 19 Ιουλίου 2021 μετά από ανακοπή καρδιάς. Ο μύθος του όμως θα ζει αιώνια.
Επτά καλλιτέχνες –Αντύπας, Σταμάτης Κόκοτας, Γιώργος Μαργαρίτης, Χρήστος Νικολόπουλος, Λευτέρης Πανταζής, Ζωζώ Σαπουντζάκη και Κατερίνα Στανίση– μάς υπενθυμίζουν το γιατί. Μοιράζονται συναισθήματα, αναμνήσεις και ιστορίες για τον λαοφιλή Πρίγκιπα του ελληνικού τραγουδιού.
*το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 20 Ιουλίου 2021. Αναδημοσιεύεται σήμερα με αφορμή τον ένα χρόνο από τον θάνατο του σπουδαίου καλλιτέχνη.
Αντύπας
Ο Τόλης ήταν μοναδικός στο είδος του, ένας αξεπέραστος σταρ της Ελλάδας, από τους πρώτους που βγήκαν όρθιοι με το μικρόφωνο στην πίστα. Μέχρι τότε όλοι οι τραγουδιστές κάθονταν σε καρέκλες.
Εκτός από δάσκαλος, υπήρξε και καλός μου φίλος. Την τελευταία πενταετία είχαμε συχνή επικοινωνία. Θυμάμαι, πριν δύο χρόνια, πριν μπει η πανδημία στη ζωή μας, είχα πάει σπίτι του να πιούμε καφέ και να συζητήσουμε για το ενδεχόμενο κάποιας περιοδείας.
Όταν του πρότεινα να κάνουμε περιοδεία στην Αμερική, μου είπε «Εγώ Αντύπα δεν μπορώ να ακολουθήσω τους ρυθμούς σου. Είμαι πολύ μεγαλύτερός σου μην το ξεχνάς. Άσε που σε αεροπλάνο δεν μπαίνω τόσες ώρες».
Σταμάτης Κόκοτας
Ένας ευγενής άνθρωπος, ένα προικισμένο ταλέντο. Αυτά τα δύο πράγματα ήταν ο Βοσκόπουλος για μένα. Αν και δεν υπήρξαμε ποτέ φίλοι, ήμασταν πάντα σωστοί συνάδελφοι. Ερχόταν σχεδόν κάθε βράδυ στα μαγαζιά που τραγουδούσα και αυτό λέει πολλά.
Γιώργος Μαργαρίτης
Τον γνώρισα το ’84 όταν ήρθε στη Νεράιδα, όπου κάναμε πρόβες με τον Γιάννη Πουλόπουλο και την Καίτη Γκρέυ. Εκεί, τον αντάμωσα πρώτη φορά. Μετά, βρισκόμασταν συχνά στη Θεσσαλονίκη για πολλά χρόνια.
Κρατάω το ταλέντο του Βοσκόπουλου και την καλοσύνη του Τόλη. Αυτά τα δύο πράγματα έξαλλου είναι κι αυτά που αγάπησε ο κόσμος σε εκείνον. Με την απώλεια του, μεγαλώνει το μουσικό σχήμα του Παράδεισου και μικραίνει αυτό της Γης.
Χρήστος Νικολόπουλος
Όταν ο Βοσκόπουλος βγήκε στο τραγούδι, τα λαϊκά ακούσματα ήταν πολύ βαριά. Εκείνος κατάφερε με το φρέσκο στυλ του να καθιερώσει έναν πιο τρυφερό τρόπο ερμηνείας, τόσο όσον αφορά το τραγούδι αυτό κάθε αυτό, όσο και τη σκηνική του παρουσία. Ήταν βλέπεις και ωραίο παλικάρι.
Ο Τόλης δεν προσπάθησε να μιμηθεί ποτέ κανέναν, ούτε καν στα πρώτα του βήματα. Ήταν αυθεντικός. Αντιθέτως, τον μιμήθηκαν πολύ, όχι με επιτυχία.
Λευτέρης Πανταζής
Ο κόσμος δεν αγάπησε τον Βοσκόπουλο μόνο για τα τραγούδια του που μιλούσαν στην καρδιά, αλλά και για τους έρωτές του. Λάτρευε τις γυναίκες και τον λάτρευαν και εκείνες. Ήταν ωραίος, μάγκας, κιμπάρης. Δε θα ξεχάσω ποτέ ότι όταν δουλέψαμε για πρώτη φορά μαζί, το 2009 στο Όπερα στην Ιερά Οδό, στην πρεμιέρα μας ήταν περίπου 1.200 άτομα. Τα 1.000 ήταν γυναίκες.
Αυτή η συνεργασία μας ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ο μαθητής να βρεθεί μαζί με τον δάσκαλό του. Ο Βοσκόπουλος υπήρξε για μένα δάσκαλος. Με αυτόν μεγάλωσα, με αυτόν ερωτεύτηκα, με αυτόν έκανα τα πρώτα επαγγελματικά μου βήματα. Μου άρεσαν τα τραγούδια του, η πάντα προσεγμένη του εμφάνιση. Είχε μοναδικό στυλ.
Η πρώτη φορά που ήρθε να με δει να τραγουδάω ήταν στα 70s σε ένα μαγαζί που δούλευα με την Μαίρη Λίντα και τον Ξανθάκη στο Ποτάμι απέναντι από το Καν-Καν. Όταν μου είπαν ότι σε ένα από τα τραπέζια κάθεται ο Τόλης Βοσκόπουλος, έπαθε σοκ.’
«Μη φοβάσαι. Ηρέμησε. Πιες ένα ποτηράκι ουίσκι και όλα καλά θα πάνε», μου είπε η Λίντα. «Μα δεν πίνω», της απάντησα. Εκείνη επέμεινε, ήπια το ουίσκι και βγήκα στην πίστα. Τελικά, είχε δίκιο. Η γλώσσα μου λύθηκε. Όταν αργότερα πήγα στο τραπέζι του για να τον ευχαριστήσω, μου είπε «Πιτσιρίκο είσαι τέλειος. Μη μασάς. Εύχομαι να κάνεις καριέρα».
Ζωζώ Σαπουντζάκη
Ο Τόλης ήταν φιλαράκι μου, αγαπημένο. Όταν δεν μου ήμουν καλά συναισθηματικά, πάντα πήγαινα σε εκείνον να πούμε τα δικά μας.
Τον γνώρισα στο Μετροπόλιταν κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Έκανα ένα νούμερο και από πίσω μου ήταν τρία αγόρια που έπαιρναν τα ρούχα που έβγαζα. Ο Τόλης ήταν ένα από αυτά τα αγόρια. Μία μέρα δεν εμφανίστηκε στο θέατρο. Ρώτησα που ήταν, γιατί οι άλλοι δύο δεν έκαναν σωστά την τόσο απλή κίνηση και μου είπαν ότι ήταν άρρωστος.
Αργότερα, συναντηθήκαμε ξανά στο Θέατρο Άλφα. Εκεί, ο Τόλης έπαιζε μπουζούκι και εγώ έβγαινα με μία στολή που θύμιζε καουμπόισσα. Στεκόταν ακριβώς απέναντι μου. Δεν ήταν γνωστός τότε ακόμα. Δεν θυμάμαι πώς έγινε και τον τράβηξα κοντά μου για να τραγουδήσουμε. Στην αρχή ήταν διστακτικός, αλλά μετά λύθηκε. Έγινε χαμός στο θέατρο, σειόταν η σκηνή.
Λίγο καιρό μετά, μας έκαναν πρόταση να εμφανιστούμε μαζί σε ένα μαγαζί στη Φωκίωνος Νέγρη. Εγώ δεν ήθελα να πάω και εκείνος προσπαθούσε να με μεταπείσει. Ήμουν ανένδοτη. Τελικά, πήγε μόνος του και από εκείνο το σημείο και μετά ξεκίνησε η μοναδική του καριέρα.
Κατερίνα Στανίση
Ο Τόλης Βοσκόπουλος αγαπήθηκε από τον κόσμο για αυτό που ήταν πραγματικά: ένα μεγάλο αστέρι αλλά και ένας απλός άνθρωπος με μία τεράστια καρδιά. Δεν είχε έπαρση. Δεν ήταν δήθεν καλός. Κι αυτό ήταν κάτι που διαπίστωσα ιδίοις όμμασι από τη σύντομη συνεργασία μας. Ο Τόλης ήταν ανοιχτόκαρδος και ανοιχτοχέρης. Στήριζε όποιον είχε οικονομική ανάγκη, από συναδέλφους μέχρι θαυμαστές και ανθρώπους που δεν γνώριζε προσωπικά.
Έζησε πολλά, αλλά έζησε και κάτι πιο βαθύ: την απόλυτη αγάπη μιας γυναίκας. Ήταν ευτυχισμένος με τη σύζυγό του (Άντζελα Γκερέκου) και την οικογένεια του. Αυτή η γυναίκα τον λάτρεψε. Τον στήριξε μέχρι το τέλος. Την αγάπη της την πήρε μαζί του.
