Καμία θεραπεία για το γυναικείο μυξόκλαμα

Δεν θέλω να προσβάλλω κανένα κορίτσι με το παρόν άρθρο. Ίσα ίσα, αν φταίει κάποιος για τη διαιώνιση του γυναικείου μυξοκλάματος, αυτός είμαστε εσύ κι εγώ που έχουμε αποδείξει ότι είναι πιο αποτελεσματικό κι απ’ τον φετινό Κώστα Μήτρογλου.

*κοπελιά, σταμάτα να μυξοκλαίς, μιλάμε τώρα*

Το αποκαλούμενο ‘μυξόκλαμα’ έχει δύο χαρακτηριστικά. Πρώτον, μπορούν να το κάνουν όλες (ΟΛΕΣ) και δεύτερον, δεν λερώνει. Μπορεί το πρόσωπο να συσπάται, μπορεί τα χείλη να τρεμοπαίζουν και το κορίτσι σου να μεταμορφώνεται σε δύο ετών νήπιο που του πήρες βίαια το γλεφιτζούρι, αλλά από τα μάτια της δεν στάζει ίχνος δακρύων. Στάλα. (Σταδιάλα).

Σαν να μην έφτανε η εμφάνιση του προβλήματος στα σπίτια, τα μπαρ και στη ζωή μας, είπαν κάτι φίλοι μας στην Αμερική να γυρίσουν το Homeland και να βάλουν την Claire Danes στο ρόλο της Carrie Mathison που κλαίει πιο συχνά απ’ όσο βουρτσίζει τα δόντια της.

Το βαθύτερο πρόβλημα

Αν είσαι άβγαλτος, αν δεν ξέρεις από γυναίκες παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Αλεξάνδρας Χαρίτου να σου μάθει, είναι λογικό να ψαρώσεις στην αρχή. Η στιγμή της μεταμόρφωσης του κοριτσιού που αγάπησες σε μια μάζα από στρετσαρισμένα νεύρα (σε μια άμορφη μάζα θα λέγαμε), είναι ένα θέαμα που μπορεί να σε μουδιάσει την πρώτη φορά. Και τη δεύτερη.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν θες να της χαλάσεις το χατήρι ή τέλος πάντων δεν θες να την βλέπεις/να την αφήσεις να κλαίει. Δεν θες να κάνεις κακό σε κανέναν κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τις δύο πρώτες φορές.

Με τον καιρό και τα χρόνια, έρχεται κάτι που στην Αρχαία Ελλάδα λεγόταν ‘πείρα’ και καταλαβαίνεις ότι η μόνη φύρα που προκύπτει από τη διαδικασία είναι πάνω σου και μέσα σου. Άσε το κορίτσι να κλάψει. Θα του περάσει. Να στο πω και ανάποδα. Το κορίτσι μυξοκλαίει γιατί υπάρχει κοινό που την βλέπει να μυξοκλαίει.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όχι και τόσο μακριά από το δικό μας, αυτό το μυξόκλαμα, είναι συνώνυμο της γκρίνιας. Στο ίδιο σύμπαν, και αυτό που κάνω εδώ και μερικές παραγράφους χρεώνεται σαν γκρίνια. Το θέμα είναι ότι η γκρίνια μου είναι δημιουργική-καταγγελτική.

Αυτός που είπε ότι μετά από μια πυρηνική καταστροφή θα επιζήσουν μόνο οι κατσαρίδες προφανώς ξέχασε το γυναικείο μυξόκλαμα. Και προφανώς ήταν γυναίκα.

Οι κίνδυνοι που παραμονεύουν

Το μυξόκλαμα είναι επικίνδυνο και το αποτάσσουμε, γιατί:

Σε αποπροσανατολίζει

Πριν γίνεις ο Θάνος Ασκητής της γυναικείας γκρίνιας, θα περάσουν δύσκολα χρόνια. Είναι λογικό. Θα περάσουν χρόνια συναισθηματικής ανέχειας, δυσθυμίας, ενοχών. Ο αποπροσανατολισμός έγκειται ακριβώς στο κομμάτι των ενοχών. Νομίζεις ότι έχεις κάνει κάτι κακό στο κορίτσι και -ως τζέντλεμαν- είσαι έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες. Πλήρης παράνοια δηλαδή.

Μπορεί να το συνηθίσεις

Όταν οι άνθρωποι που θέλουν το καλό σου, αρχίζουν να επισημαίνουν -διακριτικά στην αρχή, όχι και τόσο διακριτικά στη συνέχεια- ότι δίπλα σου ζει μια μαύρη σκιά (ή μια μαύρη γριά αν έχεις δει το ‘Insidious’), υπάρχει πρόβλημα. Δίπλα σου, εκεί που σου δείχνουν.

Το πρόβλημα εδώ είναι ότι έχεις ήδη συνηθίσει το ωράριο της γκρίνιας σε σημείο που δεν σου κάνει καμία εντύπωση πια. Πολλές φορές μάλιστα, μιλάς και χαϊδευτικά για το ‘ελάττωμα της να γκρινιάζει λίγο παραπάνω’. Λοβοτομή το λένε αυτό.

Μπορεί να το ξεκινήσεις κι εσύ

Το μυξόκλαμα είναι άκρως μεταδοτικό και παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα σε άντρες και γυναίκες. Η ιδιότητά του ως γυναικείο δεν το εγκαταλείπει ποτέ. Δεν βγαίνει δηλαδή σε αντρικό. Για να φτάσεις στο σημείο να το κάνεις σαν γυναίκα, έχεις περάσει ήδη τα βασικά στάδια της μετάλλαξης χωρίς -δυστυχώς- να το αντιληφθείς και να αντιδράσεις έγκαιρα.

Για παράδειγμα, η φίλη σου είχε ανέκαθεν πρόβλημα με την γκόμενα του κολλητού σου. Μάντεψε. Εδώ και λίγο καιρό, έχεις κι εσύ πρόβλημα με την γκόμενα του κολλητού σου.

Γίνεστε ένα, κάνε κάτι!

Οι τρόποι πρόληψης

Φταις, δε φταις, το κακό το προκαλείς εσύ. Η παρουσία σου, οι ατάκες σου, λάθη του παρελθόντος που δεν λέει να σου συγχωρήσει, όλα αυτά δημιουργούν μια πέτρα στο κεφάλι της, τόσο συμπαγή που αποκλείεται να σπάσει σε επιμέρους κομμάτια. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχουν τρόποι να προλάβεις το κακό. Να μερικές ιδέες:

* Παίρνε το μέρος της κάθε φορά που διαφωνεί με κάποιον εκτός από σένα. Η απότομη στήριξη θα την κάνει να προβληματιστεί για το τι σου συμβαίνει, άρα σταδιακά θα επικεντρωθεί στην ψυχική σου υγεία και θα ελαττώσει την γκρίνια για να μην σε επιβαρύνει. Θέλει θυσίες η πρόληψη, το ξέρω.

* Φύγε από το οπτικό της πεδίο κάθε φορά που ξεκινάει το παραλήρημα.

* Ξεκίνα τα sudoku για να απασχολήσεις το μυαλό σου.

* Ξεκίνα τη γιόγκα για να βρεις τη γαλήνη μέσα σου και να φτιάξεις μια ασπίδα για τις εξωτερικές οχλήσεις.

* Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι πρόληψης.

Δύναμη παιδιά. Και γκρίνια στο @illanastasiadis