Κάνεις social posts για ν’ ανεβάσεις την αυτοπεποίθησή σου

Ήταν μία από εκείνες τις περιόδους που τίποτα δεν πήγαινε καλά για τον Μήτσο (παιδικό φίλο). Το κορίτσι που πολιορκούσε για καιρό, δεν του έδινε σημασία, είχε κοπεί για τέταρτη συνεχόμενη φορά στο ένα από τα δύο μαθήματα που του έμεναν για το πτυχίο στο ΠΑ.ΠΕΙ, ενώ δεν μπορούσε με τίποτα να βρει δουλειά και αν και 24 ετών αναγκαζόταν να ζητάει ακόμα χαρτζιλίκι από τους δικούς του.

Αν ήμουν γυναίκα, θα φορούσα μια μίνι φούστα, θα έβγαινα μια βόλτα, θα μου την έπεφταν κάμποσοι και έστω για μερικές ώρες θα μου ανέβαινε η αυτοπεποίθηση, τώρα τι να κάνω;

ήταν η απορία του, ένα βράδυ εκείνης της μαύρης περιόδου (μέσα του 2000), κάπου ανάμεσα σε τρία ποτήρια μπίρα. Δεν θυμάμαι τι του απάντησα, αλλά δεν έχει και καμία σημασία, αφού αν ο Μήτσος τραβούσε σήμερα τα ίδια ζόρια, δεν θα αναρωτιόταν αν έπρεπε να φορέσει φούστα. Θα έκανε απλώς μερικά ποσταρίσματα στα social media.

Το ταβάνι και τα τάρταρα

Έλα, πριν κράξεις τον Μήτσο για το σχόλιο με τη φούστα ή εμένα για την τελευταία πρόταση της προηγούμενης παραγράφου, παραδέξου ότι έχεις κι εσύ κάνει ένα post στο Facebook, το Twitter ή το Instagram μόνο και μόνο για να νιώσεις λίγο καλύτερα. Σε πολύ λιγότερο, μάλιστα, χρόνο από όσα θα χρειαζόταν ένας φίλος, ένα ποτό ή ένας συνδυασμός τους για να σου φτιάξουν τη διάθεση, αφού ένα like ή ένα share μπορούν να γίνουν λίγα δευτερόλεπτα από τη στιγμή που θα κάνεις το ποστάρισμά σου στα social media.

Ένα social post, βέβαια, που έχει ως αυτοσκοπό την τόνωση του εγωισμού σου (γιατί υπάρχουν και social posts με άλλο σκοπό;) είναι δίκοπο μαχαίρι, αφού σε περίπτωση που δεν πάει καλά για τα δεδομένα σου (είτε ο μέσος όρος ενός καλού post σου είναι τα δέκα είτε τα εκατό likes), τότε η ψυχολογία σου θα πέσει στα τάρταρα.

Εκείνος ο μικρός (ελπίζω) χρόνος από τη στιγμή που θα κάνεις το post μέχρι να έρθει η πρώτη θετική ανταπόκριση από κάποιον φίλο, ισούται με μια αιωνιότητα. Είναι όπως όταν παίρνεις το λόγο μπροστά σε πενήντα άτομα (ή όσα έχεις φίλους στο Facebook), ξεκινάς λέγοντας κάτι που θεωρείς εσύ αστείο και περιμένεις μέχρι να ακουστεί το πρώτο γέλιο. Από τη στιγμή που θα ακουστεί, κάπου δεξιά πάνω από το κεφάλι σου, εμφανίζεται μια γραφική παράσταση με άξονα x τα likes/γέλια και y την αυτοπεποίθησή σου και με στόχο να τρυπήσει το ταβάνι του δωματίου σου. Και ξέρεις, όπως το ένα χειροκρότημα φέρνει το άλλο, έτσι συμβαίνει και με τα likes. Ένα ποστάρισμα που άρεσε σε κάποιον είναι πολύ πιθανό να αρέσει και σε κάποιον άλλο. Λειτουργεί και εδώ η ψυχολογία της μάζας, αλλά ας μην ανοίξουμε και αυτό το θέμα τώρα.

Η ποιότητα των likes

(Με like από το Μέσι δεν χρειάζεται να ποστάρεις ξανά για ένα χρόνο)

Μπορεί να είναι όλα τα likes ευπρόσδεκτα, δεν είναι όμως όλα ίδια. Δεν έχει την ίδια αξία στην προσπάθεια τόνωσης της αυτοπεποίθησής σου ένα like που έγινε από τον κολλητό σου, ο οποίος κάνει like χωρίς καν να δει τι έχεις ανεβάσει, με ένα like από το κορίτσι που γουστάρεις ή κάποιον τύπο που δεν σου έχει κάνει ποτέ ξανά και ξέρεις ότι είναι φειδωλός στη ‘φεϊσμπουκική’ του δραστηριότητα. Επομένως, ενώ στην αρχή για να νιώσεις καλύτερα αναζητάς τα likes μόνο όσον αφορά την ποσότητά τους, όσο πιο πολλά post κάνεις, τόσο αρχίζεις να εξαρτάσαι και από την ποιότητά (το ποιος δηλαδή στα έχει κάνει) τους.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αρχίσεις να υποκρίνεσαι. Να ποστάρεις δηλαδή πράγματα που δεν πιστεύεις μόνο και μόνο, γιατί ξέρεις ότι θα αρέσουν στον πολύ κόσμο ή έστω σε αυτούς που έχεις φίλους. Αλλά τι να κάνεις; Αφού έτσι θα τονώσεις την αυτοπεποίθησή σου.

Μπαίνεις δηλαδή σε ένα τρυπάκι που ποστάρεις αυτά που πιστεύεις ότι θα ήθελαν να διαβάσουν οι άλλοι, εξαρτάσαι από τον αριθμό των likes και την ποιότητά τους και όσο καλά και να πηγαίνει η ζωή σου στα social media, θες συνεχώς κι άλλο. Κατάσταση, η οποία έχει περιγραφεί γλαφυρότατα στην τελευταία σεζόν του Black Mirror και δεν διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από τα ναρκωτικά και την ανάγκη σου όσο βαθαίνει η εξάρτηση να ζητάς όλο και μεγαλύτερη δόση είτε από likes είτε από κοκαϊνη.

Τελικά, Μήτσο, μήπως θα ήταν καλύτερα να είχες φορέσει εκείνη τη φούστα;

ΥΓ: Αυτό το κείμενο γράφτηκε με ξεκάθαρο στόχο να πάρει μερικά likes στο Facebook και να ανεβάσει την αυτοπεποίθηση του γράφοντος.