Κλίντον ή Ομπάμα;

Και ποιο να ήταν δηλαδή το δίλημμα; Διαλέγουμε ανάμεσα στους δύο τελευταίους Δημοκρατικούς προέδρους των ΗΠΑ- σκεφτήκαμε να βάζαμε τον Μπους αλλά είμαστε περήφανοι για το ένα και μοναδικό 100% μας σε αυτή τη στήλη, δεν έχει νόημα να προσθέσουμε κι άλλο. Καθώς λοιπόν η Χίλαρι Κλίντον ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της για το χρίσμα των Δημοκρατικών και μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση πλησιάζει, η συντακτική μας ομάδα διαλέγει Πλανητάρχη.

Ομπάμα ο Γιώργος Μυλωνάς

Ο Κλίντον έμεινε στην ιστορία για μια εκτός γάμου πεοληχεία. Φαντάζομαι πως εκτός γάμου πεοληχείες θα είχαν στο “παλμαρέ” τους και όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι των Η.Π.Α.. Κανένας άλλος,όμως, δεν ήταν τόσο τυχερός να έχει μια Μόνικα να κόβει βόλτες στην Ουάσιγκτον και να διαφημίζει τον λεκέ με τον “κόπο” του στο πέτο της. Χωρίς την Μόνικα ο Κλίντον θα ήταν ένας ακόμη Γούντροου Ουίλσον. Τι, δεν ξέρεις πως ο Ουίλσον έχει κάνει για 8 χρόνια πλανητάρχης; Από την άλλη, ο Ομπάμα είναι ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των Η.Π.Α. Ακόμα και αν στο μέλλον ακολουθήσει τα χούγια του Μάικλ Τζάκσον, ο Ομπάμα θα παραμείνει ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των Η.Π.Α. Ομπάμα δαγκωτό!

Ομπάμα ο Χρήστος Δεμέτης

Θα είμαι λακωνικός. Δεν έχει κάνει κανέναν πόλεμο (επίσημα) και ζει ακόμα. Και είναι μαύρος. Ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ στην ιστορία, όπως σωστά το έθεσε ο Μυλωνάς. Αλλά ας πούμε και δυο πράγματα για τον Κλίντον, κρίμα είναι να μένει στην ιστορία σαν ο πρόεδρος της Λεβίνσκι και των πνευστών. Όχι ότι εδώ γράφουμε ιστορία δηλαδή, αλλά λέμε τώρα.

Ο Μπίλαρος λοιπόν, έκανε την επιχείρηση “Deny Flight”, επιβάλλοντας απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας του Ο.Η.Ε. υποτίθεται που όριζε τον εναέριο χώρο της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης ως “No fly zone” (Ζώνη απαγόρευσης πτήσεων) με την οποία απαγορεύονταν πτήσεις αεροσκαφών στον εναέριο χώρο της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης.

Και κάπως έτσι, μπήκε στα Βαλκάνια. Ο πόλεμος ξεκίνησε το Μάρτιο του 1992 και έληξε το Δεκέμβριο του 1995.

Στα πεδία των μαχών ξεκίνησαν τα πρώτα επεισόδια εμπλοκής του ΝΑΤΟ, όταν αεροπλάνα της βορειοατλαντικής συμμαχίας κατέρριψαν τέσσερα σερβο-βοσνιακά μαχητικά που παραβίαζαν τη ζώνη απαγορευμένης πτήσης πάνω από την Μπάνια Λούκα.

Στις 18 Ιουλίου 1994 οι ΗΠΑ, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία δημιούργησαν την Ομάδα Επαφής, μέσω της οποίας πρότειναν το διαμοίρασμα της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης σε 51% Μουσουλμανικό και Κροατικό τομέα και 49% Σερβικό.

Κύριος στόχος της απευθείας εμπλοκής των ΗΠΑ στον πόλεμο ήταν η βοήθεια προς την Κροατία, για την επίθεση προς την Σερβική Δημοκρατία της Κράινα και γενικότερα την Κροατο-Μουσουλμανική συμμαχία, γιά την αντεπίθεση στον πόλεμο της Βοσνίας.

Τα ξημερώματα της 4ης Αυγούστου 1995, αεροπλάνα του ΝΑΤΟ κατέστρεψαν το αντιαεροπορικό σύστημα του σερβικού στρατού της Κράινα και διέλυσαν όλες τις ενδοεπικοινωνίες μεταξύ των μονάδων του, καθιστώντας αδύνατο τον συγχρονισμό για την άμυνα της Κράινα.

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις τερματίστηκαν ανεπίσημα στα μέσα Οκτωβρίου και επίσημα στις 14 Δεκεμβρίου, 1995.

Και τελικά ο Μπίλαρος έφτιαξε τα Βαλκάνια όπως τα ονειρευόταν αυτός “χρησιμοποιώντας” προς όφελος των ΗΠΑ έναν πόλεμο που άφησε πίσω του χιλιάδες πτώματα και θα έπρεπε να είχε λήξει πολύ νωρίτερα.

Ωχ, τελικά δεν ήμουν λακωνικός.

Ομπάμα λοιπόν.

Ομπάμα η Δώρα Τσαμπάζη

Ναι ο Κλίντον είχε τον λεκέ, ναι ο Κλίντον είχε την Μόνικα. Ναι, ο Κλίντον είχε την Χίλαρι που ως μία άλλη Αλίκη Αρβανιτίδη στήριξε τον άντρα της για το στιγμιαίο λάθος. Ναι, το κουδούνι στην πόρτα της Μόνικα είχε ήχο “κλίντοοοοον” (κακό). Αλλά μόνο ο Ομπάμα έφταξε τον Ironman. ‘Η τουλάχιστον μας άφησε να πιστέψουμε ότι θα το κάνει. Τι;;; Δεν με πιστεύετε;;; Δείτε.

Κλίντον η Έρρικα Ρούσσου

Δεν μπορώ να πω ότι ο Ομπάμα μου είναι αντιπαθής. Τουναντίον. Τόσο αυτός όσο και τα συνολάκια της Μισέλ μου είναι άκρως συμπαθητικά. Ωστόσο, ο Μπιλ είναι το πρόσωπο που έλαμψε δια της γραμματέως του. Είναι ο τύπος που κατόρθωσε με έναν τόσο δα (χωρίς συμπάθιο) λεκέ να στιγματίσει μία ολόκληρη εποχή. Λίγο σέβας βρε παιδιά. Στα «έργα» του στριμώχνεται (#διπλης) και ένα Dont ask Dont tell. Η πολιτική βάσει της οποίας επέτρεψε τη συμμετοχή των ομοφυλοφίλων στις ένοπλες δυνάμεις.

Όχι, δεν είναι προοδευτικός. Κρυψίνος είναι ο άνθρωπος. Ωστόσο είναι γνωστό τοις πάσι ότι η φιλοσοφία του «πίστευε και μη ερεύνα», έχει προσηλυτίσει εκατομμύρια πιστούς ανά την υφήλιο.

Μπιλ Κλίντον ο Στέλιος Αρτεμάκης

Ένα λάθος έκανε ο Μπιλ. Ένα. Άκουσε τους συμβούλους του και είπε ψέμματα. Πάνω στην πίεση της στιγμής πέταξε την ευκαιρία να γίνει ένας ήρωας της εναλλακτικής κουλτούρας που προτιμά προέδρους με αδυναμίες από πρόεδρους ξυλοκόπους και προτίμησε να προσπαθήσει να ξεγελάσει το mainstream. Στην πορεία έχασε και τα δύο. Εντελώς κρίμα για το πιο κουλ πρόεδρο μετά τον Ομπάμα αλλά που προηγήθηκε 15 χρόνια και άσκησε εξουσία σε μια πιο συντηρητική εποχή. Αν μπορούσε κάποια μαγική διοργάνωση να τους βάλει να παίξουν ο ένας κόντρα στον άλλο, και οι δύο πάνω στην ακμή τους, στα καλύτερα τους χρόνια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ομπάμα θα νικούσε με τα τσαρούχια. Ο Μπιλ Κλίντον έδειξε το δρόμο του Προέδρου που χειρίζεται τις καταστάσεις με ψυχραιμία και χωρίς κόμπλεξ, ο Ομπάμα τον συνέχισε και τον επέκτεινε. Αλλά ο Κλίντον δεν είχε κάποιο πρότυπο. Ήταν ο Κλίντον και το έκανε με το δικό του τρόπο. Και το έκανε πρώτος.

Κλίντον ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Δεν έχω κάτσει να αναλύσω τα προγράμματα και τις πράξεις -πολιτικές- και των δύο αλλά στο μυαλό μου ο Μπίλαρος είναι πιο πετυχημένος. Δεν είμαστε εδώ όμως για να κάνουμε πολιτική ανάλυση αλλά lifestyle ανάλυση. Και σε αυτό τον τομέα κερδίζει ο Μπίλαρος. Ο Ομπάμας μου μοιάζει με τον πρόεδρο που έπαιζε στο Heroes και τον είχε τοποθετήσει μαεστρικά στην θέση του η “εταιρία”. Σε όλα τέλειος, σε όλα ιδεατός. Είναι ο Κεν δίπλα στην Μπάρμπι. Είναι ο real life Peter Petrelli. Μοιάζει με Θεός που έχει τριγύρω του εκατοντάδες συμβούλους-αγίους που δεν τον αφήνουν να κάνει ούτε ένα λάθος. Δεν τον αφήνουν ούτε να χαμογελάσει κατά λάθος.

Ο Μπίλαρος όμως είναι άνθρωπος. Κερατώνει, λερώνει, συγχωρεί. Παίζει σαξόφωνο, βγάζει την γυναίκα του μπροστά και άμα λάχει ξανακερατώνει. Είναι ένας από εμάς που απλά έτυχε να είναι και καλός πολιτικός. Θυμάμαι ότι ένα από τα πρώτα άρθρα που είχα μεταφράσει στο Esquire ήταν ένα 6σέλιδο αφιέρωμα στο τι έκανε ο Κλίντον για την ανοικοδόμηση της Αϊτής μετά τον σεισμό του 2010 που είχε καταστραφεί ολόκληρη η χώρα. Όσο το διάβαζα τόσο καταλάβαινα γιατί ο Μπιλ είναι ηγέτης. Είναι ωραίος τύπος ο Μπιλ. Είναι τύπος που έχει να σου πει πολλά με ένα παλαιωμένο ουίσκι και έναν δίσκο του αγαπημένου του Τζον Κολτρέιν να παίζει από πίσω.

Ομπάμα ο Ηλίας Αναστασιάδης

Γιατί μακάρι να παντρευτούμε μια τόσο γαμάτη τύπισσα όπως η Μισέλ. Γιατί δεν είναι ότι απλά του αρέσει το μπάσκετ, είναι ότι μοιάζει με μπασκετικό geek που μπορεί να χάσει ένα πάρα πολύ σημαντικό συμβούλιο επειδή ξεχάστηκε βλέποντας ένα αδιάφορο Hornets-Magic στο σαλόνι του Λευκού Οίκου. Γιατί θα έκανα copy paste την απάντηση του Γιώργου Μυλωνά, αλλά δεν είναι και πολύ δημιουργικό αυτό. Γιατί ο Μπιλ Κλίντον είναι η προσωποποίηση του προέδρου που έχει πάθει κάτι κακό και ξεχνάει μικρά και μεγάλα πραγματάκια, όπως η παρέα του με τη Μόνικα Λεβίνσκι. Γιατί δεν ξέρω αν ο Ομπάμα είναι ο καλύτερος, πιο συμπαθής και πιο ανθρώπινος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, αλλά συγγνώμη, δεν μου έρχεται άλλος.

Ομπάμα ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Χέι! Το ξέρατε ότι ο Μπιλ Κλίντον είχε εμπλακεί σε ένα σεξουαλικό σκάνδαλο;! Ενιγουέι, κρίμα το όποιο σου πολιτικό legacy να το καταπίνει έτσι ένας κουτσομπολίστικος τίτλος αλλά αυτός είναι ο κόσμος μας. Το legacy είναι κάτι που δε μπορείς να ελέγξεις, έτσι κι αλλιώς, μόνο να προσπαθήσεις (και να αποτύχεις προσπαθώντας). Πάντα είναι μεγαλύτερο εσένα και τις προσπάθειές σου. Φτάνει πάντα σε επίπεδο συμβόλων. Το σύμβολο του Μπιλ Κλίντον είναι ο all-american καβλάντης τύπος που έπαιζε με το σκύλο του στο γρασίδι έξω από το Λευκό Οίκο, τον έσκαγε πού και πού και το μπάφο του, και τσιλιμπούρδιζε με ασκούμενες (α, έκανε κι έναν πόλεμο, ναι). Το σύμβολο του Ομπάμα είναι ακόμα πιο έξω από τον έλεγχό του. Θα έπρεπε να κάνει κάτι αδιανόητα συνταρακτικό ως πρόεδρος για να επισκιάσει το ότι ήταν είναι θα είναι ο Πρώτος Μαύρος Πρόεδρος, ένα παγκόσμιο σύμβολο αλλαγής στην υψηλότερη, και αναγκαστικά βαρύτερων και εμφατικότερων συμβολισμών, θέση της παγκόσμιας κοινωνίας (α, έκανε κι αυτός κάτι-σαν-πολέμους, ναι). Τελοσπάντων, στο μέλλον τον Μπιλ ελπίζω να τον θυμόμαστε απλά ως το πρώτο βήμα της Χίλαρι για την προεδρεία. Τότε το ξανακάνουμε το δίλημμα.

Ομπάμα ο Γρηγόρης Μπάτης

Όχι πως πιστεύω σε Μεσσίες τύπου Ομπάμα ή στην αλλαγή πολιτικής τη στιγμή που το σύστημα (aka καπιταλισμός)  παραμένει ίδιο, αλλά η απέχθεια μου στον Κλίντον και δη στους θαυμαστές του και σ’ αυτούς που προσπαθούσαν να του φορτώσουν τη φήμη του περιζήτητου, με κάνει να επιλέξω τον Ομπάμα. Ή μάλλον περίμενε, αναθεωρώ! Η λέξη “απέχθεια” είναι λίγη, μπροστά στα αισθήματα που ένιωθα όταν έβλεπα τους Γιουγκοσλάβους να χάνουν σπίτια, οικογένειες, πατρίδα για τον θείο Σαμ. Κι αν ο Ομπάμα μοιάζει ανίκανος να σταματήσει τους Αμερικανούς μπάτσους που σκοτώνουν ομόχρωμούς του, για ένα του βγάζω το καπέλο. Πως στη θητεία του δεν έγινε καμία πολεμική σύρραξη, όσο κι αν λύσσαξαν οι απανταχού τρομολάγνοι και οι έμποροι όπλων. Από την άλλη, τύποι σαν τον Κλίντον έφεραν τον αντι-Αμερικανισμό στην ελληνική κοινωνία. Αντι-Αμερικανισμό που γέμισε πλατείες όπως στην αξέχαστη συναυλία κατά των βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία (αναλυτικά στο video), προκάλεσε πορείες διαμαρτυρίας και ανάθρεψε με οργή μεγάλη μερίδα των Ελλήνων για τις χώρες που αφανίστηκαν μέσα σε λίγες νύχτες. Ομπάμα λοιπόν.

Ομπάμα ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Αυτό που δεν μπορώ να συγχωρέσω στον Κλίντον είναι η συνέχιση της εξωτερικής πολιτικής Bush σε περιοχές όπως η Μέση Ανατολή και πιο σημαντικά για τους – μας ενδιαφέρει μόνο ό,τι γίνει στη γειτονιά μας – Έλληνες το Κόσοβο. Γιατί κατά τα άλλα ο Κλίντον είναι ένας σταθμός της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας. Είναι ο Πρόεδρος που εισήγαγε αυτό το νέο μοντέλο Προέδρου, του Πλανητάρχη των media. Ο Κλίντον είναι ο πρώτος στον οποίον πειραματίστηκε η σύγχρονη πολιτική επικοινωνία και όλοι οι θεωρητικοί της. Και το entourage επικοινωνιολόγων και συμβούλων του διδάσκουν τώρα την τέχνη τόσο του crisis management όσο και του image making ηγετών. Θα μου πεις, κατάφερε αυτό το entourage να διασώσει τον Πρόεδρο από το σκάνδαλο Λεβίνσκι; Όχι. Εξάλλου, τα πράγματα τότε ήταν τόσο νέα σε αυτόν τον κόσμο της εύκολης διάδοσης πληροφορίας. Κατάφερε όμως να σώσει τον άνθρωπο Μπιλ Κλίντον και ακόμα περισσότερο να διαμορφώσει εκείνη την πολιτική εικόνα για την Χίλαρι που της επιτρέπει τώρα να ζητά το χρίσμα των Δημοκρατικών. Ο Κλίντον θα ήταν λοιπόν η επιλογή μου αν δεν είχε αμαυρώσει την εικόνα του πράττοντας ως Ρεπουμπλικανός στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Δεν με νοιάζει αν είχε ή δεν είχε άλλη επιλογή. Αν δεν έχει ο Πρόεδρος επιλογή, ποιος έχει; Ο Ομπάμα μοιάζει και είναι η ευκολή μου επιλογή. Αν και σε ένα αντίστοιχο δίλημμα σε μερικά χρόνια, νομίζω ότι όταν θα αναμετρηθεί με κάποιον δεν θα τον επιλέξω. Όχι για την ανάμειξή του σε κάποιον πόλεμο. Αλλά γιατί στα 6 χρόνια στον Λευκό Οίκο νιώθω ότι δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα όσον αφορά τον πλανήτη τον οποίο έχουμε μάθει να λέμε ότι άρχει.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΟΜΠΑΜΑ ΜΕ 62,5%

Οι εκλογικές περιφέρειες στο 100% της καταμέτρησης βγάζει κυβέρνηση Μπαράκ Ομπάμα. Η αλλαγή έρχεται και στο ΟΝΕΜΑΝ.