Κυκλάδες ή Επτάνησα

Από αυτό το ερώτημα ξεκινάει ο προγραμματισμός των διακοπών! Γιατί όλα τα άλλα, τα εισητήρια, η κατηγορία διαμονής, οι μέρες που θα μείνεις, το τι κάνεις, τι θα φας, τι θα πιεις και τι θα δεις είναι πολύ ασήμαντα φίλε μου μπροστά σε αυτό: Κυκλάδες ή Επτάνησα; Ξερονήσι ή πράσινο; Λιοπύρι ή δροσιά; Χώρα ή πρωτεύουσα;

Κυκλάδες ο Στέλιος Αρτεμάκης

Ξερονήσι φίλε, λιοπύρι, τρία δέντρα όλο το νησί. Να ψάχνεις για ασκιανό μες στα σοκάκια της χώρας και να μη βρίσκεις. Να μυρίζει σχίνος και να φυσάει το μελτέμι. Να μυρίζει καλοκαίρι. Ασε που ‘ναι και κοντά (για τον Αθηναίο-Στερεοελλαδίτη). Το συνηδειτοποίησα πρόπερσι που πήγα Λευκάδα και πέρυσι που πήγα Παξούς. Θες μια μέρα ταξίδι για να πας να δεις τις ραχούλες, τις πηγούλες και το πευκόμελο όταν μπορείς να τα βρεις όλα αυτά με μια βόλτα στην Πάρνηθα. Αντε με ένα τετράωρο στο τιμόνι για να φτάσεις μέχρι το Πήλιο. Και αν εξαιρέσεις την Κεφαλονιά που έχει ωραίες παραλίες τα υπόλοιπα τι να τα κάνεις; Αστα εκεί να στολίζουν το Ιόνιο και πήγαινε να ζήσεις το κανονικό, το ελληνικό το καλοκαίρι.

Κυκλάδες ο Θωμάς Σγουρός

Μου ”κλωτσάει” κάθε νησί που είναι πήχτρα στο πράσινο. Για την ακρίβεια μου φαίνεται ότι είναι υπερβολικό,περιττό, ”μη ελληνικό”. Κάτι για το οποίο φταίνε οι γονείς μου, που επέλεγαν σταθερά Κυκλάδες από τότε που ήμουν πιτσιρίκι. Οπότε το ξερό, λιτό και απέριττο, το χωρίς δέντρα, ήρθε και μου κατσικώθηκε στο υποσυνείδητο. Βλέπω από μακριά την Φολέγανδρο να έρχεται κατά πάνω μου και μου τρέχουν τα σάλια. Ενώ π.χ. στην Ζάκυνθο, αρχοντική και πανέμορφη, χρειάζεται να περάσω 1-2 μέρες για να προσαρμοστώ στην συνύπαρξη πολιτισμού και ”αφράτης”φύσης. Αλλά, ”περί ορέξεως πανακότα”, που έλεγαν και στο χωριό μου. Και το σημαντικότερο είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει από ένα τουλάχιστον νησί και κάθε γούστο. Άρα, επιτρέψτε μου να σας απαντήσω ξανά όταν αξιωθώ να τα επισκεφτώ όλα.

Κυκλάδες η Ιωάννα Μαμάη

Δε γινόταν να δώσω καμία άλλη απάντηση εκτός από Κυκλάδες σε αυτό το δίλημμα. Ανδριώτισσα και από μπαμπά και από μαμά οι αναμνήσεις μου από εκεί ξεκινούν από πολύ μικρή ηλικία. Έχω συνηθίσει αυτήν την ξεραΐλα που λέτε όλοι ότι έχουν τα κυκλαδονήσια σε τέτοιο σημείο που δεν πολυαντέχω τα μέρη με πλούσια βλάστηση και τα δάση. Κυκλάδες γιατί οι παραλίες είναι βαθιές και κρύες. Γιατί κοιτάς κάτω και βλέπεις τα βότσαλα από την καθαριότητα. Το μόνο που μισούσα και θα συνεχίσω να μισώ είναι τα μελτέμια κάθε καλοκαίρι που θα μου στερήσουν μερικές μέρες παραλία και θα με δυσκολεύουν να κοιμηθώ. Α και ότι είμαι αναγκασμένη να πίνω εμφιαλωμένο νερό. Γκρρρ!

Επτάνησα η Αμαλία Κουλακιώτη

Το κυκλαδίτικο τοπίο με την ξεραίλα του και την έλλειψη πρασινάδας, μου φαίνεται τελείως αφιλόξενο. Εγώ μεγάλωσα εκεί που τα πεύκα ακουμπούν τη θάλασσα, που η φύση σου αποκαλύπτει το μεγαλείο της (πολύ ποιητικό!). Έχω γυρίσει τις Κυκλάδες, λάτρεψα τη Σαντορίνη, αγάπησα την Κίμωλο, αλλά προσωπικά όταν σκέφτομαι τα Επτάνησα μου έρχεται στο μυαλό η λέξη “θαύμα”. Όποιος έχει βρεθεί στο Ναυάγιο καταλαβαίνει τι εννοώ…

Κυκλάδες ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Ένα ταξίδι με ιστιοπλοϊκό στο Μεγανήσι, την Ιθάκη, την Κάστο και τον Κάλαμο παραλίγο να μου αλλάξει γνώμη. Αλλά όχι. Για να αγαπήσω ένα νησί πρέπει να έχει τρία στοιχεία. Α) ωραίες παραλίες, Β) καλό φαγητό, Γ) κυκλαδίτικη Χώρα. Sorry αλλά στα Επτάνησα ούτε έχω φάει καλά ούτε έχω βρει μέρη που να μπορείς να κάνεις βόλτες στα πλακόστρωτα. Όσο υπάρχουν νησιά σαν την Αμοργό, το Κουφονήσι, την Σέριφο και την Τζια, τα Επτάνησα θα είναι για μένα η δεύτερη επιλογή.

Κυκλάδες ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Οι Παξοί είναι εκπληκτικοί, στην Ιθάκη είχα περάσει καλά κι αν πω κάτι για Ζάκυνθο θα πέσει η φαμίλια (με την καταγωγή της) να με πλακώσει. Παρόλα αυτά η ιδέα των διακοπών είναι στο μυαλό μου η εξής: καράβι με τάβλι και κακό ύπνο σε άβολη θέση, περπάτημα στη χώρα και απόλαυση της αύρας ενός μικρού νησιού. Δεν είναι η χαρτογράφηση της μισής Ελλάδας (για να φτάσεις), οι διαδρομές με το αυτοκίνητο κι η κίνηση. Γενικότερα είναι λίγο παράλογο να πηγαίνεις διακοπές και να περιμένεις σε ουρές για να φτάσεις στην παραλία. Αν ήταν έτσι έμενα και στην Αθήνα. Κυκλάδες, λοιπόν. Η μόνη επιλογή, καθώς ούτως ή άλλως επιλογές όπως Σποράδες κτλ έχουν “κοπεί” από τον απλό λόγο, ότι το καλοκαίρι κατεβαίνουμε πιο νότια από εκεί που μένουμε. Τα πουλιά που το κάνουν χρόνια, δηλαδή, τι είναι; Μαλάκες;

ΥΓ. Βρίσκω πολύ γελοίο το γεγονός ότι λέγονται Επτάνησα, τη στιγμή που πλέον η Λευκάδα δεν είναι νησί, αλλά ενώνεται με γέφυρα. Όλα εγώ πια;

Κυκλάδες, όχι Επτάνησα, όχι Κυκλάδες ο Μάνος Μίχαλος

Δέκα λεπτά πριν γράψω είχα αποφασίσει ότι προτιμώ τα Επτάνησα. Δέκα δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσω, κατέληξα στις Κυκλάδες. Παρότι με ενοχλεί η έντονη βαβούρα σε πολλές από αυτές, παρά τη χαμηλή εκτίμηση που έχω την Πάρο, το ότι δεν έχω πάει ποτέ στη Σαντορίνη και ότι η εμπειρία μου από Κυκλάδες είναι Άνδρος, Σέριφος, Μήλος, Αμοργός, Κουφονήσια και λίγο Μύκονος, δεν θα βγω ο κομπλεξικός του Αιώνιου Διλήμματος (αν και είμαι full in love με τα νερά και την μποέμ φάση των Επτανήσων) και θα παραδεχθώ ότι την αύρα των Κυκλάδων, τη βλέπουν στην Καραϊβική και χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο, για την άδικη μοίρα, που τους πέταξε εκεί κάτω. Ναι, το άσπρο σπίτι, μπλε παράθυρο είναι η μεγαλύτερη αρτιστικ φάση στην ιστορία της αρχιτεκτονικής και του exterior design και ναι, τα σοκάκια των Κυκλάδων είναι ένας λαβύρινθος που δεν θες να βγεις.

Κυκλάδες η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Σκέψου πως έχεις μπροστά σου μια στοίβα με καρτ ποστάλ που απεικονίζουν την ομορφιά των ελληνικών νησιών. Τι βλέπεις; Γαλάζιους τρούλους, λευκά σπίτια, μύλους, Μικρές Βενετίες, αμμώδεις παραλίες, λίγους τρούλους ακόμα, μια κυκλαδίτικη χώρα, Α!, να και ένα Ναυάγιο και πάμε πάλι, τρούλοι, λευκά σπίτια, μύλους.  Η αλήθεια έχει ως εξής: Τα Επτάνησα δεν έχουν καλντέρα. Τα Επτάνησα δεν έχουν Οία. Τα Επτάνησα δεν έχουν Κλέφτικο, ούτε τις WTF 75 παραλίες της Μήλου. Τα Επτάνησα δεν έχουν τις 365 πανέμορφες εκκλησίες τις Σίφνου, που το ξέρω δεν σε νοιάζει, αλλά ίσως σε νοιάζει πως τα Επτάνησα δεν έχουν επίσης Παραπορτιανή, για την οποία ο Le Corbusier δήλωνε πως “ οτιδήποτε είχε να πει η Αρχιτεκτονική, το είπε εδώ”. Και όλοι ξέρουμε σε ποιο νησί ανήκει η Παραπορτιανή. Σε αυτό που επί σειρά ετών βραβεύεται από το πιο έγκυρο ταξιδιωτικό περιοδικό, το Αμερικάνικο Conde Nast Traveller, ως ένα από τα ωραιότερα νησιά του κόσμου, πάνω από τη Μαγιόρκα και πάνω από το Κάπρι. Τέτοιο νησί δεν έχουν οι Επτάνησα. Αλλά βέβαια, ξέχασα. Έχουν το Ναυάγιο.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: ΚΥΚΛΑΔΕΣ με 87,5%

Αν ξέραμε το αποτέλεσμα από πριν, δε θα το βάζαμε καν. Αλλά που να περιμένουμε ότι η ξεραΐλα, η ταλαιπωρία στο σαπιοκάραβο, το λιοπύρι θα ήταν αυτά που κάνουν το καλοκαίρι μας Ελληνικό!

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ…

ή